Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Θα πω τι φοβάμαι για το αποψινό ματς της της Εθνικής μας με την Αγγλία πιο πολύ για να το ξορκίσω: φοβάμαι το γεμάτο ΟΑΚΑ. Το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, όταν γεμίζει είναι μια καταπληκτική έδρα. Ενας παλιός ποδοσφαιριστής της Εθνικής μας μου έλεγε πως όταν το ΟΑΚΑ είναι γεμάτο και μπαίνεις σε αυτό ως παίκτης της ομάδας που το χρησιμοποιεί αισθάνεσαι πραγματικά κάτι καταπληκτικό στην ατμόσφαιρα: βλέπεις όλο αυτό τον κόσμο και θέλεις να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό. Πλην όμως μερικές από τις χειρότερες βραδιές της η Εθνική μας της έχει ζήσει στο ΟΑΚΑ. Και σχεδόν πάντα αυτές έρχονται όταν το γήπεδο γεμίζει κάπως αναπάντεχα και απροσδόκητα, όχι δηλαδή γιατί υπάρχει κάποιου είδους τεράστια αγάπη για την ομάδα που το χρησιμοποιεί, αλλά γιατί έχει προκύψει κάποιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Η γιατί υπάρχει κάποιο άλλο γεγονός που ξυπνά το ενδιαφέρον των ποδοσφαιρόφιλων μετατρέποντας ένα ματς σε κοσμικό γεγονός – μια πιθανότητα πρόκρισης πχ. Κοσμικό γεγονός μοιάζει και το αποψινό Ελλάδα – Αγγλία του οποίου τα 50 χιλιάδες και πλέον εισιτήρια εξαντλήθηκαν σε ένα πρωί.
Δανία
Θυμάμαι καταστροφικά ματς στο κατάμεστο ΟΑΚΑ και του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ που κατά καιρούς το έχουν χρησιμοποιήσει ως έδρα, αλλά θα αναφερθώ σε τρία ματς της Εθνικής μας που είναι τα τελευταία που έχει δώσει σε ΟΑΚΑ γεμάτο κόσμο. Κατά σατανική σύμπτωση δεν έχει στο τέλος χαρεί σε κανένα από αυτά.
Στις 11 Οκτωβρίου του 1997 η Εθνική μας με προπονητή τον Κώστα Πολυχρονίου φιλοξένησε στο Μαρούσι την Δανία του Πίτερ Σμάιχελ. Με νίκη προκρινόταν στα τελικά του μουντιάλ του 1998 που έγιναν στην Γαλλία. Θυμάμαι ακόμα τους επαίνους στην τηλεοπτική μετάδοση για την φανταστική ατμόσφαιρα. Ο Σμάιχελ κατέβασε ρολά, η Εθνική μας δεν βρήκε γκολ κι αποκλείστηκε. Δεν ήταν ντροπή: η Δανία είχε καλή ομάδα. Ντροπή ήταν η διακοπή του ματς εξαιτίας ρίψης καπνογόνων και η αναίτια επίθεση στους τρεις χιλιάδες οπαδούς της Δανίας απλά γιατί αυτοί τραγουδούσαν.
Η Εθνική μας είχε αγωνιστεί σε γεμάτο γήπεδο μόνο σε εκείνο το ματς στην διάρκεια εκείνων των προκριματικών. Στο εναρκτήριο παιγνίδι με την Βοσνία στις εξέδρες του άδειου ΟΑΚΑ ήταν μόλις τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι και για αυτό είχε αποφασιστεί το επίσης κρίσιμο ματς με την Κροατία να γίνει στο Καυτατζόγλειο, που επίσης δεν είχε γεμίσει, αν και οι περίπου 17 χιλιάδες που βρέθηκαν στις εξέδρες του δεν ήταν και λίγοι: είδαν τους Κροάτες να κερδίζουν με 0-1 – σε αυτό το παιγνίδι είχε χαθεί ουσιαστικά και η πρόκριση, κι όχι με τους Δανούς. Με τους Δανούς η υποχρέωση -και μόνο- της νίκης ήταν δύσκολα διαχειρίσιμη.
Η πρεμιέρα του Ιορντανέσκου
Ένα χρόνο αργότερα, στις 6 Σεπτεμβρίου του 1998 ξαναγεμίσαμε το ΟΑΚΑ σε ένα ματς με την Σλοβενία για τα προκριματικά του Euro2000. Οι παρόντες είχαμε όλοι με την ελπίδα ότι χάρη στην πρόσληψη του κόουτς Ανχελ Ιορντανέσκου από την ΕΠΟ η Εθνική μας θα κάνει μια νέα αρχή. Φύγαμε απογοητευμένοι μετά από μια ισοπαλία με 2-2 που αδικούσε τους φιλοξενούμενους: το γήπεδο άργησε πολύ να ξαναγεμίσει. Η διαφορά της Εθνικής μας από την Σλοβενία ήταν τεράστια. Στο δεύτερο ματς, στη Λουμπλιάνα, με γκολ του Τσιάρτα, του Γεωργιάδη και του Νικολαΐδη η Εθνική μας είχε κερδίσει με 0-3. Αλλά το τρένο της πρόκρισης είχε χαθεί κι ο Ιοαρντανέσκου είχε παραιτηθεί μετά από μια ήττα από την Νορβηγία (0-2) στο ΟΑΚΑ που δεν ήταν κατάμεστο αλλά είχε 40 χιλιάδες κόσμο!
Η Γερμανία με παίκτη λιγότερο
Για να ξαναπαίξει η Εθνική μας σε γεμάτο ΟΑΚΑ έπρεπε να περάσουν τρία χρόνια και να ρθει στην Αθήνα η Γερμανία. Στις 28 Μαρτίου 2001 η Εθνική μας αγωνίστηκε με τους Γερμανούς μπροστά σε 52 χιλιάδες κόσμο. Όταν ο Γεωργιάδης στο 43’ ισοφάρισε με «κεφαλιά ψαράκι» στο γήπεδο έγινε ανάσταση από τις φωτοβολίδες! Οι Γερμανοί έμειναν με παίκτη λιγότερο στο 57΄μετά από αποβολή του Ντάισλερ: όλος ο κόσμος περίμενε από την Εθνική μας το γκολ της νίκης. Αλλά το πέτυχε ο Κλόζε για τους Γερμανούς στο 82΄και μετά ο Μπόντε έγραψε το τελικό 2-4. Εμεινε η πίκρα του κόσμου και η δήλωση του τότε ομοσπονδιακού μας προπονητή κ. Βασίλη Δανιήλ που προσπάθησε να εξηγήσει ότι καμιά φορά το να βρεθεί μια ομάδα με παίκτη παραπάνω της κάνει κακό. Είπε μια μεγάλη αλήθεια, χλευάστηκε άδικα. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι από τότε το Ολυμπιακό Στάδιο δεν θυμάμαι να ξαναγέμισε για ματς της Εθνικής μας. Δεν ήταν κατάμεστο ούτε στο ματς με την Αγγλία που ακολούθησε για την ίδια διοργάνωση. Στις 6 Ιουνίου η λάμψη των πολλών Αγγλών αστεριών (Μπέκαμ, Σκόουλς, Τζέραρντ, Φάουλερ, Μακ Μάναμαν κτλ) οδήγησε στο Ολυμπιακό Στάδιο μόλις 22 χιλιάδες ποδοσφαιρόφιλους. Η Αγγλία είχε κερδίσει 2-0 (Σκόουλς με προβολή και Μπέκαμ με καταπληκτική εκτέλεση φάουλ οι σκόρερς). Και μετά ήρθε ο Οτο Ρεχάγκελ.
Δυστυχώς θα λείπει πάντα
Μακάρι όλα αυτά τα άσχημα προηγούμενα να μην συνεχιστούν απόψε κι ο κόσμος να χαρεί ένα καλό αποτέλεσμα της Εθνικής μας. Δεν κρύβω ότι τέτοιο θεωρώ και την ισοπαλία καθώς είναι αντικειμενικά δύσκολο για την ομάδα μας να κερδίσει τους Αγγλους δυο φορές στην σειρά και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Η Αγγλία θα είναι λογικά καλύτερη απόψε από αυτή που είδαμε στο Γουέμπλεϊ και γιατί στο μεταξύ προέκυψε η πρόσληψη του Γερμανού προπονητή Τόμας Τούχελ. Ο Τούχελ θα δει το ματς και οι παίκτες θα παίξουν και για να τραβήξουν την προσοχή του.
Ο τωρινός τους προπονητής Λι Κάρσλεϊ θα ολοκληρώσει την Κυριακή το σύντομο πέρασμά του από την ομάδα – ανέλαβε με όνειρα, του χάλασε τα σχέδια η Εθνική μας. Όχι τυχαία για το σημερινό ματς κάλεσε πολλούς νέους – δηλαδή παίκτες που είχε στις μικρές Εθνικές όπου έκανε καλή δουλειά. Δεν αποκλείω να δούμε μερικούς στην αρχική ενδεκάδα. Δύσκολα ωστόσο θα δούμε τις τρελές αποφάσεις που πήρε ο Κάρσλεϊ στο πρώτο ματς – για παράδειγμα την σούπερ επιθετική ενδεκάδα στην οποία υπήρχαν τέσσερις χύμα κυνηγοί (Σάκα, Γκόρντον, Φόντεν και Μπέλινγκχαμ) αλλά κανένα φορ. Δεν πρόκειται να δούμε και την άμυνα των Αγγλών που προκάλεσε χαμόγελα στο Γουέμπλεϊ: τότε έπαιξαν οι Αλεξάντερ Άρνολντ, Στόουνς, Κόλγουιλ και Λιούις κι απόψε οι δυο πρώτοι σίγουρα θα λείπουν. Χρειάζεται ένα μεγάλο ματς και η Αγγλία: είναι το μόνο βέβαιο.
Τονίζονται πολύ οι απουσίες των Αγγλών. Οκτώ παίκτες δεν ήρθαν στην Αθήνα και κλήθηκαν κάμποσοι νέοι, αλλά από όσους λείπουν βασικοί πάντοτε είναι μόνο ο Ράις, ο Σάκα και ο Στόουνς. Επιστρέφει ο πολύς Χάρι Κέιν που θα είναι μπελάς για την ελληνική άμυνα. Θα λείψει και ο Μαγκουάιερ, αλλά πρώτον εδώ και καιρό η άμυνα της Αγγλίας δεν βασίζεται πάνω του και δεύτερον την τελευταία φορά που ήρθε στην Ελλάδα παραλίγο να τον συλλάβουν στην Μύκονο οπότε μάλλον με ανακούφιση θα αντιμετωπίζει κι ο ίδιος το ότι δεν ακολούθησε τους συμπαίκτες του.
Η συζήτηση για τις αγγλικές απουσίες είναι υπερβολική – το τόνισε χθες και ο Γιοβάνοβιτς. Οι Αγγλοι θα παίξουν με έντεκα καλούς παίκτες κι απουσίες έχουν πλέον όλες οι Εθνικές ομάδες – ας μην ξεχνάμε ότι και η Εθνική μας στο Γουέμπλεϊ δεν είχε τον Φώτη Ιωαννίδη κι απόψε ο κόουτς Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν θα έχει τον πάντα χρήσιμο Δημήτρη Κουρμπέλη που είναι τιμωρημένος. Μοναδική αληθινή απουσία θα είναι πάλι αυτή του Τζόρτζ Μπάλντοκ. Που σε αυτή την ομάδα θα λείπει πάντα δυστυχώς…
Πηγή: Karpetshow
