Του Βασίλη Σκουντή
Ανοίγει, λοιπόν, απόψε η αυλαία της 80ής σεζόν του ΝΒΑ και- ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις-κάθε κατεργάρης πάει στον πάγκο του…
Τι κρίμα, όμως που απ’ όλους αυτούς τους κατεργαραίους που πηγαίνουν στους πάγκους τους, λείπει ένας: ο ένας και μοναδικός!
Δεν ξέρω (και δεν με νοιάζει κιόλας) εάν ο Γκρεγκ Πόποβιτς είναι ο καλύτερος όλων των εποχών στο σινάφι του, μπορεί ναι, μπορεί και όχι…
Είναι όμως ο μπαγάσας πολύ ξεχωριστός, τόσο ξεχωριστός ώστε στην κυριολεξία να λάμπει δια της απουσίας του στη σεζόν που αρχίζει και να διαψεύδει κιόλας την αποφθεγματική ρήση του Σαρλ ντε Γκολ ότι «τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους»!
Η αναμενόμενη, αλλά βίαιη απόσυρση
Θα κατέβαινε κάποια στιγμή ο Πόποβιτς από τη σκηνή, δεν θα έμενε στο μετερίζι του επ’ αόριστον και εις τους αιώνες των αιώνων: αυτή, διάβολε, είναι η νομοτέλεια των πραγμάτων που ωστόσο τον αδίκησε διότι τον οδήγησε μια αναγκαστική, ανεξάρτητη της θέλησης του στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και ασφαλώς βίαιη απόσυρση.
O «Coach Pop» κάθισε για τελευταία φορά στον πάγκο στις 31 Οκτωβρίου του 2024 στο Σολτ Λέικ Σλίτι, όπου οδήγησε τους Σπερς στη νίκη επί των Τζαζ με 106-88, χωρίς βεβαίως να γνωρίζει ότι αυτό το ματς θα συνιστούσε το κύκνειο άσμα μιας μακράς, λαμπρής, ένδοξης και απαράμιλλης καριέρας που τον κατέστησε όχι μόνο πολυνίκη μεταξύ των προπονητών του ΝΒΑ, αλλά και μακροβιότερο στον πάγκο μιας ομάδας στα τέσσερα μεγαλύτερα ομαδικά σπορ των ΗΠΑ (μπάσκετ, φούτμπολ, μπέιζμπολ, χόκεϊ)!
Τον έτρωγαν στη μάπα 29 χρόνια!
Το κατόρθωμα του δεν είναι ότι κανείς άλλος δεν κατσικώθηκε ωσαύτως και δεν άντεξε να απλώνει την αρίδα του στον ίδιο πάγκο επί 29 συναπτά χρόνια, από τις 10 Δεκεμβρίου του 1996 έως τις 2 Νοεμβρίου όταν υπέστη ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που εντέλει προκάλεσε την απόσυρση του, την οποία δημοσίως ανακοίνωσε στις 2 Μαΐου του 2025…
Το μεγαλύτερο κατόρθωμα του είναι ότι τον άντεξαν και τον έτρωγαν στη μάπα επί 29 συναπτά έτη οι ίδιοι άνθρωποι!
Σχετικό είναι αυτό, βεβαίως, διότι στις τρεις δεκαετίες που πέρασε στον πάγκο των Σπερς οι ίδιοι ήταν ίδιοι, αλλά και άλλοι κάθε φορά, όπως καλή ώρα σήμερα που ανοίγει η αυλαία της σεζόν.
Μια σεζόν που δεν θα τον βρει πρώτο τραπέζι πίστα, αλλά πίσω από τη σκηνή απ’ όπου το άγρυπνο μάτι του παρακολουθεί ασκαρδαμυκτί τον διάδοχο του, τον Μιτς Τζόνσον.
Οι κουβέντες για το κρασί
Ο Πόποβιτς ήταν ανέκαθεν και παραμένει ένας πολύ ξεχωριστός τύπος, πέρα από προπονητής: προπονητικός εγκέφαλος, ευρωπαϊστής ιδεολόγος έως ιδεοληπτικός, μερακλής, πότης έως και μπεκρής!
Αστειεύομαι με το τελευταίο, απλώς το γράφω διότι δυο φορές που ανοίξαμε κουβέντα σε χαλαρό στιλ, όλο για το κρασί λέγαμε!
Δυο που εντέλει αποδείχθηκαν πως ήταν… τρεις!
- Tο βράδυ της 15ης Ιουνίου του 2014 που οι Σπερς νίκησαν τους Χιτ με 105-87 και κατέκτησαν τον πέμπτο και τελευταίο τίτλο τους, στήσαμε καρτέρι με τον Ρήγα Δάρδαλη έξω από τα αποδυτήρια και τον ρώτησα πώς θα γιόρταζε τον θρίαμβο…
Λίγο πιο πέρα, κατά ειωθότα, έρεε άφθονος ο καμπανίτης οίνος και όπως συμβαίνει σε αυτές τις διθυραμβικές στιγμές, οι υπεύθυνοι των γηπέδων σκεπάζουν τα πάντα με μεγάλα νάιλον καλύμματα για να μην προκληθούν ζημιές…
Λουσμένος από τη σαμπάνια ο χαρίεις Coach Pop δεν έκανε βεβαίως «μπλιαχ» με την οσμή της, αλλά μού είπε ότι προτιμούσε να γυρίσει στο σπίτι του και να ανοίξει ένα μπουκάλι με καλό κόκκινο κρασί.
Ένα το κρατούμενο…
Η κάβα του Καρκαμπάση και η ρετσίνα με τον Γιαννάκη
Είκοσι μήνες αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2016, στο περιθώριο του All Star Game στο Τορόντο ο άλλοτε παίκτης του Ολυμπιακού Ηλίας Καρκαμπάσης που ασχολείται εδώ και χρόνια με την οινοποιία και είναι ονομαστός σομελιέ μού μαρτύρησε πως προμηθεύει τακτικά τον Πόποβιτς με τις καλύτερες ετικέτες της πλούσιας κάβας του…
Δυο τα κρατούμενα…
Το καλό τρίτωσε στις 6 Σεπτεμβρίου του 2019, παραμονή του αγώνα ανάμεσα στην Εθνική και την Team USA στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Σεντζέν της Κίνας…
Τον ρώτησα τότε για τις σχέσεις και τις αναμνήσεις του από την Ελλάδα και η απάντηση του είχε πάλι μια μεθυστική οσμή…
“Ο κόουτς Πι (ΣΣ: Παναγιώτης Γιαννάκης) είναι εξαιρετικός. Έχουμε πάει μαζί για χταπόδι και ρετσίνα. Είναι φοβερός τύπος και πέρασα ωραία μαζί του“.
Και εμείς όλα αυτά τα χρόνια περνάμε ωραία μαζί του, οπότε η καλοπέραση είναι αμοιβαία!
Πάγκος σαν… ουρανοξύστης!
Ο Πόποβιτς είναι ένα τοτέμ του μπάσκετ. Ένας θρύλος. Ένας αξεπέραστος μύθος ο οποίος στις 12 Μαρτίου του 2022 προσπέρασε τον Ντον Νέλσον (που παρεμπιπτόντως τού πρόσφερε δουλειά όταν ήταν άνεργος) και ρεμβάζει πλέον από το ρετιρέ του ουρανοξύστη με τις περισσότερες νίκες στα χρονικά του ΝΒΑ…
Μιλάμε για 1390 νίκες, όχι παίζουμε!
Για την ακρίβεια και για την ευταξία του πράγματος, μιλάμε για 1390 νίκες στην κανονική περίοδο, χώρια άλλες 170 στα play offs, χώρια οι 2498 αγώνες, χώρια τα πέντε δαχτυλίδια του πρωταθλητή, χώρια οι 22 αδιάλειπτες παρουσίες στην post season, χώρα οι πάνω από 220 παίκτες που κουλάντρισε όλα αυτά τα χρόνια, χώρια το κατόρθωμα του να έχει κατσικωθεί στον ίδιο πάγκο από το 1996!
Οι 2725 αγώνες και οι 1652 νίκες
Για να μη μένουν κενά στη διήγηση, ο Πόποβιτς ως πρώτος προπονητής κοουτσάρισε τρεις διαφορετικές ομάδες σε 2725 αγώνες και σημείωσε 1652 νίκες και 1073 ήττες με τα εξής ρεκόρ: 76-129 στο κολέγιο Πιεμόνα Πάιτζερ, 1560-938 με τους Σπερς (1390-824 στην κανονική περίοδο, 170-114 στα playoffs) και 22-16 με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ!
Πέραν όλων αυτών ο Πόποβιτς πιστώνεται και κάτι άλλο: τη διασκευή μιας ταινίας που γυρίστηκε το 1975, με πρωταγωνιστές τον Ντάστιν Χόφμαν και τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και πραγματεύεται το σκάνδαλο
“Watergate” που έριξε τον πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον.
Όλοι οι άνθρωποι του προπονητή
Το πολιτικό θρίλερ «All the President’s Men» εννοώ: τουτέστιν «Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου» και στην προκειμένη περίπτωση «Όλοι οι άνθρωποι του προπονητή»!
Aυτό να λέγεται: όντως σε αυτό τα 29 χρόνια που βάσταξε το πηδάλιο των Σπερς ο Πόποβιτς κουλάντρισε, εκπαίδευσε, ανέθρεψε, γαλούχησε στα δικά του ιερά νάματα και προίκισε γενιές και γενιές παικτών και συνεργατών που εξελίχθηκαν σε προπονητές και διοικητικούς παράγοντες και κάνουν καριέρα στο ΝΒΑ και αλλαχού.
Για όλους αυτούς υπήρξε δάσκαλος, μέντορας και ινστρούχτορας, όπως επίσης και για άτομα που δεν ανήκαν στη σφαίρα της άμεσης επιρροής του: εννοώ αντιπάλους, διαιτητές, δημοσιογράφους, φιλάθλους και πάει λέγοντας…
Η κουλτούρα, το οριζόντιο μπάσκετ και το… ΙΕΚ του ευρωπαϊστή Πόποβιτς
Συν τοις άλλοις επέβαλε μια τεχνοτροπία και παγίωσε μια μπασκετική κουλτούρα που συγγενεύουν περισσότερο με το διεθνές μπάσκετ, παρά με το ΝΒΑ: όπως μου είχε πει κάποτε ο Αντρέα Τρινκιέρι, πρόκειται για το οριζόντιο μπάσκετ που βρίσκεται σε αντιδιαστολή με το κάθετο το οποίο χαρακτηρίζει τη συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων της εκείθεν του Ατλαντικού πλευράς.
Αυτό το οριζόντιο, πολυπολιτισμικό και κοντινό προς την ευρωπαϊκή κουλτούρα μπάσκετ, σε συνδυασμό με το σωστό διάβασμα των φάσεων, την κυκλοφορία της μπάλας, την τήρηση των αποστάσεων και την εναντίωση στη μανιέρα του αέναου «ένας εναντίον ενός» κατέστησαν το παιχνίδι των Σπερς ελκυστικό, γοητευτικό και ασφαλώς νικηφόρο, εάν αναλογισθεί κάποιος ότι οι λεγάμενοι στέφθηκαν πέντε φορές πρωταθλητές.
Τα πιστώνεται αυτά τα παράσημα ο λεγάμενος: την επιβολή και εμπέδωση ενός ξεχωριστού στιλ παιχνιδιού (με άξονες τα screens, τις αποστάσεις, το passing game, το διάβασμα των καταστάσεων, κοκ), το άνοιγμα των συνόρων στους ξένους παίκτες, την επίδραση του στην εξέλιξη του παιχνιδιού, στη διαμόρφωση μιας ξεχωριστής κουλτούρας και στη δημιουργία του… ΙΕΚ Πόποβιτς, που έγκειται στη σπορά και εν συνεχεία στη διασπορά προπονητικών κλώνων, παικτών και διοικητικών παραγόντων.
Οι 1652 νίκες και η μία ήττα!
Ήμουν παρών σε κάποιες από αυτές τις 1652 νίκες του Πόποβιτς, αλλά και σε μία από τις 1073 ήττες του που έγινε κιόλας το θέμα ενός από τα μεγαλύτερα debates στην ιστορία του παγκοσμίου μπάσκετ…
Το βράδυ της 18ης Ιουνίου του 2013 στην American Airlines Arena του Μαϊάμι, στον έκτο τελικό των play offs οι Σπερς προηγούνταν με 95-92 και στην τελευταία επίθεση οι Χιτ αστόχησαν, αλλά ο Κρις Μπος έδωσε ένα σκαμπίλι στην μπάλα που κατέληξε στα χέρια του Ρέι Αλεν…
Ο τρίτος πλέον bomber στην ιστορία του ΝΒΑ δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη: εν ονόματι της κατά καιρούς εν πολλαίς αμαρτίαις, περιπεσούσης ηθικής του μπάσκετ, οι Σπερς δεν του έκαναν φάουλ και ο Αλεν μπουμπούνισε το corner-3, έφερε το ματς στα ίσια και άνοιξε το δρόμο για τη νίκη των γηπεδούχων στην παράταση.
Εκείνο το βράδυ οι Σπερς δεν έχασαν ένα ματς, αλλά ένα πρωτάθλημα, που το γράπωσε το Μαϊάμι, στον έβδομο τελικό…
Η ερώτηση που κάνει τζιζ…
Περιγράφαμε αυτό το θρίλερ μαζί με τον Δάρδαλη στην Cosmote TV και με το που ακούστηκε η κόρνα της λήξης, έφυγα δρομαίος προς την αίθουσα Τύπου για να ακούσω με τα αυτιά μου τι θα έλεγε ο Γκρεγκ Πόποβιτς στη συνέντευξη…
Ουδείς Αμερικανός δημοσιογράφος τον ρώτησε για τη συγκεκριμένη φάση και με τον κίνδυνο να μείνει η απορία μου αναπάντητη και ενώ ετοιμαζόμουν να σηκώσω το χέρι μου, με πρόλαβε ο φίλος από τη Gazzetta Dello Sport, Mάσιμο Οριάνι και επιτέλους υπέβαλε την ερώτηση που κάνει τζιζ…
“Μάλλον είσαι από την Ευρώπη και εκεί κάνετε φάουλ, σωστά;” απάντησε ο Πόποβιτς…
“Ναι, είμαι Ιταλός” επιβεβαίωσε ο Οριάνι και όλοι κρεμόμασταν από τα χείλη του Pop…
“We don’t“!
“We don’t” είπε ξερά, σηκώθηκε από τη θέση του και αποχώρησε!
Το παραποιημένο για την περίσταση δίλημμα του Γουίλιαμ Σαίξπηρ είχε μόλις απαντηθεί και μάλιστα με δραματική λακωνικότητα!
Εκ των υστέρων, όταν συνάντησα κάπου αλλού τον (μετέπειτα συνεργάτη του Πόποβιτς) Ετορε Μεσίνα, τον ρώτησα για εκείνη την απόφαση του(ς) και –για να πω την αμαρτία μου-όσα επιχειρήματα κι αν μου αράδιασε, δεν με έπεισε, αλλά ξα του(ς)…
Προσέλαβε τον…. εαυτό του!
Στις 10 Δεκεμβρίου του 1996 ο Πόποβιτς ο οποίος είχε επιστρέψει ως τζένεραλ μάνατζερ στο Σαν Αντόνιο, μετά την πρώτη θητεία του σε ρόλο ασίσταντ κόουτς (1988-1992), απογοητεύθηκε από την κακή πορεία της ομάδας που είχε μόλις τρεις νίκες στα πρώτα 18 ματς της σεζόν, αγωνιζόμενη χωρίς τον τραυματία Ντέιβιντ Ρόμπινσον και αντέδρασε ακαριαία.
Τι έκανε;
Σχόλασε τον Μπομπ Χιλ, προσέλαβε τον… εαυτό του και έκτοτε δεν το κούνησε ρούπι από τα πέριξ του κάστρου του Άλαμο!
Δεν το κουνάει και τώρα που έχει αποσυρθεί μεριάζοντας για να διαβεί ο διάδοχος του που (δεν) καλείται να αποδείξει πως είναι κιόλας το υβρίδιο του!
- ΥΓ: Ως γνωστόν, διακρίνομαι για τη φλυαρία μου, αλλά ομολογώ πως είχα βάλει ένα στοίχημα με τον εαυτό μου σε αυτό το κείμενο: να βγουν οι λέξεις πάνω από 2725 και να ξεπεράσουν τους αγώνες που κοουτσάρισε ο Πόποβιτς στην καριέρα του…
Στάθηκε αδύνατο: ο τύπος είναι αξεπέραστος!!!
Πηγή: Sport24
