Alessandro Altobelli: Η Βελόνα από το Sonnino

Του Ιωάννη Πέππα

Ο Ιταλός κεντρικός επιθετικός Αλεσάντρο Αλτομπέλι (Alessandro Altobelli), γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 1955 στο Σονίνο του Λάτσιο, κοντά στη Ρώμη. Ήταν από τα βασικά μέλη της ιταλικής εθνικής ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στα ισπανικά γήπεδα. Απέκτησε το παρατσούκλι «Spillo» (Βελόνα) για την ιδιαίτερα λεπτοκαμωμένη σωματοκατασκευή του. Ήταν ένας παραγωγικός σκόρερ και έγινε ένας από τους μεγαλύτερους και πιο αποτελεσματικούς ιταλούς επιθετικούς στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και τις αρχές του 1980. Διέπρεψε στον αέρα λόγω της κλάσης του και της ακροβατικής του ικανότητας. Ιδιαίτερα γρήγορος στην σκέψη με καλή τεχνική και εύστοχο σουτ. Είναι μέχρι σήμερα ο κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών στο Κύπελλο Ιταλίας, με 56 γκολ. Πέρασε την συντριπτική περίοδο της ποδοσφαιρικής του καριέρας με την Ίντερ του Μιλάνου, της οποία υπήρξε και αρχηγός αλλά και της εθνικής Ιταλίας. Γενικά, βρέθηκε σε μια περίοδο που ο μεγάλος μιλανέζικος σύλλογος χειμαζόταν από πολλά προβλήματα, κατακτώντας μεν ένα πρωτάθλημα και 2 Κύπελλα Ιταλίας, στις αρχές του εκεί, αλλά είναι κοινώς παραδεκτό ότι θα μπορούσε να κατακτήσει πολλούς περισσότερους τίτλους, αν αγωνιζόταν σε κάποια ομάδα που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή.

Ξεκίνησε την καριέρα του το 1973 και μετά από μια περίοδο στον σύλλογο της γενέτειράς του, την Λατίνα στην Γ’ ιταλική κατηγορία, μεταγράφηκε στην Μπρέσια. Αγωνίστηκε στη Β’ κατηγορία μαζί της μέχρι το 1977, που υπέγραψε στην Ίντερ του Μιλάνου. Αγωνίστηκε για τους «νερατζούρι» σε 466 παιχνίδια, σκοράροντας 209 γκολ, τα 128 στη Serie A.

Συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1980 και επίσης βοήθησε την Ίντερ να κερδίσει δύο τίτλους Κυπέλλου Ιταλίας το 1978 και το 1982, τελειώνοντας ως πρώτος σκόρερ του τουρνουά το 1982, πετυχαίνοντας 9 γκολ. Ήταν επίσης ο πρώτος σκόρερ στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1978/79, με 7 γκολ, οδηγώντας την Inter στα προημιτελικά. Μετά από 11 περιόδους με την Ίντερ, έπαιξε μία σεζόν με την Γιουβέντους και τελείωσε την καριέρα του με την Μπρέσια, στη Serie B και πάλι, κατά τη περίοδο 1989/90.

Ξεκίνησε να παίζει για την εθνική Ιταλίας στις 18 Ιουνίου του 1980 με το Βέλγιο (0-0) στη Ρώμη, στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Συμμετείχε σε 61 αγώνες της «Σκουάντρα Ατζούρα», σκοράροντας 25 γκολ, κάτι που τον καθιστά έκτο υψηλότερο σκόρερ της εθνικής Ιταλίας. Το πιο αξιοσημείωτο διεθνές γκολ του, ήταν το τρίτο της Ιταλίας στο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982 εναντίον της Δυτικής Γερμανίας. Ήταν ο δεύτερος ποδοσφαιριστής που ήλθε ως αλλαγή σε τελικό και σκόραρε. Ο πρώτος ήταν ο Ολλανδός Ντικ Νανίνγκα (Dick Nanninga), το 1978. Έκτοτε το επανέλαβαν, οι Γερμανοί Ρούντι Φέλερ (Rudi Völler) το 1986 και Μάριο Γκέτσε (Mario Goetze) το 2014.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, θρυλείται ότι δεν βρισκόταν στα αρχικά πλάνα του προπονητή του Έντσο Μπεαρζότ (Enzo Bearzot). Στον τελικό, μπήκε στο 8^ο λεπτό για να αντικαταστήσει τον τραυματία Φραντσέσκο Γκρατσιάνι (Francesco Grazianni) και βγήκε στο 89^ο για να πάρει όλο το χειροκρότημα και να δώσει τη χαρά της συμμετοχής στον τεράστιο Φράνκο Καούζιο (Franco Causio).

Έπαιξε επίσης στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980, όπου η Ιταλία έφτασε στα ημιτελικά, τερματίζοντας στην τέταρτη θέση στην έδρα της. στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, σκόραρε 4 γκολ, τα οποία ωστόσο, δεν ήταν αρκετά για να αποτρέψουν τον αποκλεισμό στο γύρο των 16. Επίσης, εκπροσώπησε την Ιταλία στο Euro του 1988, όπου έπαιξε ως αρχηγός της ομάδας, οδηγώντας την ιταλική ομάδα στους ημιτελικούς και πάλι. Το τελευταίο του ματς με το εθνόσημο, το έδωσε στις 22 Ιουνίου του 1988 με την ΕΣΣΔ (0-2) στη Στουτγάρδη, στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Σήμερα είναι αθλητικός αναλυτής μαζί με τον Τζέζαρε Μαλντίνι (Cesare Maldini), έχοντας επίσης διατελέσει ως ποδοσφαιρική αυθεντία για το Aljazeera. Μετά τη συνταξιοδότησή του, είχε λίγο μπήκε στην πολιτική και έχει επίσης εργαστεί ως αθλητικός διευθυντής στην Πάδοβα και ως σκάουτερ για την Ίντερ.

PALMARES

Επαγγελματική καριέρα