Του Γιάννη Σερέτη
Πέναλτι – δοκάρι – κορονοϊός. Μόνο έτσι μπορούσε να πέσει ο Ρόκι Μπαλμπόα του εφετινού πρωταθλήματος. Και έπεσε. Πέναλτι πολύ πιο φανερό συγκριτικά με την ανατροπή του Ντομαγκόι Βίντα στην ίδια εστία, δοκάρι του Μπερνάρ, 17 κρούσματα παικτών. Θα επρόκειτο περί θαύματος αν το έπαιρνε αυτό το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός, όπως ακριβώς το είχε πει στη συνέντευξή του στην Gazzetta Dello Sport ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι. Τα θαύματα προφανώς δεν συμβαίνουν κάθε μέρα…
Το πήρε η καλύτερη ομάδα μετά τον πρώτο γύρο, η ομάδα με τις περισσότερες επιλογές στο ρόστερ της (αμέτρητα τα προβλήματα με τραυματισμούς καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν για τον Αλμέιδα στην ΑΕΚ), η ομάδα που ευνοήθηκε από τη διαιτησία πασιφανώς στα παιχνίδια της με τον Παναθηναϊκό (OPAP Arena) και Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης»), η ομάδα που ταπείνωσε τον ΠΑΟΚ μέσα (με επιβλητική τεσσάρα μετά την αποβολή του Κάργα) και έξω (0-1 παρά την απίστευτη ακύρωση γκολ του Αμραμπατ). Το πήρε η ομάδα που είχε μεγαλύτερο μπάτζετ από τον Παναθηναϊκό, είχε καλύτερους παίκτες μεσοεπιθετικά σε όλες τις θέσεις, εκείνη η οποία κατάφερε με πολύ κόπο να «ματσάρει» το διπλό πλεονέκτημα του Παναθηναϊκού: το +8 στον πρώτο γύρο και τη χημεία του με ίδιο προπονητή από πέρυσι. Και μπράβο της, διότι αποδείχθηκε τελικά πιο ανθεκτική από τους Πράσινους. Ακόμα και στις ιώσεις.
Το καλό για την Ενωση και το κακό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι η ΑΕΚ τώρα… αρχίζει και αν συνεχίσει σοβαρά και δεν τη «δει» μικτή Σίτι – Ρεάλ όπως κατά διαστήματα στη σεζόν θα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει περισσότερα πρωταθλήματα τα επόμενα χρόνια, ενώ για τους Πράσινους κάτι αντίστοιχο φαίνεται χλωμό: τουλάχιστον για του χρόνου ο ΠΑΟΚ χρειάζεται τρομερή ενίσχυση την οποία… δεν βλέπω να προκύπτει από κάπου και ο Ολυμπιακός ολική ανακαίνιση της αμυντικής γραμμής του και τουλάχιστον δυο χαφ, άρα θα χρειαστεί αρκετό χρόνο. Η ΑΕΚ έχει εξαιρετικό κορμό παικτών με τρέχοντα συμβόλαια και αν αποδειχθεί εύστοχη στις κινήσεις που πρέπει να κάνει στην αμυντική της ζώνη, θα είναι φαβορί και για την επόμενη σεζόν, ανεξάρτητα από το ποιοι και μέχρι πόσο θα κουβαλούν δεύτερο καρπούζι.
Ο Παναθηναϊκός; Μην τα ξαναλέμε. Η εφετινή έκδοσή του από τον β΄ γύρο μέχρι και το τέλος της σεζόν ήταν χειρότερη από την περυσινή στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα, έχοντας Πέρεθ – Βιγιαφάνιες – Γκατσίνοβιτς (με Κουρμπέλη, Μαουρίσιο – Αλεξανδρόπουλο αναπληρωματικούς), Αϊτόρ στα χάι του, Ιωαννίδη πολλάκις βασικό και Βέλεθ αντί Μάγκνουσον. Το κακό για τους Πράσινους είναι ότι από τις μεταγραφές του ουδείς έκανε τη διαφορά. Καλύτερος από Καρλίτος – Μακέντα, αλλά χειρότερος του Ιωαννίδη ο Σπόραρ. Σταθερός ο Τσέριν, αλλά πολύ κατώτερος από Χουάνγκ – Πινέδα – Αουγκούστο. Τεχνίτης ο (καλός προχθές) Μπερνάρ, αλλά χωρίς διάρκεια και με ελάχιστες ασίστ. Καλός ο (άφαντος προχθές) Μαντσίνι, αλλά δυο επίπεδα κάτω από τον καλό Αϊτόρ.
Για να μην το πολυμπλέκουμε. Για να διεκδικήσει και του χρόνου το πρωτάθλημα έχοντας και ως στόχο τουλάχιστον τη συμμετοχή σε ομίλους του Conference League χρειάζεται καλύτερο δεξιό μπακ, έναν στόπερ, δυο χαφ και έναν φορ από τους υπάρχοντες. Θα τους βρει; Θα τους βρει και θα τους πάρει κιόλας; Sorry, αλλά αμφιβάλλω σφόδρα που έλεγαν και οι παλιοί. Το θετικό είναι ότι οι φίλοι του θα είναι δίπλα του μετά το καταπληκτικό εφετινό άλμα και ότι ο Γιοβάνοβιτς είναι καλός καπετάνιος, πέραν της εξωαγωνιστικής συμπεριφοράς του, η οποία παραπέμπει σε Premier League και όχι στο πιο τοξικό πρωτάθλημα της Ευρώπης.
Κατά τα λοιπά, δεδομένου και ότι ως κλαμπ δεν θα έχει την ισχύ που είχε ο ίδιος τη διετία 2008-2010, ο Ολυμπιακός μέχρι το 2017 και οι ΠΑΟΚ – ΑΕΚ την τελευταία εξαετία, ευκαιρία σαν την εφετινή δύσκολα θα ξαναβρεί μέχρι να μπει στον Βοτανικό.
Υ.Γ. Ενα μεγάλο «μπράβο» αξίζει στον Ολυμπιακό, ο οποίος έδωσε τον καλύτερο εαυτό του εναντίον ΑΕΚ και Παναθηναϊκού, εν αντιθέσει με τον αλησμόνητο Ολυμπιακό των 90’s στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ηταν πολύ άβολο για έναν σύλλογο που συνήθως διεκδικεί το πρωτάθλημα, αλλά στο τέλος έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε με απόλυτη ποδοσφαιρική αξιοπρέπεια σε κωμικο-τραγική σεζόν.
Y.Γ.1 Εντάξει είμαστε με τα «δώρα» του «διαφορετικού» Αλμέιδα; Εντάξει είμαστε. Ασχολούμαστε μόνο και μόνο επειδή είναι σοβαρός άνθρωπος και επειδή πιστεύουμε ότι μπορεί βάσει χαρακτήρα – αν θέλει – να διαφοροποιείται ή να μην συμμετέχει στα «επικοινωνιακά» της ΠΑΕ του, όπως κάνει ο Ιβάν και ασφαλώς δεν κάνει κανένας προπονητής του Ολυμπιακού. Ο Λουτσέσκου είναι διαφορετική περίπτωση: αυτός παράγει πολιτική, δεν ακολουθεί.
Υ.Γ. 2: Κακό το coaching του Γιοβάνοβιτς και στο Φάληρο, μετά το αποτυχημένο στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Ουδείς άσφαλτος.
Πηγή: Gazzetta
