Velibor Vasović: Μαχητής μέσα κι έξω από τα γήπεδα

Του Τάσου Μπαϊρακτάρη

Σαν σήμερα, 4 Μαρτίου, πριν από 22 χρόνια έφυγε από την ζωή ένας από τους μεγάλους του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, ο Βέλιμπορ Βάσοβιτς.

Οι πιο παλιοί φίλοι του Παναθηναϊκού τον ξέρουν καλά. Είναι ο ποδοσφαιριστής που σηκώνει πρώτος το 1971 στο Γουέμπλεϊ το τρόπαιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, αυτό που είχε χάσει λίγο νωρίτερα μέσα στο γήπεδο η ομάδα τους. Ήταν ο αρχηγός του Άγιαξ και δίπλα του υπήρχαν παικταράδες με πρώτο και καλύτερο τον Γιόχαν Κρόιφ.

Οι υπόλοιποι, οι λίγο νεότεροι, τον γνώρισαν πολύ αργότερα ως προπονητή του Εθνικού το 1983. Εδώ το πέρασμά του ήταν μικρό. Κι ασήμαντο για το βάρος του ονόματός του.

Ο Βάσοβιτς ήταν γεννημένος για αρχηγός

Μόνο και μόνο το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος ξένος παίκτης στην ιστορία του Άγιαξ, ότι τον επέλεξε ο Ρίνους Μίχελς και τον έκανε αρχηγό σε μια ομάδα που υπήρχαν ο Κρόιφ, ο Νέεσκενς και τόσοι άλλοι λέει πολλά.

Ο Μίχελς ήταν αυτός που τον έκανε από ένα καλό μέσο, κορυφαίο αμυντικό σε μια ομάδα που δεν υπήρχαν σταθερές θέσεις. Στήριζε την επιτυχία της στη δυνατότητα των παικτών της να μετακινούνται διαρκώς μέσα στο γήπεδο.

Βέβαια ο Ολλανδός τεχνικός δεν πήρε ένα τυχαίο παίκτη. Πήρε αυτόν που είχε συνδέσει το όνομά του με τη λέξη «πρωτάθλημα» στη Γιουγκοσλαβία. Είχε κερδίσει πέντε στη σειρά, τα τέσσερα με τη Παρτιζάν και το ένα με τον Ερυθρό Αστέρα στον οποίο είχε παίξει τη περίοδο 1963-64, πριν επιστρέψει στη παλιά του ομάδα για να ξαναπάρει το πρωτάθλημα.

Στα πέντε χρόνια που πέρασε στον Άγιαξ (1966-71) ανέλαβε να κάνει ομάδα τη παρέα των πιτσιρικάδων που έπαιζαν. Κι όταν πια αυτή η παρέα έγινε Πρωταθλήτρια Ευρώπης, το 1971 με αντίπαλο τον Παναθηναϊκός, αυτός αποσύρθηκε από το προσκήνιο. Έκλεισε τη καριέρα του σηκώνοντας το Κύπελλο Πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ. Τι άλλο να ήθελε ένας Βαλκάνιος ποδοσφαιριστής;

Μέσα κι έξω από το γήπεδο ήταν πεισματάρης και μαχητής. Είχε άσθμα κι όμως διάλεξε να πάει στην υγρή Ολλανδία για να παίξει ποδόσφαιρο επιβαρύνοντας την υγεία του.

Ήταν από τους πιο σκληρούς πολέμιους της Γιουγκοσλαβικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας και του προέδρου της Μίλαν Μίλιανιτς. Πέντε μέρες μετά την ανατροπή του Μιλόσεβιτς μαζί με δέκα σωματώδεις τύπους εισέβαλε στα γραφεία της ομοσπονδίας κι άρχισε να ψάχνει τα αρχεία της αναζητώντας επιβαρυντικά στοιχεία για τους υπευθύνους της.

Τελικά τον πρόδωσε η καρδιά του. Ήταν 4 Μαρτίου 2002.