Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να διακόψει την συνεργασία του με τον Φατίχ Τερίμ. Δεν αποτελεί έκπληξη: η μόνη έκπληξη στην ιστορία του Τούρκου ήταν η πρόσληψή του. Το τι συνέβη με τον Τερίμ είναι απλό: ήρθε για να πάρει το πρωτάθλημα, έφτασε κοντά στο να το κάνει, στοχοποίησε το ματς με την ΑΕΚ ως το ματς – κλειδί για την κατάκτησή του και γιατί ο ΠΑΟ έφτασε σε αυτό με ένα σερί από νίκες (τέσσερις συγκεκριμένα) που δεν είχε ξανακάνει. Η ήττα σε αυτό άδειασε την ομάδα: ο χωρίς πρωτάθλημα τα δεκατέσσερα τελευταία χρόνια Παναθηναϊκός άδειασε. Η ήττα έβγαλε στην επιφάνεια ένα τεράστιο πρόβλημα που έχει κατασκευαστικά ο ΠΑΟ από το περασμένο καλοκαίρι: έχει πάρα πολλούς παίκτες για ομάδα που από το Δεκέμβριο και μετά δεν έχει ματς στην Ευρώπη. Ο Τερίμ έκανε επιλογές που στεναχώρησαν όσους δεν έπαιζαν, αλλά θα ήταν αδύνατον να παίζουν όλοι. Στο ντόμινο της καταστροφής που προέκυψε υπήρξαν από τη μια δυσαρεστημένοι παίκτες κι από την άλλη ένας προπονητής με προσωπικότητα που δεν καταλάβαινε τίποτα από γκρίνιες και που δεν είχε και κανένα μηχανισμό προστασίας από την κριτική διότι τέτοια πράγματα δεν θέλει. Ο Τερίμ είναι ένας από τους λίγους που παραδόξως απέτυχε στην Ελλάδα εξαιτίας της προσωπικότητας του: δεν είχε σκοπό να κάνει μικροσυμβιβασμούς, θεωρούσε τον εαυτό του πιο σημαντικό από τους παίκτες του, δεν ασχολούταν ιδιαίτερα με αντιπάλους. Παραδόξως όλα αυτά δείχνουν πως απλά υπήρξε συνεπής στο πέρασμά του από εδώ. Μάλλον ο ΠΑΟ όταν ζήτησε τις υπηρεσίες του δεν γνώριζε με ποιον έχει να κάνει.
Κάποτε στην Πόλη
Υπάρχει μια ιστορία του Τερίμ που λατρεύω και είναι σχετικά άγνωστη. Το 2015 ήταν στην Εθνική Τουρκίας για τρίτη φορά και προσπαθούσε να πάρει την πρόκριση για τα τελικά του Euro2016. Στις 17 Νοεμβρίου η Τουρκία έδωσε ένα φιλικό με την Εθνική μας ομάδα στην Κωνσταντινούπολη. Λίγες μέρες πριν, στις 13 Νοεμβρίου, είχε γίνει στο Παρίσι η σφαγή στο θέατρο Μπατακλάν όταν και είχαν χάσει την ζωή τους 129 άνθρωποι. Η FIFA είχε ζητήσει ενός λεπτού σιγή για την μνήμη τους σε όλα τα γήπεδα την εβδομάδα που ακολούθησε. Στην Κωνσταντινούπολη όμως ένα μέρος του κοινού δεν είχε πρόβλημα με τον ισλαμικό εξτρεμισμό: στη διάρκεια του ενός λεπτού σιγής που τηρήθηκε στη μνήμη των θυμάτων άρχισε τις αποδοκιμασίες και τα σφυρίγματα. Στο γήπεδο ήταν και ο Ερτογάν που δεν φάνηκε δυσαρεστημένος με το γεγονός: αυτός χαιρέτησε τον κόσμο και οι παρατρεχάμενοί του χασκογελούσαν. Παντού πιστεύω το πράγμα θα είχε περάσει χωρίς κανένας να πει το παραμικρό. Αλλά ο Τερίμ δεν το άφησε έτσι.
Τιμώντας εμπράκτως τη μνήμη των θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης στο Παρίσι δήλωσε στο τέλος του ματς τον αποτροπιασμό του για τις αποδοκιμασίες, χωρίς παρενθέσεις και αστερίσκους. «Είναι απίστευτο αυτό που έγινε σήμερα» είπε. «Χάθηκαν άνθρωποι, καταστράφηκαν οικογένειες και δεν μπορούν αυτοί στις εξέδρες να περιμένουν ένα λεπτό σιωπηλοί; Δεν μπορούν να μείνουν ήσυχοι;» ρώτησε ρητορικά. Και πρόσθεσε: «Τι χρειάζεται, δηλαδή, να τους εξηγήσεις. Αυτές οι συμπεριφορές δεν κάνουν καλό στην εικόνα της χώρας μας. Βλέπουμε τρομοκρατικές επιθέσεις και αγώνες να αναβάλλονται. Η τρομοκρατία αφορά τους πάντες και αποτελεί απειλή για όλους μας. Η ειρήνη, η ανοχή και η κατανόηση πρέπει να υπάρχουν πάντα» τόνισε. Αλλά δεν σταμάτησε εκεί: το ίδιο καυστικός ήταν και όταν αναφέρθηκε στις αποδοκιμασίες του ελληνικού εθνικού ύμνου που είχαν υπάρξει. «Κανένας δεν το θέλει να συμβαίνει και είναι κάτι που το έχουμε συζητήσει ξανά. Άκουσα και εγώ τις αποδοκιμασίες και τα σφυρίγματα στον ελληνικό εθνικό ύμνο. Ο κάθε ύμνος πρέπει να τυγχάνει σεβασμού. Είναι γείτονές μας οι Έλληνες, έπαιζαν μαζί μας και είναι σημαντικό να σέβεσαι τον γείτονά σου και ας μην έχει την ίδια θρησκεία και τα ίδια πιστεύω» τόνισε. Δεν πιστεύω πως προπονητής της Εθνικής μας θα τολμούσε ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο: δεν λείπει μόνο το θάρρος, αλλά και η προσωπικότητα. Ο Τερίμ έχει προσωπικότητα. Ισως περισσότερη από όση θα πρεπε για να ρθει να δουλέψει με μια ομάδα που δεν ήταν δική του και ίσως και δική του να μην την αισθάνθηκε και ποτέ του, μολονότι τον ΠΑΟ έδειξε να τον σέβεται.
Πολύ δύσκολη δουλειά
Η επιτυχία του στον ΠΑΟ θα ήταν έτσι κι αλλιώς δύσκολη υπόθεση. Μεσούσης της περιόδου ο Τερίμ είχε να κάνει πολλά που δύσκολα γίνονται. Βρέθηκε στον πάγκο μιας ομάδας που είχε τρία βασικά προβλήματα που ήταν δύσκολο να λυθούν από προπονητή. Είχε ένα ρόστερ με λίγους πρωταθλητές που θα έπρεπε να κερδίσουν ένα πρωτάθλημα, που ο Παναθηναϊκός διεκδικούσε απέναντι σε ομάδες που ξέρουν να κερδίζουν τίτλους: ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ έχουν όλοι κερδίσει το πρωτάθλημα την τελευταία δεκαετία ενώ ο ΠΑΟ πέρυσι έχασε ένα πρωτάθλημα που δεν χάνεται. Είχε μια ομάδα που δυσκολεύεται στα κομβικά ματς ακόμα και τα δυο τελευταία χρόνια που ήταν ανταγωνιστική: πριν τον ερχομό του Τερίμ φέτος ο ΠΑΟ δεν είχε νίκη σε ντέρμπι, είχε χάσει από την Βιγιαρεάλ την είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ και είχε μείνει εκτός Ευρώπης από τη Μακάμπι Χάιφα. Επρεπε να διαχειριστεί ένα ρόστερ δύσκολο και τεράστιο που δεν έφτιαξε αυτός και στο οποίο υπάρχουν τρια φορ, πέντε εξτρέμ, τρία δεκάρια και πέντε στόπερ ενώ έχει ένα ματς την εβδομάδα. Όμως το πιο μεγάλο ίσως πρόβλημα του Τερίμ αποδείχτηκε ο ίδιος ο Τερίμ: η προσωπικότητα του τον έβαλε αμέσως στο κέντρο της προσοχής, οι παίκτες του δεν είχαν την παραμικρή ευθύνη για κανένα αποτέλεσμα (ούτε για ισοπαλίες και την Κηφισιά και την Λαμία στη Λεωφόρο) και οι συγκρίσεις με τον Γιοβάνοβιτς έδιναν κι έπαιρναν από την πρώτη μέρα γιατί για ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου του ΠΑΟ ο Σέρβος αδικήθηκε.
Στο τέλος προέκυψε ως συμπέρασμα ότι ο Τερίμ έχασε το πρωτάθλημα και ο Γιάννης Αλαφούζος τον αποχαιρέτησε για να κερδίσει ο ΠΑΟ τον Ολυμπιακό την Κυριακή και το κύπελλο με τον Αρη. Η ελπίδα είναι να χωρίς τον Τερίμ ο ΠΑΟ να είναι καλύτερος: δεν αποκλείεται να συμβεί – οι παίκτες πάντα μπορούν να δώσουν δυο ματς με το μαχαίρι στα δόντια. Αλλά δεν φταίει ο Τερίμ αν βρέθηκε σε μια ομάδα που μάλλον δεν είχε καταλάβει ποιο ήταν το ρίσκο της πρόσληψής του. Και το βέβαιο είναι πως ότι κι αν συμβεί στα δυο τελευταία ματς ο ΠΑΟ θα χρειαστεί το καλοκαίρι να αρχίσει από την αρχή.
Δεν το λέει κανείς
Για να στηρίξεις ένα προπονητή πρέπει να τον κάνεις κατανοητό στους οπαδούς. Να εξηγήσεις τις μεθόδους του, τον τρόπο που προσεγγίζει τα πράγματα, το γιατί τον έφερες. Αυτά στην Ελλάδα είναι δύσκολα. Αν ο Τερίμ είχε κερδίσει το ματς με την ΑΕΚ ίσως είχε κερδίσει και το πρωτάθλημα: θα ήταν αναμορφωτής, δάσκαλος, αυτοκράτορας. Εχασε το ματς κι έγινε ο λόγος της εφετινής αποτυχίας του ΠΑΟ – ενώ πάντα μιλάμε για ένα ματς στο οποίο μάλιστα οι παίκτες δεν ανταποκρίθηκαν. Είναι κανόνας στην Ελλάδα, αλλά είναι λάθος κανόνας διότι όταν οι άνθρωποι κρίνονται έτσι είναι δύσκολο να γίνει οτιδήποτε. Αν το πρόβλημα του ΠΑΟ ήταν ότι ο Τερίμ πήρε την θέση του Γιοβάνοβιτς νομίζω ο ΠΑΟ είναι τυχερός: μπορεί αύριο να γυρίσει ο Γιοβάνοβιτς και να είναι όλα υπέροχα. Γιατί άραγε δεν το λέει κανείς;
Πηγή: Karpetshow
