Του Δημήτρη Καρέτσου
Σε γενικές γραμμές, το NBA 2K23 (next gen) είναι μια βελτιωμένη και ταυτόχρονα πλουσιότερη έκδοση της περυσινής έκδοσης. Εννοείται πως έχουμε όλες τις αλλαγές στα roster, νέα μουσική, εντελώς νέο MyCareer με αρκετές διαφοροποιήσεις στη MyCity αλλά και ένα αναβαθμισμένο MyTeam με μπόλικες αλλαγές. Ωστόσο η φετινή έκδοση φέρνει ένα νέο mode, τα Jordan Challenges, καθώς επίσης και καινούριες επιλογές στο MyNBA με τη προσθήκη των Eras.
Πριν αναφερθούμε εκτενώς στην εμπειρία μας με το παιχνίδι, πρέπει για ακόμα μια φορά να σημειώσουμε την ύπαρξη micro-transactions. Και φέτος ο gamer έχει τη δυνατότητα να αγοράσει με πραγματικά χρήματα in-game χρήματα, αντικείμενα, κάρτες κτλ, ώστε να αποκτήσει προβάδισμα έναντι των –online- αντιπάλων του ή να κάνει κάποια πράγματα ταχύτερα. Είναι προφανές ότι αυτή η επιλογή της 2K δε πρόκειται να αλλάξει και πάντα θα αφαιρεί πόντους από το παιχνίδι. Ωστόσο, για τον υπογράφων που δε παίζει online, μικρή σημασία έχουν τα microtransactions. Από τότε που τα έβαλε στο παιχνίδι η 2K, δεν έχουμε ξοδέψει ούτε 1 ευρώ για κάτι, χωρίς να έχουμε χάσει από αυτά που προσφέρει το παιχνίδι σε επίπεδο gameplay. Ακόμα και έτσι πάντως, όσοι παίζουν MyCareer ή MyTeam ακόμα και σε single player, ίσως θα ήταν καλύτερο να προτιμήσουν την Jordan Edition του παιχνιδιού, η οποία προσφέρει αρκετά «δωρεάν» χρήματα και κάρτες για τα δυο παραπάνω modes Αφού τελειώσαμε με το παραπάνω disclamer πάμε να δούμε τα του παιχνιδιού.
Όσοι έπαιξαν το NBA2K22 στο PS5, θα βρεθούν σε γνωστό περιβάλλον. Το κεντρικό μενού περιλαμβάνει 6 βασικές κατηγορίες gaming καθώς το Features που είναι διάφορες επιλογές ρυθμίσεων για πολλά διαφορετικά κομμάτια του παιχνιδιού. Περίοπτη θέση έχουν τα Jordan Challenges, ένα mode που φέρνει στον επίκεντρο τον G.O.A.T. Μάικλ Τζορνταν. Πραγματικά το mode αυτό είναι εξαιρετικό, με τη 2K ουσιαστικά να πραγματοποιεί μια επιθυμία μας, επαναφέροντάς του εμπλουτισμένο από το NBA 2K11 που είχε κάνει τη πρώτη του εμφάνιση.
Σε αυτό έχουμε διαθέσιμα 15 challenges τα οποία μπορούμε να παίξουμε, 15 αγώνες-σταθμούς της καριέρας του Τζόρνταν από την εποχή που ήταν στο κολλέγιο μέχρι το τέλος της καριέρας του στους Bulls. Καθένα από αυτά μας βάζει να ελέγχουμε την ομάδα στην οποία αγωνίζεται ο Τζόρνταν (North Carolina, All Stars, Chicago Bulls) και όχι αποκλειστικά τον Jordan με στόχο να πετύχουμε τουλάχιστον ένα στόχο από τους τρεις διαθέσιμους κάθε challenge, ώστε να ξεκλειδώσει το επόμενο. Κάθε στόχος αντιπροσωπεύεται από ένα κερδισμένο αστέρι και εφόσον κερδίσουμε συνολικά 40 αστέρια, το παιχνίδι μας ξεκλειδώνει αντικείμενα για τα MyCareer και MyTeam.
Πριν από την έναρξη του εκάστοτε παιχνιδιού μπορούμε να παρακολουθήσουμε μια μικρή βιντεοσκοπημένη συνέντευξη κάποιου αντιπάλου του Jordan που θυμάται το σχετικό παιχνίδι (πχ Καρίμ Αμπτούλ Τζαμπάρ) και αμέσως μετά μπορούμε να παίξουμε το ματς.
Το εντυπωσιακό που έχει πετύχει η ομάδα ανάπτυξης είναι να δώσει ρετρό αισθητική σε όλα αυτά τα παιχνίδια, καθώς μιλάμε για μια καριέρα που ξεκίνησε στα μεσα τη δεκαετίας του 80 και ολοκληρώθηκε στη δύση της δεκατίας του 90, 25 χρόνια πριν από σήμερα! Ειδικό ρετρό φίλτρο στην εικόνα (που απενεργοποιείται βέβαια) θυμίζοντας τις CRT τηλεοράσεις της εποχής, αντίστοιχη ρετρό τηλεοπτική κάλυψη, κανόνες παιχνιδιού εκείνης της εποχής (γήπεδο χωρίς γραμμή τριπόντου, επιθέσεις 30 sec, μη ύπαρξη άμυνας ζώνης και άλλα πολλά), φίλαθλοι ντυμένοι αντίστοιχα με την εποχή, ακόμα και δημιουργία γηπέδων που δεν υπάρχουν σήμερα (όπως το Chicago Stadium).
Τα Jordan Challenges είναι μια ωδή στο καλύτερο NBA player που έχει εμφανιστεί ποτέ και είναι σίγουρα μια ευκαιρία να θυμηθούμε όλοι οι παλιοί τα επιτεύγματά του αλλά και να μάθουν οι νεώτεροι τι εστί Μάικλ Τζόρνταν. Άλλωστε, οι σημερινοί έφηβοι δύσκολα θα έχουν προλάβει να παίξουν αυτό το mode στο προ δωδεκαετίας NBA 2K11.
Ρετρό αισθητική όμως φέρνει και το ανανεωμένο MyNba, το mode που μας βάζει να δημιουργήσουμε το δικό μας, custom πρωτάθλημα. Προφανώς μπορούμε να ξεκινήσουμε το πρωτάθλημα με τις σημερινές ομάδες, όμως εδώ έχουν προστεθεί τρεις νέες εποχές, αυτή που περιλαμβάνει τη δεκαετία του 80 με την αντιπαλότητα Celtics – Lakers, η εποχή που μεσουρανούσε ο Jordan με του Bulls στη δεκαετία του 90 και η εποχή του Kobe (Bryant) από τις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Ουσιαστικά η ομάδα ανάπτυξης έχει δημιουργήσει η ίδια όλες τις ομάδες με τα γήπεδά τους, τις εμφανίσεις και τους παίχτες ώστε να μη χρειάζεται ο παίχτης να το κάνει αυτό. Μάλιστα μπορούμε να δημιουργήσουμε και το δικό μας Draft Class, αλλάζοντας ουσιαστικά την έκβαση της κάθε εποχής. Ούτως ή άλλως οι επιλογές είναι πραγματικά πολλές, δίνοντας στο παίχτη τη δυνατότητα για εις βάθος παραμετροποίηση του πρωταθλήματος, από τις ίδιες τις ομάδες, τη διαχείριση salary cup και σχέσεων παιχτών, τη χρήση General Manager και φυσικά το αν το πρωτάθλημα θα είναι off line ή online.
Δυο επιλογές ακόμα που υπάρχουν είναι τα 2K Share Setups και 2K Share Scenarios. Εδώ μπορεί κανείς από τη μια να δημιουργήσει τα δικά του setup πρωταθλημάτων και από την ειδικά σενάρια που μπορεί να παίξει και να τα μοιράσει στη κοινότητα. Στη πραγματικότητα το νέο MyNBA είναι το mode με το οποίο θα ασχοληθούν όσοι πραγματικά αγαπάμε το μπάσκετ σαν άθλημα και θέλουν να το απολαύσουν, μακριά από micro-transactions, κάρτες και όλα όσα έχουν τα MyCareer και MyTeam.
Πριν πάμε όμως να μιλήσουμε για τα δυο modes που παίζει ο περισσότερος κόσμος, το MyCareer και το MyTeam, ας δούμε τι έχουμε στα άλλα. Η επιλογή Play Now, προσφέρει τα βασικά, όπως το Quick Play για γρήγορο παιχνίδι, το NBA Today που μας δίνει τη δυνατότητα να παίξουμε παιχνίδια που γίνονται εκείνη την ημέρα (εφόσον έχει ξεκινήσει το NBA), τη δυνατότητα για online matches (το online φαίνεται φέτος να λειτουργεί καλά), το σύστημα εκπαίδευσης 2KU και το Blacktop. Στη πραγματικότητα, είναι ακριβώς τα ίδια με την περυσινή έκδοση. Το WNBA είναι το μενού που έχει όλες τις επιλογές gaming με ομάδες του γυναικείου NBA. Όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος υπάρχει δυνατότητα για δημιουργία παίχτριας σε περιβάλλον MyCareer, χωρίς όμως την ιστορία που έχει το κανονικό MyCareer και με αρκετές αλλαγές στην εξέλιξη της παίκτριας που φτιάχνουμε (στα πρότυπα του βασικού MyCareer). Βρίσκουμε επίσης και το MyWNBA με επιλογές όπως ακριβώς το MyNBA. Οι γυναικείοι αγώνες πάντως έχουν διαφορετικό ρυθμό και παίζονται διαφορετικά αφού τόσο τα ύψη όσο και η αθλητικότητα των κοριτσιών βρίσκονται σε χαμηλόττερο επίπεδο σε σχέση με το κανονικό NBA.
Ήρθε η ώρα να αναφερθούμε στο MyCareer το οποίο βασίζεται σε μια νέα ιστορία, μεν όμως έχει αλλάξει εντελώς η λογική πίσω από το στήσιμο όλου του mode. Η δημιουργία του ίδιου το παίχτη παίζει σημαντικό ρόλο καθώς χρειάζεται αρκετή προσοχή όσον αφορά στο πως θα μοιραστούν οι πόντοι στα stats με το μέγιστο στόχο τα είναι το 99 overall του παίχτη. Αντίστοιχα ενεργοποιούνται τα διάφορα badges που είναι σαφώς περισσότερο σε σχέση με πέρυσι με το Bully για παράδειμγα να είναι ένα σημαντικό badge για όσους θέλουν να φτιάξουν ένα παίχτη με ικανότητα κοντά στο καλάθι. Πέρα όμως από τα badges και τα attributes, φέτος το παιχνίδι προσφέρει και τα leadership skills.
Όπως η ιστορία εξελίσσεται με το πρωταγωνιστή (τον MP) να δίνει συνεντεύξεις ή γενικά να συνομιλεί με άλλους NPCs, έχουμε δυο ειδών απαντήσεις, τις περισσότερο διπλωματικές (General) και τις περισσότερο επιθετικές (Trailblazer). Δυο δρόμοι που μπορούμε να ακολουθήσουμε είτε αποκλειστικά είτε παράλληλα, αποκτώντας πόντους στην αντίστοιχη κατηγορία. Οι πόντοι μας δίνουν το δικαίωμα να αγοράσουμε leadership skills με δυο να είναι διαθέσιμα κατά τη διάρκεια ενός ματς. Εφόσον πετύχουμε τον in-game στόχο ενός skill, αυτό ενεργοποιείται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού (για συγκεκριμένο αριθμό κατοχών) ενισχύοντας συγκεκριμένες ικανότητες τόσο του MP όσο και της ομάδας συνολικά. Είναι μια ευχάριστη προσθήκη αν μη τι άλλο. Κάτι άλλο που έχει αλλάξει κατά τη διάρκεια των αγώνων είναι το Team Takeover. Μέχρι πέρυσι αυτό ξεκλείδωνε εφόσον γεμίζαμε τις δυο διαθέσιμες μπάρες takeover του ίδιου του παίχτη μας και στη συνέχεια τη μπάρα Team Takeover. Φέτος, αυτή γεμίζει χώρια, ανάλογα με το πόσο ομαδικά παίζουμε, κάτι που μπορεί να μας επιτρέψει να ενεργοποιήσουμε ακόμα και 2 ή 3 φορές το Team Takeover κατά τη διάρκεια ενός ματς, ελέγχοντας έτσι όλη την ομάδα.
Όσον αφορά τώρα στην ιστορία, ο MP γίνεται ντράφτ στη θέση 18 από μια ομάδα (την οποία εμείς επιλέγουμε από την αρχή) αλλά οι φίλαθλοι τον γιουχάρουν γιατί ήθελαν η ομάδα να πάρει τον Shep (που γίνεται draft στη θέση 19). Αφού παίξουμε ένα μόνο ματς στο summer league, στο οποίο η απόδοσή μας καθορίζει το χρόνο που θα έχουμε αρχικά στην ομάδα ξεκινάμε να παίζουμε αγώνες NBA. Σίγουρα είναι καλοδεχούμενο το γεγονός ότι δε χρειάζονται 5-10 ώρες παιχνιδιού για να μπούμε στο NBA, όμως από την άλλη είναι σχεδόν παράλογο ο MP να είναι ο 6ος παίχτης της ομάδας (παίζοντας καλά στο μοναδικό αγώνα του Summer League) με average 60! Στη πραγματικότητα, είναι σχεδόν αδύνατο να παίξει καλά σε επίπεδο δυσκολίας μεγαλύτερο από All Star με τα χαμηλά αρχικά του stats. Από εκεί και πέρα, η ιστορία βασίζεται στη προσπάθεια του MP να κερδίσει τους φιλάθλους της ομάδας του και ταυτόχρονα στην αντιπαλότητα μεταξύ του MP και του Shep (ο οποίος κάνει ασταμάτητο bullying στον MP, χειρότερα και από τα μέλη του Cobra Kai). Και η αλήθεια είναι πως αυτού του είδους η ιστορία είναι μάλλον κακό παράδειγμα για τη νεολαία που θα παίξει το παιχνίδι. Τουλάχιστον μέχρι να φτάσει στο τέλος της. Φυσικά, υπάρχει και η The City (σχετικά ποιο μαζεμένη σε σχέση με πέρυσι) με τον MP να έχει skateboard για να μετακινείται ταχύτερα αλλά και τη δυνατότητα για quick travel σε διάφορα σημεία της πόλης μέσα από σταθμούς μετρό. Από την άλλη πάντως, η ταχύτητα φορτώματος όταν μπαίνουμε στο MyCity είναι πιο αργή σε σχέση με το NBA2K22 ενώ το frame rate μέσα στη πόλη, ειδικά όταν υπάρχουν πολλοί παίχτες, φαίνεται σε κάποιες περιπτώσει να μειώνεται δραματικά.
Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που τρέχουν μέσα στη πόλη με τη μορφή των Quests, και είτε μόνιμα είτε περιορισμένης χρονικής διάρκειας που ανανεώνονται. Οπότε ο παίχτης μπορεί να αφιερώσει πραγματικά πολύ χρόνο στο συγκεκριμένο mode, χωρίς καν να χρειαστεί να παίξει την ίδια τη καριέρα. Η αλήθεια πάντως είναι πως και φέτος το MyCareer απομακρύνεται περισσότερο από το ίδιο το άθλημα του μπάσκετ, βάζοντάς μας να ασχοληθούμε με άλλα πράγματα, όπως η μουσική, η μόδα κτλ, μην αφήνοντάς μας πολλές φορές να παίξουμε αγώνες αν δε ενεργοποιήσουμε ή προχωρήσουμε συγκεκριμένα quest. Όσον αφορά στην εξέλιξη του παίχτη μας, αυτή φαίνεται να είναι πιο αργή από ποτέ. Έχοντας παίξει πάνω από 10 μάτς NBA, από 60 καταφέραμε να φτάσουμε τον MP… 63 overall. Προφανώς αυτό μπορεί να επιταχυνθεί αγοράζοντας VC points με πραγματικά χρήματα, κάτι που εκατοντάδες άλλοι παίχτες έχουν σίγουρα κάνει, με τη MyCity να είναι γεμάτη από τις πρώτες μέρες που άνοιξαν οι server με παίχτες που έχουν overall 80 και 85, καθιστώντας τον on-line multiplayer μεταξύ του παίχτης μας και των υπολοίπων σχεδόν αδύνατο. Ψάχνοντας το θέμα λιγάκι, για να φτάσει ο παίχτης μας overall 99 χρειάζονται γύρω στους 400-500 χιλιάδες VC Points. Αν αναλογιστεί κανείς ότι σε αυτά τα πρώτα ματς κερδίζουμε περίπου 800 ανά αγώνα NBA (με 10λεπτα quarter σε επίπεδο All-Star) χωρίς πάντως να έχουν ακόμα ξεκλειδώσει οι χορηγίες, αντιλαμβάνεται κανείς το grinding που απαιτείται.
Το έτερο «μεγάλο» mode που έχει το ΝΒΑ2Κ22 είναι το MyTeam, το γνωστό παιχνίδι με τις κάρτες. Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει ιδιαίτερα όσον αφορά στους τρόπους που μπορεί κανείς να παίξει (είτε single player είτε multiplayer), αν και έχουν προστεθεί καινούρια multiplayer mode. Έχει γίνει όμως μια τεράστια αλλαγή στο τρόπο διαχείρισης των καρτών, καθώς πλέον οι κάρτες που αφορούν τους παίχτες δεν απαιτούν συμβόλαια. Αυτό σημαίνει πως ότι κάρτα παίχτη έχουμε, μπορούμε να τη χρησιμοποιούμε συνέχεια, χωρίς να έχουμε το άγχος των συμβολαίων (με εξαίρεση του Free Agents που εξακολουθούν να είναι για συγκεκριμένο αριθμό παιχνιδιών. Με αυτό τον τρόπο, το MyTeam έχει σίγουρα περισσότερο ενδιαφέρον. Υπάρχουν και άλλες προσθήκες και αλλαγές που καθιστούν το MyTeam του NBA2K22 ένα από τα πληρέστερα gaming modes.
Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι κάποιος που θα αποκτήσει το NBA2K23 έχει πραγματικά πολύ περιεχόμενο για να τον απασχολήσει όλη τη χρονιά, σε τέτοιο βαθμό που δεν αφήνει χρόνο για να κάνει κανείς κάτι άλλο αν θέλει να παίξει και MyCareer και MyTeam και Jordan και MyNBA. Και με εξαίρεση τα Jordan Challenges, όλα τα άλλα έχουν και single player και multiplayer κομμάτια. Είναι πραγματικά χαοτικό σε περιεχόμενο, με τη καλή έννοια. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που έχει σημασία είναι πως παίζει το παιχνίδι. Εδώ λοιπόν έχουμε για ακόμα μια φορά καταπληκτικά γραφικά, τα καλύτερα που έχουμε δει σε «μπασκετάκι». Οι γνωστοί παίχτες (Lebron, Giannis κτλ) είναι σαν αληθινοί, ειδικά όταν παίζει κανείς με κάποια κοντινή κάμερα και τους βλέπει από κοντά. Ωστόσο, η ομάδα ανάπτυξης δε φαίνεται να ασχολήθηκε τόσο πολύ με το κομμάτι αυτό καθώς δε παρατηρήσαμε κάτι σε σχέση με το NBA 2K22.
Αλλαγές έχουν γίνει περισσότερο στην ΑΙ και πως αυτή διαχειρίζεται τα διάφορα ματς με στόχο να είναι περισσότερο balanced στο παιχνίδι μέσα-έξω και όχι τόσο overpowered το τρίποντο όπως άλλες χρονιές. Μη σημαντική προσθήκη είναι ο adrenaline boost, που συνυπάρχει με τη μπάρα ενέργειας. Εμφανίζεται με τη μορφή τριών μπαρών κάτω από τη μπάρα ενέργειας (ακριβώς κάτω από τον παίχτη μέσα στο παιχνίδι) και ουσιαστικά είναι η αντιπροσώπευση της ικανότητας ντρίπλας του κάθε παίχτη. Στόχος της ομάδας ανάπτυξης ήταν να μειώσει τις ατελείωτες τοπικές ντρίπλες των παιχτών (τα λεγόμενα size up), καθώς αυτές μειώνουν άμεσα τις μπάρες αδρεναλίνης, οπότε πρέπει να προσέχουμε πότε ακριβώς θα κάνουμε αυτές τις κινήσεις ώστε να αποκτήσει ο παίχτης μας πλεονέκτημα πριν εξαφανιστεί η αδρεναλίνη. Σίγουρα είναι μια έξυπνη προσθήκη που ισορροπεί το παιχνίδι, όμως από την άλλη όλοι οι διαθέσιμοι παίχτες του roster έχουν ακριβώς την ίδια αδρεναλίνη, κάτι που μάλλον δεν ισχύει στη πραγματικότητα. Από εκεί και πέρα έχουμε 5 διαφορετικές διαθέσιμες μπάρες σουτ για να διαλέξουμε αυτή που θέλουμε και πολλές αλλαγές σε animations σε διάφορους παίχτες. Όμως σε γενικές γραμμές, το παιχνίδι πάνω κάτω παίζεται όπως το NBA 2K22. Φυσικά, στο PS5 έχουμε την εξαιρετική αίσθηση που δίνει το DualSense, τόσο μέσω του ηχείου στο οποίο περνάνε διάφοροι ήχοι του γηπέδου όσο κυρίως μέσω των adaptive triggers. Πάντως ούτε φέτος δε χρησιμοποιείται το haptic feedback, κάτι που θα θέλαμε να γίνεται όταν για παράδειγμα ο παίχτης που ελέγχουμε κοντράρει σε άλλα κορμιά κατά τη διάρκεια των αγώνων.
Εν τέλει, η Next Gen έκδοση του NBA2K23 συνεχίζει από εκεί μου έμεινε η περυσινή έκδοση, προσφέροντας όμως σημαντικά περισσότερο περιεχόμενο και αρκετές βελτιώσεις στο κομμάτι του gameplay, με αποτέλεσμα η φετινή έκδοση να είναι σίγουρα η πληρέστερη και καλύτερη από όλες όσες έχουν κυκλοφορήσει στη νέα γενιά. Σίγουρα το παιχνίδι είναι πλήρες από πλευράς content (με πλήθος από microtransactions βεβαίως) και καλύπτει τις ανάγκες κάθε fan της «σπυριάρας» μπάλας.
Πηγή: Enternity
