Του Γιάννη Σερέτη
O ΠΑΟΚ, εδώ και χρόνια, ζει με την «εγγύηση» του Ιβάν Σαββίδη και τα χρήματα από τις πωλήσεις του. Σχεδόν 30 εκατομμύρια μάνι – μάνι από Τζίμα και Κουλιεράκη, χωρίς να συνυπολογίζεται το ποσοστό (15%) από την άμεση μεταπώληση του πρώτου στην Μπράιτον. Εντεκα εκατομμύρια ευρώ από την πώληση του Χρήστου Τζόλη στην Μπράιτον. Κουλούρης, Κούτσιας, Πέλκας… Ποιον να πρωτοθυμηθείς…
Kαι για τους «μεγάλους» και για όλους τους υπόλοιπους…
Ο Ολυμπιακός θα βάλει 40 εκατομμύρια ευρώ στο ταμείο του από την πώληση ενός 18χρονου που δεν έχει καν παίξει στην Εθνική ομάδα! Που δεν έχει καν παίξει στο Champions League! Που έπαιξε 35 παιχνίδια όλα κι όλα με την «πρώτη» ομάδα αφού την προηγούμενη χρονιά είχε σηκώσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών στους Νέους. Κι έχει μετά τον Κωστούλα και τον Μουζακίτη με τον Τζολάκη, των οποίων η αξία (καλά να είναι τα παιδιά) θα πολλαπλασιαστεί τα επόμενα χρόνια.
Και το ερώτημα είναι το εξής: Θα πάρουν κάνα μάθημα οι υπόλοιποι ή θα μένουν πάλι για χρόνια μετεξεταστέοι; Διότι μόνο ένας μπουμπούνας δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι ο μοναδικός τρόπος ευημερίας, προόδου και ανάπτυξης για όλες τις ελληνικές ομάδες είναι η ανάπτυξη της Ακαδημίας τους σε όλα τα επίπεδα. Και για τους «μεγάλους» και για τους υπόλοιπους.
Οι «μεγάλοι» προφανώς το έχουν «χωνέψει» ότι οι καιροί που είχαμε σχεδόν κάθε χρόνο δυο ομάδες στους ομίλους του Champions League ανήκουν στην Παλαιολιθική Εποχή. Ο ΠΑΟΚ ακόμα δεν το έχει καταφέρει παρά τις τόσες και τόσες προσπάθειες, ούτε μία φορά! Ο Παναθηναϊκός πρέπει να ταξιδέψει στην εποχή της πολυμετοχικότητας, η ΑΕΚ έχει να θυμάται τη σεζόν του Ουζουνίδη μετά από τα μεγαλεία με τη Μίλαν το… 2007. Και ο Ολυμπιακός επέστρεψε εφέτος από… σπόντα, χάρη στο ranking του. Ομως είναι σαφές ότι εν αντιθέσει με τα παλιά καλά χρόνια, ουδεμία ελληνική ομάδα μπορεί να βασίζει τον προϋπολογισμό της στα «ευρωπαϊκά» έσοδα. Οχι ακόμα τουλάχιστον. Διότι απλούστατα καμία δεν μπορεί να είναι απολύτως βέβαιη ότι θα φτάσει στη League Stage (ακόμα και του Conference League βρε αδερφέ) από τα προκριματικά του καλοκαιριού.
Η «απεξάρτηση» από τα λεφτά του Boss
Οι «μεγάλοι» του ελληνικού ποδοσφαίρου καλούνται να αντιληφθούν ότι όσο πιο λίγο εξαρτώνται από το πορτοφόλι του ιδιοκτήτη τους, τόσο πιο υγιείς θα είναι. Οχι μόνο λόγω του cost control και της ευρύτερης έννοιας του Financial Fair Play πλέον στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Αλλά διότι προς τα ‘κει πάει το πράγμα εδώ και χρόνια. Και όποιος δεν φροντίζει ακριβώς αυτό, μένει πίσω πολύ γρήγορα. Οχι μόνο στην Ελλάδα. Παντού!
H OPAP Arena και ο Βοτανικός θα βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό. Το ανακαινισμένο και μεγαλύτερο «Γ. Καραϊσκάκης» θα ενισχύσει τον Ολυμπιακό. Η νέα Τούμπα (αν και… όποτε) θα φέρει νέα αύρα στον ΠΑΟΚ. Μα ανεξάρτητα από τις προσδοκίες για τα νέα γήπεδα, αυτοί που έχουν μείνει πίσω, καλούνται να αντιληφθούν την αξία της επένδυσης στα αναπτυξιακά τμήματα και όχι στις αμφιβόλου αξίας μεταγραφές. Θέλετε να απαριθμήσουμε τζάμπα εκατομμύρια όλων των «μεγάλων» από αποτυχημένες μεταγραφές αλλοδαπών παικτών τα τελευταία πέντε – δέκα χρόνια; Θα χρειαστεί… τόμος! Εχει πολύ μεγαλύτερη αξία να δαπανήσεις μεγάλα ποσά για το δίκτυό σου, τις εγκαταστάσεις σου, τα προπονητικά σου γήπεδα για τους μικρούς. Για τους προπονητές, τους γιατρούς, τους δασκάλους, τους φυσιοθεραπευτές, τους ψυχολόγους, για όλο το προσωπικό που ασχολείται με τους μικρούς. Δεν θέλει κόπο, αλλά τρόπο. Και γνώση, με κεντρική απόφαση και κεντρική «κατεύθυνση» από τους ιδιοκτήτες.
Και ακριβώς το ίδιο ισχύει για όλους! Για τον Αρη και για τον ΟΦΗ. Για κάθε «Αστέρα» και «Ατρόμητο». Για τον Παναιτωλικό, την ΑΕΛ, τον Πανσερραϊκό, για τις επαρχιακές ομάδες της Superleague 2, για όλους. Αλλαξαν οι εποχές κι όποιος στηρίζεται μόνο στα χρήματα του boss, ακόμα κι αν πετύχει για μια – δυο χρονιές, η χαρά θα είναι εφήμερη, δεν θα έχει ρίζες.
Αντε να δούμε τι θα δούμε από ‘δω και πέρα…
Πηγή: Gazzetta
