Κρίμα. Για την τακτική, τα τρεξίματα, τις καλύψεις, το φιλότιμο, το θάρρος. Κρίμα για τη συνολικά ωραία προσπάθεια της Εθνικής Ελλάδας εναντίον της Νο1 ευρωπαϊκής ομάδας. Δυο στιγμές της κόστισαν ακριβά, μα επιστρέφει με το κεφάλι ψηλά από το Παρίσι. Οχι υποταγμένη. Οχι ταπειωμένη. Σίγουρα όχι υπερήφανη για το αποτέλεσμα, μα σίγουρα υπερήφανη για την προσπάθεια. Σήμερα, με τους Γάλλους, δεν αρκούσε. Εναντίον των Ολλανδών, όμως, δεν θα… αρκεί η προσπάθεια, απαιτητό θα είναι το αποτέλεσμα. Γιατί, ναι, έχουμε φτάσει ξανά στο σημείο να προσδοκούμε «αποτέλεσμα» εναντίον ομάδων επιπέδου Ολλανδίας κι αυτό είναι ένα τεράστιο θαυμάσιο άλμα που έγινε σταδιακά επί Φαν’τ Σχιπ και Πογέτ!
H Eθνική Ελλάδας μπήκε «ψαρωμένη» στο Σταντ ντε Φρανς. Και ήταν ευτυχές για εκείνη ότι οι Γάλλοι παρότι το… πήραν γρήγορα χαμπάρι, δεν κατάφεραν να προηγηθούν, παρότι είχαν τρεις καλές προϋποθέσεις, δυο φορές με τον Μπαπέ και μια με τον Κόλο Μουανί. Η διακοπή του αγώνα για δυο – τρία λεπτά στο 12′ λόγω του τραυματισμού του Οδυσσέα Βλαχοδήμου έδωσε την ευκαιρία στον Πογέτ για ένα γρήγορο, αλλά πολύτιμο όπως αποδείχθηκε time out. Στη… σύσκεψη με τους τρεις χαφ και τους Τσιμίκα – Μάνταλο που υπέφεραν αριστερά από τους Κουντέ – Κομάν που υποστηρίζονταν από τον Γκριεζμάν μόνο εκείνοι γνωρίζουν τι συζήτησαν. Αυτό που γνωρίζουμε εμείς είναι ότι μετά από εκείνο το time out, η Ελλάδα στάθηκε στα πόδια της. Ηταν πιο ήρεμη πιο μαχητική, λιγότερο αγχώδης. Κι όσο περνούσαν τα λεπτά στο πρώτο ημίχρονο με πολύ tiki taka και ελάχιστες καθαρές φάσεις στην εστία του Βλαχοδήμου, τόσο περισσότερη αυτοπεποίθηση γέμιζε το ελληνικό ντεπόζιτο. Βοήθησαν σ’ αυτό και οι Γάλλοι.
Ααα, όλα κι όλα! Αρχιζαν την πίεση στο πρώτο ημίχρονο λίγο πριν τη σέντρα! Σε ελάχιστες περιπτώσεις δοκίμασαν να πρεσάρουν μεθοδικά με πολλούς παίκτες τους δυο στόπερ, τον Κουρμπέλη και τον Τσιμίκα ταυτόχρονα. Συνέπεια; Να κερδίζει χρόνο και κυρίως ηρεμία η Ελλάδα, προσπαθώντας χωρίς άγχος να χτίσει τις επιθέσεις της από την πρώτη ζώνη. Οχι, δεν κατάφερε τίποτα αξιοσημείωτο επιθετικά στο πρώτο ημίχρονο. Ενα κόρνερ και ένα συρτό σουτ του Μπακασέτα εκτός περιοχής που κατέληξε στην αγκαλιά του Μενιάν ήταν σταγόνα στον ωκεανό. Αντιθέτως, τα σφυρίγματα του Ματέου Λαόθ τη βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό σε κάποιες στιγμές τρικυμίας εντός της περιοχής της. Στο τελευταίο ματς της καριέρας του ο Ισπανός δεν «μάσησε» στις διαμαρτυρίες κυρίως του Μπαπέ (τέσσερις φορές για πέναλτι!) και κάπως έτσι το α’ μέρος «έσβησε» με τη γλυκιά ανάμνηση της παλάμης του «Οδυσσέα», όπως γράφει η φανέλα του Βλαχοδήμου: η απόκρουσή του στο πλασέ του Κουντέ στο 43′ ήταν τεράστιας κλάσης.
Οπως και το stop στον Μπαπέ, στο πέναλτι του 54′ από το αχρείαστο με «καρατέκα» πέναλτι του Μαυροπάνου στον Γκριεζμάν. Χωρίς κανέναν απολύτως λόγο! Και δυο λεπτά αργότερα, δεύτερη γκάφα, αφού είχε ήδη γλυτώσει την κόκκινη κάρτα στον έλεγχο από το VAR: πάτησε στην περιοχή πριν από την εκτέλεση του Μπαπέ, επανάληψη, 1-0. Το ζητούμενο πλέον για την Εθνική ήταν απίστευτα δύσκολο, σε τριπλό ταμπλό: α) να συνέλθει από το σοκ της επανάληψης του πέναλτι β) να μην δεχθεί γρήγορα δεύτερο γκολ για να «μείνει» μέσα στο ματς γ) να ψάξει και με τη βοήθεια των αλλαγών της ένα δικό της γκολ, ή τουλάχιστον να ανησυχήσει τους Γάλλους…
Τα κατάφερε μια χαρά για 15 λεπτά. Συνήλθε. Κράτησε και κυκλοφόρησε τη μπάλα. Την έβαλε τρεις φορές στην αντίπαλη περιοχή με θετικές προϋποθέσεις. Αλλά τη μεγάλη στιγμή της δεν τη βρήκε ποτέ. Η κόκκινη κάρτα του Μαυροπάνου στο 69΄ δεν είναι ούτε η πιο «κλασική», ούτε όμως και αδικαιολόγητη, δεδομένου ότι ο Κόλο Μουανί είχε ήδη πλεονέκτημα στο τετ α τετ με τον Βλαχοδήμο. Και κάπου εκεί φαινόταν ότι τελείωσαν όλα. Οι περισσότεροι θα πόνταραν στο 2-0 ή και στο 3-0.
Η Ελλάδα, όμως έδειξε συνολιά τη σαφή της βελτίωση κυρίως στον τομέα της ψυχολογίας και της αυτοπεποίθησης, απόρροια της πρωτιάς στον όμιλο του Nations League, της θετικής εκκίνησης στα προκριματικά του Euro με τις νίκες επί Γιβραλτάρ – Ιρλανδίας και της καταπληκτικής ατμόσφαιρας στα αποδυτήρια. Δεδομένου ότι το σκορ μετά την αποβολή του Μαυροπάνου δεν… ξέφυγε λόγω της τρομερής ωριμότητας που κατέθεσε η εθνική ομάδα και της επιπολαιότητας των Γάλλων, ωφελημένη επιστρέφει από το Παρίσι. Διότι αν εναντίον κοτζάμ Γαλλίας «πέφτεις» από ένα «χαζό» πέναλτι και μια αμφισβητούμενη αποβολή, όταν κρατάς αυτό το εκτός έδρας ματς με δέκα παίκτες ανοιχτό μέχρι το 114΄, με τους Ολλανδούς από τους οποίους διεκδικείς την πρόκριση – θαύμα, σίγουρα μπορείς καλύτερα!
Πηγή: Gazzetta
