Ο ΠΑΟΚ είχε δυο εβδομάδες περιθώριο να δουλέψει για το ματς απέναντι στον Ολυμπιακό, ο οποίος εντωμεταξύ έζησε την κορυφαία στιγμή της ιστορίας του. Όποιος δεν καταλαβαίνει πόσο βάρυνε αυτό στην εξέλιξη του αγώνα της Τούμπας, νομίζω δεν καταλαβαίνει βασικά πράγματα του ποδοσφαίρου. Μετά το πρώτο 15ο λεπτό όπου ο Ολυμπιακός, έχοντας αγωνιστικό ρυθμό, πατούσε καλύτερα, όλα ήρθαν σταδιακά στα μέτρα του “Δικεφάλου”, κάτι απολύτως φυσιολογικό.
Τακτικά άψογος, συγκεντρωμένος στον απόλυτο βαθμό, με ενέργεια, τρεξίματα και αλληλοκαλύψεις σεμιναριακού επιπέδου, ο ΠΑΟΚ δεν γινόταν να μην κερδίσει το συγκεκριμένο παιχνίδι. Το κέρδισε και μάλιστα σχετικά εύκολα, επειδή έκανε όλα τα παραπάνω και επιπλέόν διαθέτει την ποιότητα μεσοεπιθετικά να μετατρέψει ό,τι του δώσει ο αντίπαλος σε γκολ.
Ο Ολυμπιακός είχε μείνει πνευματικά στην τεράστια πρόκριση της περασμένης Πέμπτης ένα πρόβλημα προβλέψιμο μεν, δύσκολα αντιμετωπίσιμο δε. Θεωρώ ότι οι Πειραιώτες θα το έχουν και στα δυο τελευταία τους παιχνίδια. Όσο κι αν ο Μεντιλίμπαρ προσπαθεί να το βγάλει από το μυαλό των παικτών του, είναι τόσο μεγάλο αυτό που πέτυχαν και αυτό που τους περιμένει, ώστε μοιάζει αδύνατον να μην το σκέφτονται διαρκώς, έστω και λίγο.
Από εκεί και πέρα, πρέπει να σημειώσουμε το εξής: Ο Ολυμπιακός με τον Μεντιλίμπαρ στον πάγκο του έχει κάνει θαύματα, πέραν πάσης ποδοσφαιρικής λογικής: σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μετατράπηκε από σκορποχώρι, σε ομάδα που αποκλείει εύκολα με δύο νίκες τον τέταρτο της Πρέμιερ Λιγκ και ετοιμάζεται να σηκώσει ευρωπαϊκό τρόπαιο. Και ενώ ήταν εκτός μάχης στην διεκδίκηση του εγχώριου τίτλου, έφτασε να το παλεύει μέχρι 12 Μαίου και δυο αγωνιστικές πριν το τέλος. Ε, θα μιλούσαμε για εξωπραγματικό κατόρθωμα αν το έπαιρνε κιόλας. Και εν πολλοίς άδικο.
Διότι, ανεξάρτητα από τις ειδικές συνθήκες του συγκεκριμένου αγώνα, ο ΠΑΟΚ σε διάρκεια και σταθερότητα απόδοσης είναι καλύτερος από τον Ολυμπιακό τη φετινή σεζόν , συνεχίζει να διαψεύδει τις προσδοκίες όλων (μας) και του αξίζει πέρα ως πέρα, περισσότερο και από τους Πειραιώτες και από τον Παναθηναϊκό, το ότι εκείνος εμείνε να διεκδικεί το πρωτάθλημα μέχρι τέλους, με πραγματικές πιθανόητες να το πάρει.
Θα χρειαστεί τύχη και υπέρβαση για να το πετύχει. Το ματς με τον Παναθηναϊκό είναι πιθανότατα το δυσκολότερο της χρονιάς: επειδή έχει τεράστια σημασία, επειδή δεν υπάρχει χρόνος ξεκούρασης ή ειδικής προετοιμασίας, επειδή η δυσκολία να νικήσεις σε συνεχόμενους αγώνες ΑΕΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό είναι – φαντάζομαι – αυτονόητη αλλά και επειδή αιωρείται μια αίσθηση ότι ο ΠΑΟ δεν είναι καλά και άρα ο ΠΑΟΚ εύκολα ή δύσκολα θα το κερδίσει.
Ο “Δικέφαλος” έχει λειτουργήσει σχεδόν άψογα σε όλα τα φετινά παιχνίδια του όπου ήταν με την πλάτη στον τοίχο, αουτσάιντερ και οι περισσότεροι τον είχαν ξεγραμμένο. Ενώ τα έχει κάνει σαλάτα σε κάμποσα παιχνίδια που ήταν φαβορί. Και ο Παναθηναϊκός με τη σειρά του, έβγαλε επίσης πολλές φορές αντίδραση όταν έμοιαζε “τελειωμένος”.
Θα χρειαστεί λοιπόν τεράστια προσπάθεια από τον Ραζβάν και τους παίκτες του να μείνουν απολύτως συγκεντρωμένοι και να μην σκέφτονται καν όσα θα συμβαίνουν την ίδια ώρα στο “Καραϊσκάκης”, προκειμένου να πάρουν την νίκη και από εκεί και πέρα να δουν που ακριβώς βρίσκονται.
Σε κάθε περίπτωση, ας το πούμε ακόμα μια φορά, τους αξίζει χειροκρότημα για όσα έχουν κάνει ήδη. Η -εξαιρετική και την Κυριακή – Τούμπα το ξέρει, το αναγνωρίζει και είμαι βέβαιος ότι την Τετάρτη θα παίξει και πάλι τον ρόλο της άψογα.
Υ.Γ. Αγαπάμε Αντρίγια που ήταν κορυφαίος στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, δεν αγαπάμε το θέατρο και την προσπάθεια να ξεγελαστεί ο διαιτητής για να δώσει κόκκινη σε αντίπαλο.
Ασχέτως αν τελικά ο εκνευρισμένος Ποντένσε έπρεπε να την πάρει στην κλωτσιά του 70ου λεπτού.
Πηγή: Sdna
