Του Βασίλη Σκουντή
Ο… ξενομπάτης νατουραλιζέ Τόμας Γουόκαπ είπε ότι “η Εθνική είναι μια υπέροχη αλλαγή στην καθημερινότητα που ζούμε με τις ομάδες μας”. Σωστό!
Ο Γιώργος Παπαγάννης εστίασε στο “απωθημένο που κυριεύει τους παίκτες της Εθνικής για μια διάκριση”. Σωστό κι αυτό!
Σωστά είναι όλα, ό,τι κι αν πει ο κάθε παίκτης μαρτυρώντας χωρίς… ξύλο, αλλά αυθορμήτως τα εσώψυχα, τους καημούς και τους πόθους του, κάθε φορά που αρχίζει μια επιχείρηση της Εθνικής ομάδας…
Η καψούρα και η σιωπή
Για την ακρίβεια, κάθε φορά που η “Επίσημη Αγαπημένη” εκκινεί τη στράτα της για να ξαναγίνει η καψούρα ενός ολόκληρου λαού!
Εν έτει 2024, γυρνάμε προς τα πίσω και αναλογιζόμαστε μετά θλίψεως πως τα χρόνια της υπομονής, της προσμονής, της απαντοχής και της λαχτάρας αυξάνονται και πληθύνονται: έφτασαν κιόλας τα 15 από την τελευταία φορά που η Εθνική φιγουράριζε πάνω σε ένα βάθρο…
Και μετά σιωπή!
Τότε, το μακρινό 2009 στο Κατοβίτσε, ο Βασίλης Σπανούλης ηγείτο της Εθνικής, όντας μάλιστα απογαλακτισμένος από τη σύζευξη του με τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Θοδωρή Παπαλουκά, αλλά αντάμα με τον… Σιαμαίο αδελφό του, τον Νίκο Ζήση.
Ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ
Θυμάμαι μάλιστα πώς μια από εκείνες τις μέρες στην πολωνική πόλη, τους είχα ξεμοναχιάσει σε μια γωνιά του ξενοδοχείου και έκανα μια κοινή συνέντευξη που αφορούσε τα κοινά βιώματα τους με τον τίτλο “Ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ”!
Μετά από 15 χρόνια ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ είναι ένδοξοι ξωμάχοι, που βρίσκονται στις επάλξεις της Εθνικής ο μεν Σπανούλης ως πρωτάρης προπονητής, ο δε Ζήσης ως τζένεραλ μάνατζερ, χώρια που έχουν αραδιάσει και δέκα κουτσούβελα!
Πέρασαν κιόλας πέντε μήνες και είκοσι ημέρες από το “κύκνειο άσμα” της ελληνικής ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο: από την ήττα από το Μαυροβούνιο και τον εξοβελισμό από τη διοργάνωση στην οποία απέτυχε άνευ επαίνων και κατέλαβε την 15η θέση…
Στον καιρό που παρήλθε από τότε, ο τότε προπονητής Δημήτρης Ιτούδης έχασε τις δυο δουλειές του και τελεί σε καθεστώς αγρανάπαυσης, ενώ ο Βασίλης Σπανούλης έγινε διπλοθεσίτης με την ελπίδα να μην καταλήξει και… ερημοσπίτης!
Ή ο Σπανούλης ή ο κανένας!
Όταν ο προπονητής του Περιστερίου έλαβε το εθνικό χρίσμα έγραψα ανερυθρίαστα εδώ ότι ο λεγάμενος αποτελεί την τελευταία σανίδα σωτηρίας μας και αρχής ιδού η Τσεχία, ιδού και το πήδημα!
Βαπτίζεται λοιπόν απόψε ο δούλος του Θεού Σπανούλης και μάλιστα όχι όπου κι όπου αλλά στην κόκκινη κολυμπήθρα στην οποία τσαλαβούταγε ως παίκτης και ηγέτης του Ολυμπιακού επί ένδεκα συναπτά έτη…
Η ρεβάνς για τον… Δέλλα
Βαπτίζεται με πρώτο αντίπαλο (στην πρεμιέρα της προκριματικής φάσης του EuroBasket 2025) την Τσεχία που αποτελεί τον κακό δαίμονα μας!
Οι λεγάμενοι μας πλήγωσαν το 1999 στο Eurobasket της Ντιζόν, το 2019 στον κρίσιμο αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλου στη Σενζέν και το 2021 στον τελικό του Προολυμπιακού Τουρνουά στη Βικτόρια και ούτως ειπείν πήραν και μάλιστα σε δόσεις το αίμα τους πίσω για το… γκολ του Τραϊανού Δέλλα στον ημιτελικό του διθυραμβικού για την Ελλάδα Euro του 2004 στο Πόρτο.
Τυγχάνει λοιπόν να ντεμπουτάρει ο Σπανούλης όχι μονάχα στο παλιό σπιτικό του, αλλά και στον καθαγιασμένο από το έπος του ’87, Ιερό Ναό του ελληνικού μπάσκετ!
Τα ιερά ευαγγέλια και η πρόβα
Θα λειτουργήσει από του φαληρικού άμβωνος στον οποίο έψαλαν τα ενορχηστρωμένα από τον μακαριστό Κώστα Πολίτη Ευαγγέλια τους ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φάνης, ο Φασούλας, ο Καμπούρης και οι λοιποί ιερείς της ομάδας που μας εκτόξευσε στον έβδομο ουρανό και ανήγαγε το μπάσκετ σε εθνικό σπορ.
Ο αποψινός αγώνας αποτελεί συν τοις άλλοις και μια πρώτη πρόβα ενόψει του Προολυμπιακού Τουρνουά που θα διεξαχθεί στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας από τις 2 έως τις 7 Ιουλίου με την παλλαϊκή προσδοκία να ξορκιστεί η κατσιποδιά μας και να επαναληφθεί η ιστορία η οποία εκτυλίχθηκε το 2008 στο ΟΑΚΑ.
Μετά από 25 χρόνια στο ΣΕΦ
Τώρα που το σκέπτομαι έχουν περάσει χρόνια και ζαμάνια από την τελευταία φορά που η Εθνική αγωνίσθηκε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας…
Για την ακρίβεια πέρασαν 26 χρόνια από τον τελευταίο επίσημο αγώνα και 25 από την ακροτελεύτια εμφάνιση της εκεί!
Στ’ αλήθεια μια ζωή!
Η ελληνική ομάδα έδωσε στο ΣΕΦ τους τρεις αγώνες της πρώτης φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 (29-30-31 Ιουλίου με αντιπάλους τον Καναδά, την Ιταλία και τη Σενεγάλη) προτού ανηφορίσει προς ΟΑΚΑ μεριά.
Έναν χρόνο αργότερα (9-10-11 Ιουνίου) επέστρεψε στο Νέο Φάληρο για τα τρία ματς του Τουρνουά Ακρόπολις απέναντι στην Ιταλία, στην Αυστραλία και στη Ρωσία και basta cosi!
Στην τελευταία εμφάνιση της στο ΣΕΦ η Εθνική -με προπονητή τον Κώστα Πετρόπουλο και ασίσταντ κόουτς τον Ηλία Ζούρο-επέζησε του θρίλερ με τη Ρωσία, την οποία έριξε στο κανναβάτσο με 71-70 (Γιαννούλης 16, Παπανικολάου 15, Αλβέρτης 14, Σούλης 8, Σιγάλας 7, Καλαϊτζής 6, Μπουντούρης 2, Χατζής 2, Τσακαλίδης 1).
Το “Βατερλό” και τα πρώτα ένσημα
Ακολούθησε το… “Βατερλό” στο EuroBasket της Ντιζόν και στα 25 χρόνια που πέρασαν από τότε η Εθνική δεν ξαναγύρισε ποτέ στο ΣΕΦ, το οποίο τώρα ξαναγίνεται το σπίτι της.
Το καλοκαίρι του 1999, όταν η Εθνική αποχαιρετούσε το ΣΕΦ, ο Σπανούλης ήταν ένας 17χρονος νεανίας ο οποίος έπαιρνε προαγωγή από τον Κεραυνό Λάρισας στον ΓΣ Λάρισας και ταυτοχρόνως κόλλαγε τα πρώτα ένσημα στο εθνικό βιβλιάριο του αγωνιζόμενος με την Εθνική Εφήβων (στον πάγκο της οποίας βρισκόταν ο Νίκος Σταυρόπουλος) στο Τουρνουά του Ρίμινι.
Ο Πιτίνο και το κούρντισμα
Μετά από 25 χρόνια ο λεγάμενος οδηγεί πλέον την αγέλη της Εθνικής σε ένα γήπεδο που το έχει περπατήσει και το ξέρει σπιθαμή προς σπιθαμή από τη θητεία του στον Ολυμπιακό, αποφασισμένος να εκπληρώσει τα απωθημένα πασών των (σύγχρονων) γενεών!
Από την περασμένη Δευτέρα που καλωσόρισε τους παίκτες στο ΣΕΦ ο Σπανούλης φρόντισε να τους κουρντίσει για τα καλά!
Βαδίζοντας στα χνάρια του Ρικ Πιτίνο ο νεόκοπος προπονητής της Εθνικής έδωσε μεγάλη έμφαση στην οιστρηλασία και στην επίκληση του πατριωτικού αισθήματος, με ό,τι αυτά συνεπάγονται…
Το ρίγος και η ανατριχίλα
Ο Σπανούλης μίλησε επί λέξει για το ρίγος που πρέπει να προκαλεί το άκουσμα του εθνικού ύμνου…
Ο Σπανούλης μίλησε επί λέξει για την ανατριχίλα που πρέπει να προκαλεί το φόρεμα της φανέλας της Εθνικής ομάδας…
Ο Σπανούλης τα λέει όλα αυτά, επειδή τα πιστεύει και επειδή ξέρει ότι μπορούν να αφυπνίσουν κοιμώμενες συνειδήσεις και να αναζωπυρώσουν νεκρωμένα κύτταρα!
Δεν αρκείται βεβαίως μονάχα στον πατριωτισμό και στις κατά το μάλλον ή ήττον επικολυρικές αναφορές που πάντως πηγάζουν από μέσα του, διότι ξέρει ότι το παιχνίδι κρίνεται ως επί το πλείστον από αγωνιστικούς παράγοντες…
Η άμυνα και το καθαρό μυαλό
Αφού λοιπόν ζητεί επιτακτικά απ’ όλους, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού του, «να νιώθουμε ανατριχίλα για τη φανέλα και ρίγος για τον εθνικό ύμνο» περνάει στο παρασύνθημα, το οποίο αποτελεί τον θυρεό της δικής του καριέρας, τη στάση ζωής και την πεμπτουσία της κουλτούρας του.
Ιδού λοιπόν το επιμύθιον του…
“Ό,τι και να συμβαίνει, δεν πρέπει να τα παρατάμε ποτέ. Εάν έχουμε ως κινητήριους άξονες την προσπάθεια στην άμυνα και το καθαρό μυαλό, τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους”.
Αυτά ζητεί, σε αυτά επιμένει, περί αυτών μαλλιάζει η γλώσσα του…
Θα τα ξαναπεί απόψε στα αποδυτήρια, θα ακολουθήσει η ιαχή “Ελλάς” μέσα στο γήπεδο και ύστερα θα περιμένει να δει τα αποτελέσματα της μετάγγισης του δικού του αίματος στις φλέβες των παικτών!
Με το καλό και μ’ έναν πόνο!
Πηγή: Sport 24
