Η εικόνα που περιγράφει καλύτερα όσα συνέβησαν στο «Καραϊσκάκης» και εντέλει πώς ο ΠΑΟΚ κατάφερε να αποκλείσει τον Ολυμπιακό είναι ο πανηγυρισμός του Αντόνιο Τσόλακ. Ο Κροάτης γύρισε τον Ιανουάριο από τον δανεισμό του στη Μάλμε. Παίζει αναγκαστικά και το ξέρει. Μόλις επέστρεψε ο Νέλσον Ολιβέιρα, έγινε από 2ος, 3ος φορ της ομάδας. Το καλοκαίρι το πιθανότερο είναι ότι θα φύγει. Κι όμως, αυτός ο φευγάτος Κροάτης, μπήκε στο παιχνίδι με νοοτροπία «καμικάζι», τα έδωσε όλα, πάλεψε μέχρις εσχάτων και όταν πέτυχε το γκολ της πρόκρισης, τρελάθηκε, πανηγύρισε έξαλλα και φίλησε τον «Δικέφαλο» στη φανέλα!
Η μεγαλύτερη επιτυχία του Ραζβάν Λουτσέσκου είναι αυτή: οι ποδοσφαιριστές των οποίων τα συμβόλαια τελειώνουν το καλοκαίρι, οι δανεικοί, εκείνοι που θα αποχωρήσουν σχεδόν σίγουρα, οι κορεσμένοι και ταλαιπωρημένοι πρωταγωνιστές των προηγούμενων τίτλων, όλοι, εμφανίζονται στο γήπεδο κάθε φορά παθιασμένοι, ενωμένοι σαν γροθιά, με νοοτροπία πολεμιστή και κατηγορηματική άρνηση να υποταχθούν στις εκάστοτε δυσκολίες του αγώνα.
Στο Φάληρο ο ΠΑΟΚ αγωνίστηκε χωρίς Καντουρί, Μιχαηλίδη, Βιεϊρίνια, Τσιγγάρα, Σάστρε, Ζαμπά από το ξεκίνημα. Με τους Μπίσεσβαρ, Μιτρίτσα, Αουγκούστο να αποχωρούν κατά τη διάρκεια του αγώνα αναγκαστικά. Με τον Τέιλορ εξτρέμ, το αργό και κουρασμένο δίδυμο Σβάαμπ – Κούρτιτς στο κέντρο, με τους Ζίφκοβιτς, Σίντκλεϊ να μη μπορούν να πάρουν ανάσα, με τον ανέτοιμο Νέλσον Ολιβέιρα κομβικό και τον Τσόλακ στην κορυφή της επίθεσης.
Με όλα αυτά στην πλάτη, συν το γκολ – πέναλτι του Ελ Αραμπί, συν το γεγονός ότι έπαιζε εκτός έδρας, απέναντι στον Ολυμπιακό, τον σχεδόν σίγουρο φετινό πρωταθλητή. Οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην Ελλάδα θα είχε διαλυθεί με τα μισά από τα παραπάνω προβλήματα. Ο ΠΑΟΚ των τελευταίων ετών και κυρίως ο ΠΑΟΚ του Ραζβάν Λουτσέσκου φυσικά και προκρίθηκε. Δεν ήταν καν έκπληξη. Ήταν όμως η πλήρης επιβεβαίωση του πόσο καλή δουλειά έχει κάνει ο Ρουμάνος στο πνευματικό κομμάτι.
Αλλά και στο αγωνιστικό εδώ που τα λέμε. Ο ΠΑΟΚ, παρά το δεδομένο έλλειμμα ποιότητας κυρίως μεσοεπιθετικά και την -λογική σε αυτό το σημείο της σεζόν – έλλειψη ενέργειας, ξέρει να δημιουργεί, να παράγει ποδόσφαιρο, να μπαίνει στην αντίπαλη περιοχή με σχέδιο. Σε χαμηλές ταχύτητες, ναι, και με λάθος αποφάσεις στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Αλλά φτάνει. Και τούτο δείχνει ότι κάτι γίνεται σωστά.
Πέμπτος τελικός κυπέλλου λοιπόν στα τελευταία έξι χρόνια, με τέσσερις νίκες σερί στους προηγούμενους. Ο ΠΑΟΚ το έχει πάρει στην Αθήνα κόντρα στην ΑΕΚ, το έχει πάρει κόντρα στον Ολυμπιακό. Θα δούμε αν ήρθε η ώρα να το πάρει και κόντρα στον Παναθηναϊκό. Μέχρι τότε οφείλουμε να σταθούμε στο μικρό έπος που παρουσίασε και στο «Καραϊσκάκης» ο Ραζβάν και οι παίκτες του.
Ο ΠΑΟΚ δεν πανηγυρίζει πια προκρίσεις, περισσότερο από όσο χρειάζεται. Πανηγυρίζει μόνο κατακτήσεις. Αλλά όταν βλέπεις τον Τσόλακ να φιλάει τη φανέλα, δεν μπορείς παρά να αισιοδοξείς βάσιμα ότι το μέλλον, με αυτόν τον τύπο στον πάγκο, θα φέρει πολλές και ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες.
Πηγή: sdna.gr
