Του Στέφανου Αβραμίδη
Με τα όσα συνέβησαν στην προτελευταία στροφή του φετινού πρωταθλήματος επιβεβαιώθηκε, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι πρόκειται για το συναρπαστικότερο των τελευταίων, τουλάχιστον, τριάντα χρόνων, μακάρι να είχαμε κι εμείς καταφέρει, ως εκπρόσωποι του Τύπου, να φανούμε αντάξιοί του!
Ήταν η πρώτη φορά, το βράδυ της Δευτέρας, που κλήθηκα να ασχοληθώ με το «Λεπτό προς λεπτό» στην Cosmote TV, ήταν για την ένατη, και μακράν πιο καθοριστική, όπως αποδείχθηκε, αγωνιστική των πλέι οφ της Stoiximan Super League. Το set up με τις τρεις διαφορετικές οθόνες και την παράλληλη προβολή των αναμετρήσεων αυτής της προτελευταίας στροφής του πρωταθλήματος σε Φάληρο, Θεσσαλονίκη και Βόλο ήταν ό,τι καταλληλότερο για την παρακολούθηση της συναρπαστικής εξέλιξης των πραγμάτων!
Εξέλιξης που έφερε μία ακόμη ανατροπή των ισορροπιών μέσα στην τρελή αυτή σεζόν, σεζόν μακράν πιο ανταγωνιστική, ενδιαφέρουσα, συγκλονιστική και συγκινησιακά φορτισμένη για όλους τους εμπλεκόμενους, νομίζω τώρα πια μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα, στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου! Δεν ήταν η πρώτη, πιθανότατα ήταν η τελευταία, περίπτωση μέσα στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, που έπιασα, φαντάζομαι δεν ήμουν ο μόνος, τον εαυτό μου να δυσκολεύεται αν όχι να πιστέψει σίγουρα να επεξεργαστεί το ό,τι συνέβαινε.
Βλέπετε, όσο κι αν προσπαθεί κανείς να μείνει μακριά από την τοξικότητα και τις θεωρίες συνωμοσίας του ποδοσφαιρικού μας μικρόκοσμου, είναι πάρα πολύ δύσκολο όλη αυτή η δηλητηριώδης περιρρέουσα ατμόσφαιρα να μην τον επηρεάσει σε σχέση με ό,τι μπορεί να σκέφτεται, να πιθανολογεί και, εν τέλει, να περιμένει. Και ήταν κάτι σαν ευχάριστη έκπληξη και στα δικά μου μάτια, και αυτιά, αυτό που συνέβη εντός, αλλά και εκτός αγωνιστικού χώρου, στις δηλώσεις των πρωταγωνιστών, στα τρία, κυρίως στα δύο γήπεδα, ιδίως στο ένα από αυτά, το «Γεώργιος Καραϊσκάκης»!
Προφανώς και δεν αναφέρομαι στο αποτέλεσμα αλλά στον τρόπο και τον τόνο στον οποίο κύλησε, παίχτηκε η αναμέτρηση, ανεξαρτήτως απόδοσης και εικόνας των δύο ομάδων σε απόλυτη συμφωνία με την ιστορία, την υστεροφημία, πρώτα και πάνω από όλα την αξιοπιστία «ερυθρόλευκων» και «πράσινων» αλλά και της ίδιας της διοργάνωσης. Μιας διοργάνωσης που μας χάρισε, και μας χαρίζει ακόμη, στην τρέχουσα έκδοσή της, στιγμές, εικόνες, συναισθήματα, δράμα που καθόλου δεν υπολείπεται, τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από τις «Premier League», τις «La Liga» και τις «Bundesliga» αυτού του κόσμου!
Με ποδοσφαιριστές που με τα καλά τους και με τα στραβά τους έχουν καταφέρει να παρουσιάσουν τη πιο ελκυστική παράσταση που θα μπορούσαν.
Με μάχες σε κορυφή αλλά και ουρά της βαθμολογίας που με τις εντάσεις και τις…υφέσεις τους, ας μην ξεχνάμε και τα δύσμοιρα playouts, μας έχουν αφήσει με κομμένη την ανάσα. Με προπονητές που με τη στάση τους, τη θεώρηση των πραγμάτων αλλά και το δημόσιο λόγο τους – βλ. και χθεσινό Γιοβάνοβιτς, δεν είναι ο μόνος αλλά είναι σίγουρα ξεχωριστός – έχουν καταφέρει να μας κερδίσουν, να μας προβληματίσουν, σχεδόν να μας υποχρεώσουν να τους υποκλιθούμε.
Πηγή: Sportal
