Του Λευτέρη Ελευθερίου
Εξαιρείται, απευθείας, ο Πρώτος Γύρος. Δηλαδή, όταν ο Μάρβιν Χάγκλερ αντιμετώπισε τον Τόμας Χερνς στις 15 Απριλίου 1985 στο ‘MGM Grand’ για όλους τους τίτλους της μεσαίων βαρών. Εξαιρείται, υπό την έννοια ότι είναι μακράν ο κορυφαίος γύρος στην ιστορία της πυγμαχίας, τουλάχιστον από εκείνους που μπορεί ο θεατής αυτήν τη στιγμή να παρακολουθήσει, αν θέλει.
Πολλοί γύροι με αξιώσεις επιζητούν τη δεύτερη θέση στη φιλοθεάμων συνείδηση. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι ο 10ος του Ντιέγκο Κοράλες με τον Χοσέ Λουίς Καστίγιο, στις 7 Μαΐου του 2005, στο ‘Mandalay Bay Events Center’ του Λας Βέγκας, βρίσκεται σε αυτήν την κατηγορία. Είναι μία από τις θρυλικές στιγμές της πυγμαχίας, σε σημείο που καταντά ξεδιάντροπο: αν δεν συνέβαινε αυτός ο γύρος, ο αγώνας των δύο θα είχε βραβευτεί πάλι ως η αναμέτρηση της χρονιάς για το ‘Ring Magazine’, που σε ό,τι αφορά το σπορ έχει τη δύναμη που διέθετε ο Χένρι Κίσινγκερ πάνω στον Ρίτσαρντ Νίξον. Οι πρώτοι 9 γύροι ήταν απλώς συγκλονιστικοί και έμελλε σε αυτόν τον τελευταίο να τους ‘σβήσει’.
Ο γεννημένος στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια (που το Λος Άντζελες, δίκην αστεϊσμού, άφησε να γίνει η πρωτεύουσα της πολιτείας) Κοράλες ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα ήταν αλάνι: αυτό συμβαίνει σε όσους έχουν γεννηθεί από Κολομβιανό πατέρα και Μεξικανή μητέρα. Ο δρόμος που διάβηκε στην παιδική ηλικία τους ήταν ο προβλεπόμενος. Έγινε μέλος συμμορίας και πήρε ένα γερό μάθημα από νωρίς, όταν είδε τον καλύτερο φίλο του να σκοτώνεται από επίθεση με πυροβολισμούς μέσα σε αυτοκίνητο.
Η πυγμαχία, με την αψύτητά της και πάλι, αποτέλεσε το καταφύγιό του. Κωμικά σχεδόν, ξεκίνησε τις προπονήσεις του στο γυμναστήριο της αστυνομίας στο Σακραμέντο, αλλά δεν έσωσε τη ζωή του. Ο Κοράλες έψαχνε τον καβγά κάθε μέρα. Δεν ήταν εκείνος που προκαλούταν στις συνοικίες του Όουκ Παρκ, που ούτως ή άλλως αποπνέουν ένα είδος φόβου, αλλά αυτός που προκαλούσε. Ο Ντιέγκο ο πρεσβύτερος (αληθινό όνομα Τζέιμς Έιβερι Κουόρελς) τον έστειλε στο γυμναστήριο “για να μπορείς να παίζεις ξύλο κάθε μέρα, να μη χτυπάς και ταυτοχρόνως να μένεις μακριά από τα προβλήματα”. Μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ότι ‘παιδοψυχολόγος’ ήταν μία λέξη που η οικογένεια Κοράλες δεν γνώριζε, ούτε είχε ακούσει από το στενότερο ή ακόμα και το πιο μακρινό περιβάλλον.
Το 2000, ο Αμερικανός είχε 32-0 στην καριέρα του. Και κανονίστηκε αγώνας στη super featherweight με τον Φλόιντ Μέιγουέδερ. Ταυτοχρόνως, η καταγγελία από την έγκυο σύντροφό του, Μαρία, για βιαιοπραγία εις βάρος της επρόκειτο να οδηγήσει τον 23χρονο πυγμάχο στο σκαμνί του κατηγορούμενου, αλλά όχι πριν, στις 20 Ιανουαρίου 2001, αναμετρηθεί με τον Φλόιντ Μέιγουεδερ στο ‘MGM Grand’ για τους ενοποιημένους τίτλους του ‘φτερού’. Για τον ‘Pretty Boy’, οι κατηγορίες της Μαρία ήταν χαράς ευαγγέλια. Οι λεκτικές επιθέσεις του προς τον Κοράλες είχαν αποκτήσει τη θεματολογία που του έπρεπε. Κι ενώ η ημερομηνία της δίκης ήδη είχε κανονιστεί, ο Κοράλες, που είχε κατέβει κιλά προκειμένου να είναι έτοιμος, ήθελε απλώς να τιμωρήσει τον Μέιγουεδερ γι’ αυτά που έλεγε.
Ταυτοχρόνως, έχασε τον τίτλο της IBF στην ελαφρών βαρών, τον οποίο είχε υπερασπιστεί ήδη 3 φορές. Τον είχε πάρει με τη νίκη του επί του Ρόμπερτ Γκαρσία, στις 23 Οκτωβρίου 1999. Ο ‘Τσίκο’ έκανε μήνυση στους μάνατζέρ του, οι οποίοι ήταν εκείνοι που πήραν την απόφαση να αφαιρεθεί, πηγαίνοντας προς το επικείμενο ματς με τον Μέιγουεδερ, αν και τους είχε διαμηνύσει τη δυσκολία που είχε να χάνει κιλά.
“Στον 5ο γύρο κατάλαβα ότι κάτι πήγαινε πολύ στραβά”, είπε ο Κοράλες για την αναμέτρηση σε δεύτερο χρόνο. Μετά άρχισαν οι κράμπες. Ο Μέιγουεδερ, που δινόταν αουτσάιντερ γι’ αυτόν τον αγώνα, ήξερε τι έκανε. Στον 7ο γύρο έριξε τον Κοράλες κάτω 3 φορές. Στον 10ο, ο θετός πατέρας του, Ρέι Γουντ, ζήτησε να σταματήσει η αναμέτρηση. Ο Κοράλες έκανε να του μιλήσει δύο εβδομάδες. Στο τέλος, του είπε “έι, αισθάνθηκα ότι αυτό που έκανες ήταν λάθος, αλλά το νερό μπήκε κάτω απ’ το αυλάκι”. Ομολόγησε ότι θα προτιμούσε να πεθάνει στο ρινγκ, από το να χάσει με αυτόν τον τρόπο. Ήταν, έπειτα από 34 αναμετρήσεις, η πρώτη ήττα του.
Η… ήττα του Μέιγουεδερ
Η καταδίκη του Κοράλες σε 14 μήνες φυλάκιση δεν ήρθε αδιαμαρτύρητα. Στο δικαστήριο είπε ότι “η Μαρία έχει τη δική της προσωπική και οικονομική ατζέντα”. Δεν έπεισε. Πήγε στη φυλακή, στο Σαν Χοακίν της Καλιφόρνια, και επέστρεψε στο ρινγκ έπειτα από δύο χρόνια. Στις 4 Οκτωβρίου του 2003 έγινε διεκδικητής του τίτλου της ΙΒΑ στη super featherweight, αλλά έχασε από τον Κουβανό Χοέλ Κασαμαγιόρ. Ο τελευταίος χώρισε τους δρόμους του με τον προπονητή του, Τζο Γκούσεν. Όταν εκείνος έβαλε έναν συνεργάτη του να καλέσει στο τηλέφωνο τον Κοράλες για συνεργασία, ο ‘Τσίκο’ νόμισε ότι ήταν κακόγουστο αστείο και το έκλεισε βρίζοντας. Όμως, έκανε μία απειλητική επίσκεψη στο γυμναστήριο του Γκούσεν, που έσπασε τον ‘πάγο’.
Οι δυο τους τα βρήκαν. Ένωσαν τις δυνάμεις τους εναντίον του Κασαμαγιόρ και στις 6 Μαρτίου 2004, ο Κοράλες τον νίκησε στα σημεία, για να πάρει τον τίτλο της IBA και WBO στη super featherweight. Είχε έρθει η ώρα, όμως, να ανέβει κιλά. Στις 7 Αυγούστου 2004 αντιμετώπισε τον Βραζιλιάνο Ασελίνο Φρέιτας, για τη ζώνη της WBO στα ελαφρά βάρη. Ο τελευταίος πήρε τους πρώτους 7 γύρους και ο Κοράλες επέστρεψε στον 10ο, για να τον ρίξει 3 φορές κάτω και να πάρει τη νίκη με τεχνικό νοκ άουτ. Ο επόμενος αγώνας ήταν έτοιμος. Πλην της δικής του ζώνης, εκείνη της WBC έπεσε στο τραπέζι.
Κάτοχός της ήταν ο Μεξικανός Καστίγιο, γεννημένος στο Εμπάλμε της Σονόρα. Είχε νικήσει τον συμπατριώτη του Χουάν Λασάνο στις 5 Ιουνίου 2004 και πρόλαβε να την υπερασπιστεί δις, απέναντι στον Κασαμαγιόρ, τον οποίο ο Κοράλες είχε νικήσει ήδη και τον επίσης Μεξικανό Χούλιο Ντίας, στις 5 Μαρτίου 2005. Πέρασαν 63 μέρες για να μπει στο ρινγκ ο Καστίγιο.
Το ονοματεπώνυμό του, στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ της πυγμαχίας, λέει πολλά. Στην ένδοξη καριέρα του Μέιγουεδερ, το 50-0-0, οι ενστάσεις είναι ελάχιστες. Η πιο έντονη παραμένει ο πρώτος αγώνας με τον Καστίγιο, στις 20 Απριλίου 2002, για τη ζώνη της WBC στην ελαφρών βαρών. Ήταν η μία φορά που ο Αμερικανός, ο οποίος με τον Κοράλες είχε ‘κλειδώσει’ ένα συμβόλαιο 15.000.000 δολαρίων με το ΗΒΟ, έκανε λάθος εκτίμηση. Ο Μέιγουεδερ ανέβηκε κιλά για να αντιμετωπίσει τον Καστίγιο και λίγο έλειψε να το πληρώσει. Πρόκειται για μία από τις πιο αμφιλεγόμενες μονομαχίες όλων των εποχών. Οι θαυμαστές του Μέιγουεδερ λένε ότι δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο ήρωάς τους νίκησε. Η μέτρηση των σημείων στους 12 γύρους έβγαζε τον Καστίγιο νικητή με 114-113. Οι κριτές έδωσαν τη νίκη στον Μέιγουεδερ και χωρίς αμφιβολία: δύο, ο ένας από την Αγγλία και ο ντόπιος της Νεβάδα, έδωσαν 115-111, ένας, ο Ταϊλανδός, έδωσε 116-111. Ήταν ο αγώνας όπου ο Λάρι Μέρτσαντ, ο ούτως ή άλλως θαρραλέος ρεπόρτερ του ΗΒΟ, ξεσήκωσε τη μήνη του, ρωτώντας τον αν ο αγώνας ήταν στημένος. Ο Μεξικανός ήθελε και πήρε δικαιωματικά τη ρεβάνς. Στις 7 Δεκεμβρίου 2002 έχασε ξανά με ομόφωνη απόφαση -και σε αυτήν την περίπτωση λογίζεται ως σωστή- από τον Μέιγουεδερ, ο οποίος έγινε ο πρώτος πρωταθλητής του περιοδικού ‘Ring’ μετά τον Περνέλ Γουίτακερ, το 1992.
Ένα μεξικανικό toe-to-toe
Ουδείς ήξερε ότι, όταν τέλειωνε η αναμέτρηση του Κοράλες με τον Καστίγιο, θα γινόταν λόγος για “τον αγώνα του αιώνα”. Πολλοί γνώριζαν, όμως, ότι η δαπάνη ώρας για τον αγώνα δεν θα πήγαινε χαμένη. Ο πρώτος ήταν ένας πυγμάχος περισσότερο της υπομονής και κινητικός, με κάπως πιο ολοκληρωμένες τεχνικές ικανότητες. Ο δεύτερος είχε την αίσθηση του δρόμου, αυτό ήταν το μποξ του. Είχε μέσα του την πάλη. Όταν άρχισε ο αγώνας της 7ης Μαΐου, ο Αμερικανός εξέπληξε τον Μεξικανό. Έμεινε στη μέση του ρινγκ και πάλεψε μαζί του με όρους που στα γυμναστήρια δεν ενδείκνυνται. Η αναμέτρηση είχε μπόλικους αλήτικους συνδυασμούς, ελάχιστα πιασίματα και τον Κοράλες να βρίσκει με το αριστερό χουκ του τον Καστίγιο, που απαντούσε με τα δικά του κοφτά χτυπήματα και τις γροθιές στο σώμα. Οι δύο πυγμάχοι ένιωσαν τα γόνατά τους να λυγίζουν, αλλά δεν έπεσαν κάτω. Μέχρι τον 10ο και τελευταίο γύρο, όταν ένα κοφτό αριστερό του Μεξικανού, ο οποίος προσποιήθηκε χουκ ψηλά με αποτέλεσμα να αναγκάσει τον αντίπαλό του να σκύψει, έριξε τον Κοράλες στο έδαφος, με 2’33” να απομένουν. Ο Αμερικανός έμοιαζε να απορροφάται από την ίδια την κλεψύδρα με την αντίστροφη μέτρηση. Έβγαλε τη μασέλα από το στόμα του.
Πριν την ολοκλήρωση μίας επίθεσης στο μπάσκετ, δηλαδή με 2’07” για τη λήξη, κι έχοντας υπολογίσει ότι σηκώθηκε όταν ο διαιτητής Τόνι Γουίκς φώναξε “9”, ο Καστίγιο τον έριξε ξανά κάτω με τον ίδιο τρόπο, συνδυάζοντάς τον με ένα δυνατό δεξί άπερκατ. Ο Κοράλες πήγε στη γωνία του, όπου ο γιατρός τον προειδοποίησε πως ένα σκίσιμο στο αριστερό μάτι ήταν επίφοβο -κι ότι η παραμικρή επιδείνωση θα σήμαινε ότι έπρεπε να πάρει την απόφαση πως ο αγώνας θα διακοπτόταν οριστικά.
Έπρεπε να ανοίξει τον δρόμο μέσα από την απόγνωση και την απελπισία, η οποία τον έκανε το αλητάκι που ήταν, αλλά και τον άνθρωπο που επιβίωσε από τις κακοτοπιές. Ο Καστίγιο ήταν σκύλος, αλλά ακόμα και το αφρισμένο στόμα του ενός μεξικανικού κυνηγόσκυλου μπορούσε να ησυχάσει μέσα από δύο ευθεία κροσέ. Το πρώτο ξάφνιασε τον ‘Temible’. Το δεύτερο άνοιξε τον δρόμο για την τελική επίθεση του ‘Τσίκο’. Ο Καστίγιο βρέθηκε στα σκοινιά. Ο Κοράλες του έριξε ένα δεξί κροσέ, το οποίο έκανε το αριστερό χέρι του, που ήταν στο πρόσωπό του, να πέσει σαν αχειραγώγητη μαριονέτα. Ο Καστίγιο έμεινε μόνος και γυμνός, απέναντι σε έναν τύπο που ήταν πεισματάρης σαν μουλάρι. Με 54 δευτερόλεπτα να απομένουν, ο Γουίκς παρενεβλήθη ανάμεσα στους δύο πυγμάχους και αγκάλιασε τον Καστίγιο. Ο Κοράλες γύρισε και έκανε 3 βήματα, ήταν η κίνηση της συνειδητοποίησης.
Παρά την προσωπική προτίμηση, το πλέον εξασφαλισμένο θέαμα ανά τις εποχές στην πυγμαχία είναι δύο Μεξικανοί στο ρινγκ. Ο Κοράλες και ο Καστίγιο πέτυχαν μία μοναδική παράσταση, η οποία έπρεπε να είναι pay-per-view. Η κόρη του, Νάτια, την είδε από την τηλεόραση. Συνήθως, ο μπαμπάς γύριζε στο σπίτι με το κεφάλι του πρησμένο, αλλά πάντα άνοιγε τα χέρια και την προσκαλούσε στην αγκαλιά του, ένα κοριτσάκι που παρακολουθούσε τα τέρατα στις παιδικές ταινίες. Εκείνο το βράδυ, ο Κοράλες δεν είπε τίποτα.
Αφήνοντας το Λας Βέγκας
Το rematch για τις ζώνες κανονίστηκε για τις 8 Οκτωβρίου 2005. Ωστόσο, ο Καστίγιο δεν κατάφερε να χάσει σχεδόν δύο κιλά για να φτάσει στα 61 (135 pounds), που ήταν το όριο για την αναμέτρηση, οπότε ο αγώνας δεν λογίστηκε επίσημος. Το ίδιο συνέβη με την επόμενη αναμέτρηση του Κοράλες, με τον Κασαμαγιόρ. Αυτά τα δύο κιλά έγιναν βραχνάς για τον Αμερικανό, που ακόμα κι αν νικούσε, θα έχανε τον τίτλο. Μία τρίτη αναμέτρηση με τον Καστίγιο, που είχε κανονιστεί, ανεστάλη λόγω ενός σπασμένου πλευρού στην προπόνηση. Ο Κοράλες έχασε από τον Γκανέζο Τζόσουα Κλότεϊ στις 7 Απριλίου 2007. Ήταν ο 45ος αγώνας του 29χρονου μποξέρ κι η 5η ήττα του.
Ακριβώς έναν μήνα αργότερα, στις 7 Μαΐου, χτύπησε το τηλέφωνο της Μισέλ Κοράλες, η οποία ήταν σε απόσταση με τον Ντιέγκο, προσπαθώντας να λύσουν συζυγικά προβλήματα. Ο σύζυγός της ενεπλάκη σε αυτοκινητικό δυστύχημα, στο νοτιοδυτικό μέρος της Κοιλάδας, στη λεωφόρο Φορτ Απάτσε. Ήταν ένα δυστύχημα με 3 οχήματα, αφού ο Κοράλες, οδηγώντας τη Suzuki GSXR 1000, προσπάθησε να προσπεράσει μία άλλη μοτοσικλέτα, χτύπησε στο πίσω μέρος ενός αυτοκινήτου και εκτινάχθηκε 30 μέτρα (!) μακριά, όπου χτυπήθηκε από ένα άλλο αυτοκίνητο. Σκοτώθηκε ακαριαία. Το αλκοόλ στο αίμα του έρεε σε τριπλάσιο ποσοστό από αυτό που επιτρεπόταν στην Καλιφόρνια.
Ο Κοράλες είχε 3 παιδιά από προηγούμενο γάμο, ενώ η Μισέλ ήταν 7 μηνών έγκυος στο δεύτερο παιδί τους, το πρώτο ήταν η Νταΐλια, μόλις 2 ετών όταν έμαθε τα κακά μαντάτα. Δύο μήνες μετά, γεννήθηκε ο Τσίκο τζούνιορ…
Πηγή: Contra
