Του Γιάννη Σερέτη
Στην αστεία χώρα που ζούμε υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο Παναθηναϊκός έδωσε ψεύτικα στοιχεία δηλώνοντας 29 κρούσματα Covid, τα περισσότερα εξ’ αυτών σε ποδοσφαιριστές. Δεν εκπλήσσομαι: εδώ υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η ΕΠΟ είναι ανεξάρτητη. Αφήνουμε τους τρελούς στην τρέλα τους, τους υποτελείς στην δουλικότητά τους και πάμε παρακάτω, στα πραγματικά σημαντικά.
Από χθες βράδυ, ένα είναι το ερώτημα: Τελικά, μήπως ήταν λάθος από την πλευρά του Παναθηναϊκού το αίτημα για αναβολή του ματς με τον Ολυμπιακό; Τι κέρδισε τελικά ο Παναθηναϊκός; Τίποτα! Επικοινωνιακά πιέστηκε αφόρητα από τους διάφορους «τρελούς» και τα παπαγαλάκια. Εντός της ομάδας ωφελήθηκε με μια ελαφρά προπόνηση των άρρωστων, τη σημερινή. Ανέτοιμος θα πήγαινε, ανέτοιμος θα πάει στο «Γ. Καραϊσκάκης»… Κέρδισε μόνο το γεγονός ότι επικοινώνησε με εύσχημο τρόπο πως η ομάδα είναι ασθενής. Ένα σημαντικότατο ελαφρυντικό σε περίπτωση αποτυχίας στο Φάληρο. Τίποτα περισσότερο.
Τι θα μπορούσε να κάνει ο Παναθηναϊκός; Να «κρύψει» τα κρούσματα όπως πιθανώς να έχουν κάνει με… «ηρωισμό» άλλες ομάδες; Να τα βαφτίσει «ίωση» και να πήγαινε παρακάτω. Ναι, θα μπορούσε. Η΄ να το δήλωνε και μετά την απιθανο-απίθανη απόφαση της Λίγκας να κατέβαινε αύριο στο Φάληρο μόνο με τους απολύτως υγιείς από την πρώτη ομάδα και τους περισσότερους παίκτες από τη Β’ ομάδα από τη Superleague 2 (έχει το δικαίωμα), ξευτιλίζοντας το σύμπαν: «Πάρτε το και αφήστε μας στην ησυχία μας»! Δεν έχει τα κότσια να το κάνει. Όπως δεν είχε τα κότσια να πει «εκκενώστε τη Ριζούπολη αν θέλετε να παίξουμε, αλλιώς θα μείνουμε εδώ μέχρι αύριο» εκείνο το Μάιο του 2003, ακριβώς πριν από 20 χρόνια. Δεν έχει τους παράγοντες με ειδικό βάρος να πάρουν απόφαση… τέτοιου βάρους. Όπως δεν είχε και τότε.
Το πρωτόκολλο, τα τυπικά και ο σεβασμός
Πάμε παρακάτω λοιπόν. Εφόσον ο Παναθηναϊκός δεν είχε καμία απολύτως διαβεβαίωση από τη Λίγκα ότι το ματς θα διεξαγόταν την επόμενη Κυριακή ή έστω την Τετάρτη, προσωπικά δεν βλέπω το λόγο που κατέθεσε το αίτημα αναβολής του. Τι Δευτέρα, τι Τρίτη. Καμία διαφορά. Σε ευνομούμενες ποδοσφαιρικά χώρες ίσως το ντέρμπι να είχε πάρει αναβολή για όσο προβλεπόταν επί κορονοϊού: πέντε μέρες από το τελευταίο κρούσμα. Στην Ελλάδα αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί. Θα ήθελε, λέει, ο Παναθηναϊκός «Τρίτη ή Τετάρτη». Σιγά τα ωά. Συνέρχονται απόλυτα οι ασθενείς έως τότε; Αναπληρώνονται οι χαμένες προπονήσεις των ασθενών μέχρι τότε; Όχι βέβαια. Συνεπώς, μια τρύπα στο νερό.
Προσοχή! Όλα αυτά δεν ανάγονται στους τύπους. Τυπικά η Λίγκα δεν είχε καμία υποχρέωση να αναβάλει το παιχνίδι! Αίτημα κατέθεσε ο Παναθηναϊκός, το οποίο έγινε δεκτό. Δεν υπάρχει πλέον πρωτόκολλο για τον κορονοϊό. Θεωρείται «ίωση». Κι ας έχασαν τη ζωή τους 57 άνθρωποι την προηγούμενη εβδομάδα λόγω του Covid σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση του ΕΟΔΥ. Όλα αυτά ανάγονται σ’ έναν άλλου είδους σεβασμό που δεν υπάγεται σε πρωτόκολλα. Τον σεβασμό στον ασθενή από Covid. Γι’ αυτό και τυπικά ουδείς μπορεί να ψέξει τη Λίγκα, η οποία ουσιαστικά είπε στον Παναθηναϊκό «Κόψε το λαιμό σου». Διότι αυτό του είπε στην πραγματικότητα με την απόφασή της! Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Και ο ευρισκόμενος σε αδιέξοδο, Παναθηναϊκός, ο οποίος έχει πολύ πρόσφατο το περιστατικό με τον Κριστιάν Γκάνεα, βγαίνει τελικά «και κερατάς και δαρμένος» από μια υπόθεση η οποία εξελίχθηκε σε “lose – lose situation”. Αύριο θα μαζέψει τα κομμάτια του και θα πάει να παίξει ουσιαστικά απροπόνητος ένα ματς – έναν τίτλο εναντίον του σχεδόν μόνιμου πρωταθλητή Ελλάδας που έχει απομείνει με το κίνητρο της τρίτης θέσης και της υστεροφημίας του: αν το έλεγες ως πρόβλεψη… αντίστροφα για τους «αιώνιους αντιπάλους» στην αρχή της σεζόν ασφαλώς και θα σε πίστευαν! Και γι’ αυτό το επίτευγμα, γι’ αυτή την πορεία – θαύμα βάσει ρόστερ και μπάτζετ, αξίζουν ήδη συγχαρητήρια σε προπονητικό τιμ και παίκτες, με τις όποιες ανορθογραφίες τους. Aκόμα περισσότερα μπράβο τους αξίζουν για το γεγονός ότι υπ’ αυτές τις συνθήκες θα αγωνιστούν αύριο και θα προσπαθήσουν για τον καλύτερο εαυτό τους απέναντι σε μια πολύ καλύτερα προετοιμασμένη ομάδα.
Υ.Γ. Δυστυχώς ως κλάδος έχουμε πιάσει πάτο. Όχι τώρα. Eδώ και πολλά χρόνια. Είναι θλιβερό να αυτο-εξευτελίζονται άνθρωποι με τα γραπτά και τα λόγια τους για χάρη ανώνυμων εταιρειών ή του οπαδισμού τους που φουντώνει λόγω και του επαγγελματικού συμφέροντος (έτσι το βλέπουν εκείνοι), λες και είναι εκπρόσωποι κάποιας Gate ή της “Φερέφωνα FC”. To φοβερό είναι πως είτε δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτο-εξευτελίζονται, είτε (ακόμα χειρότερα) δεν έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα μ’ αυτό. Nτροπή μας, πραγματικά ντροπή! Το μόνο αισιόδοξο και κάπως παρήγορο είναι πως δεν βλέπω διάθεση για τόσο εξευτελιστική δουλοπρέπεια από τη νέα γενιά αθλητικογράφων. Κάτι είναι κι αυτό, μπας και ξεκολλήσουμε από τον πάτο κάποια στιγμή, αν και – όπως έχουμε πολλάκις τονίσει – αυτά εξαρτώνται κυρίως από τους ιδιοκτήτες των media. Ασφαλώς, όμως, και από την αξιοπρέπεια, όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας ως άτομο και επαγγελματίας τη συγκεριμένη λέξη.
Πηγή: Gazzetta
