Του Αλέξανδρου Σόμογλου
«Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος;» ρωτούσε με αγωνία η γοργόνα τους ναύτες που έβλεπε να σκίζουν τα κύματα μπροστά της! «Όχι, δεν ζει πια εδώ, μετακόμισε στην Αραβία», της απαντούσαν οι ναυτικοί προκαλώντας την οργή της. «Και πως θα πάρουμε το πρωτάθλημα, χωρίς Πρίγιοβιτς;» φώναζε αγανακτισμένη η γοργόνα… «Μην ανησυχείς, γοργόνα, έχουμε και… δεύτερο Μεγαλέξανδρο!», θα είναι η απάντηση που θα καταγραφεί στη λαογραφία του φετινού πρωταθλήματος το οποίο θα σημάνει (εξακολουθώ να το υποστηρίζω με βεβαιότητα) την ιστορική επιστροφή του ΠΑΟΚ στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κι αν είχε κανείς αμφιβολία για την έκβαση του δεύτερου μισού του φετινού μαραθωνίου πριν την επικίνδυνη αποστολή του «Δικέφαλου» στην Τρίπολη, μετά το εντυπωσιακό (σε επίπεδο σκορ) πέρασμα της ομάδας του Λουτσέσκου από την Αρκαδία, μάλλον σήμερα θα το σκέφτεται δυο και τρεις φορές μήπως κάνει λάθος στην εκτίμησή του…
Μην ξεφύγουμε, όμως, από το μύθο του Μεγαλέξανδρου. Ναι, προφανώς και ο ρόλος του Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς είναι κομβικός στην εξέλιξη του πρωταθλήματος, ναι προφανώς και ο ΠΑΟΚ καρπώνεται τη σταδιακή ποιοτική αναβάθμιση του ρόστερ του τα τελευταία χρόνια (γεγονός που του επιτρέπει να πραγματοποιεί μια τρελή κούρσα στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα χωρίς να έχει πιάσει σε κανένα σημείο της σεζόν τα στάνταρντς απόδοσης της περσινής του χρονιάς), ωστόσο ο απόλυτος πρωταγωνιστής της ιστορικής πορείας προς τον τίτλο λέγεται κι αυτός Αλέξανδρος, αλλά… δεν είναι ο Πρίγιοβιτς.
Δεν ξέρω αν ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης είναι ο καλύτερος Έλληνας τερματοφύλακας σήμερα (προσωπικά πιστεύω ότι ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος διατηρεί το συγκεκριμένο τίτλο), δεδομένα όμως αποτελεί τον πιο κομβικό τερματοφύλακα (σ.σ. αναφέρομαι στην απόδοση ενός πορτιέρο κατά τη διάρκεια μιας σεζόν) των τελευταίων ετών στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η συμβολή του στην πορεία του ΠΑΟΚ δεν είναι απλά μεγάλη, δεν είναι απλά σημαντική, είναι – χωρίς ίχνος υπερβολής – ανεκτίμητη. Και δεν στέκομαι μόνο σε μυθικές εμφανίσεις (όπως η χθεσινή στην Τρίπολη, ή η αντίστοιχη στο Καραϊσκάκη απέναντι στον Ολυμπιακό), αλλά σε μικρές καθοριστικές στιγμές του που επιτρέπουν στον «Δικέφαλο» να ζωγραφίσει στον φετινό του αγωνιστικό καμβά αυτό το απίθανο 14-1-0!
Στην Τρίπολη ο ΠΑΟΚ έχει κάθε λόγο να διαμαρτύρεται για το ακυρωθέν γκολ του Μπίσεσβαρ. Το γεγονός αυτό, όμως, δεν σβήνει την απογοητευτική εικόνα των παικτών του Λουτσέσκου στα πρώτα 45 λεπτά της αναμέτρησης. Εκεί, λοιπόν, σε ένα ημίχρονο απόλυτου αγωνιστικού ναυαγίου, ο Πασχαλάκης ήταν μια ομάδα μόνος του! Κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά! Επιπλέον ήταν ο ποδοσφαιριστής εκείνος που όπλισε με αυτοπεποίθηση και τους συμπαίκτες του και τους επέτρεψε να βγουν στην επανάληψη με το… μαχαίρι στα δόντια και να καθαρίσουν τους γηπεδούχους με συνοπτικές διαδικασίες. Ξέρετε τι σημαίνει να σέρνεσαι στο χορτάρι και να βλέπεις έναν απίθανο τύπο πίσω σου να μην δέχεται γκολ με τίποτα; Στη χειρότερη μέρα σου να βρίσκεσαι, σκέφτεσαι μέσα σου «μ’ αυτόν εδώ δεν χάνουμε απόψε, ας κάνουμε και οι υπόλοιποι κάτι να τον βοηθήσουμε»…
Έχω αναφερθεί ουκ ολίγες φορές στον Αλέξανδρο Πασχαλάκη, μετά από καλές, αλλά και κακές του στιγμές. Με τα σωστά του και τα λάθη του, με την υπερβολική… θεαματικότητά του αρκετές φορές, αλλά και την απαράμιλλη καρδιά του που του επιτρέπει να αφήνει άμεσα πίσω του λάθη όπως εκείνο στο παιχνίδι με την Μπενφίκα, η ιστορία στο τέλος της σεζόν θα κάνει λόγο για τον τερματοφύλακα που πήρε από το χέρι τον ΠΑΟΚ και τον οδήγησε στην πιο χρυσή σελίδα της ιστορίας του!
Πηγή: Sport DNA
