Στο ποδόσφαιρο του 2025 η διάρκεια της ακμής μιας ομάδας είναι σαφώς μικρότερη του παρελθόντος. Ο κύκλος επιτυχιών ενός ρόστερ σπανίως υπερβαίνει την τριετία, αν δεν γίνουν εν κινήσει οι σωστές κινήσεις και οι απαραίτητες διορθωτικές αλλαγές.
Ειδικά στην Ελλάδα, όπως έχουν διαμορφωθεί οι ισορροπίες και καθώς έχουν περάσει ευτυχώς (ελπίζω ανεπιστρεπτί) οι εποχές που ο Ολυμπιακός έπαιρνε το πρωτάθλημα από τον Σεπτέμβριο, είτε είχε την καλύτερη ομάδα, είτε όχι, είναι δύσκολο να δούμε ξανά “δυναστείες” με συνεχόμενες κατακτήσεις πρωταθλημάτων. Το πέτυχε ο Πέδρο Μαρτίνς με τρία συνεχόμενα, αλλά δεν είναι το πιθανότερο.
Τη δεδομένη στιγμή οι Ερυθρόλευκοι “καλπάζουν” προς το πρωτάθλημα και είναι μεγάλο φαβορί και για το νταμπλ. Μέσα στη χρονιά, η διαφορά τους από τον ανταγωνισμό “άνοιξε”, δεν μειώθηκε. Η πλήρης αφομοίωση του στιλ παιχνιδιού που θέλει ο Μεντιλίμπαρ , η ένταξη πρώτα των μικρών Μουζακίτη – Κωστούλα και εν συνεχεία των καλοκαιρινών μεταγραφών που βιαστικά χαρακτηρίστηκαν αποτυχημένες (υπήρξαν φυσικά και τέτοιες) μα κάποιες πλέον προσφέρουν πολλά (Ντάνι Γκαρθία, Πιρόλα) και η επιτυχημένη χειμερινή ενίσχυση με τον παιχταρά Όρτα και τους Μπρούνο, Πάλμα που μπήκαν άμεσα στο ροτέισον, σε συνδυασμό με την θετική αύρα και την τεράστια αυτοπεποίθηση που κουβαλά το γκρουπ μετά το ιστορικό επίτευγμα της κατάκτησης του Κόνφερενς, δημιούργησαν ένα σύνολο το οποίο για τα ελληνικά δεδομένα μοιάζει αχτύπητο! Διόλου τυχαία ο Ολυμπιακός δεν έχει ήττα εδώ και 26 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις, και δεν έχει ήττα σε ντέρμπι με το τοπ-4, μετά από εκείνη την περσινή στην Τούμπα που του στέρησε το πρωταθλημα.
Το χειρότερο για ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟ είναι ότι αυτή η εκδοχή του Ολυμπιακού δείχνει ότι έχει σαφέστατα περιθώρια βελτίωσης και δεν έχει πιάσει ακόμα ταβάνι.
Το ποδόσφαιρο που παίζει ο πρωτοπόρος είναι απλό στην σκέψη (ούτε περίπλοκο build up, ούτε ιδιαίτερα δουλεμένοι επιθετικοί αυτοματισμοί, ούτε τίκι – τάκα και άλλα τέτοια μοντέρνα, μονάχα πίεση μέχρι θανάτου, τρέξιμο του σκοτωμού μέχρι το τελευταίο σφύριγμα, ένταση σε αδιανόητα για την Ελλάδα επίπεδα, διεκδίκηση κάθε μπάλας αλληλοκάλυψη και αμεσότητα) αλλά είναι επίσης αποτελεσματικό και κατά κανόνα χορταστικό στο μάτι.
Επιπλέον, μιλάμε εδώ για τον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ. Μια ομάδα σοβαρή, χωρίς καραγκιοζιλίκια στον πάγκο, λιγότερο τοξική (καθόλου μάλλον δεν γίνεται), με τις λιγότερες δυνατές μεταγραφές εντυπωσιασμού και τέλος πάντων χωρίς το αντιποδοσφαιρικό τσίρκο του προηγούμενου ενάμιση έτους που προηγήθηκε της έλευσης του Βάσκου (ιστορικό λαχείο για τον Μαρινάκη).
Άρα η υπόθεση ότι η συγκεκριμένη βερσιόν των Πειραιωτών έχει μέλλον προτού ταβανιάσει, μοιάζει αρκετά ασφαλής. Ωστόσο, όπως έγραψα στην αρχή, αυτά είναι όλα σχετικά.
Και στην ΑΕΚ πίστεψαν ότι η ομάδα του νταμπλ έχει μέλλον, για να μείνουν πέρυσι χωρίς τίτλο τελικά και φέτος να την διαλύσουν σταδιακά και κάθως όλα δείχνουν να μείνουν και πάλι με άδεια χέρια.
Και στον ΠΑΟΚ πίστεψαν ότι οι πρωταθλητές του 2024 θα μπορούσαν να κάνουν πρωταθλητισμό και το 2025 χωρίς σοβαρή αναβάθμιση του ρόστερ και μετά πήγαν όλα λάθος, με αποτέλεσμα να έχουν μείνει εκτός στόχων από τον Φεβρουάριο.
Θέλω να πω, ότι όσο μπροστά κι αν είναι σήμερα ο Ολυμπιακός, όσο γερές βάσεις κι αν έχει για το άμεσο μέλλον, με ποδοσφαιρική σοβαρότητα και σωστό σχεδιασμό, δεν υπάρχει απόσταση που να μην καλύπτεται.
Αρκεί βεβαίως οι άλλοι τρεις να καταλάβουν που βρίσκονται και να αποφασίσουν γρήγορα που θέλουν να πάνε.
Στον ΠΑΟΚ να δουν ότι η ομάδα του εκπληκτικού περσινού πρωταθλήματος έκλεισε τον κύκλο της – χωρίς συναισθηματισμούς και χωρίς να εγκλωβιστούν στην αγάπη του Λουτσέσκου για συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές να ξεκινήσουν από τώρα την ανοικοδόμηση που δεν ξεκίνησαν πέρυσι. Η βάση υπάρχει, ο προπονητής υπάρχει (πιστεύω δηλαδή), γενναίες και γρήγορες αποφάσεις χρειάζονται και σωστή κατεύθυνση.
Στην ΑΕΚ τα πράγματα είναι πιο μπλεγμένα. Ουδείς γνωρίζει σήμερα αν ο Αλμέιδα συνεχίσει μετά το τέλος της σεζόν, ουδείς ξέρει αν το πρότζεκτ με τα πανάκριβα συμβόλαια για παίκτες όπως ο Λαμέλα και ο Μαρσιάλ συνεχιστεί, ουδείς ξέρει πώς θα αντιδράσει και ο Ηλιόπουλος το καλοκαίρι. Πάντως, επειδή το λάθος διάβασμα του νταμπλ, οδήγησε σε μια προβληματική διετία (η φετινή χρονιά, εξαιτίας του ευρωπαϊκού αποκλεισμού είναι ακόμα χειρότερη), ίσως το σωστό διάβασμα των φετινών παθογενειών οδηγήσει σε κάτι καλύτερο.
Στον Παναθηναϊκό, δεν ξέρω ειλικρινά πώς το βλέπουν το πράγμα. Με την πρόκληση του Κόνφερενς μπροστά, ασφαλείς κρίσεις δεν μπορούν να γίνουν ακόμα. Η μεγάλη επένδυση του περασμένου καλοκαιριού δεν έχει αποδώσει ακόμα εντός γηπέδου ποδόσφαιρο αξιώσεων, ωστόσο πρόκειται για καλούς παίκτες, σε καλές ηλικίες, που θα είναι κρίμα να καούν, κυρίως εξαιτίας της καταστροφικής επιλογής του Ντιέγκο Αλόνσο.
Στους Πράσινους νιώθω ότι υπάρχει ρόστερ με προοπτική, παρότι στο μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν δεν μοιάζει ακριβώς τέτοιο. Αν ο Γιάννης Αλαφούζος πάει πάλι στην λογική του γκρεμίσματος, μάλλον αντί για ομάδα πρωταθλητισμού θα φτιάξει, ως συνήθως, μια τρύπα στο νερό. Κρίσιμη απόφαση κι αν θα δοθεί στον Ρουί Βιτόρια το κλειδί για την χρονιά 2025-2026
Σε κάθε περίπτωση, τα πλέι – οφ ενδέχεται να αλλάξουν τα παραπάνω. Όχι τόσο διότι σε περίπτωση ανατροπής και κατάκτησης του τίτλου από την ΑΕΚ, θα μιλάμε εντελώς διαφορετικά (δύσκολο να συμβεί, όχι εντελώς απίθανο), μα κυρίως επειδή η θέση στην οποία θα τερματίσουν οι ομάδες και το ευρωπαϊκό εισιτήριο που θα κατακτήσουν, μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο ολόκληρο το καλοκαίρι και κατ’ επέκταση, ολόκληρη την επόμενη χρονιά τους.
Πηγή: Sdna
