Του Zastro
Το πρώτο γκολ αυτού του Euro. Στο πρώτο παιχνίδι, το “μονό”, εκείνο που πάντα κρύβει παγίδες για τους οικοδεσπότες και τα φαβορί. Έχουν όμως αυτό το εκνευριστικό προνόμιο οι Γερμανοί, να κάνουν το δύσκολο να φαίνεται εύκολο.
Ο Νάγκελσμαν ήξερε πολύ καλά ότι στην πρεμιέρα δεν υπάρχουν περιθώρια για τακτικές υπερβάσεις και overcoaching. Δεν συντρέχει λόγος, όταν στο κέντρο του γηπέδου δεσπόζει η πιο εμβληματική μορφή αυτής της Εθνικής Γερμανίας, ίσως και του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ολόκληρου, του Τόνι Κρόος.
Το μόνο που έπρεπε να κάνει ο Γιούλιαν ήταν να “θεραπεύσει” μια Εθνική ομάδα που είχε δώσει μονάχα φιλικά ως διοργανώτρια και δεν την λογίζει κανείς φαβορί. Ο Νάγκελσμαν τη Γερμανία τη “βρήκε” μόλις τον Μάρτιο του 2024. Τα δυο φιλικά εναντίον της Γαλλίας και της Ολλανδίας -αμφότερα νικηφόρα- εμφάνισαν ένα μέρος και αυτού που εκτυλίχθηκε μέσα στο γήπεδο στην πρεμιέρα με τους Σκωτσέζους.
Κεντρικός πυλώνας ο καλύτερος Γερμανός ποδοσφαιριστής της γενιάς του, στο πλάι του ο έτερος Καππαδόκης, Τόμας Μούλερ, ο οποίος είναι πολύτιμος είτε παίζει είτε κοουτσάρει (ναι, το κάνει) δίπλα στον Νάγκελσμαν, είτε διευθετεί αρρυθμίες στα αποδυτήρια. Τρίτος στη σκαλέτα ο επόμενος μεγάλος προπονητής του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, ο Ιλκάι Γκούντογκαν. Προσθέτουμε τον πασπαρτού Κίμιχ που παίζει παντού, το wonderkid Μουσιάλα, τον στιβαρό Ρούντιγκερ με τον ατσαλάκωτο Ταχ στα μετόπισθεν και τον αναγεννημένο και “σωμένο” στην Άρσεναλ, Χάβερτζ, και έχουμε σχεδόν όλο το πλέγμα. Σχεδόν, διότι ένα κομμάτι λείπει από το παζλ.
Η συγκολλητική ουσία, η πάπρικα του απρόβλεπτου, το “καλό φεγγάρι”. Δηλαδή ο Φλόριαν Βιρτς.
Η Γερμανία σε φάση κατοχής εφαρμόζει ένα ιδιότυπο 3-2-5, όλοι κινούνται ανάμεσα στις γραμμές, εκμεταλλεύονται τους μισούς χώρους (τα halfspaces/halbraum, για να το θέσουμε μοντέρνα) και κάθε περιοχή καταλαμβάνεται από τον κατάλληλο παίκτη, ο οποίος με τη σειρά του ξέρει να χειρίζεται τη μπάλα με απαράμιλλη μαεστρία.
Υπήρχε μεγάλη προσμονή για τον Βιρτς. Μπήκε σε αυτό το Euro ως το μεγάλο θαύμα της αήττητης Λεβερκούζεν του Αλόνσο, ως ατραξιόν που το μεγάλο κοινό δεν έχει ακόμη προλάβει να καταναλώσει. Εάν ο Κρόος έχει την κλάση, την οξυδέρκεια και τη σύνεση, ο Βιρτς έχει τη δημιουργικότητα, το ταλέντο, τη φυσική κατάσταση, τη δίψα.
Κατέγραψε στη σεζόν 18 γκολ και 20 ασίστ, υπήρξε ο καλύτερος ποδοσφαιριστής ολόκληρης της Bundesliga, ο mvp της Πρωταθλήτριας Μπάγερ Λεβερκούζεν. Ένας άρχοντας των στενών χώρων, ένα υπερόπλο 21 ετών, έτοιμο να κάνει τη διαφορά στο δεύτερο μισό του γηπέδου.
Δεν ήταν σπουδαίο το γκολ του, το “λέρωσε” το λάθος του τερματοφύλακα, για τον πιτσιρικά από το Πούλχαϊμ μικρή σημασία έχει. Τρέχει, συγκλίνει, ανεβοκατεβαίνει, πασάρει, σουτάρει, πλασάρει, ανοίγει χώρους, “ρευστοποιεί” ένα ήδη ελεύθερο παιχνίδι, όπως το έχει αφήσει να χαραχθεί στον πράσινο καμβά ο Νάγκελσμαν.
Μοντέρνος, φρέσκος ποδοσφαιριστής. Της δεκαετίας που είναι μπροστά μας. Κινείται εκεί που βρίσκεται η μπάλα, χωρίς να διαλύει τακτικά το πλάνο, άλλωστε πίσω του ξέρει ότι έχει και τον φύλακα-άγγελό του από τη Λεβερκούζεν, το μεγαλύτερο δώρο του Τσάμπι Αλόνσο σε αυτή τη βερσιόν της Γερμανίας που παρακολουθούμε στο Euro του 2024, τον Ρόμπερτ Άντριχ.
Ισορροπημένο χάος. Τεχνική, ταχύτητα, κοψίματα, σωστές τοποθετήσεις και αντιδράσεις στις μεταβάσεις. Το πόδι στη φωτιά στη μονομαχία, απόλυτη ευελιξία στην παράλληλη κίνηση, πλήρης αρμονία με το φαινομενικά άναρχο παιχνίδι του Χάβερτς, ο οποίος παίζει κατά συνθήκην στην κορυφή, διότι στην ουσία είναι παντού.
Ο Νάγκελσμαν με τέτοιους ποδοσφαιριστές έχει παρουσιάσει τον καλύτερο εαυτό της μέχρι τώρα καριέρας του, την ανώτερη ποδοσφαιρική βερσιόν της διαδρομής του.
Ο Βιρτς επιτρέπει τακτική φιλοδοξία, προκαλεί το ρίσκο, είναι το καταλληλότερο εργαλείο (μαζί με τον Μουσιάλα) για τις αδιανόητες πάσες του Κρόος, την κίνηση στον χώρο του Κάι, τη σοφία του Γκούντογκαν. Πασπαλίζει τα γλυκά περάσματα από την κορφή της βελόνας με αυτά τα γλυκά πλασέ στο πλαϊνό δίχτυ, δίνει την εντύπωση στον θεατή ότι στο γήπεδο δεν τρέχει. Γλιστράει.
Φαντάζει πολύ λίγο “γερμανικό” όλο αυτό, κι όμως η πραγματικότητα είναι πως εν γένει το γερμανικό ποδόσφαιρο έχει επιλέξει την δύσκολη οδό παραγωγής “Βιρτς” και όχι “Panzer”, όπως πιθανότατα θα ήθελαν οι παραδοσιακοί οπαδοί της «Nationalmannschaft».
Αυτό είναι και το μοναδικό ζήτημα με τον Φλόριαν. Δεδομένα δεν γίνεται να διαθέτει την εμπειρία ενός τόσο απαιτητικού τουρνουά, αλλά πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να παραμείνει συγκεντρωμένος, να διαχειριστεί σωστά την κόπωση, όπως όλοι οι ποδοσφαιριστές που τόσο σύντομα καλούνται να ξεπεράσουν εαυτούς και σε αυτό το Euro, και εν τέλει να κάνει το αναμενόμενο step up που ξεχωρίζει τα παιδιά απ’ τους άντρες.
Μια ώρα “γεμάτη” τον κράτησε μέσα ο Νάγκελσμαν, πριν μπουν οι δεύτερες (ο Θεός να τις κάνει) γραμμές. Με το σκορ στο 3-0 και τη Γερμανία απείρως ανώτερη των κατατονικών και παντοτινών εραστών της ξεπερασμένης ποδοσφαιρικής λογικής, Σκωτσέζων. Το τελικό 5-1 αποτυπώνει πλήρως την εικόνα του αγώνα. Ο Βιρτς;
High five με τον Σανέ, μια αγκαλιά στον προπονητή, ένα χαμόγελο για το πλάνο και αμέσως επαναφορά στη σοβαρότητα και τη θέση του στον πάγκο. Χρειάζεται πνευματική και ψυχική επάρκεια, χαρακτήρας, πειθαρχία, σεβασμός στην ιεραρχία, εσωτερική δύναμη για εκείνα που έρχονται. Αυτά είναι τα στοιχεία που μετατρέπουν το “μεγάλο ταλέντο” σε ολοκληρωμένο world class player, αυτή ήταν, είναι και θα είναι η διαδικασία ανάδειξης των πραγματικά μεγάλων στο ποδόσφαιρο.
Ο Φλόριαν Βιρτς βρίσκεται ένα τουρνουά μακριά από το ξεκίνημα της δικής του εποχής.
Πηγή: Athletestories
