Του Βασίλη ΣαμπράκουΤου συνέβησαν πολλά στραβά του Παναθηναϊκού την προηγούμενη Πέμπτη στο Ελσίνκι. Πήγε να παίξει σε ένα παγωμένο τοπίο και σε έναν αγωνιστικό χώρο που βρισκόταν στα όρια της ακαταλληλότητας, δεδομένου ότι αυτό το …. πάτωμα πρόκειται σύντομα να αντικατασταθεί επειδή έχει φθαρεί. Το καταλάβαινες παρακολουθώντας το ότι ήταν ένα ματς στο οποίο οι ποδοσφαιριστές δυσκολεύονταν να ισορροπήσουν στο τερέν και είχαν μεγάλες δυσκολίες στις αλλαγές κατεύθυνσης και στις επιβραδύνσεις μετά από σπριντ. Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε τραυματισμούς, και μαζί τον φόβο που αυτοί προκάλεσαν στους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές. Το έβλεπες ότι είχε στο γήπεδο ποδοσφαιριστές που δεν “έμπαιναν” στο παιχνίδι επειδή ανησυχούσαν για την πιθανότητα ενός σοβαρού τραυματισμού.
Δεν “πλήρωσε” όμως μόνο αυτά ο Παναθηναϊκός. Όπως σχολίασαν οι “ήρωες” της Βίκινγκουρ, ένιωσαν μέσα στο παιχνίδι ότι οι αντίπαλοι δεν τους είχαν δώσει μεγάλη σημασία για να τους διαβάσουν ούτε πριν αλλά ούτε και κατά την εξέλιξη του παιχνιδιού. Σου την έδινε αυτή την εντύπωση ο Παναθηναϊκός με την αγωνιστική συμπεριφορά του – ότι έπαιζε σαν να εξαρτάται μόνο από εκείνον και την ομαδική ή ατομική ποιότητά του, σαν να ένιωθε ότι απέναντι δεν έχει έναν απειλητικό αντίπαλο. Κοντά σε όλα αυτά ο Παναθηναϊκός πλήρωσε και την αδυναμία που έδειξε σε ατομικό επίπεδο, άλλοτε με τον τερματοφύλακά του, άλλοτε με τον “σκασμένο” αριστερό μπακ του, ο οποίος έλειπε από την θέση του, άλλοτε με την αδράνεια των αμυντικών του (δεύτερο γκολ), που κοιτούσαν απενεργοποιημένοι την μπάλα να χτυπά στο δοκάρι της εστίας τους και να μένει ζωντανή στο παιχνίδι.
Βλέπεις το ματς, και όταν κοιτάζεις το αποτέλεσμα λες ότι ο Παναθηναϊκός, χάρη στο 2-1, αγόρασε την ευκαιρία να διορθώσει τα λάθη στην νοοτροπία και την αγωνιστική κατάσταση και να πετύχει μια πρόκριση που στην αρχή έμοιαζε με αυτονόητη υποχρέωση. Αν ο Παναθηναϊκός, με όλα τα προβλήματα και τα ελλείμματα που δημιουργούν οι απουσίες του, μπει καλά προετοιμασμένος τακτικά και ψυχοπνευματικά, θα πρέπει να του πάνε όλα το ίδιο και περισσότερο στραβά από όσο του πήγαν στο Ελσίνκι για μη καταφέρει να νικήσει.
Τα μοντέλα ανάλυσης των δεδομένων και εκτίμησης των πιθανοτήτων δίνουν στον Παναθηναϊκό 86% πιθανότητες νίκης. Και σε ματς τέτοιας φύσης, δηλαδή όταν μπαίνει με τέτοιες πιθανότητες σε ένα ματς, ο Παναθηναϊκός νικά 9 φορές στις 10.
Τα λόγια του Ρουί Βιτόρια δημιουργούν την αίσθηση ότι στρατηγικά ο Παναθηναϊκός ετοιμάζεται να μπει με όλη του την ένταση και την επιθετικότητα στην αρχή του παιχνιδιού, με όραμα να προηγηθεί. Με αυτή τη στάση, εφόσον είναι συγκεντρωμένος και καλά τοποθετημένος για την αμυντική μετάβαση ώστε να μην επιτρέψει πάσες την πλάτη της αμυντικής γραμμής του που θα βρίσκεται ψηλά τοποθετημένη, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να χάσει τα … άχαστα για να μη προκριθεί. Με απλά λόγια, του αρκεί να είναι καλύτερα τοποθετημένος στην άμυνα και με καλύτερη επικοινωνία μεταξύ των ποδοσφαιριστών του συγκριτικά με την εικόνα του στο ματς με τον Βόλο. Άρα του αρκεί να δείξει ικανότητα στην διαχείριση που αισθάνονται, ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές, για να πετύχουν μια αυτονόητη πρόκριση σε ένα ματς που ξεκινά από το 0-1.
Πηγή: Gazzetta
