Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου
Υπολογίστε αρχικά πως ήρθε η Εθνική μας ομάδα στην Αγγλία μετά το 2Χ2, πόσο μεγάλο ήταν το «σοκ» με τον Τζορτζ Μπάλντοκ και πόσο στοίχισε αυτό στους ποδοσφαιριστές, αλλά και τι ψυχικό σθένος χρειαζόταν μετά την απόρριψη του αιτήματος για αναβολή. Έπρεπε να παίξουμε. Και παίξαμε. Και όχι μόνο αυτό αλλά κερδίσαμε μια εθνική ομάδα που δεν είχαμε κερδίσει ποτέ. Με απίστευτη απόδοση, κάνοντας 12 τελικές η μια καλύτερη από την άλλη. Είναι ένα αδιανόητο βράδυ και ένα ματς που άξιζε στον απόλυτο βαθμό να «βαφτεί» ελληνικό! Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους. Και ένα εύσημο στον Ιβαν Γιοβάνοβιτς…
Ήρθαμε στην Αγγλία, γνωρίζοντας πως πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι. Όλοι το λέγαμε και όλοι θα συμφωνούσαμε στο γεγονός πως η Αγγλία ήταν το απόλυτο φαβορί για τη νίκη. Αλλά πίστευα πως θα είμαστε ανταγωνιστικοί. Το περιστατικό με τον αδόκητο χαμό του Τζόρτζι σκέπασε τα πάντα. Και δεν ήξερα πια τι θα δούμε αλλά αυτά που συνέβησαν στο «Wembley» συνιστούν ένα ιστορικό βράδυ που ουδείς από όσους ήταν εδώ ή από όσους το παρακολούθησε από το σπίτι, θα λησμονήσει!
Η αλήθεια είναι πως έχω περιγράψει δεκάδες παιχνίδια στη ζωή μου. Δεν έχω δει την Εθνική ομάδα να είναι πιο επιβλητική σε ματς υψηλού διακυβεύματος. Μετά τις επιτυχίες στην Πορτογαλία το 2004, αυτή ήταν η μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και έχει έρθει, παίζοντας ένα ποδόσφαιρο που η αλήθεια είναι πως δεν το έχουν συνηθίσει να το συνδυάζουμε με την εθνική μας ομάδα.
Μία επικράτηση απολύτως δίκαιη κατά την άποψή μου. Μία νίκη που η Εθνική μας ομάδα άξιζε στον απόλυτο βαθμό. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν θέλω να μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε αν ο Λι Κάρσλεϊ έκανε λάθος. Ναι, πιστεύω πως δεν περίμενε την Ελλάδα τόσο επιθετική.
Θεωρούσε πως δεν θα πατήσουμε στην περιοχή τους. «Πόνταρε» σε ένα γρήγορο γκολ της Αγγλίας. Αυτό δεν ήρθε, η Εθνική προηγήθηκε και όλο το παιχνίδι διαφοροποιήθηκε. Το πιο ευχάριστο από όλα λοιπόν, για την ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, είναι πως «κατέβηκε» να παίξει το παιχνίδι. Να το «κυνηγήσει», να το κερδίσει.
Σκόραρε συνολικά πέντε φορές! Μία στο πρώτο ημίχρονο και τέσσερις στο δεύτερο. Και ας μέτρησαν μόνο τα δύο γκολ του Παυλίδη. Και μην ξεχνάτε πως υπάρχει και η τεράστια φάση με τον Τάσο Μπακασέτα στο πρώτο μέρος, που αν ο Λέβι Κόλγουιλ είχε ξεκινήσει μισό βήμα αργότερα, το 1-0 θα είχε γίνει ήδη…
Συνεπώς, η Εθνική και φάσεις δημιούργησε, και συγκλονιστικά αμύνθηκε. Αν ξεχωρίζω κάποιον από την απόδοση των παικτών; Ήταν φανταστικός ο Μαυροπάνος, ο Ρότα «έσβησε» οποιονδήποτε ήταν απέναντί του, ο Κουρμπέλης με τον Σιώπη «κατάπιαν» τον Φιλ Φόντεν και έτρεξαν αδιανόητα χιλιόμετρα, ο Τζόλης συνέβαλλε τα μέγιστα, ο Παυλίδης διαμόρφωσε το αποτέλεσμα!
Να θυμίσω πως δεν υπάρχει ομάδα με περισσότερες νίκες στο Nations League, από τότε που ξεκίνησε δηλαδή, από την Ελλάδα, Είναι ένα τεράστιο αποτέλεσμα, είναι η 14ηνίκη μας στον θεσμό, είναι το κορυφαίο αποτέλεσμα της Εθνικής ιστορικά, αν εξαιρέσουμε τα ματς του EURO2004, από πλευράς δυσκολίας αντιπάλου, γηπέδου και παράδοσης. Δεν είχαμε κερδίσει ποτέ τα «τρία Λιοντάρια», είχαμε σκοράρει τρεις φορές συνολικά απέναντί τους, παίζαμε στο «Wembley»!
Μη μου πείτε κάτι για τον Χάρι Κέιν, την απουσία του και το κατά πόσο επηρεάστηκε ο τρόπος παιχνιδιού της Αγγλίας. Απλά να σας θυμίσω πως από την Εθνική μας, έλειπε ο Φώτης Ιωαννίδης…
Όλα αυτά λοιπόν, έκανε χθες η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Και θεωρώ δεδομένο πως αν πάρει την ισοπαλία από την Αγγλία στην Αθήνα, τότε θα τερματίσει πρώτη στον όμιλο, ακόμη και με ισοπαλία με τη Φινλανδία εκτός έδρας Συγχαρητήρια σε όλους λοιπόν! Μία νίκη αφιερωμένη στον Τζόρτζι Μπάλντοκ, που σίγουρα θα είναι υπερήφανος για την Εθνική μας…
ΥΓ: Επειδή μου αρέσει πάντα να δίνω τα εύσημα και σε όποιους έχουν συμβάλλει, όπως ο Πογέτ και ο Φαν΄τ Σχιπ στο να δημιουργηθεί αυτό το γκρουπ καλό είναι να το αναφέρουμε που και που…
Πηγή: England365
