Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Από την ρίψη της κροτίδας στο ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού και μετά, ο Ολυμπιακός επιβεβαιώνει κάθε μέρα ότι εκτός γηπέδων ήταν και παραμένει ένας οργανισμός δίχως τον παραμικρό φραγμό. Οι άνθρωποί του φέρονται και μιλούν σαν να είμαστε όλοι αμοιβάδες με μηδενικό IQ ή έστω χρυσόψαρα δίχως μνήμη. Λες και δεν υπήρξε ποτέ ο Φινμπόγκασον ή ο Οσκαρ Γκαρθία, ο Βάλνερ, τα «μαθήματα ήθους» ή η Ριζούπολη (η μήτρα πολλών κατοπινών δεινών). Και πολλά άλλα βέβαια. Είναι και εκνευριστικό και αστείο ταυτόχρονα να διαβάζεις σήμερα δακρύβρεχτα κείμενα για το «σκοτάδι» που απειλεί το ελληνικό ποδόσφαιρο (επειδή τιμωρήθηκε ο Ολυμπιακός) από ανθρώπους που έκαναν καριέρα υπερασπιζόμενοι κάθε ασχήμια, κάθε χυδαιότητα, κάθε τραμπουκισμό των ερυθρόλευκων «διοικήσεων».
Οι δηλώσεις του Ντιέγκο Μαρτίνεθ μετά το δύσκολο αλλά πολύ σημαντικό διπλό στην Τρίπολη είχαν βέβαια λογική: «Κερδίσαμε κάτι στον αγωνιστικό χώρο και μας στο στέρησαν και αυτό προκαλεί θυμό» είπε ο Ισπανός, ο οποίος από την πλευρά του έχει δίκιο, παρότι ξεχνά (ή ίσως δεν ξέρει) πόσοι συνάδελφοι του ένιωσαν ακριβώς το ίδιο στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, εξαιτίας του Ολυμπιακού. Ο Μαρτίνεθ είδε να αφαιρείται από την ομάδα του ένας κρίσιμος βαθμός και το δικαίωμα να παλέψει για άλλους τρεις στο ντέρμπι που διεκόπη. Προφανώς δεν θα μας πει ποτέ αν ο θυμός του απευθύνεται στον οπαδό που πέταξε την κροτίδα, η ουσία είναι ότι ο ίδιος και οι παίκτες δεν φταίνε σε τίποτα. Άρα δικαιολογημένα έχουν τσαντιστεί. Και τούτο τους καθιστά αγωνιστικά ακόμη πιο επικίνδυνους.
Ο Ισπανός τεχνικός, παρά την τεσσάρα από τον ΠΑΟΚ που τον έφερε στο στόχαστρο της κριτικής, έχει κάνει καλή δουλειά. Το περυσινό σκορποχώρι έχει μετατραπεί σε ένα σύνολο με αδυναμίες βέβαια αλλά και με σημαντικές αρετές , κυρίως επιθετικές. Οι δυνατότητές τους είναι ξεκάθαρα μεγάλες, ο Φορτούνης διανύει χρονιά καριέρας, ενώ μετά και την οριστικοποίηση της τιμωρίας, όλο το γκρουπ δείχνει να έχει μάτι που γυαλίζει. Η απόσταση από την κορυφή ασφαλώς καλύπτεται και το πρωτάθλημα παραμένει ορθάνοιχτο προς διεκδίκηση. Ο κόσμος της ομάδας το καταλαβαίνει αυτό. Όπως καταλαβαίνει (όχι όλοι, πάντως ένα μεγάλο ποσοστό) και ότι η τιμωρία δεν ήταν κάποιο πρωτοφανές σκάνδαλο της «εξυγίανσης» εις βάρος των Πειραιωτών αλλά μια μάλλον λογική κατάληξη. Αν η διοίκηση δεν αποπροσανατολίσει την ομάδα με την επιθεώρηση που ανεβάζει εκτός γηπέδων, τότε ο Ολυμπιακός θα το διεκδικήσει μέχρι τέλους. Και αν τελικά το πάρει,, με έναν μηδενισμό στην πλάτη του, τότε θα μιλάμε για έναν από τους πιο καθαρούς και μαγκιόρικους τίτλους στην ιστορία του. Κάτι που όλοι στο σύλλογο θα έπρεπε να προτιμούν, σε σχέση με ένα ακόμα πρωτάθλημα με σκιές και ψίθυρους. Αλλά βέβαια η ψύχωση που έλεγε κάποτε μια ψυχή, δεν ενδιαφέρεται κανόνες, «ηθική δικαίωση» και άλλα τέτοια φλώρικα. Το έχουμε εμπεδώσει εδώ και δεκαετίες.
Υ.Γ. Ο ΠΑΟΚ κόντρα στον Παναιτωλικό ήταν επιεικώς μέτριος, αλλά επί της ουσίας δεν κινδύνεψε ποτέ να χάσει τη νίκη, είχε ένα εξαιρετικό διάστημα στο πρώτο ημίχρονο και πέτυχε ένα από τα ωραιότερα γκολ της σεζόν μέχρι στιγμής. Όταν κερδίζεις σχετικά εύκολα (τον ουραγό έστω) με εκτεταμένο rotation, με δέκα λεπτά κανονικού ποδοσφαίρου, στο φινάλε ενός πολύ απαιτητικού κύκλου αγώνων, κρατάς τα θετικά και πας παρακάτω. Υπάρχουν και αιτίες προβληματισμού; Σαφώς. Ο Λουτσέσκου τις βλέπει πρώτος από όλους. Το ζήτημα είναι αν με το υπάρχων ρόστερ μπορεί να τις διορθώσει ή αν θα χρειαστεί τον Ιανουάριο επιπλέον ενίσχυση. Πάντως ο ΠΑΟΚ είναι καλύτερα από πέρυσι. Πόσο καλύτερα, μένει να αποδειχθεί.
Πηγή: Sport DNA
