Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Ο Ολυμπιακός νίκησε άνετα και δίκαια τον ΠΑΟΚ στο «Καραϊσκάκης» και οδεύει προς δεύτερη συνεχόμενη, πανάξια κατάκτηση πρωταθλήματος, δια περιπάτου. Αυτό συνέβη το βράδυ της Τετάρτης.
Το πρωί της Πέμπτης, βγήκε και η απόφαση για την Δίκη της Συμμορίας. Πανηγυρική δικαίωση και εκεί: όλοι αθώοι.
Σε λίγες εβδομάδες οι Ερυθρόλευκοι θα αγωνιστούν με την Αϊντχόβεντ στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ, με σοβαρές πιθανότητες να προχωρήσουν παρακάτω και να διακριθούν στον θεσμό.
Και μερικές μέρες νωρίτερα, απέκτησαν τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο. Στην σχετική ανακοίνωση που εξέδωσαν, παρέλειψαν από το αγωνιστικό βιογραφικό του παίκτη την ΑΕΚ. Μια κίνηση μικροπρεπής, που προσέβαλε, όχι την ΑΕΚ, μα τον ποδοσφαιριστή και τον ίδιο τον Ολυμπιακό.
Τα παραπάνω μοιάζουν κάπως ασύνδετα. Δεν είναι.
Η απρέπεια του Ολυμπιακού στην ανακοίνωση για τον Σωκράτη, σχολιάστηκε από λίγα μέσα και λίγους δημοσιογράφους. Τους σεσημασμένους «γραφικούς». Οι ρεπόρτερ και οι αρθρογράφοι των Ερυθρολεύκων, από τους πιο φανατικούς και στρατευμένους, μέχρι τους πιο σοβαρούς και αντικειμενικούς δεν έγραψαν λέξη σχετικά – αν γράφτηκε κάτι και μου διέφυγε, ζητώ συγγνώμη.
Για ποιο λόγο, κάτι φαινομενικά απλό και ανώδυνο, μια γκέλα επικοινωνιακή ας πούμε, δεν πέρασε καν στα ψιλά της ολυμπιακής σχολιογραφίας;
Μα γιατί δεν ήταν γκέλα. Ήταν η σταθερή και αταλάντευτη διοικητική πολιτική του Ολυμπιακού σε όλα τα θέματα. Και αυτήν την πολιτική, δεν τολμάει να την κριτικάρει κανείς.
Πρόκειται άλλωστε για πολιτική που διαρκώς δικαιώνεται. Και όσο δικαιώνεται, τόσο θα αποθρασύνεται!
Ναι, ξέρω, όλοι ίδιοι είναι, είδαμε και τον Ιβάν, την εξυγίανση κλπ.
Έχω δεκάδες αντεπιχειρήματα επ’ αυτού. Όχι δεν είναι όλοι ίδιοι. Αν ο ΠΑΟΚ έβγαζε ανακοίνωση όπως αυτή του Ολυμπιακού για τον «Παπ», θα τον έκραζα πρώτος εγώ, εδώ στο SDNA. Και πολλοί άλλοι αρθρογράφοι και ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ, είμαι βέβαιος.
Προσωπικά έχω ασκήσει τέτοια κριτική στην οικογένεια Σαββίδη, διαχρονικά, που αν την ασκούσε στην διοίκηση των Πειραιωτών αρθρογράφος με ειδίκευση τα θέματα του Ολυμπιακού, δεν είμαι βέβαιος ότι σήμερα θα είχε δουλειά (βασικά, είμαι βέβαιος ότι δεν θα είχε).
Πλην όμως δεν παίρνω και όρκο ότι αυτό θα συνεχιστεί.Για ποιο λόγο; Ποια διοίκηση θα συνεχίσει να επιτρέπει να της ασκείται κριτική από τους «δικούς» της, όταν βλέπει ότι ο αντίπαλός τους κάνει ό,τι γουστάρει και δεν κουνιέται φύλλο;
Ο Ολυμπιακός, μετά από ένα μικρό διάλλειμα αποχής από τους τίτλους (το σημείο όπου έχασαν πραγματικά μεγάλη ευκαιρία οι ανταγωνιστές του να ξεφύγουν), επέστρεψε δριμύτερος. Διαλύει τον ανταγωνισμό στο γήπεδο, μαζεύει εκατομμύρια από ευρωπαϊκές πορείες, έχει άριστες διαιτησίες στην Ελλάδα, ετοιμάζεται, στο πλαίσιο μιας κάποιας συναίνεσης, να αποκτήσει ερείσματα και στην ΕΠΟ – εκεί όπου πράγματι σήμερα δεν έχει. Επιπλέον αθωώνεται και από κάθε κατηγορία του παρελθόντος (την ώρα που ο ΠΑΟΚ ακόμα παλεύει με την ρετσινιά της πολυιδιοκτησίας). Άρα εκθέτει και τους… «συκοφάντες.»
Όλα τα παραπάνω, όσον αφορά στα καθαρά αγωνιστικά, προέκυψαν με σωστές ποδοσφαιρικές επιλογές και έναν πολύ καλό προπονητή ο οποίος στηρίχθηκε στα δύσκολα.
Αλλά προέκυψαν επίσης με διαρκή, ασταμάτητη γκρίνια όταν ο Ολυμπιακός ήταν πίσω, με κυνικές και αδίστακτες μιντιακές επιθέσεις προς τους αντιφρονούντες, διαρκές bullying προς κάθε φωνή που δεν συμμορφώνεται, με τοξικότητα, χυδαιότητα, αλαζονεία και αμετροέπεια σχεδόν σε όλες τις εκφάνσεις της διοικητικής πολιτικής του.
Ακόμα και την Τετάρτη, ενώ ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει 3-0 και ήταν 15 βαθμούς μπροστά από τον ΠΑΟΚ, έπρεπε οι «επιστήμονες» να στηθούν και να βρίσουν τον Πάμπλο Γκαρσία. Επειδή μπορούν. Επειδή ουδείς θα τους τιμωρήσει. Επειδή έτσι. Όλα πάνε καλά, ποιος ο λόγος να αλλάξουν;
Το ίδιο συνέβη και στο «Βικελίδης» στο ματς του Άρη με τον ΠΑΟ. Κάτι παρόμοιο συνέβη και στην Λεωφόρο, στο ματς του ΠΑΟ με τον ΟΦΗ με στόχο κυρίως τη NOVA.
Αφού αυτό είναι το πιο επιτυχημένο μοντέλο στην Ελλάδα, γιατί να μην προσπαθήσουν όλοι να το αντιγράψουν;
Οι αντίπαλοι οπαδοί βλέπουν τον Ολυμπιακό να κερδίζει παντού και πιέζουν. Τις προάλλες διάβαζα τα σχόλια κάτω από την είδηση περί πιθανής εμπλοκής του Αχιλλέα Μπέου στον «Δικέφαλο»: η πλειονότητα των σχολιαστών την επικροτούσε! Μου ήρθε να βάλω τα κλάματα.
Γράφουν και λένε, όχι μόνο οι οπαδοί αλλά και έγκριτοι συνάδελφοι φίλαθλοι των Ερυθρολεύκων, σας πονάει ο Ολυμπιακός ε;
Ναι, φυσικά! Μας πονάει αφόρητα.
Η επιτυχία του Ολυμπιακού, όσο αντανακλά τις προσπάθειες του Μαρτίνς και των παικτών του είναι δίκαιη όσο και διδακτική: μια ομάδα χτισμένη ορθολογικά, με σωστά ποδοσφαιρικά κριτήρια, δικαιώνεται στο γήπεδο απέναντι σε ανταγωνιστές δίχως πλάνο (ΠΑΟΚ και ΑΕΚ κυρίως.
Μόνο που δεν αντανακλά μονάχα αυτό. Η επιτυχία του Ολυμπιακού αποτελεί και επιτυχία ενός παραγοντικού μοντέλου όχι ακριβώς πρότυπο για το άθλημα και την κοινωνία. Ενός μοντέλου που αντί να το πολεμάμε μαζικά, οι περισσότεροι αρχίζουν να το ζηλεύουν.
Είστε νάνοι, έλεγε το πανό στο «Καραϊσκάκης». Σωστά. Διοικήσεις που δεν σέβονται την ιστορία των αντιπάλων τους (και επί της ουσίας ούτε των δικών τους ομάδων) είναι πράγματι νάνοι.
Νάνοι που σαρώνουν τις νίκες, τους τίτλους, τις δικαστικές αποφάσεις.
Αν υπάρχει άλλος δρόμος επιτυχίας, προς το παρόν, δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Και όσο κι αν με ανησυχεί ο Ολυμπιακός, η αναπόφευκτη και κακή προσπάθεια μιμητισμού από τους υπόλοιπους, με ανησυχεί περισσότερο.
Και εντωμεταξύ, όσο αυτό το γαϊτανάκι χυδαιότητας νικάει και μεγαλώνει, ο χώρος για κανονική δημοσιογραφία, ολοένα και συρρικνώνεται.
Την δημοσιογραφία δηλαδή που θα σημείωνε έστω και σε μονόστηλο ότι ο Ολυμπιακός είναι πολύ μεγάλος για να υποπίπτει σε μικρόψυχες ανακοινώσεις όπως αυτή για τον Σωκράτη. Για να αναφέρω το απλούστερο όλων, όχι τίποτα πραγματικά βαρύ.
Ποιος θα το γράψει όμως και γιατί; Για μπελάδες ψάχνεις; Άσε ρε από εκεί, αφού η ομάδα πετάει! Καλώς τα παιδιά, καλώς τα, 3-0!
Ναι, είναι αλήθεια, μας πονάει ο Ολυμπιακός.
Αλλά θα έπρεπε να πονάει και όλους όσους αγαπούν πραγματικά το ποδόσφαιρο.
Των Ολυμπιακών συμπεριλαμβανομένων.
Πηγή: Sport DNA
