Η Εθνική Βραζιλίας του 1982 θεωρείται μία από τις κορυφαίες εκδόσεις της Σελεσάο όλων των εποχών, ανεξαρτήτως τελικής θέσης. Αρχηγός ήταν ο Σόκρατες. Ο «γιατρός» από το Μπελέμ αποτελεί έναν από τους πιο εμβληματικούς ποδοσφαιριστές που φόρεσε ποτέ την κίτρινη φανέλα, τόσο για την παρουσία εντός γηπέδων, όσο και για την ξεχωριστή του προσωπικότητα. Η δημιουργία της “Democracia Corinthiana” και η αντίσταση στη δικτατορία αποτελούν ξεχωριστό κεφάλαιο της ιστορίας του. O Σόκρατες έριξε αυλαία στην ποδοσφαιρική του καριέρα το 1989 με τη φανέλα της Μποταφόγκο, όμως, 15 χρόνια αργότερα, κλήθηκε να πατήσει ξανά χορτάρι. Κι αυτή τη φορά, σε ένα μέρος πολύ μακριά από τον τόπο του.
Σόκρατες: Ένας θρύλος στη δέκατη κατηγορία!
Ο Σάιμον Κλίφορντ αποφάσισε να αφήσει τη δουλειά του στα σχολεία για να ασχοληθεί με το πάθος του, το ποδόσφαιρο. Όραμά του ήταν να αλλάξει την ποδοσφαιρική αντίληψη των Άγγλων, εισάγοντας σχολές βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Το 2004, όταν ήταν 33 ετών, ήταν επίσης προπονητής στη Γκάρφορθ Τάουν στο Δυτικό Γιόρκσαϊρ της Αγγλίας, η οποία αγωνιζόταν σε ερασιτεχνικό επίπεδο, στη δέκατη κατηγορία. Όνειρό του ήταν να την οδηγήσει στις επαγγελματικές κατηγορίες. Και τότε, του ήρθε μια τρελή ιδέα. Γιατί να μην έφερνε στην ομάδα του έναν θρύλο του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου;
«Στα μέσα και τα τέλη της δεκαετίας του ’90 κατάφερα να γνωρίσω αρκετούς παλιούς Βραζιλιάνους παίκτες. Τον Καρέκα, τον Ζίκο, τον Ριβελίνο, τον Ζαϊρζίνιο. Χρειαζόμουν κάποιον που ίσως μπορούσε να έρθει να παίξει ένα-δύο παιχνίδια για εμάς. Ήμουν με τον Ζίκο στις εγκαταστάσεις της ομάδας του. Ήταν η πρώτη μου σκέψη και μετά ο Μπεμπέτο. Ο Άλεξ Μπέλος (σ.σ συγγραφέας του βιβλίου Futebol) ήταν αυτός που μου πρότεινε τον Σόκρατες», έλεγε στο the Athletic. Ο Σάιμον είχε μάθει μόνος του πορτογαλικά, μόνο και μόνο για να μπορέσει να συνομιλήσει με τον Ζουνίνιο τον καιρό που ήταν στη Μίντλεσμπρο.
Έτσι, κατάφερε να επικοινωνήσει με τον Σόκρατες και να του εξηγήσει τον τρόπο που θέλει να εκμεταλλευτεί το ποδόσφαιρο σάλας και τις σχολές του για να διδάξει στους νέους παίκτες ποδοσφαιρικές ικανότητες που τότε δεν υπήρχαν στην Αγγλία. «Με άκουσε για λίγο και μετά είπε. “Ναι, μπορώ να έρθω και να παίξω για την ομάδα σου, να επισκεφτώ τις σχολές στη χώρα και να δείξω κάποια πράγματα προπονητικά”», του είπε ο «γιατρός», χωρίς μάλιστα να ζητήσει χρήματα! Το μόνο που του πλήρωσε ο Κλίφορντ ήταν τα αεροπορικά του εισιτήρια. Τα νέα αμέσως ταξίδεψαν στο Νησί, μαθεύτηκαν και προκάλεσαν μεγάλο ενδιαφέρον.
Ζέσταμα με τσιγάρο
Ο Σόκρατες μπήκε στο γήπεδο έτοιμος να κάνει ντεμπούτο απέναντι στην Ταντκάστερ Άλμπιον, μπροστά σε 1.350 θεατές. Σε μια εποχή που το ίντερνετ δεν ήταν τόσο διαδεδομένο όσο σήμερα, ο μεγάλος Σόκρατες δεν ήταν ακριβώς στην κατάσταση που περίμενε ο Κλίφορντ, αλλά όπως τόνισε: «Το μόνο που μετρούσε είναι ότι ήταν εδώ!». Το ματς ήταν κρίσιμο, καθώς η ομάδα του τον τελευταίο καιρό, πριν ο Βραζιλιάνος αποφασίσει να κάνει το ταξίδι, έκανε μια μεγάλη αντεπίθεση ανόδου. Δεν γινόταν, λοιπόν, όσο μεγάλο κι αν ήταν το όνομα του παίκτη που είχε ενταχθεί στην ομάδα, να αγωνιστεί βασικός. «Όταν σκέφτεσαι τον Σόκρατες, έρχεται στο μυαλό σου ένας ποδοσφαιριστής ψηλός, δυνατός και αθλητικός. Αλλά δεν ήταν έτσι. Όπως συμβαίνει σε όλους μας όταν σταματάμε να παίζουμε μπάλα, είχε βαρύνει. Δεν υπήρχε τρόπος να καταφέρει να παίξει 90 λεπτά», έλεγε ο Κλίφορντ.
Στο 2-2, ο Σόκρατες πήρε εντολή να ζεσταθεί. Όμως δεν το έκανε στον αγωνιστικό χώρο. Κατέβηκε στα αποδυτήρια, έκανε ένα τσιγάρο, ήπιε μια μπύρα και ανέβηκε για να κλοτσήσει ξανά τόπι. Με δανεικά παπούτσια, καθώς αυτά που του είχε δώσει ο χορηγός ήταν λάθος νούμερο, με έναν πονοκέφαλο από το κρύο και μια φανέλα ειδικά σχεδιασμένη για εκείνον. «Η ποδοσφαιρική του σκέψη ήταν εκεί, ακόμα κι αν τα πόδια δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν», θυμάται ο Σάιμον, φέρνοντας στο μυαλό του μια προσπάθεια του Βραζιλιάνου που πέρασε ελάχιστα άουτ, λίγα δευτερόλεπτα μετά την αλλαγή του. «Η επαφή του ήταν το κάτι άλλο. Δεν έχανε την μπάλα με τίποτα», θυμάται ένας συμπαίκτης του. Το ματς έληξε 2-2 και ήταν το πρώτο και το τελευταίο που έπαιξε ο Σόκρατες με την Γκάρφορθ Τάουν, παρότι ο ίδιος έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση του προπονητή και για τα επόμενα παιχνίδια. Εκείνος έκρινε ότι το κρύο δεν του ταίριαζε και δεν ήθελε να τον ταλαιπωρεί.
Θα το λένε στα παιδιά τους
Η Γκάρφορθ, πάντως, δεν έμεινε σ’ αυτόν. Έφτασε κοντά στο να πάρει τον Ρομάριο και τον Καφού για να αγωνιστούν στο Δυτικό Γιόρκσαϊρ. Με τον Ρομάριο, ειδικά, έφτασαν πολύ κοντά, αλλά δεν ήθελε να σημειώσει το 1000ό του γκολ εκτός Βραζιλίας. Κάτι ανάλογο προσπάθησαν να κάνουν και με τον Ζουνίνιο, ενώ τα κατάφεραν με τον άλλοτε συμπαίκτη του Μαραντόνα στη Νάπολι, τον Καρέκα.
Το όνομα του Σόκρατες, πάντως, έμεινε στην ιστορία ως μέλος του ρόστερ που κέρδισε την άνοδο. Και όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο εκείνο το παγωμένο απόγευμα κράτησαν βίντεο ή φωτογραφίες, για να τις δείξουν στα παιδιά τους όταν μεγαλώσουν και καταλάβουν το μέγεθός του. Να τους πουν ότι μάρκαραν ή έδωσαν πάσα σε έναν πραγματικό θρύλο…
Πηγή: Fanatico
