Του Αλέξανδρου Λοθάνο
Όταν πέρυσι τέτοια εποχή η Μπαρτσελόνα νικούσε μέσα στο «Παρκ ντε Πρενς» την Παρί Σεν Ζερμέν με 3-2 στον πρώτο προημιτελικό του Champions League, ο Λουίς Ενρίκε στραβομουτσούνιασε για λίγο.
Στη συνέχεια, όμως, βρήκε το χαμόγελό του, αγκάλιασε τον άλλοτε συμπαίκτη, παίκτη και νυν συνάδελφό του Τσάβι και υποσχέθηκε ότι στην ρεβάνς η Παρί είναι σε θέση να ανατρέψει την εις βάρος της κατάσταση. Έτσι και έγινε αφού η Μπάρτσα, παρότι προηγήθηκε στο σκορ, έμεινε με δέκα λόγω αποβολής του Ρόναλντ Αραούχο και κατέρρευσε, χάνοντας με 4-1 από την παρέα (τότε) του Κιλιάν Μπαπέ.
Ένα χρόνο αργότερα, ο «Λούτσο» και η Παρί βρίσκονται, στην φάση των «16», μπροστά σε μια παρόμοια κατάσταση. Παρότι πραγματοποίησε μια φανταστική εμφάνιση, έκανε 27 τελικές (!) και δέκα στην εστία, «κατάπιε» την καλύτερη ομάδα της φετινής Premier League αλλά και της League Phase του Champions League (Λίβερπουλ), εντέλει ηττήθηκε με 1-0 και πλέον καλείται να κυνηγήσει την ανατροπή στο «Άνφιλντ».
Και το ερώτημα είναι: Μπορεί, κόντρα σε μια ομάδα που θα είναι σαφώς πιο επιθετική, έχει προβάδισμα ενός τέρματος και στο μαγικό της γήπεδο (μιλάω/γράφω εξ ιδίας πείρας) ανεβάζει στροφές; Η απάντηση; Σαφέστατα και μπορεί!
Μετά την αποχώρηση – σταθμός του Μπαπέ, ο Λουίς Ενρίκε χρειάστηκε χρόνο για να φτιάξει μια ομάδα όπως εκείνος την θέλει. Αυτή η μετάβαση – προσαρμογή στοίχισε στην Παρί μια θέση στην πρώτη οκτάδα της League Phase, αλλά της έδωσε τον χρόνο για να εμφανίσει ένα σύνολο που πιέζει ασφυκτικά, κυκλοφορεί άψογα την μπάλα και συνδυάζει μια μεσαία γραμμή γεμάτη μυαλό – ποιότητα με μια επίθεση χωρίς κλασικό σέντερ φορ, η οποία όμως διαθέτει τρεις «δαίμονες» που αλλάζουν συνεχώς θέση και μπορούν να τρελάνουν οποιαδήποτε άμυνα.
Ουσμάν Ντεμπελέ (σοβαρά, είναι ο ίδιος που έπαιζε στη Μπαρτσελόνα;), Κβίτσα Κβαρατσχέλια και Μπράντλεϊ Μπαρκολά είναι σαφέστατα σε θέση να ταλαιπωρήσουν την Λίβερπουλ και στην ρεβάνς της Τρίτης (11/03, 22:00), ειδικά αν η ομάδα του Άρνε Σλοτ δεν καταφέρει να επιβάλλει το παιχνίδι της, κάτι που δεν μπόρεσε να κάνει σε κανένα σημείο της αναμέτρησης του «Παρκ ντε Πρενς».
Ο Άλισον έκανε εμφάνιση καριέρας (και ζωής, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος) και ο Χάρβεϊ Έλιοτ ολοκλήρωσε το «ριφιφί». Και όσοι φίλοι της Λίβερπουλ έκαναν λόγο για «αδικία» στον τελικό του Champions League του 2022, πάλι στο Παρίσι (τυχαίο;), όπου ο Τιμπό Κουρτουά με εννέα σωτήριες αποκρούσεις χάρισε επί της ουσίας το τρόπαιο στην Ρεάλ Μαδρίτης, είδαν τώρα και την άλλη πλευρά του νομίσματος αυτού του καταπληκτικού αθλήματος που λέγεται ποδόσφαιρο.
Τσάμπι, εδώ είναι Ευρώπη
Από τα ματς της Τετάρτης (05/03), δεν κρύβω ότι το αποτέλεσμα που περισσότερο με εξέπληξε ήταν το εμφατικό 3-0 της Μπάγερν Μονάχου επί της Μπάγερ Λεβερκούζεν στον γερμανικό «εμφύλιο» της φάσης των «16».
Ένα αποτέλεσμα, μάλιστα, που εν μέρει κολακεύει την ομάδα του Τσάμπι Αλόνσο, ο οποίος ταξίδεψε στο Μόναχο όντας αήττητος σε έξι ματς ως προπονητής κόντρα στην Μπάγερν (τρεις νίκες – τρεις ισοπαλίες), αλλά στο άλλοτε σπίτι του έχασε τα αυγά και τα καλάθια.
Η Μπάγερν του (σαφώς πιο άπειρου ως προπονητής) Βενσάν Κομπανί, η οποία υπενθυμίζω ότι στην League Phase είχε πολλά θέματα (όπως και η Παρί, αλλά και η Ρεάλ Μαδρίτης) πατούσε πολύ καλύτερα, ήξερε τι ήθελε να κάνει μέσα στο γήπεδο, το εφάρμοσε και δεν άφησε ατιμώρητα τα τραγικά λάθη που έκαναν οι Ασπιρίνες.
Οι Βαυαροί υπενθύμισαν στην ποδοσφαιρική Ευρώπη ότι είναι πάντα ένα από τα «τζάκια» στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και θεωρώ πως θα σφραγίσουν με άνεση την παρουσία τους στα προημιτελικά, όπου θα ανταμώσουν με μια Ίντερ που πρόσθεσε μια ακόμα επαγγελματική νίκη στο ενεργητικό της.
Το 2-0 επί της Φέγενορντ στο Ρότερνταμ επιβεβαίωσε πόσο καλοδουλεμένη είναι η ομάδα του Σιμόνε Ιντσάγκι και πόσο έχει αφομοιώσει την φιλοσοφία του προπονητή της. Και με αυτά τα δεδομένα οδηγούς, μην απορήσετε εάν δείτε αυτή την ομάδα με τις πολλές λύσεις στην επιθετική δημιουργία και την ταχύτατη αμυντική μετάβαση να φτάνει μέχρι το τέλος του δρόμου, όπως έκανε άλλωστε προ διετίας, όταν έχασε στις λεπτομέρειες από την Μάντσεστερ Σίτι στον τελικό.
Η Μπάρτσα βγάζει χαρακτήρα
Το βράδυ της Τετάρτης (05/03) ήταν αφιερωμένο σε δύο τερματοφύλακες που υπήρξαν συμπαίκτες στην Ρόμα. Και αν ο Άλισον έκανε ρεκόρ ως γκολκίπερ της Λίβερπουλ με εννέα αποκρούσεις, ο Βόιτσεχ Στσέσνι έκανε το ίδιο ως φύλακας άγγελος της Μπαρτσελόνα με οκτώ, σε έναν αγώνα μάλιστα όπου η ομάδα του έπαιζε με παίκτη λιγότερο από το 22ο λεπτό.
Στο «Ντα Λουζ» της Λισσαβόνας, όπου ενάμισι μήνα πριν η Μπάρτσα νικούσε 5-4 σε ένα «τρελό» ματς χωρίς την ίδια πίεση του «πρέπει», οι Μπλαουγκράνα έδειξαν χαρακτήρα που παραπέμπει στις καλύτερες εποχές τους, καθοδηγούμενοι από την εμφάνιση του Στσένσι αλλά, κυρίως, τις κινήσεις του Χάνζι Φλικ.
Μετά την αποβολή του Πάου Κουμπαρσί που κέρδισε ο Βαγγέλης Παυλίδης, ο Γερμανός έβγαλε τον Ντάνι Όλμο και επανάφερε την αμυντική ισορροπία με τον Αραούχο, ο οποίος ήταν εκ των κορυφαίων της ομάδας του, παρότι φέτος έχει δεχθεί (όχι άδικα απαραιτήτως) αρκετή κριτική.
Και όταν ο Φλικ είδε ότι ο Άλβαρο Καρέρας έκανε… πάρτι από την αριστερή πλευρά της Μπενφίκα και δεξιά της Μπάρτσα, αφού ο Λαμίν Γιαμάλ δεν έδινε τις απαραίτητες βοήθειες στον Ζιλ Κουντέ, δεν δίστασε να βγάλει τον (μουτρωμένο) 17χρονο σταρ και να μεταφέρει τον (σαφώς πιο δουλευταρά) Ραφίνια στα δεξιά, απ’ όπου ο κορυφαίος παίκτης των Μπλαουγκράνα φέτος ξεκίνησε την φάση για το γκολ της νίκης.
Το 1-0 στο «Ντα Λουζ» δίνει μικρό αλλά σημαντικό προβάδισμα στους Καταλανούς ενόψει της ρεβάνς στην Βαρκελώνη, αλλά μην βιαστεί κανείς να ξεγράψει τους Αετούς. Ο Μπρούνο Λάζε έχει βρει τον τρόπο να «τρυπάει» την άμυνα της Μπάρτσα που παίζει σταθερά ψηλά και, παρά την τεράστια απώλεια του Καρέρας στο δεύτερο ματς λόγω τιμωρίας, περιμένω «καυτό» 90λεπτο (ή μήπως 120λεπτο;) και στην ιδιαίτερη πατρίδα μου…
Πηγή: Gazzetta
