Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Ολη η Ευρώπη κοιτάζει πια με μεγάλη περιέργεια αυτό που συμβαίνει στην Μάντσεστερ Σίτυ. Μια κρίση αποτελεσμάτων μετά τον τραυματισμό του υπερπολύτιμου και αναντικατάστατου Ρόντρι (και τις απουσίες κι άλλων σημαντικών παικτών τελευταία όπως ο Ντίαζ και ο Κόβασιτς) θα ήταν λογικό να υπάρξει για την πρωταθλήτρια Αγγλίας. Τέτοια κατρακύλα ήταν αδύνατον και να την φανταστείς. Η ερώτηση όλων είναι τι διάβολο συμβαίνει.
Η Γκαζέτα Ντελο Σπορτ έγραψε χθες ότι αν στην αρχή της σεζόν πήγαινες σε ένα μπουκμέκερ και του ζητούσες να παίξεις ότι η Σίτυ πριν τα Χριστούγεννα θα έχει 5 ήττες στο πρωτάθλημα, η απόδοση που θα σου έδινε θα ήταν μεγαλύτερη από την απόδοση που θα σου πρότεινε αν του ζητήσεις να ποντάρεις κάτι στον ερχομό εξωγήινων. Πέρα από τα χωρατά παρακολουθούμε πραγματικά κάτι χωρίς απόλυτη εξήγηση. Η Σίτυ πλέον χάνει ακόμα και ματς στα οποία δεν είναι χειρότερη από τον αντίπαλό της, όπως τα δυο τελευταία. Ούτε η Γιουβέντους είχε κάποιου είδους κυριαρχία που να εξηγεί την νίκη της με 2-0 στο ματς της προηγούμενης Τετάρτης για το Τσάμπιονς λιγκ, ούτε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έκανε πολλά για να πετύχει στο ντέρμπι μια ανατροπή που θύμισε τις μέρες του Σερ Αλεξ. Ολοι παίζουν με την Σίτυ περιμένοντας απλά αυτή να χάσει μόνη της. Και κάπως έτσι συμβαίνει.
Τι λέει ο ίδιος
Θέλησα τη Δευτέρα να δω τι λέει ο Πεπ Γκουαρντιόλα για όσα συμβαίνουν. Σας παραθέτω μια σειρά από τις τελευταίες δηλώσεις του. «Κι αν με στείλουν σπίτι; Πάω σπίτι, έτσι είναι η ζωή…» είπε μετά το ματς με την Γιουβέντους. «Δώστε μου όλους τους παίκτες μου πίσω. Αν τους έχω ξανά διαθέσιμους, θα ξεφύγουμε εύκολα από αυτή την μαύρη τρύπα και είναι κρίμα που αυτό δεν μπορεί να γίνει» είπε μετά την ισοπαλία με την Κρίσταλ Πάλας. «Βρίσκουμε τον εαυτό μας παιγνίδι με παιχνίδι» πρόσθεσε στην επιστροφή από το Τορίνο. «Κάνουμε την ίδια δουλειά που μας οδήγησε στο να πετύχουμε κάτι το εξαιρετικό στην Ευρώπη και στην Πρέμιερ λιγκ τα τελευταία χρόνια. Είμαστε σε άσχημη περίοδο τώρα, αλλά η πίστη στο παιχνίδι θα μας σώσει» πρόσθεσε. «Ίσως φταίω εγώ, ίσως δεν είμαι όσο πρέπει ικανός» είπε μετά την ήττα από την Γιουνάιτεντ. Κι όταν τον ρώτησαν αν αυτές είναι οι πιο δύσκολες μέρες του απάντησε «όχι». «Δεν είναι η πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας μου» είπε ο Πεπ. «Αυτή ήταν όταν για πρώτη φορά μου έδωσαν έναν πάγκο – αυτόν της Μπαρτσελόνα – με την υποχρέωση να κερδίσω για να τον κρατήσω. Αν δεν είχα πετύχει εκείνη την πρώτη σεζόν, δεν θα ήμουν εδώ. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι απλά κάτι που σου συμβαίνει στη ζωή: πρέπει να το αποδεχτείς και πρέπει να επιμείνεις μέχρι το τέλος» τόνισε. «Φυσικά και δεν έχω βεβαιότητες και κάνω ερωτήσεις στον εαυτό μου: το έκανα πάντα και στις καλές στιγμές. Τα κάνω ακόμα και τώρα, αλλά δεν βρίσκω προφανώς τις σωστές απαντήσεις» παραδέχτηκε. «Η Σίτυ θα είναι η τελευταία μου ομάδα. Αν φύγω από εδω ίσως δουλέψω σε κάποια Εθνική. Βρίσκω πως δεν θα ήταν σωστό να φύγω μετά από πολλές ήττες» είπε σε Ισπανούς φίλους του όταν τον ρώτησαν αν σκέφτεται να παραιτηθεί – στην Ισπανία το λένε όλο και συχνότερα.
Και τι καταλαβαίνω από αυτά; Ότι ο καλός Πεπ έχει την σύγχυση που χαρακτηρίζει όποιον δεν έχει πείρα διαχείρισης κρίσεων. Γιατί ό,τι του συμβαίνει, του συμβαίνει για πρώτη φορά.
Ποτέ σε τέτοια πίεση
Ο Γκουαρντιόλα είναι πορφυρογέννητος. Στο ξεκίνημα της προπονητικής καριέρας του βρέθηκε στην ομάδα στην οποία ήταν αρχηγός. Είχε σίγουρα πίεση αποτελεσμάτων στην Μπάρτσα, αλλά είχε και ιδέες και πολύ καλούς παίκτες και τα κατάφερε. Εκτοτε έμαθε να κάνει πρωταθλητισμό, δηλαδή να βοηθά τους παίκτες να αποκτήσουν την σωστή νοοτροπία και να ερμηνεύουν όσο καλύτερα μπορούν το πλάνο του παιγνιδιού του, ως προικισμένοι εκτελεστές. Και μετά μετέφερε στις καλύτερες δυνατές συνθήκες αυτή του την γνώση στην Μπάγερν Μονάχου (που είναι κραταιά δύναμη στην Γερμανία) και στην Μάντσεστερ Σίτυ (που με τα λεφτά των Αράβων είχε γίνει πανίσχυρη πριν πάει αυτός). Και δούλεψε ο Πεπ υποδειγματικά, αλλά σε μια μόνο συνθήκη: έχοντας περίπου ως δεδομένο πως όλα μέσα στην σεζόν θα πάνε καλά χωρίς, όπως λέει, να προκύψουν «μαύρες τρύπες». Η πρώτη φορά που έμπλεξε με αυτές, δηλαδή η πρώτη φορά που χρειάζεται να αντιμετωπίσει το είδος της κρίση που προκαλείται από συνεχόμενα άσχημα αποτελέσματα ήρθε τώρα. Και την αντιμετωπίζει στα ψαχτά. Χωρίς προηγούμενο μπούσουλα.
Οι διαφορετικές δυσκολίες
Ο Πεπ είναι σαν να έγινε ο καλύτερος γιατρός του κόσμου, χωρίς να έχει κάνει το αγροτικό του. Δεν έχει ποτέ του δουλέψει σε ομάδες όπου η ισοπαλία ήταν ένα καλό αποτέλεσμα και η γρήγορη σωτηρία στόχος. Δεν έχει ποτέ του δουλέψει κάπου όπου θα πρεπε να αντιμετωπίζει απλούς τραυματισμούς παικτών ως συμφορά: όπου κι αν βρέθηκε ο πάγκος του ήταν γεμάτος λύσεις. Δεν έχει δουλέψει κάπου όπου η καλή απόδοση των παικτών του δεν αποτελεί και δεδομένο νίκης απλά γιατί ο αντίπαλος μπορεί να είναι πλουσιότερος, δηλαδή πιο γεμάτος από λύσεις. Δεν έχει δουλέψει κάπου όπου θα πρεπε να παρουσιάσει ομάδες ικανές να κερδίζουν και με «μισό – μηδέν» αν χρειαστεί: παντού και πάντα οι νίκες των ομάδων του ήταν επιβλητικές. Φέτος ξαφνικά του συμβαίνουν όλα. Στη Σίτυ υπάρχει σίγουρα μια παράξενη αβεβαιότητα λόγω της πολύκροτης δίκης για τις παραβάσεις του FFP. Υπάρχουν αρκετοί τραυματισμοί και υπάρχουν και παρατεταμένα ντεφορμαρίσματα κομμάτι εκτός λογικής, όπως του Φόντεν ή του Γκρίλις. Υπάρχει ξαφνικά η ανάγκη να βγουν μπροστά οι μικρότεροι – κι αυτό όταν συνοδεύεται από απαιτήσεις δεν είναι απλό. Και οι ευρωπαϊκές υποχρεώσεις φέτος δεν περιορίζονται σε έξι ματς σε ένα όμιλο με τρεις ομάδες χειρότερες: όλα είναι ίδια με πέρυσι αλλά τίποτα δεν είναι ίδιο. Ούτε καν ο Πεπ.
Λέμε συχνά για ένα προπονητή ότι «τα έχει δει όλα». Ο Γκουαρντιόλα σίγουρα δεν τα είχε δει όλα. Τα βλέπει φέτος.
Πηγή: Karpetshow
