Του Βασίλη Σκουντή
Και στενός κορσές και καλός μπελάς μας έχουν γίνει αυτοί οι Φινλανδοί, έστω κι αν δεν ανήκουν στην κατηγορία των συνήθων υπόπτων!
Δύσκολη ομάδα, το δίχως άλλο: δύσκολη ακόμη και για εκείνους που μπερδεύονται και όταν την αναφέρουν, είτε στον προφορικό, είτε στον γραπτό λόγο της κόβουν ένα νι και αντί για Φινλανδία την αποκαλούν Φιλανδία!
Τώρα μάλιστα συνειδητοποιώ πως και οαυτόματος διορθωτής του υπολογιστή μου δεν τραβάει κόκκινη γραμμή κάτω από τη λέξη Φιλανδία, άρα τη δέχεται…
Ο ερίτιμος καθηγητής Μπαμπινιώτης άραγε τι λέει επ’ αυτού;
Τα μπαγιάτικα ίχνη του Σχορτσανίτη
Σημασία βεβαίως δεν έχει πώς τη λέμε και πώς τη γράφουμε αλλά πώς θα την αντιμετωπίσουμε στον μικρό τελικό, που για την Εθνική (δεν είναι διόλου μικρός, αλλά) ο μεγαλύτερος που έχει παίξει από τις 20 Σεπτεμβρίου του 2009 και εντεύθεν…
Τότε, στο Κατοβίτσε – μετά την… κακή ώρα όπως χθες, ήττα από την Ισπανία- πήρε τη σκαλίδα του ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης και όργωσε το χωράφι ώστε η ελληνική ομάδα να δρέψει τους καρπούς ρίχνοντας στο κανναβάτσο με τη Σλοβενία με το λιτοδίαιτο, πλην… χορταστικό για τις ορέξεις μας 57-56.
Μας έχουν κατσικωθεί στο σβέρκο λοιπόν οι Φινλανδοί που θα βρεθούν σήμερα στο δρόμο μας, διεκδικώντας κι ελόγου τους την παραδείσια απόλαυση του χάλκινου μεταλλίου: εμείς το έχουμε κατακτήσει δυο φορές (Κάιρο/1949, Κατοβίτσε/2009), αλλά ελόγου τους βρίσκονται για πρώτη φορά στα σαλόνια της ελίτ, ξεπερνώντας την 6η θέση που είχαν καταλάβει το μακρινό 1961 στο EuroBasket του Ελσίνκι.
Mία νίκη και έξι ήττες σε μικρούς τελικούς
Η Εθνική εμφανίζεται για όγδοη φορά σε αγώνα για το χάλκινο μετάλλιο, αλλά ο απολογισμός είναι σκέτος… φόρος αίματος: στα επτά προηγούμενα τέτοια ματς έχει απολογισμό μία νίκη και έξι ήττες!
Επέζησε μοναχά του «μικρού τελικού» με τη Σλοβενία το 2009 στο Κατοβίτσε και εκείνο το βράδυ ξόρκισε τους δαίμονες που την κυρίευαν από τις πρότερες χαμένες ευκαιρίες: τέσσερις σε EuroBasket (1993/Μόναχο 59-99 από την Κροατία, 1995/Αθήνα 68-73 από την Κροατία, 1997/Βαρκελώνη 77-97 από τη Ρωσία, 2007/ Μαδρίτη 69-78 από τη Λιθουανία) και δυο σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1994/Τορόντο 60-78 από την Κροατία, 1998/Αθήνα 61-84 από τις ΗΠΑ)!
Αρχής γενομένης από τις 3 Μαΐου του 1961 και σε σύνολο 23 αγώνων κόντρα στους «Suomi» σε όλη τη γκάμα, η Ελλάδα πλειοδοτεί στις νίκες με σκορ 14-9, αλλά αυτή είναι η φωτεινή πλευρά του φεγγαριού…
Οι κακοί δαίμονες μας
Υπάρχει και η σκοτεινή, καθόσον σε ματς της τελικής φάσης του EuroBasket και στα Προολυμπιακά Τουρνουά μας ρίχνουν με σκορ 6-1!!!
Τους νικήσαμε το 2011 στο Αλίτους της Λιθουανίας με 81-61, αλλά έχουμε ηττηθεί στα υπόλοιπα τρία ματς στο πλαίσιο του EuroBasket (71-77 το 1961, 77-86 το 2013, 77-89 το 2017) και σε άλλα τρία σε Προολυμπιακά Τουρνουά (67-73 το 1964, 79-85 το 1968, 66-77 το 1972).
Πλάκα πλάκα, είναι οι κακοί δαίμονες μας και πρέπει να τους ξορκίσουμε!
Έχουν περάσει κιόλας οκτώ χρόνια από το τελευταίο αντάμωμα των δυο ομάδων, στις 5 Σεπτεμβρίου στο Ελσίνκι, όπου στο πλαίσιο του EuroBasket, η Εθνική ηττήθηκε με 89-77, παρόντων (από την τωρινή ομάδα) του Θανάση Αντετοκούνμπο που είχα αναδειχθεί κιόλας πρώτος σκόρερ με 17 πόντους, του Κώστα Σλούκα και του Κώστα Παπανικολάου.
Γενικώς οι Φινλανδοί μας έχουν κάνει κάμποσες κηδείες, ούτε λόγος γι αυτό…
Το φιάσκο του αποκλεισμού από το EuroBasket του 1985
Μια από αυτές συνέβη στις 9 Σεπτεμβρίου στο Ελσίνκι, στο πλαίσιο του Challenge Round του Ευρωμπάσκετ της επόμενης χρονιάς και εξελίχθηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα φιάσκα στην ιστορία της Εθνικής!
Ήμουνα νιος και γέρασα από τότε, αλλά αυτή την ήττα δεν θα την ξεχάσω ποτέ, χώρια που την εξέλαβα ως αστείο στο πρώτο άκουσμα της, αλλά εντέλει αποδείχτηκε πως (για την Εθνική) ο εκ Ροβανιέμι ορμώμενος Αι Βασίλης ήταν μια ετεροχρονισμένη μούφα!
Κάποιος Μάρτι Σαγιαντίλα, κάποιος Πέρτι Μαρτίλα κάποιος Ταπόνεν, κάποιος Λαϊτίνεν, κάποιος Κόσκινεν και κάποιοι άλλοι που (όπως θα ΄λεγε κι ο συχωρεμένος ο Κατσιφάρας) δεν τους ήξερε ότι ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους, νίκησαν έναν Γιαννάκη, έναν Φασούλα, έναν Ανδρίτσο, έναν Σταυρόπουλο, έναν Φιλίππου, έναν Γκέκο, έναν Κατσούλη, έναν Κοκολάκη και κυρίως έναν Γκάλη, ο οποίος έβαλε 41 πόντους, αλλά εις μάτην!
Εις μάτην απέβη και όλη η επιχείρηση: μια απροσδόκητη και αδιανόητη κασκαρίκα σε συνέχειες, διότι σε αυτό το Τουρνουά την Εθνική την… περιποιήθηκε ο κάθε πικραμένος (όχι μονάχα Φινλανδός, αλλά και) Βούλγαρος, Πολωνός και δεν συμμαζεύεται!
Στον αντίποδα, η ελληνική ομάδα νίκησε μονάχα την Ουγγαρία και την Αγγλία με αποτέλεσμα να αποκλειστεί από την τελική φάση του EuroBasket, που διεξήχθη την επόμενη χρονιά στη Γερμανία και να εξοικονομήσει δυνάμεις και όνειρα για τον θρίαμβο του ’87 στην Αθήνα!
Αυτό είναι που λένε ουδέν (φινλανδικόν) κακόν αμιγές (ελληνικού) καλού!
Ο Σπανούλης και ο Κόπονεν
Είκοσι εννέα χρόνια αργότερα οι «Suomi» μας βάρεσαν και πάλι στο ψαχνό και μάλιστα την ίδια ημερομηνία και δη ανήμερα τα γενέθλια του Χάνο Μότολα (09/09/1976) και του Τεέμου Ράνικο (09/09/1980).
Στις 9 Σεπτεμβρίου του 2013, λοιπόν, στο Κόπερ της Σλοβενίας ήταν στραβό το κλήμα το ‘φαγε και ο γάιδαρος!
Τι εννοώ;
Σαν να μην έφτανε το γεγονός ότι ο Σπανούλης (που είχε τραυματιστεί πάνω στο πόδι του Σβεντ στο ματς με τη Ρωσία και δεν έπαιξε με την Ιταλία ) επέστρεψε με 17 πόντους, αλλά είχε επίσης 0/6 τρίποντα και επτά λάθη, μας προέκυψε και ο σεληνιασμένος Πέτερι Κόπονεν και την κάτσαμε τη βάρκα!
Η Φινλανδία νίκησε την Ελλάδα με 86-77 και αυτή η δεύτερη απανωτή ήττα (μετά από εκείνη από την Ιταλία) έριξε την Εθνική στην τρίτη θέση του Δ’ ομίλου και προδιέγραψε την αποτυχία της στη δεύτερη φάση: στη Λιουμπλιάνα, όπου νίκησε την Ισπανία, αλλά ηττήθηκε από τη Σλοβενία και την Κροατία, έμεινε έξω από την οκτάδα και επέστρεψε το ίδιο βράδυ με την ουρά στα σκέλια στην Αθήνα.
Το “ουκρανικό μοντέλο” και o πατήρ του υιού!
“Δυστυχώς επτωχεύσαμεν” είχα γράψει τότε, επικαλούμενος τη φράση του Χαριλάου Τρικούπη για να επισημάνω τη χρεοκοπία του αγωνιστικού στιλ και της φιλοσοφίας που κόμιζε εκείνη η ομάδα. Δεν ξέρω εάν το “ουκρανικό μοντέλο” το οποίο ζήλευε και κατέθεσε ως πρόταση ο Τρινκιέρι, θα απέβαινε πιο αποτελεσματικό, αλλά σε κάθε περίπτωση η ήττα από τους Φινλανδούς μας ξεγύμνωσε σε όλα τα επίπεδα.
Και ποιοι μας καθάρισαν από δαύτους;
Ο σεσημασμένος εκτελεστής Πέτερι Κόπονεν (29 πόντοι με 5/8 δίποντα, 5/7 τρίποντα και 4/4 βολές) που σκόραρε κατά το δοκούν στα pick n’ roll και ο πατήρ του υιού, οπότε ελπίζω να μην επιβεβαιωθεί το “Like father, like son”!
Στην τωρινή ομάδα της Φινλανδίας λάμπει ο 18χρονος, ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος Μίκα Μουούρινεν, ενώ σε εκείνη του 2013 αγωνιζόταν ο μπαμπάς του, ο Κίμο Μουούρινεν, που φόρεσε 153 φορές τη φανέλα της Εθνικής, αγωνίσθηκε σε τρεις ομάδες του εξωτερικού (Νάπολι, Σκαφάτι, Σκαϊλάινερς Φραγκφούρτης) και παντρεύτηκε με την επίσης σπουδαία και διεθνή μπασκετμπολίστρια, Τζένι Λαάκσονεν.
Ο μπαμπάς Μουουρίνεν είχε σκοράρει 15 πόντους σε εκείνο το ματς στο Κόπερ, ελπίζω πως ο κανακάρης του, ο επονομαζόμενος κιόλας «Slim Jesus» να μη μας κάνει μαζί με τον Λάουρι Μάρκανεν, κάποια… κηδεία ανάλογη με εκείνη που μας προκάλεσαν ο πατέρας του μαζί με τον Κόπονεν.
Σε εκείνη την ομάδα αγωνιζόταν επίσης ο γνώριμος μας από το ελληνικό πρωτάθλημα με το Μαρούσι και την Καβάλα, Σον Χαφ (13).
Πριν από το 73-78 της 9ης Σεπτεμβρίου του 1984, οι δυο ομάδες είχαν αναμετρηθεί στην ίδια πόλη στις 18 Μαΐου του 1977, πάλι στο πλαίσιο του Challenge Round του EuroBasket της ίδιας χρονιάς.
Το νταλαβέρι μας με τους Suomi
Εκείνο το βράδυ η Εθνική στον πάγκο της οποίας βρισκόταν ο αείμνηστος Ρίτσαρντ Ντουξάιρ επικράτησε με 85-79 (Κοκολάκης 5, Γιαννουζάκος 12, Σακελλαρίου 8, Κορωναίος 8, Πετρόπουλος 2, Παπαγεωργίου 18, Αλεξανδρής 6, Κόντος 14, Καστρινάκης 11, Διάκουλας 9), αλλά αυτή η νίκη, όπως και εκείνη επί της Ρουμανίας με 90-85 δεν ήταν αρκετή για να αποτρέψει την παταγώδη αποτυχία: τέτοια ήταν διότι εκτός από τους Γάλλους (96-88) και τους Τούρκους (87-90), την Εθνική την είχαν ρίξει στο καναβάτσο και οι… Αυστριακοί (65-82)!!!
Το γαϊτανάκι των αγώνων ανάμεσα στις δυο ομάδες είναι παλιό, μάλιστα οι Φινλανδοί εκκίνησαν με τρεις νίκες σε ισάριθμα ματς, προτού πάρει το πρώτο ροζ φύλλο η Ελλάδα.
Το χρονικό άρχισε να γράφεται στις 3 Μαΐου του 1961 στο Βελιγράδι, όπου οι Φινλανδοί, στο πλαίσιο της τελικής φάσης του EuroBasket, επιβλήθηκαν με 77-71 (Αμερικάνος 10, Αλιμπράντης, Χρηστέας 25, Οικονόμου 13, Κοντοβουνήσιος 2, Τσίκας 3, Μπούσιος, Μουρούζης 18, Γούσιος, προπονητής ο Φαίδων Ματθαίου). ΄
To διάλειμμα και οι επόμενες νίλες
Μας νίκησαν πάλι στο πλαίσιο του Προολυμπιακού Τουρνουά, στις 7 Ιουνίου 1964 στη Γενεύη με 73-67 και στις 31 Μαΐου του 1968 στη Σόφια με 85-79, ενώ ακολούθησαν έξι απανωτές νίκες της Εθνικής: το σερί διακόπηκε στις 9 Σεπτεμβρίου του ’84 στο Ελσίνκι, ακολούθησε η νίκη μας με 81-61 την 1η Σεπτεμβρίου στο Βίλνιους και ύστερα (9 Σεπτεμβρίου 2013) ήρθαν οι… μέλισσες του Κοπόνεν, στο Κόπερ!
Οι Φινλανδοί είχαν μέχρι πρότινος σποραδικές παρουσίες στο EuroBasket: απουσίασαν από το 1967 (όταν βγήκαν έκτοι στο Ελσίνκι) μέχρι το 1977, ύστερα έπεσαν σε χειμερία νάρκη που κράτησε 18 χρόνια και από το 1995 (οπότε κατέλαβαν τη 13η θέση στην Αθήνα) επανεμφανίστηκαν στη σκηνή το 2011 στη Λιθουανία όπου λίγο έλειψε να τινάξουν την μπάνκα στον αέρα!
Το άχτι με την… Ευρωζώνη!
Σε εκείνο το ΕuroBasket η Εθνική τους έριξε στο κανναβάτσο την 1η Σεπτεμβρίου στο Αλίτους με 81-61 (Μπουρούσης 19, Ζήσης 14) και μάλιστα το ευχαριστηθήκαμε διότι τους είχαμε κιόλας άχτι (επειδή αρνιόντουσαν να συνυπογράψουν το νέο πακέτο στήριξης της Ελλάδας από την Ευρωζώνη), αλλά στη συνέχεια οι λεγάμενοι νίκησαν τη Βοσνία/Ερζεγοβίνη και το Μαυροβούνιον κι ενώ είχαν φτιάξει τις βαλίτσες τους για να γυρίσουν πίσω, τις άνοιξαν κι άρχισαν πάλι να τις αδειάζουν!
Η Ελλάδα νίκησε την Κροατία, οι Σκοπιανοί καθάρισαν τους Βόσνιους και όπως έλεγε γελώντας εκείνο το βράδυ ο τηλεσχολιαστής της φινλανδικής τηλεόρασης, «βρήκα τον μπελά μου γιατί είχα υποσχεθεί στη γυναίκα μου ότι την Τρίτη θα έχω γυρίσει στο σπίτι»!
Γύρισε όντως Τρίτη στο σπίτι του, αλλά μετά από μια εβδομάδα διότι, στη συνέχεια οι συμπατριώτες του νίκησαν και τη Γεωργία, ενώ παρά λίγο (60-68) να κοπανήσουν και τους Σλοβένους και να βρεθούν στην οκτάδα!
Ο Βαίνιο, οι αδελφοί Λίμο και μια ήττα με 91-1!!!
Οι Φινλανδοί έχουν να επιδείξουν ως κορυφαία στιγμή στην μπασκετική ιστορία τους την 6η θέση στο EuroBasket του 1967, του οποίου υπήρξαν οι οικοδεσπότες.
Σε εκείνη την ομάδα η οποία κατατάχθηκε ψηλότερα από κάθε άλλη χώρα της Δυτικής Ευρώπης (πίσω από Σοβιετική Ένωση, Τσεχοσλοβακία, Πολωνία, Βουλγαρία και Ρουμανία) αγωνίζονταν μερικοί από τους καλύτερους παίκτες που έχει αναδείξει η «χώρα των χιλίων λιμνών»: ο (πρώτος ριμπάουντερ της διοργάνωσης) Βέικο Βαίνιο, ο Γιόρμα Πιλκεβάρα, ο Μάρτι και ο Κάρι Λίιμο, με προπονητή τον μέντορα του φινλανδικού μπάσκετ, Καλέβι Τουομίνεν, ο οποίος έμεινε στον πάγκο από το 1956 έως το 1970!
Η Φινλανδία συμμετέσχε επίσης μέσω wild card στα Παγκόσμια Κύπελλα του 2014 (22η θέση) και του 2023 (21η) και σε δύο Ολυμπιακά Τουρνουά, καταλαμβάνοντας την 9η θέση το 1952 στο σπίτι της και τη 11η το 1964 στο Τόκιο.
Οι “Λυκοι” συμμετέχουν για 18η φορά σε τελική φάση του EuroBasket, έχοντας λάβει το βάπτισμα του πυρός στη διοργάνωση το 1939 στο Κάουνας, όπου έγιναν ο σάκος του πυγμάχου όλων των αντιπάλων τους, καθώς σε επτά ματς σημείωσαν μόλις 70 πόντους και δέχτηκαν 540!
Διαδοχικά οι Φινλανδοί ηττήθηκαν με 76-11 από τη Γαλλία, με 63-13 από την Ιταλία, με 108-7 από τη Λετονία, με 91-1 από την Εσθονία, με 46-13 από την Πολωνία, με 112-9 από τη Λιθουανία και με 45-16 από την Ουγγαρία!
Οι 23 ασίστ του Γκάλη και ο Καλλινικίδης
Το φινλανδικό μπάσκετ μπήκε για τα καλά στη ζωή μας όχι ακριβώς από σπόντα, αλλά για έναν αστείο και για έναν σοβαρό λόγο σε ανύποπτο χρόνο: ήταν όντως αστείο το όνομα της (αντιπάλου του Άρη στον προκριματικό γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της σεζόν 1990-91) Ουουσικαουπούνκι που γνώρισε δυο συντριπτικές ήττες με 140-91 και 116-92. Στον αντίποδα ήταν πολύ σοβαρό και ακατάρριπτο στα Κύπελλα Ευρώπης το ρεκόρ του Νίκου Γκάλη ο οποίος στο ένα από τα δυο ματς μοίρασε 23 ασίστ!
Τα χρόνια πέρασαν και ξαφνικά η χάρη ενός Ελληνα μπασκετμπολίστα έφτασε μέχρι τη Φινλανδία, ενώ πέντε Φινλανδοί αγωνίστηκαν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο επανακάμψας στο Αιγάλεω (για να βαράει μεταξύ άλλων και το ταμπούρλο στην εξέδρα) Άκης Καλλινικίδης υπήρξε μέλος της Πιιλοσέτ που εδρεύει στην πόλη Τούρκου, ενώ τώρα βαδίζει στα χνάρια του ο Γιάννης Χατζηνικόλας.
Ο Μάτσαν και ο Γιούνγκεμπραντ
Την αντίθετη πορεία διάνυσαν κάμποσοι συμπατριώτες του οποίου βρήκαν κατά καιρούς στέγη στην ελληνική Α1: ο Κούισμα και ο Κουμπουλάινεν στη Δάφνη, ο Μότολα και ο Νίκιλα στον Αρη, ο Χαφ στο Μαρούσι και στην Καβάλα, ο Νουουτίνεν στον Αρκαδικό, ο Αχονεν στον Κολοσσό Ρόδου, ο Τένγκρεν στον Πανελλήνιο και από την τωρινή πομάδα ο Αλεξάνταρ Μάτσαν ο οποίος τη σεζόν 2022-2023 φόρεσε τη φανέλα της ΑΕΚ.
Α και κάτι ακόμη: ένας από τους επιφανέστερους πρεσβευτές του φινλανδικού μπάσκετ δεν είναι ούτε παίκτης, ούτε προπονητής, αλλά ο παλαίμαχος διαιτητής Καρλ Γιούνγκεμπραντ, ο οποίος βγήκε στο… κλαρί σε ηλικία 22 ετών (ντεμπουτάροντας μάλιστα σε αγώνα Άρης- Τρέισερ Μιλάνο) και έχει συνδέσει το όνομα του με όλες τις μεγάλες διοργανώσεις σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο.
Πεντζαρόπουλος, ο “Ήρωας του Τά,μπερε”
Πέρα από το μπάσκετ, οι αθλητικές παρτίδες ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Φινλανδία είναι πολλές, μεγάλες και διαχρονικές, άλλες ένδοξες και άλλες για να ριχτούν στη λήθη…
Στις 15 Ιουλίου του 1952, στο Τάμπερε, στο πλαίσιο του προκριματικού γύρου του Προολυμπιακού Τουρνουά του ποδοσφαίρου η Ελλάδα γνώρισε την ήττα από τη Δανία με 2-1, σε ένα ματς που έμεινε στην ιστορία για την εκπληκτική απόδοση του Νίκου Πεντζαρόπουλου.
Εξαιτίας των αιλουροειδών εκτινάξεων του, που απέτρεψαν κιόλας ένα πολύ μεγαλύτερο σκορ, ο διεθνής τερματοφύλακας του Πανιωνίου επονομάσθηκε “Ο ήρωας του Τάμπερε», ενώ οι ξένοι, αντιπαραβάλλοντας με τον θρυλικό Ισπανό τερματοφύλακα ο οποίος επίσης αγωνιζόταν φορώντας τραγιάσκα τον αποκάλεσαν “Νέο Θαμόρα”.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του ‘52 και το άστρο του Κολοκυθά
Τις ίδιες μέρες (Ιούλιος του ’52) η Εθνική ομάδα μπάσκετ συμμετείχε στο αντίστοιχο Προολυμπιακό Τουρνουά του Ελσίνκι, όπου γνώρισε δύο ήττες από την Ουγγαρία και νίκησε το Ισραήλ.
Αυτά τα ματς εξελίχθηκαν σε αντικείμενο debate, διότι οι παίκτες (με την ιστορική τεκμηρίωση του διαπρεπούς δημοσιογράφου Πέτρου Λινάρδου) υποστήριζαν ότι επρόκειτο για κανονική συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες και διεκδικούσαν για λογαριασμό τους την πρωτοκαθεδρία.
Έπειτα από 15 χρόνια στο Τάμπερε και στο Ελσίνκι έλαμψε το υπέρλαμπρο άστρο του Γιώργου Κολοκυθά.
Ο συχωρεμένος “Μύτος” αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο Ευρωμπάσκετ του 1967 με μέσο όρο 22.9 πόντους, τίτλο τον οποίο διατήρησε και στη διοργάνωση του 1969 στη Νάπολι και στην Καζέρτα.
Μάλιστα στο Τάμπερε και στο Ελσίνκι θυμούνται ακόμη τα ξενύχτια του Κολοκυθά και του Γκούμα, που την κοπάναγαν κάθε βράδυ από το ξενοδοχείο και γύριζαν την ώρα που ήδη είχαν ξυπνήσει οι Σοβιετικοί και έκαναν την πρωινή γυμναστική τους!
Η πεντάρα με τον Ρεχάγκελ
Το Ελσίνκι ξανασυνδέθηκε με την Ελλάδα και το ποδόσφαιρο τέτοιες μέρες πριν από 24 χρόνια…
Στις 5 Σεπτεμβρίου του 2001 με το ντεμπούτο (στον πάγκο της Εθνικής) του Ότο Ρεχάγκελ, που κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικό και πολλά υποσχόμενο υπήρξε. Σε αντίθεση με ό,τι έμελλε να συμβεί στη συνέχεια, εκείνη η βραδιά απέβη μαρτυρική, διότι οι Φινλανδοί –στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης του Μουντιάλ του 2002- συνέτριψαν τους μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης με 5-1!
Πηγή: Sport24
