Του Γιάννη Σερέτη
Το είπε ο Αλεξανδρόπουλος, το είπε ο Μπόλονι, προφανώς το λένε όλοι στο Κορωπί: ότι «οδηγός» για τον Παναθηναϊκό στο κυριακάτικο ματς εναντίον της ΑΕΚ πρέπει να είναι η απόδοση του Τριφυλλιού στο β΄ μέρος εναντίον του Ολυμπιακού. Sorry, αλλά αυτό μοιάζει ανέφικτο! Kαι ωφέλιμο για τον Παναθηναϊκό θα ήταν να μην μπερδεύει μήλα με πορτοκάλια. Φρούτα και τα δύο, ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό και οι δύο: μέχρι εκεί. Ουδεμία άλλη ομοιότητα έχει η ΑΕΚ που θα παραταχθεί την Κυριακή συγκριτικά με τον προ δύο εβδομάδων ελιππέστατο Ολυμπιακό του «Γ. Καραϊσκάκης».
Ακόμα και στις… απουσίες που λέει ο λόγος, διαφορετικές είναι οι απώλειές τους: από τον Ολυμπιακό απουσίαζαν οι δυο φορ του και ο Βαλμπουενά, δηλαδή το 70%-80% της δημιουργίας του, έλειπε και ο Χοσέ Χολέμπας. Από την ΑΕΚ θα απουσιάζει ο καλύτερος κεντρικός αμυντικός της: και, ναι, η απώλεια του Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι σε ματς «ανταγωνιστικά» είναι τόσο σημαντική για την Ενωση όσο ήταν του του Ελ Αραμπί στον Ολυμπιακό. Φάνηκε και εναντίον της Μπράγκα και θα φαίνεται σε κάθε πραγματικό ντέρμπι που θα απουσιάζει ο Ουκρανός στόπερ (παρότι πέρυσι είχε πρωταγωνιστήσει αρνητικά στην ανατροπή του Τριφυλλιού με 3-2 από 0-2…).
Η ΑΕΚ, μετά την απώλεια του Βράνιες, χάνει πλέον συχνά και τον Τσιγκρίνσκι. Αλλάζει δίδυμα και τριάδες στόπερ. Αλλάζει αμυντικές διατάξεις. Αδυνατεί να βρει την αμυντική χημεία και ισορροπία της. Εχει όμως τέτοιο βάθος από τη μέση και μπροστά, τόσες επιλογές, τέτοια ατομική ποιότητα, που στο ελληνικό πρωτάθλημα μόνο μια φορά απέτυχε: στο Περιστέρι, όταν αγωνίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα και με δέκα παίκτες λόγω της αποβολής του Μάνταλου.
ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΣΚΟΡΑΡΕΙ ΕΥΚΟΛΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΣΕΒΕΣΑΙ
Η πορεία της στο Europa League δεν πρέπει να αποτελέσει παραμορφωτικό φακό ούτε για τον Παναθηναϊκό ενόψει του κυριακάτικου ματς, ούτε για τον Ολυμπιακό ενόψει της διεκδίκησης του πρωταθλήματος. Διότι αυτή η εφετινή Ενωση είναι μια ομάδα που παράγει. Που δημιουργεί. Που σκοράρει. Που έχει την πολυτέλεια να αλλάξει σέντερ φορ, δεκάρι, «οκτάρια», «εξάρια» χωρίς να έχει συνέπειες. Και ομάδα η οποία βγάζει εύκολα γκολ πρέπει να την σέβεσαι. Οχι να την φοβάσαι. Αλλά να ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις απέναντί σου!
Το κακό για τον Παναθηναϊκό, λοιπόν, είναι ότι βρίσκει απέναντί του μια ΑΕΚ πιεσμένη για νίκη. Έναν οργανισμό ο οποίος κατάφερε και σηκώθηκε όρθιος δις σε Γιάννενα και Τρίπολη μετά από βαρβάτες ευρωπαϊκές σφαλιάρες. Μια ΑΕΚ υπερπλήρη πλην της απώλειας του σημαντικότατου Τσιγκρίνσκι, διψασμένη για τρίποντο, απαλλαγμένη από την ευρωπαϊκή περιπέτεια που εξελίχθηκε σε «μπελά» και τελικά σε τραγωδία. Μια ΑΕΚ η οποία έχει σίγουρα πιο «γεμάτο» ρόστερ συγκριτικά με εκείνο της πρωταθλήτριας επί Χιμένεθ. Μια ομάδα που αν είναι προσεκτική και διατηρήσει κατά τη διάρκεια της σεζόν τη συσπείρωσή της και την ψυχραιμία της στα δύσκολα είναι ικανή να «κυνηγήσει» έως τέλους τον Ολυμπιακό. Και να περιμένει το γλίστρημα του αντιπάλου της που δεν δείχνει «άτρωτος» όπως πέρυσι…
ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ ΚΑΡΕΡΑ ΜΕ ΤΙΣ «ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ» ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟΠΕΡ
Το καλό – από την άλλη πλευρά – για τον Παναθηναϊκό είναι πως η ΑΕΚ μοιάζει μπερδεμένη ως προς τις τακτικές επιλογές του προπονητή της. Μοιάζει εκνευρισμένη, νιώθει την έντονη κριτική από media/οπαδούς και καλείται πάλι – για τρίτη φορά σε δύσκολο ματς – να αντιδράσει θετικά μετά από ένα ευρωπαϊκό «στραπάτσο». Ο Καρέρα έμοιαζε σ’ αυτή την πορεία έως τώρα να θέλει να τους έχει ικανοποιημένους όλους (εκτός από τον… μάνατζερ του Χνιντ) και «βολεύτηκε» κατά κάποιο τρόπο από το ότι κατά διαστήματα είχε και αρκετές απουσίες.
Τώρα, μετά τον αποκλεισμό από την Ευρώπη, το πράγμα γίνεται πολύ δυσκολότερο στα αποδυτήρια κι ας δίνει η πολυτέλεια των πέντε αλλαγών τη δυνατότητα να «μοιράσει» χρόνο. Σταδιακά θα κληθεί να κάνει κάποιες ξεκάθαρες επιλογές. Με βασικότερη αυτή της αμυντικής διάταξης σε τετράδα ή με τρεις στόπερ. Είναι μέγα ζητούμενο αν θα τα καταφέρει ο Ιταλός, διότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις σπανίως έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Κάποιοι θα πρέπει να… στενοχωρηθούν. Κι αν δεν βγάλει από το μυαλό του το θέμα των «ισορροπιών», η ιστορία έχει αποδείξει ότι σ΄αυτές τις περιστάσεις συνήθως ο κόουτς μπλέκεται χειρότερα…
Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ «ΠΛΑΘΕΤΑΙ»
Θετικό επίσης για τον Παναθηναϊκό ότι διαθέτει περισσότερες επιλογές συγκριτικά με το ματς του «Γ. Καραϊσκάκης» (Βέλεθ, Αγιούμπ, Μπουζούκης, Βιγιαφάνιες για 70 και όχι για 45 λεπτά), όπως επίσης και ότι μοιάζει να έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση μετά το ματς του Φαλήρου, παρότι ηττήθηκε. Ταυτόχρονα, όμως, προκαλείται… αντίστοιχο με του Καρέρα πρόβλημα στον Μπόλονι: πώς να «χωρέσει» στην ίδια ενδεκάδα Μακέντα, Καρλίτος, Βιγιαφάνιες, όταν ουδείς εκ των τριών διακρίνεται για την ταχύτητα/εκρηκτικότητά του, και ενώ ο κόουτς θέλει να τραυματίσει την Ένωση στην αχίλλειο πτέρνα του αμυντικού της transition; Ελα ντε…
Σε κάθε περίπτωση, το πρότζεκτ του Παναθηναϊκού τώρα αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Με Βιγιαφάνιες, με Μαουρίσιο, με Αλεξανδρόπουλο. Με Ζαγαρίτη βασικό, με καλύτερο Σάντσες. Τώρα αρχίζει να γίνεται η κατανομή των ρόλων, σιγά –σιγά, μετά την αλλαγή προπονητή, την πρώτη αξιολόγηση, την ετοιμότητα του Αργεντινού. Εχει σίγουρα ενδεκάδα με περισσότερο εγωισμό και παραστάσεις συγκριτικά με πέρυσι, όμως ακόμα το επίπεδο «χημείας» και συνεργασίας/κατανόησης προπονητή – παικτών είναι πολύ υποδεέστερο συγκριτικά με τη δεύτερη σεζόν του Γιώργου Δώνη στη ομάδα.
Θα είναι σπουδαίο crash test και για τους Πράσινους το μεθαυριανό παιχνίδι, διότι χρειάζονται ένα «υπερβατικό» αποτέλεσμα. Θα είναι τρομερή δοκιμασία και για την Ενωση που . Από τα λίγα ντέρμπι που έχουν φαβορί (ΑΕΚ), αλλά το αουτσάιντερ έχει τόσες μεταπτώσεις που δεν μπορείς να το «σταθμίσεις» εύκολα…
Πηγή: Gazzetta
