Του Δημοσθένη ΓεωργακόπουλουΟ ΟΦΗ ήταν η ιδανικότερη συγκυρία για να… πιστέψουμε ότι πλέον μπορούμε να διοργανώσουμε έναν τελικό-γιορτή. Ομάδα εκτός του Big-5, με χιλιάδες φιλάθλους (πολυπληθέστερη ομάδα της περιφέρειας μαζί με την ΑΕΛ) που γέμισαν αεροπλάνα και βαπόρια για να βρεθούν δίπλα στην αγαπημένη τους ομάδα. Ολόκληρες οικογένειες έκαναν το μεγάλο ταξίδι από την Κρήτη για την Αθήνα, ώστε να ζήσουν κάτι που δεν είχαν ξαναζήσει. Και ίσως να μην ξαναζήσουν ποτέ. Γιατί; Γιατί η κληρωτίδα δε θα έχει πάντα κέφια, φέρνοντας όλους τους μεγάλους στο ίδιο μονοπάτι και ανοίγοντας το δρόμο στους μικρούς. Για την ακρίβεια, από του χρόνου δε θα υπάρχει καν κλήρωση στο θεσμό του κυπέλλου, με το νέο format που βρίσκεται στα σκαριά. Με League Phase αλά… UEFA, οι πιθανότητες για τους μικρούς μειώνονται δραματικά, παρά το γεγονός ότι στα νοκ-άουτ θα υπάρχουν μονά παιχνίδια. Και αυτό, γιατί οι ομάδες θα κουβαλούν την κατάταξή τους από το μίνι-πρωτάθλημα και θα είναι γηπεδούχοι.
Αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για τη διάκριση των μικρότερων ομάδων στο κύπελλο είναι οι Άγγλοι. Και δεν το λέω, επειδή την ίδια μέρα του τελικού του ΟΦΗ με τον Ολυμπιακό, διεξήχθη και ο τελικός του FA Cup, ανάμεσα σε Κρίσταλ Πάλας και Μάντσεστερ Σίτι. Δε θα σταθώ στη νίκη του Δαβίδ απέναντι στον Γολιάθ, στο Γουέμπλεϊ, καθώς αυτό θα μπορούσε να συμβεί και στο ΟΑΚΑ. Άλλωστε, έτσι είναι το ποδόσφαιρο και ειδικά σε έναν τελικό, όλα μπορούν να συμβούν. Το είδαμε και πριν λίγες ημέρες στην Ιταλία, με την κατάκτηση του τροπαίου από την Μπολόνια, στον τελικό απέναντι στη Μίλαν. Σε αυτό που θέλω να σταθώ στη γενικότερη φιλοσοφία στην Αγγλία, σχετικά με τον αρχαιότερο ποδοσφαιρικό θεσμό. Με μονούς αγώνες και τη συμμετοχή ομάδων από τις πιο χαμηλότερες κατηγορίες. Γιατί, εμείς από του χρόνου, θα έχουμε ομάδες μόνο από τη Superleague και τη Superleague 2.
Από τις 82 διοργανώσεις κυπέλλου Ελλάδος στη χώρα μας, ξέρετε πόσες είναι οι κούπες των τεσσάρων μεγάλων; 73! Μόλις εννέα τρόπαια έχουν κατακτήσει στο πέρασμα των χρόνων οι μικρότεροι. Από δύο ο Πανιώνιος και η Λάρισα, από ένα ο Άρης (!), ο Ηρακλής, ο ΟΦΗ, η Καστοριά και ο Εθνικός. Την ίδια ώρα, το κύπελλο Αγγλίας το έχουν κατακτήσει 45 (!) ομάδες. Μόνο τα τελευταία χρόνια, τα έχουν καταφέρει η Πόρτσμουθ, η Λέστερ, η Γουίγκαν και φέτος η Κρίσταλ Πάλας. Και αν πάμε πιο πίσω, θα ακούσουμε ονόματα ομάδων, που μας πιάσει… μελαγχολία. Και για να προλάβω οποιαδήποτε σκέψη, προφανώς και δεν τίθεται θέμα σύγκρισης του αγγλικού ποδοσφαίρου με το ελληνικό και θα ήμουν τουλάχιστον αφελής, αν το έκανα. Απλά με αυτά τα παραδείγματα, θέλω να δείξω πως με πράξεις, οι Άγγλοι θέλουν οι μικροί να διακρίνονται στο κύπελλο. Και δεν απαξιώνουν τη διοργάνωση, όπως γίνεται σε πολλές χώρες. Όχι μόνο στη δική μας.
Μεγάλο μερίδιο ευθύνης στη απαξίωση των εγχώριων κυπέλλων φέρει και η ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ομοσπονδία, η οποία το 1999 κατήργησε το κύπελλο κυπελλούχων. Με το project του Champions League να… πετάει και τις πιο ισχυρές χώρες να έχουν σταδιακά όλο και περισσότερους εκπροσώπους στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, η UEFA αποφάσισε, τότε, πως δεν υπάρχει λόγος να υφίσταται μία άλλη διοργάνωση μεταξύ των… φτωχών συγγενών. Έτσι, το ενέταξε στο κύπελλο UEFA (μετέπειτα Europa League), με αποτέλεσμα να δώσει μεγαλύτερο κίνητρο στις ομάδες να διακριθούν στο πρωτάθλημα, παρά στο κύπελλο. Έτσι, ο κάθε Πανιώνιος χάνει την ευκαιρία να παίξει με την κάθε Λάτσιο, η ΑΕΛ με τη Σαμπντόρια και ο ΟΦΗ με την Αταλάντα, σε μια διοργάνωση αποκλειστικά των κυπελλούχων κάθε χώρας. Αυτά, φυσικά, ανήκουν σε μια άλλη εποχή, πιο ρομαντική. Σαν τον ρομαντισμό που εκπέμπει η συμμετοχή του κάθε «ΟΦΗ» σε τελικό κυπέλλου, γεμίζοντας πλατείες στις πόλεις τις περιφέρειας. Γιατί αν εξαλειφθεί και αυτό, τότε στο πέρασμα των χρόνων, όλα τα παιδιά θα υποστηρίζουν αποκλειστικά τις ομάδες του Big-5. Γιατί; Γιατί μόνο αυτές θα βλέπουν παρούσες στα μεγάλα ραντεβού…
Πηγή: Gazzetta
