Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Ο Ολυμπιακός πέτυχε μια επική νίκη στο Οπόρτο με 0-1 σφραγίζοντας την πρόκρισή του στην επόμενη φάση του Γιουρόπα λιγκ: οι χιλιάδες οπαδοί του που βρέθηκαν στο Ντραγκάο θα έχουν να λένε με καμάρι πως ήταν εκεί, δίπλα στην ομάδα, σε μια αληθινά ιστορική στιγμή της. Η Πόρτο, που πολλές φορές έχει πικράνει τον Ολυμπιακό, διαπίστωσε από πρώτο χέρι το πόσο αυτός έχει προοδεύσει ευρωπαϊκά: ποτέ στον παρελθόν δεν είχε χάσει από τον Ολυμπιακό στην έδρα της και τα ραντεβού των δυο δεν ήταν και λίγα. Την τελευταία αγωνιστική ο Ολυμπιακός που έχει πλέον 12 βαθμούς, περιμένει στο Καραϊσκάκη την Καραμπάκ κι αν την κερδίσει μπορεί να μπει στην οκτάδα, αν είναι λίγο τυχερός: χρειάζεται πρώτα από όλα να ηττηθεί η Μπόντο από την αδιάφορη Νις – δεν είναι απλό. Αλλά έχει μικρή σημασία: σημασία έχουν νίκες όπως αυτή στο Οπόρτο που αληθινά αλλάζουν το ευρωπαϊκό στάτους μιας ομάδας.
Αλλά ας τα πάρουμε με την σειρά.
Οι παραδόσεις είναι για να σπάνε
Η παράδοση του Ολυμπιακού στο Οπόρτο ήταν πολύ κακή. Την μοναδική φορά που ο Ολυμπιακός δεν έχασε εκεί ήταν το Σεπτέμβρη του 1999. Εβρεχε πάρα πολύ, η Πόρτο είχε προηγηθεί με 2-0 και τότε ο κόουτς Ντούσαν Μπάγεβιτς έριξε στο ματς τους Στέλιο Γιαννακόπουλο και Σίνισα Γκόγκιτς αντί των Ιλια Ιβιτς και Λουτσιάνο: σκόραραν και οι δυο, ο πρώτος στο 87’ και ο δεύτερος στο 90’ μετά από μια λάθος έξοδο του τερματοφύλακα Κράλι. Κατά τα άλλα σχεδόν σε όλες του τις επισκέψεις στο Οπόρτο ο Ολυμπιακός έχασε με το ίδιο σκορ: 2-0. Στην τελευταία του ήττα εκεί είχε σκοράρει εναντίον του τον Οκτώβριο του 2020 ο νυν παίκτης του Σέρζιο Ολιβέιρα. Εκείνη η Πόρτο, που είχε προπονητή τον γνωστό μας από το πέρασμά του από τον ΠΑΟΚ Σέρζιο Κονσεϊσάο ήταν αναμφίβολα ομάδα πιο δυνατή από αυτή που αντιμετώπισε χθες. Αλλά η διαφορά στα ασταμάτητα ραντεβού των δυο ομάδων είναι ότι ο Ολυμπιακός έδειξε χθες στους Δράκους ότι πλέον έχει στόφα ευρωπαϊκή. Κι ας μην υποτιμούμε την τωρινή Πόρτο: στο Γιουρόπα λιγκ στην έδρα της είχε μέχρι τώρα δυο νίκες, μια με την Μίντιλαντ και μια με την Χόφενχάιμ – και τις δυο με 2-0 – και δεν κέρδισε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ γιατί δέχτηκε γκολ ισοφάρισης στις καθυστερήσεις. Αλλά δεν είχε αγωνιστεί με τον Ολυμπιακό. Από τον οποίο βρήκε πραγματικά τον μπελά της.
Η δουλειά πριν το ματς
Ο Χοσέ Μεντιλίμπαρ, που εμφανίστηκε αυτή τη φορά με ευρωπαϊκό κουστούμι κι όχι με το τζιν πουκάμισό του, αγαπάει τις εκπλήξεις στην αρχική ενδεκάδα κι έκανε μια: χρησιμοποίησε τον Γιώργο Μασούρα μαζί με τους ΕλΚαμπί, Κωστούλα, Τσικίνιο στην επίθεση. Όταν ο Βάσκος κάνει μια απρόβλεπτη επιλογή σε επίπεδο αρχικής ενδεκάδας αυτό συμβαίνει γιατί έχει μελετήσει τον αντίπαλο κι έχει ασχοληθεί πολύ με το ματς: έτσι συνέβη και χθες. Η επιλογή του Μασούρα στα αριστερά και η τοποθέτηση του μαχητή Κωστούλα στα δεξιά ήταν για να περιοριστούν οι χώροι και οι δυνατότητες δράσης στους ακραίους μπακ των γηπεδούχων – ειδικά ο Ζοάο Μάριο στην άμυνα υπάρχει μόνο τυπικά.
Κατά τα άλλα έπαιξαν οι παίκτες που ο Μεντιλίμπαρ χρησιμοποιεί πολύ στα ευρωπαϊκά ματς. Μπροστά από τον φορμαρισμένο Τζολάκη βρέθηκαν οι Ροντινέι, Ρέτσος Καρμο Ορτέγκα ενώ ο Γκαρθια ήταν δίπλα στον Μουζακίτη – έλειπε ο Εσε λόγω καρτών. Η απουσία του Εσε στην μεσαία γραμμή φάνηκε. Ο Γκαρθία υπέφερε κυρίως τον Ροντρίγκο Μόρα. Από την άλλη ο Μουζακίτης είχε την καλύτερη ευκαιρία του πρώτου ημιχρόνου για τον Ολυμπιακό όταν στο 44΄ένα καλοζυγισμένο του σουτ το μπλόκαρε ο τερματοφύλακας Κόστα. Το ημίχρονο ολοκληρώθηκε στο 0-0 με τον Τζολάκη να εχει δυο σημαντικές επεμβάσεις στο φινάλε του, την Πόρτο να κάνει κατοχή μπάλας αλλά και τον Ολυμπιακό να πετυχαίνει ένα γκολ με τον ΕλΚαμπί, που ορθώς δεν μέτρησε γιατί ο σκόρερ ήταν σε θέση οφσάιντ.
Οι τρεις αλλαγές
Για να κάνεις μια τέτοια νίκη χρειάζεται πάντα πίστη αλλά και αίσθηση της στιγμής: εκμετάλλευση της ευκαιρίας. Ο Ολυμπιακός κατάλαβε ότι δεν έχει πολλά να φοβηθεί και στο δεύτερο ημίχρονο άλλαξε συμπεριφορά. Οχι μόνο σταμάτησε να δέχεται πίεση, αλλά άρχισε να φτιάχνει και ευκαιρίες. Αυτό συνέβη για τρεις λόγους. Ο Μεντιλίμπαρ πέρασε στο ματς τον Βέλντε αντί του Μασούρα που πόνεσε κι ο Νορβηγός άρχισε να πιέζει την άμυνα των γηπεδούχων. Ο Ολυμπιακός ανέβηκε πιο πολύ στο γήπεδο, καθώς ο Ρέτσος κυρίως είχε εξαφανίσει τον Σαμόα Ομορόντιον, τον πολυδιαφημισμένο πιτσιρικά χαρισματικό σκόρερ των γηπεδούχων κι ο Κάρμο ήταν σε βράδυ που θύμιζε τον σοφό κύριο που όλοι γνωρίζουμε. Το σημαντικότερο όμως στην επανάληψη ήταν ότι απλοποιήθηκε η λειτουργία της μεσαίας γραμμής: ο σκληρός Ντάνι Γκαρθία ανέλαβε να κυνηγήσει τον οργανωτή Μόρα και ο Μουζακίτης απελευθερώθηκε.
Οι Ερυθρόλευκοι κέρδισαν μέτρα κι άρχισαν τις επισκέψεις στην αντίπαλη περιοχή. Έφτασαν κοντά στο γκολ ο Τσικίνιο (με εκτέλεση φάουλ), ο Βέλντε με ένα σόλο από αριστερά, αλλά κυρίως ο Ελκαμπί που απείλησε δυο φορές, έχοντας γίνει εφιάλτης για την άμυνα των γηπεδούχων. Όταν ο Μαροκινός άνοιξε το σκορ στο 79ο λεπτό δεν υπήρξε καμία έκπληξη: ο Ολυμπιακός θέρισε ό,τι είχε σπείρει, ο ΕλΚαμπί δεν θα συγχωρούσε την άμυνα της Πόρτο για τρίτη φορά και η καλύτερη ομάδα ήταν αγκαλιά με την νίκη. Το γκολ ήρθε μετά από σύγχυση της άμυνα της Πόρτο, κλέψιμο του Μουζακίτη, καταπληκτική πάσα του μικρού στον Μαροκινό και άψογη εκτέλεση του πρώτου σκόρερ πλέον του Ολυμπιακού στην Ευρώπη. Στο δεκαπεντάλεπτο που ακολούθησε υπήρξε χρόνος για μια νέα σπουδαία επέμβαση του Τζολακη στον Βιεϊρά κι ένα γκολ του Γιάρεμτσουκ που ακυρώθηκε από το VAR. Κρίμα γιατί το 0-2 θα ήταν περισσότερο δίκαιο για την εικόνα του ματς. Οι Γάλλοι διαιτητές με επικεφαλής τον Τουρπεν έκαναν μια καλή αλλά όχι αλάνθαστη στα μικρά διαιτησία. Κι ο Ολυμπιακός μια άριστη εμφάνιση.
Ολοι διακριθέντες όπως προβλέπεται
Ο Μεντιλίμπαρ ήταν τόσο ευτυχισμένος με αυτά που έβλεπε ώστε οι μόνες του αλλαγές ήταν υποχρεωτικές. Εβγαλε τον τραυματία Μασούρα για να βάλει τον Βέλντε και τον Νορβηγό που επίσης τραυματίστηκε για να περάσει τον Κοστίνια. Τους Γιάρεμτσουκ και Στάμενιτς τους έστειλε στο γήπεδο στις καθυστερήσεις. Ο Ολυμπιακός δεν είχε υστερήσαντες όπως η αποστολή απαιτούσε: έτσι άλλωστε γράφονται τέτοιες μεγάλες ιστορίες. Ο Τζολάκης ήταν σχεδόν άψογος – με δυο τουλάχιστον σημαντικές επεμβάσεις. Ο Ροντινέι και ο Ορτέγκα δεν πήραν τις συνηθισμένες επιθετικές πρωτοβουλίες τους αλλά έπαιξαν άμυνα πολύ σωστά με αντιπάλους καλούς στο ένας εναντίον ενός. Ο Κάρμο ήταν ο Κάρμο: ο παίκτης που άλλαξε την άμυνα του Ολυμπιακού που από προβληματική γραμμή πριν τον ερχομό του είναι σήμερα η καλύτερη του Γιουρόπα λιγκ – το λένε τα νούμερα. Ο Ρέτσος δίπλα του είναι άλλος παίκτης: πήρε την ταυτότητα του Σαμόα Ομορόντιον χωρίς να ιδρώσει. Οι δυο θα ήταν οι καλύτεροι αν δεν υπήρχε ο Μουζακίτης, αυτό το αλάνθαστο σοφό πιτσιρίκι που νομίζεις ότι βγήκε από την Μασία. Ο Γκαρθία δίπλα του έδωσε την ψυχή του υποφέροντας. Ο Μασούρας ήταν τακτικά σωστός, αλλά ο Βέλντε που μπήκε στην θέση του άλλαξε το ματς, ενώ Τσικίνιο και Κωστούλας είχαν σπουδαία προσφορά στο πρέσινγκ και στις καλύψεις – απλά δεν έφτασαν σε θέση βολής. Δεν χρειάζεται άλλωστε: όταν υπάρχει στο γήπεδο ο ΕλΚαμπί το γκολ θα το βάλει αυτός. Δεν είναι τυχαία πρώτος σκόρερ του Ολυμπιακού στα ευρωπαϊκά του ματς μέσα σε σκάρτα δυο χρόνια παρουσίας στην Ελλάδα.
Οποιος θέλει ας περάσει
Ο Ολυμπιακός πρέπει να κερδίσει την Καραμπάκ και να κλείσει την παρουσία του θεαματικά. Και η ένατη θέση μπορεί να είναι πολύ σημαντική. Στο εφετινό Γιουρόπα λιγκ υπάρχει η εξής παραδοξότητα: μπορεί ως ένατος να βρεις μια δύσκολη ομάδα (γιατί πολλές με μεγάλο όνομα είναι χαμηλά στην κατάταξη) αλλά αν προκριθείς μπορεί μετά να βρεις μια ομάδα στα μέτρα σου γιατί αυτές που θα τερματίσουν στην έβδομη και στην όγδοη θέση δεν τρομάζουν.
Αλλά παρασύρθηκα κι έκανα λάθος. Δεν υπάρχουν ομάδες στα μέτρα του χθεσινού Ολυμπιακού: όταν αυτός αγωνίζεται έτσι, αυτός ορίζει την τύχη του. Οπότε ας πούμε πως τον περιμένει ένα πάρτι πρόκρισης χωρίς άγχος με την Καραμπάκ και μετά όποιος θέλει ας περάσει.
Πηγή: Karpetshow
