Του Δημοσθένη Γεωργακόπουλου
Σαν σήμερα, πριν από 95 χρόνια, πρωτοεμφανίστηκαν οι αριθμοί στις φανέλες των ποδοσφαιριστών. Ήταν 25 Αυγούστου 1928, όταν στα παιχνίδια Άρσεναλ-Σέφιλντ Γουένσντεϊ και Τσέλσι-Σουόνσι, οι παίκτες είχαν από ένα νούμερο στην πλάτη τους. Οι γηπεδούχοι φορούσαν από το 1 έως το 11 και οι φιλοξενούμενοι από το 12 έως το 22. Από τότε, έχουν αλλάξει πολλά και η επιλογή αριθμού εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια. Τις περασμένες δεκαετίες, το νούμερο καθοριζόταν από τη θέση του εκάστοτε ποδοσφαιριστή στον αγωνιστικό χώρο. Π.χ. το 2 για το δεξί μπακ, το 3 για το αριστερό μπακ, το 6 για τον αμυντικό μέσο, το 10 για το… δεκάρι, το 9 για το σέντερ φορ κ.ο.κ. Κάποια από αυτά τα «δεδομένα» έχουν παραμείνει μέχρι και σήμερα, αν και στις μέρες μας η επιλογή ενός αριθμού έχει να κάνει και με εμπορικούς λόγους. Ωστόσο, έχουν υπάρξει περιπτώσεις, που παίκτες διάλεξαν ένα ασυνήθιστο νούμερο στη φανέλα τους και πίσω από κάθε τέτοια επιλογή κρύβεται μία άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία.
Ιβάν Ζαμοράνο
Το 1996 πήρε μεταγραφή για την Ίντερ από την Ρεάλ Μαδρίτης, με τον Χιλιανό επιθετικό να παίρνει το νούμερο 9 στη φανέλα. Η άφιξη του Ρονάλντο ένα χρόνο μετά δεν άλλαξε κάτι, καθώς ο Βραζιλιάνος πήρε το Νο10. Ωστόσο, η έλευση του Ρομπέρτο Μπάτζιο, το 1998, στο Μιλάνο έφερε «ντόμινο» στους αριθμούς της φανέλας. Στο «μικρό Βούδα» πήγε το 10, η Ίντερ έδωσε το 9 στον Ρονάλντο, με τον Ζαμοράνο να αναγκάζεται να εγκαταλείψει τον αγαπημένο του αριθμό. Ωστόσο, βρήκε ένα τρόπο, ώστε να αισθάνεται ότι έχει το Νο9 στην πλάτη. Επέλεξε το 18, βάζοντας ενδιάμεσα το “+”. 1+8=9 και έτσι άπαντες ήταν ευχαριστημένοι.
Ροναλντίνιο – Αντρέι Σεφτσένκο – Ματιέ Φλαμινί
Οι τρεις ποδοσφαιριστές μπαίνουν μαζί, όχι επειδή επέλεξαν τον ίδιο αριθμό, αλλά γιατί είχαν την ίδια ιδέα, την ίδια σεζόν, στην ίδια ομάδα. Το 2008-09, Ροναλντίνιο, Σεφτσένκο και Φλαμινί ήταν μαζί στη Μίλαν και επέλεξαν να έχουν στη φανέλα τους τον αριθμό του έτους γέννησής τους. Γεννημένος το 1980 ο Ροναλντίνιο διάλεξε το 80, γεννημένος το 1976 ο Σεφτσένκο επέλεξε το 76 και γεννημένος το 1984 ο Φλαμινί πήρε το 84. Άλλωστε το αγαπημένο 10 του Βραζιλιάνου το είχε ο Ζέεντορφ, το αγαπημένο 7 του Ουκρανού το είχε ο Πάτο και το αγαπημένο 16 του Γάλλου το είχε ο Κάλατς.
Ζινεντίν Ζιντάν
Το 2001, η Ρεάλ Μαδρίτης «τάραξε τα νερά» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, κάνοντας δικό της τον Ζινεντίν Ζιντάν από την Γιουβέντους. Το κορυφαίο δεκάρι της εποχής (ίσως και όλων των εποχών) δεν φορούσε το 10 στη «Μεγάλη Κυρία», αλλά το 21, λόγω Ντελ Πιέρο. Κάτι που έγινε και στη «βασίλισσα», ελέω Φίγκο. Ο Πορτογάλος είχε το Νο10 στην Ρεάλ Μαδρίτης εκείνη την εποχή, με αποτέλεσμα ο «Ζιζού» να αναζητήσει έναν άλλο αριθμό. Προς έκπληξη όλων, διάλεξε το 5 (και όχι π.χ. το 21 που είχε ο Σολάρι) και δεν το άλλαξε μέχρι το τέλος της καριέρας του. Ούτε όταν ο Λουίς Φίγκο αποχώρησε από το Μπερναμπέου και το 10 ήταν διαθέσιμο.
Μπισεντέ Λιζαραζού
Γνωστός για τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του, ο Γάλλος αριστερός μπακ «χτύπησε» και πάλι, με την επιστροφή του στην Μπάγερν το 2005. Επέλεξε τη φανέλα τον νούμερο 69 στην πλάτη, με το μυαλό όλων να πηγαίνει… στο πονηρό. Ωστόσο, ο Λιζαραζού φρόντισε να δώσει σύντομα την εξήγησή του για αυτή την επιλογή στον αριθμό της φανέλας. Είπε πως το διάλεξε γιατί είναι γεννημένος το 1969, έχει ύψος 1,69 και ζυγίζει 69 κιλά. Τα συμπεράσματα δικά σας…
Νίκλας Μπέντνερ
Ένας ακόμη ταλαντούχος και ταυτόχρονος ιδιόρρυθμος ποδοσφαιριστής. Παίκτης της Άρσεναλ από το 2005, αποφάσισε λίγο πριν ξεκινήσει η σεζόν 2009-10 να αλλάξει το νούμερο στη φανέλα του και από το 26, πήγε στο 52. Ο λόγος; Πίστευε πως θα του φέρει τύχη, ενόψει της νέας σεζόν. Μάλιστα, δήλωσε πως θα αναλάμβανε να καλύψει προσωπικά το κόστος, όσων φιλάθλων της Άρσεναλ είχαν αγοράσει τη φανέλα του με το Νο26 και ήθελαν να την αντικαταστήσουν με το Νο52.
Γουίλιαμ Γκαλάς
Το 2006, άφησε την Τσέλσι για να μετακομίσει στην Άρσεναλ. Ωστόσο, κανένα από τα «κλασικά» νούμερα κεντρικών αμυντικών δεν ήταν διαθέσιμο και προς απορία όλων, ο Γάλλος στόπερ πήρε το 10. Τη λύση στο μυστήριο την έδωσε λίγο αργότερα ο Αρσέν Βενγκέρ. «Μόνο το 3 ήταν διαθέσιμο, όμως πίστευα πως δεν του ταιριάζει. Αποφάσισα να του δώσω το 10, που φορούσε ο Μπέργκαμπ, ο οποίος μόλις είχε αποσυρθεί, γιατί θα ήταν άδικο για έναν επιθετικό να συγκριθεί με τον Ντένις. Έτσι, έκρινα πως η ιδανικότερη λύση θα ήταν να το πάρει ένας αμυντικός», δήλωσε τότε ο Αλσατός τεχνικός.
Έντγκαρ Ντάβιντς
Στην Ελλάδα, ο πιο γνωστός για την επιλογή του στο Νο1 δεν είναι άλλος από τον Παντελή Καφέ. Στο εξωτερικό, πρώτος σε αυτή την κατηγορία είναι ο Έντγκαρ Ντάβιντς. Μετά την πλούσια καριέρα του, το «πίτμπουλ» των ευρωπαϊκών γηπέδων έγινε παίκτης-προπονητής της αγγλικής Μπαρνέτ. Θέλοντας να ξεκινήσει μία νέα μόδα, όπως δήλωσε τότε ο ίδιος, το 2013 πήρε το Νο1 από τον τερματοφύλακα της ομάδας, Γκρέιαμ Στακ, και με αυτόν τον αριθμό στην πλάτη αγωνίστηκε στις μικρότερες κατηγορίες της Αγγλίας.
Ντέρεκ Ριόρνταν
Μετά από δύο χρόνια στην Σέλτικ, επέστρεψε στην Χιμπέρνιαν, όμως δε γινόταν να πάρει και πάλι το αγαπημένο του νούμερο στη φανέλα. Το 10 το είχε ο Κόλιν Νις κι έτσι ο Ριόρνταν αποφάσισε να το φορέσει… ανάποδα. Κανείς από τους τερματοφύλακες δεν είχε το Νο1, με αποτέλεσμα ο Σκωτσέζος επιθετικός να μπορεί να το διαλέξει, βάζοντας μπροστά το μηδέν. “01” ήταν ο αριθμός στη φανέλα του για ένα χρόνο, αφού μετά μπόρεσε να πάρει και πάλι το 10.
Καλίντ Μπουλαρούζ
Μετά τη φυγή του Ερνάν Κρέσπο για την Ίντερ, κανείς επιθετικός της Τσέλσι δε διάλεξε το Νο9 για τη σεζόν 2006-07. Ο Μπουλαρούζ πήγε στους «μπλε» προς το τέλος της μεταγραφικής περιόδου και αφού μόνο αυτός ο αριθμός ήταν διαθέσιμος, τον πήρε. Άσχετα αν ο Ολλανδός δεν ήταν σέντερ-φορ, αλλά αμυντικός.
Ασαμόα Γκιαν
Ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Γκάνας και ο Αφρικανός με τα περισσότερα τέρματα στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων έχει μία… ιδιαίτερη αντίληψη, γύρω από τον αριθμό της φανέλας του. Αν και επιθετικός, προτιμά πάντα το Νο3. Και την εξήγηση την έχει δώσει ο ίδιος. «Το 3 το φορούσα πάντα όταν ήμουν μικρός. Επίσης, είναι ένας δυναμικός αριθμός. Όταν θες να σηκώσεις κάτι βαρύ λες “με το τρία”, ενώ όταν θες να προειδοποιήσεις κάποιον, το κάνεις μία, το κάνεις δύο και στην τρίτη αναλαμβάνεις δράση». Περί ορέξεως…
Εθνική Αργεντινής
Η πιο ξεχωριστή περίπτωση, αφού αφορά μία ολόκληρη ομάδα. Στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1978, του 1982 και του 1986, οι παίκτες της «αλμπισελέστε» δε διάλεγαν μεταξύ τους τον αριθμό στη φανέλα, αλλά το έκανε για αυτούς η ομοσπονδία. Πως; Αλφαβητικά. Έτσι, οι τερματοφύλακες μπορεί να είχαν το 3, το 5 ή το 7, ενώ αντίστοιχα, επιθετικογενείς παίκτες φορούσαν το Νο1. Βέβαια, υπήρχαν και εξαιρέσεις, όπως ο Ντιέγκο Μαραντόνα, που δεν αποχωριζόταν το 10.
Πηγή: Gazzetta
