Του Στέφανου Αβραμίδη
Ζούμε στη εποχή των άκρων, σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο στην εποχή των ακραίων, η μέση οδός έως και δαιμονοποιείται στην καθημερινότητά μας, οι μέσοι στο χορτάρι θεωρούνται από απλά βοηθητικοί έως και… επουσιώδεις!
Σε ό,τι αφορά στο κοινωνικό κομμάτι είναι, δυστυχώς, ολοένα και περισσότεροι αυτοί που έχουν λυμένο το ζωνάρι τους για καβγά με οποιονδήποτε απλά αρνείται να διαλέξει στρατόπεδο και να βάλλει κατά των… απέναντι! Εντός των τεσσάρων γραμμών ευτυχώς, ακόμη τουλάχιστον, οι εντάσεις δεν είναι τόσο υψηλές αλλά και πάλι…
Η τάση θέλει όλα τα φώτα να πέφτουν στις πτέρυγες, με την τακτική να έχει γίνει επιστήμη και τις φυσικές δυνάμεις των ποδοσφαιριστών να τους επιτρέπουν να καλύπτουν με πολύ μεγαλύτερη άνεση τους χώρους, αν δε δώσεις… πλάτος στο γήπεδο δεν μπορείς όχι απλά να κινηθείς, ούτε καλά-καλά να αναπνεύσεις!
Αυτός είναι και ο λόγος που τα… παλιά καλά δεκάρια που δημιουργούσαν από τον άξονα, που χειρίζονταν με μαεστρία την μπάλα και εντόπιζαν με χειρουργική ακρίβεια τους συμπαίκτες τους στην πλάτη της άμυνας, εκτελούσαν συχνά από μακρινή απόσταση ή δοκίμαζαν με ατομικές προσπάθειες να «τρυπήσουν» τον αντίπαλο τείνουν να εκλείψουν, αν δεν έχουν ήδη εκλείψει!
Η νέα πραγματικότητα, όπως ακριβώς και στην ίδια τη φύση, είναι απολύτως ξεκάθαρη, ή προσαρμόζεσαι ή «πεθαίνεις»! Και είναι ποδοσφαιριστές όπως ο θαυμαστός κύριος Τζουντ Μπέλινγχαμ που δείχνουν το δρόμο, αν ο νέος, υπερσύγχρονος, εξελιγμένος και… απολύτως σύμφωνος με τα καινούρια δεδομένα μέσος του άξονα είχε ονοματεπώνυμο θα ήταν αυτό του 19χρονου από τα δυτικά Μίντλαντς!
Το γράφω, για να είμαι ειλικρινής, και δεν το πιστεύω, είναι ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζεται τόσο στην Ντόρτμουντ όσο και στην εθνική Αγγλίας τόσο παράταιρος με την ηλικία του που… είναι να απορεί κανείς!
Στα αμιγώς ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά, ο τρόπος με τον οποίο “σκανάρει” συνεχώς το χώρο γύρω του, το πώς υποδέχεται την μπάλα έχοντας ήδη αποφασίσει πώς, και προς τα πού θα κινηθεί, επιλέγοντας εννιά φορές στις δέκα επαφή κατεύθυνσης και όχι απλού ελέγχου δεν είναι παρά η «κορυφή του παγόβουνου»!
Πολύ δύσκολα θα βρεί κανείς, σε αυτή την.. .ηλικιακή κατηγορία δεν το συζητάμε, κάποιον άλλο τόσο ικανό στο να οδηγεί την μπάλα, να κερδίζει μετρα για την ομάδα του, να τραβά πάνω του το μαρκάρισμα και να πασάρει την κατάλληλη στιγμή έχοντας δημιουργήσει πρόσφορο έδαφος και ελεύθερους χώρους για τους συμπαίκτες του χωρίς να χρειαστεί πολλές φορές ούτε καν να ντριμπλάρει, όχι πως αν χρειαστεί θα έχει πρόβλημα!
Είναι το παιχνίδι του τόσο μεστό και ουσιαστικό, τόσο… απαλλαγμένο από τα καλολογικά στοιχεία που έχουμε συνηθίσει στους teenagers εκεί έξω που τον κάνει να ξεχωρίζει ακριβώς επειδή είναι ολοφάνερο ότι ποτέ του δεν το επιδιώκει! Και κάπου εκεί κρύβεται και το μυστικό της επιτυχίας του!
Που εδώ που τα λέμε μόνο μυστικό δεν είναι, απολύτως προφανές τόσο στη μεγάλη εικόνα των εμφανίσεών του σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο όσο και στα… μικρά-μικρά! Αρκεί να θυμηθεί κανείς τον πανηγυρισμό…στήριξης στο Τζόρνταν Χέντερσον όταν ο τελευταίος σκόραρε κόντρα στη Σενεγάλη στους «16» του Μουντιάλ!
Στήριξη που προσέφερε και, το βασικότερο όλων, δεν έμοιαζε καθόλου μα καθόλου άβολη ή και άκαιρη η σκηνή, ένα «μειράκιο» στον 32χρονο αρχηγό της Λίβερπουλ με πάνω από 70 συμμετοχές με τα «Τρία λιοντάρια»! Χωρίς μάλιστα να μείνει στα όσα εκτυλίχθηκαν την ώρα της… χαράς, στις δηλώσεις του φρόντισε να τονίσει πως είναι πολύ άδικες οι «επιθέσεις» που ο Χέντερσον δέχεται για την, υπάρχει και πιο εύσχημος τρόπος να αποδοθεί, αλλά θα… αδικηθεί, αμπαλοσύνη του!
Ήταν αυτή μία από τις ήδη αρκετές περιπτώσεις που ο Μπέλινγχαμ απέδειξε πως όχι μόνο αγωνίζεται αλλά, ίσως και κυρίως, σκέφτεται και ενεργεί με πολύ μεγαλύτερη ωριμότητα απ’ όση «ταιριάζει» στα δεκαεννιά του χρόνια! Κι αν τα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά του είναι το… όχημα για την επιτυχία καύσιμο είναι δίχως καμιά αμφιβολία ο χαρακτήρας του, ρωτήστε όποιον προπονητή εσείς επιθυμείτε, χωρίς προσωπικότητα, αποφασιστικότητα, προσήλωση στο στόχο δεν πέτυχε κανείς!
Για όλα τα παραπάνω τον Μπέλινγχαμ μην τον… φοβάστε, ό,τι πιο less is more έχει εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια στο χώρο, ηγέτης «εξ απαλών ονύχων»! «Στο χαρακτήρα, στους τρόπους, στο στιλ, σε όλα τα πράγματα, η ύψιστη αρετή είναι η απλότητα!», είχε πει ο Αμερικανός ποιητής του 19ου αιώνα Χένρι Γουόντσγουορθ Λόνγκφέλοου, από τους πρώτους πραγματικούς celebrities στην ιστορία σε σημείο που τα εβδομηκοστά του γενέθλια είχαν ανακηρυχθεί εθνική εορτή!
Το αν ο Τζουντ Βίκτορ Γουίλιαμ Μπέλινγχαμ, αρκετά ποιητικό το πλήρες όνομά του, δε συμφωνείτε, θα καταφέρει να φτάσει σε τέτοιο επιπεδο δημοφιλίας μένει να φανεί! ‘Εχει πάντως ήδη καταφέρει, δεν το λες και ασήμαντο, πριν από τα εικοστά δικά του γενέθλια να προχωρήσει και να… εντυπωσιάσει κόντρα στο ρεύμα των καιρών, βγαλμένος λες από μιαν άλλη εποχή…όχι και δυο αιώνες πίσω αλλά σίγουρα με πολύ διαφορετικές, ίσως και πιο αυθεντικές, ποδοσφαιρικές αξίες! Πολύ νέος ακόμη, αλλά… παλαιάς κοπής!
Πηγή: Sportal
