Του Αλέξανδρου ΛοθάνοΉμουν, είμαι και θα παραμείνω υπέρμαχος του VAR. Γιατί μου αρέσει το απρόσμενο και δεν ξεχνάω τις… απολαυστικές αδικίες που έχουν γίνει στο παρελθόν όταν δεν υπήρχε VAR και έγραψαν (και αυτές) την ιστορία του ποδοσφαίρου. Σε μια άδικη από πολλές απόψεις καθημερινότητα, όμως, μια δόση δικαιοσύνης συνιστά ανάσα.
Μετά λύπης μου, όμως, διαπιστώνω ότι όλο και πιο συχνά το VAR όχι μόνο δεν διορθώνει αδικίες, αλλά τις επικυρώνει, τις «επισημοποιεί», αφού τις συγκεκριμένες φάσεις δεν τις βλέπουν πλέον μόνο ένα ζευγάρι μάτια και αυτό σε δευτερόλεπτα, αλλά τουλάχιστον άλλα δύο ζευγάρια και, μάλιστα, έχοντας όλο τον απαραίτητο χρόνο στην διάθεσή του για να τσεκάρει την επίμαχη φάση ξανά και ξανά.
Ως άλλος… VARίστας, την είδα από εδώ, την είδα από εκεί, από πάνω, από κάτω, από δεξιά, από αριστερά, τίποτα. Το πέναλτι με το οποίο η Κλαμπ Μπριζ νίκησε στις καθυστερήσεις την Αταλάντα στο πρώτο ματς για τα πλέι οφ του Champions League και προκάλεσε εύλογα το πρωτοφανές ξέσπασμα του Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι, δεν πιάνεται από πουθενά. Από πουθενά όμως!
Ναι, ο Ίσακ Χίεν απλώνει το δεξί του χέρι προς το πρόσωπο του Γκούσταφ Νίλσον, αλλά το κάνει ενστικτωδώς, σε καμία περίπτωση δεν χτυπάει τον αντίπαλό του και δεν αποκτά πλεονέκτημα προς την μπάλα, την οποία ήδη ήλεγχε.
«Η τραγωδία είναι ότι δεν μπορούμε πλέον να διακρίνουμε τις επαφές στο ποδόσφαιρο» ήταν μια από τις διαπιστώσεις του σινιόρε Γκασπερίνι, ο οποίος σηκώθηκε και έφυγε από τον αγωνιστικό χώρο του «Γιάν Μπρεϊντέλ» προτού σφυρίξει για τελευταία φορά ο Τούρκος Χαλίλ Μελέρ, αγανακτισμένος με την απίθανη απόφασή του.
Συγχωρείστε με, αλλά μου φάνηκε τόσο αστείο το συγκεκριμένο πέναλτι που το μυαλό μου πήγε κατευθείαν σε μια από τις επικές σκηνές του απολαυστικού «Ας περιμένουν οι γυναίκες» του Σταύρου Τσιώλη, με πρωταγωνιστές τον Γιάννη Ζουγανέλη και τον αείμνηστο Σάκη Μπουλά.
Οι δύο φίλοι μαλώνουν για ένα πέναλτι σε αγώνα ΑΕΚ – ΠΑΟΚ και μια από τις κυρίες που παρακολουθεί εμβρόντητη την έντονη διαφωνία, ρωτάει με την αφοπλιστική άγνοια κάποιου που δεν ασχολείται με τα αθλητικά: «Ήταν πέναλτι κύριε Πάνο (σινιόρε Τζαν Πιέρο); Ο ορισμός του (μη) πέναλτι κυρία μου!».
Ξέχωρα από την (κακή) πλάκα, πάντως, η Κλαμπ Μπριζ του Χρήστου Τζόλη επιβεβαίωσε πόσο σκληρό καρύδι είναι και δεν θα μου προκαλέσει (μεγάλη έστω) έκπληξη αν ολοκληρώσει το κατόρθωμα και αποκλείσει την κάτοχο του Europa League.
Αυτή την στιγμή, οι τρεις από τις τέσσερις ιταλικές ομάδες που συνεχίζουν στο Champions League (η Ίντερ προκρίθηκε απευθείας στους «16», η Μπολόνια αποκλείστηκε στην League Phase) φλερτάρουν με τον αποκλεισμό.
Η Αταλάντα καλείται να ανατρέψει ένα μικρό σκορ αλλά κόντρα σε μια πολύ επικίνδυνη ομάδα, όπως άλλωστε και η Μίλαν, η οποία είδε στο Ρότερνταμ τον (σκόρερ) Ιγκόρ Παϊσάο να ταλαιπωρεί τον Κάιλ Γουόκερ σαν να ήταν ο… Γκάρεθ Μπέιλ της καλύτερης εποχής, τον Μάικ Μενιάν να κάνει ένα ακόμα λάθος που δεν συνάδει με την κλάση του και το «τετράγωνο των αστέρων» (Ραφαέλ Λεάο, Ζοάο Φέλιξ, Κρίστιαν Πούλισικ, Σαντιάγο Χιμένες) να προσφέρει ελάχιστα.
Η Φέγενορντ, η οποία κατέβηκε στο πρώτο ματς με υπηρεσιακό προπονητή αφού την Δευτέρα (10/02) απέλυσε τον Μπρίαν Πρίσκε, έχει νικήσει φέτος τρεις πρωταθλήτριες Ευρώπης (Μπενφίκα, Μπάγερν Μονάχου και Μίλαν) και υπόσχεται σκληρή μάχη και στην ρεβάνς του Μιλάνο.
Η μοναδική ιταλική ομάδα που θα πάει με πλεονέκτημα στα δεύτερα ματς είναι η Γιουβέντους, η οποία όμως δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να νιώθει άνετα, αφού η Αϊντχόφεν δείχνει ικανή να ανατρέψει το 2-1 του Τορίνο.
Αυτά φρονώ ότι είναι και τα μοναδικά ζευγάρια όπου είναι ανοιχτή η υπόθεση πρόκριση στους «16». Στο ζευγάρι Ρεάλ Μαδρίτης – Μάντσεστερ Σίτι δεν βλέπω πως αυτή η Σίτι θα ανατρέψει το εις βάρος της 3-2 στην ρεβάνς του «Σαντιάγο Μπερναμπέου», Μπορούσια Ντόρτμουντ και Παρί Σεν Ζερμέν «καθάρισαν» απέναντι σε Σπόρτινγκ Λισσαβόνας και Μπρεστ αντίστοιχα, η Μπάγερν στο Μόναχο θα «τελειώσει« την Σέλτικ μετά το 2-1 στην Γλασκόβη, ενώ η Μπενφίκα του «καυτού» Βαγγέλη Παυλίδη έχει πλέον σημαντικότατο προβάδισμα έναντι της Μονακό. Οι οριστικές απαντήσεις, βεβαίως, σε λίγα 24ωρα…
Πηγή: Gazzetta
