Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Γράφτηκαν πολλά και διάφορα δεξιά κι αριστερά για την Εθνική – ο καθένας έχει τη γνώμη του. Μια κοινή διαπίστωση είναι ότι «η ομάδα του Φαν τ’ Σιπ δεν έχει καλό σέντερ φορ». Ισχύει και καλά να πάθουμε. Διότι τα φορ που είχε η Εθνική κι έγραψαν με αυτή ιστορία ποτέ δεν τα αγαπούσαμε όσο θα έπρεπε.
Δεν θέλω να γράψω για τον Παυλίδη (που του επιτίθενται όλοι λες και αυτός βάζει το μαχαίρι στο λαιμό του Φαν τ Σιπ ώστε να τον χρησιμοποιεί ακόμα κι όταν πονάει η μέση του όπως προχθές), ούτε για τον Γιακουμάκη, (που ο προπονητής υποτίθεται πως αδικεί), ούτε για τον Κουλούρη (που ο Ολλανδός χρησιμοποίησε ως βασικό σε ένα ματς και μετά τον ξέχασε). Θέλω να γράψω για το πώς έχουμε φερθεί σε αυτούς που γκολ έβαλαν πολλά με τη φανέλα της ομάδας. Παίρνοντας ως αντάλλαγμα συνήθως πίκρα.
Τι κακό έκανε;
Ας αρχίσουμε από τον εν ενεργεία πρώτο σκόρερ της, τον Κώστα Μήτρογλου. Είναι ο ποδοσφαιριστής που έχει σημειώσεις τα πιο πολλά γκολ με την φανέλα της Εθνικής και συνεχίζει να αγωνίζεται. Εχει πετύχει 17 γκολ με την φανέλα της – όσα κι ο Ντέμης Νικολαϊδης. Ο Μήτρογλου δεν είχε την τύχη να αγωνιστεί στην Εθνική ομάδα σε καιρούς που αυτή σκόραρε πολύ. Τα πιο πολλά γκολ του έδωσαν βαθμό ή βαθμούς: μόλις δύο από αυτά τα 17 γκολ του σημειώθηκαν σε ήττες! Δυο σπουδαίες δικές του εμφανίσεις έδωσαν στην Εθνική το τελευταίο εισιτήριο για συμμετοχή σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης: το 2013 ο Μήτρογλου καθάρισε τους Ρουμάνους στα μπαράζ και η Εθνική μας προκρίθηκε στο μουντιάλ της Βραζιλίας. Είναι μόλις 32 χρονών.
Είναι αλήθεια ότι τα δυο τελευταία χρόνια έχει κάνει μάλλον κακές επαγγελματικές επιλογές: τα 12 γκολ σε 32 ματς που πέτυχε την μια και μοναδική σεζόν που αγωνίστηκε στην Μαρσέιγ στην οποία ανήκει, δεν έπεισαν τους Γάλλους να τον στηρίξουν. Οι δανεισμοί του στην Γαλατά και στην PSV δεν τον ενθουσίασαν. Αλλά όλα αυτά δεν είναι λόγος για να μην έχει κληθεί στην εθνική δυο χρόνια τώρα, όταν μάλιστα οι διάδοχοί του αγκομαχούν να βρουν δίχτυα. Γιατί σταμάτησε να παίζει στην Εθνική; Γιατί εξαιτίας ενός τραυματισμού είπε στον Αγγελο Αναστασιάδη ότι δεν μπορεί να παίξει ένα δεύτερο ματς σε τρεις μέρες γιατί θα πάθει υποτροπή!
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου θα υπήρχε παλλαϊκό αίτημα επιστροφής του στην Εθνική: ο Μήτρογλου, με το ράθυμο στυλάκι του, δεν έχει δημιουργήσει αντιπάθειες. Εδώ έχουμε δεχτεί τον αποκλεισμό του αδιαμαρτύρητα. Κι αναρωτιόμαστε γιατί η Εθνική δεν βάζει γκολ, όταν ο Παυλίδης, ο Κουλούρης και ο Γιακουμάκης, όλοι μαζί, δεν έβαλαν πέρυσι τα 12 γκολ που είχε βάλει ο Μήτρογλου με τη Μαρσέιγ την τελευταία χρονιά που έπαιξε 30 ματς. Καλά να πάθουμε.
Λες και πρόδωσε τη χώρα
Πάμε τώρα να δούμε πως φερθήκαμε σε αυτή τη χώρα στους τρεις πρώτους σκόρερ στην ιστορία της ομάδας. Τρίτος είναι ο Φάνης Γκέκας που έχει πετύχει με την φανέλα της Εθνικής 24 γκολ. Ηταν μέλος της ομάδας από το 2005 μέχρι το 2014. Δεν δημιούργησε ποτέ κάποιο πρόβλημα, ήταν ένας εξαιρετικός κυνηγός και ένας πραγματικός κύριος. Έχασε ένα πέναλτι στο ματς με την Κόστα Ρίκα στο μουντιάλ του 2014. Ήταν το κρίσιμο και καθοριστικό και η Εθνική αποκλείστηκε: μέτρησε ότι τερματοφύλακας των αντιπάλων ήταν ο Νάβας, πρώην συμπαίκτης του που τον γνώρισε. Ο Γκέκας δεν ξανακλήθηκε στην Εθνική, λες και πρόδωσε τη χώρα και για αυτό τον απολύτως άδικο αποκλεισμό του δεν έγραψε κανείς τίποτα!
Ποιο ήταν το έγκλημά του; Εχασε ένα κρίσιμο πέναλτι σε ένα μουντιάλ. Το έχει πάθει και ο Μαραντόνα, κι ο Πλατινί, κι ο Μπάτζιο κι ο Μπαρέζι κι ο Μπέκαμ. Ολοι αυτοί οι παίκτες στις χώρες τους λατρεύτηκαν. Εδώ ο Γκέκας, που έβαλε 229 γκολ παίζοντας ποδόσφαιρο σε εννέα χώρες είναι «αυτός που έχασε το πέναλτι με την Κόστα Ρίκα». Μιλάμε για εθνική αχαριστία.
Τον αποθέωσαν αλλά στο Ριάντ
Όχι ότι φερθήκαμε πολύ καλύτερα στον δεύτερο σκόρερ. Ο Αγγελος Χαριστέας ήταν το 2004 ο Αγγελος των Αγγέλων, ο σκόρερ του τελικού του Euro, o εθνικός μας ήρωας. Στην Εθνική σημείωσε 25 γκολ σε 88 ματς – μερικά από αυτά είναι τα σημαντικότερα στην ιστορία της.
Το 2011, μετά από μια δεκαετή καριέρα στο εξωτερικό, θέλησε να γυρίσει στην Ελλάδα να κλείσει την καριέρα του. Στην Αγγλία, αν υπήρχε ένας παίκτης που να έχει δώσει στην Εθνική ευρωπαϊκό τίτλο, θα πέφτανε όλες οι ομάδες στα πόδια του για να παίξει με τη φανέλα τους τα τελευταία του ματς – μπορεί και να δίνανε το όνομά του σε γήπεδο. Στην Ιταλία οι οπαδοί της ομάδας από την οποία ξεκίνησε θα απαιτούσαν από την διοίκηση να τον φέρει στο σπίτι του για μια τελική και διαρκής αποθέωση. Εδώ όταν ο Χαριστέας αποφάσισε να γυρίσει συμβόλαιο του έδωσε μόνο ο Παναιτωλικός! Και μετά από ένα χρόνο ο κάποτε Αγγελος των Ελλήνων τελείωσε την καριέρα του στην Αλ Νασρ του Ριάντ, σαν εξόριστος από τους ίδιους Ελληνες που τον αποθέωναν.
Η επιτομή της αχαριστίας
Ακόμα όμως μεγαλύτερη αχαριστία έχουν δείξει οι επικεφαλής του ποδοσφαίρου μας στον αρχισκόρερ της ομάδας Νίκο Αναστόπουλο. Ο Αναστό έχει πετύχει 29 γκολ σε 74 ματς. Όταν έπαιζε δεν υπήρχαν Εσθονίες, Μολδαβίες και Ανδόρες, ούτε διοργανώσεις τύπου UEFA Nations League, ούτε πέντε φιλικά το χρόνο. Ο αρχισκόρερ της Εθνικής δεν έβαλε πέντε γκολ σε ένα φιλικό με την Αίγυπτο για να φτιάξει το ρεκόρ του όπως άλλοι: τα 24 γκολ του είναι σε επίσημα ματς! Επαιζε στην Εθνική τραυματίας, πέτυχε το πρώτο της γκολ σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης το 1980 στο Euro της Ρώμης και με δικά του γκολ πήγε και την Εθνική Νέων στα τελικά το 1977 – είχε σημειώσει 5! – και το κατόρθωμα ήταν για την εποχή εντυπωσιακό. Εχει σκοράρει σε όλες τις Εθνικές που αγωνίστηκε: είναι ένας από τους ελάχιστους.
Παντού οι μεγάλοι σκόρερ αξιοποιούνται πρώτα από όλα από τις ομοσπονδίες. Στην Ιταλία ο Τζίτζι Ρίβα ήταν για χρόνια γενικός αρχηγός της Σκουάντρα Ατζούρα. Στην Γερμανία ο Ολιβερ Μπίρχοφ είναι τεχνικός διευθυντής. Στη Βουλγαρία ο Χρίστο Στόιτσκοφ ήταν για χρόνια υπεύθυνος όλων των Εθνικών ομάδων. Στην Πολωνία ο Ζίμπι Μπόνιεκ είναι πρόεδρος της ομοσπονδίας. Ο Αναστόπουλος, μόνιμος σκόρερ της Εθνικής για πάνω από μια δεκαετία, δεν ζήτησε τίποτα από όλα αυτά: θα ήταν ευχαριστημένος με ένα ματς προς τιμή του, μια βράβευση και μια πλακέτα. Τίποτα από αυτά δεν υπήρξε ποτέ. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο της οποίας η ομοσπονδίας δεν έχει βραβεύσει τον πρώτο σκόρερ της Εθνικής: στο μπάσκετ το όνομα του Νίκου Γκάλη το δώσαν σε γήπεδα, στο ποδόσφαιρο στον πρώτο σκόρερ δεν έδωσαν ούτε ένα αναμνηστικό! Γιατί ο Αναστό δεν ήταν ποτέ αρεστός σε κανένα σύστημα. Η τεράστια ανταμοιβή του είναι ότι θα παραμείνει αρχισκόρερ, πιστεύω, για δεκαετίες.
Αδικο θα είχε ο Αναστό να καταριόταν αυτή την ομάδα να μην βρει σέντερ φορ ποτέ; Δεν θα είχε, αλλά δεν το χει κάνει. Νομίζω ότι έχει φροντίσει να συμβεί αυτό ο Θεός των σέντερ φορ που πάντα τον αγαπούσε…
Πηγή: Κάρπετ Show
