Του Βασίλη Σαμπράκου
Διαβάζεις ότι η Αγγλία έκανε sold out στο Wembley για ένα παιχνίδι με την Εθνική Ελλάδας και φυσικά δεν εκπλήσσεσαι. Οταν ξέρεις τι σημαίνει για τους Αγγλους ποδοσφαιρόφιλους η Εθνική Αγγλίας προφανώς δεν σου προκαλεί κατάπληξη ότι βρίσκονται εύκολα περίπου 90 χιλιάδες άνθρωποι για να εξαντλήσουν τα εισιτήρια ενός αγώνα ακόμη και όταν ο αντίπαλος δεν είναι ελκυστικός. Όλο αυτό όμως δεν γίνεται να μη σε βάζει στη μελαγχολία, όταν επιχειρείς τη σύγκριση της αγγλικής με την ελληνική πραγματικότητα στο κομμάτι του εθνικού ποδοσφαίρου. Σου δίνει όμως και μια ευκαιρία να διακρίνεις το μέγεθος της ευκαιρίας που έχουν στα χέρια τους ένας καινούργιος, στην Εθνική Ομάδα, προπονητής και αρκετοί νεαροί και μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές που αυτή την εποχή προσπαθούν να γίνουν γκρουπ και να κάνουν μια αξιόλογη πορεία. Αν κοιτάζεις κοντά, η Εθνική Ελλάδας έχει μια ευκαιρία να “πείσει” τους Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους, προκειμένου αυτοί να δώσουν μαζικά το παρόν στον κυριακάτικο αγώνα με την Ιρλανδία και εν συνεχεία να βρεθούν ακόμη περισσότεροι στον εντός έδρας αγώνα με την Αγγλία στις 14 Νοεμβρίου.
Αν παρατηρείς τη συμπεριφορά των ποδοσφαιρόφιλων στα γήπεδα της Superleague όταν τα επισκέπτεται ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς για να παρακολουθήσει Έλληνες ποδοσφαιριστές, καταλαβαίνεις εύκολα ότι η δημοφιλία και η απήχησή του την κάνει λίγο “της μόδας” την Εθνική. Και το ίδιο εύκολα θα πεις για τους Έλληνες διεθνείς ποδοσφαιριστές, είτε πρόκειται για αυτούς που παίζουν στις ελληνικές ομάδες είτε για εκείνους που παίζουν στις ευρωπαϊκές. Η γενική αίσθηση που έχει διαμορφωθεί τον τελευταίο καιρό είναι ότι η Εθνική έχει αξιόλογο προπονητή και αξιόλογους ποδοσφαιριστές. Σου δημιουργείται η αίσθηση ότι μπορεί να δημιουργηθεί και να υπάρξει μια ρεαλιστική προοπτική διάκρισης, κι ας είναι δύσβατο το μονοπάτι που οδηγεί στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2026.
Τι της λείπει της Εθνικής για να μπει περισσότερο “στη μόδα”; Μια μεγάλη εμφάνιση και ένα μεγάλο αποτέλεσμα. Είμαι κάποιος αρκετά μεγάλος για να έχει ζήσει, και μάλιστα με την τύχη του αυτόπτη μάρτυρα, την τελευταία φορά που η Ελλάδα έκανε μια μεγάλη εμφάνιση απέναντι στην Αγγλία και μάλιστα σε αγγλική έδρα. Ήταν τέτοια εποχή, Οκτώβριος, πριν από 23 χρόνια. Κι εκείνη ήταν η Αγγλία του Μπέκαμ και του Τζέραρντ. Εκείνη η Ελλάδα, του Ρεχάγκελ, ήταν μπροστά στο σκορ μέχρι το 93’ο λεπτό, όταν την ισοφάρισε ο Μπέκαμ με το καλύτερο φάουλ της καριέρας του. Θυμάμαι πολύ καλά την επίδραση που είχε στην ελληνική κοινωνία των φιλάθλων εκείνη η εμφάνιση, όπως και το αποτέλεσμα. Εκείνο το ματς έγινε η αρχή για όσα ζήσαμε στα επόμενα 13 χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2014, στην χρυσή εποχή της Εθνικής Ομάδας.
Δεν λέω με όλο αυτό ότι η Εθνική του Γιοβάνοβιτς θα πετύχει τα ίδια με εκείνη του Ρεχάγκελ ή του Σάντος αν το βράδυ της Πέμπτης έχει καλή απόδοση. Με σιγουριά όμως μπορώ να εκτιμήσω ότι μια καλή απόδοση απέναντι σε αυτή την Αγγλία μπορεί να λειτουργήσει σαν σπίρτο για να ανάψει τη φωτιά της πίστης στο εσωτερικό της ομάδας, και την ίδια ώρα θα σπρώξει χιλιάδες Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους στα δύο επόμενα εντός έδρας παιχνίδια.
Στο Wembley αρκετοί Έλληνες ποδοσφαιριστές έχουν μια μεγάλη ευκαιρία marketing, διότι θα τους δει όλος ο πλανήτης να παίζουν απέναντι στους σούπερ σταρ της Αγγλίας. Υπάρχει όμως και μια τεράστια ευκαιρία marketing για την ίδια την Ομάδα απέναντι στους Έλληνες. Έχει μια μεγάλη ευκαιρία να τους φέρει κοντά της. Εύχομαι τα παιδιά της Εθνικής να προετοιμάζονται για αυτό το ματς με αυτή τη νοοτροπία. Δεν παίζουν για την έκπληξη – δηλαδή για να βάλουν από κάτω την Αγγλία στον όμιλο της β’ κατηγορίας του Nations League. Παίζουν για να “ψήσουν” τους Έλληνες ότι αξίζει να πιστέψουν στην Εθνική Ομάδα.
Πηγή: Gazzetta
