Του Γιάννη Σερέτη
Κύριος. Αυτή είναι η λέξη που νομίζω ότι ταιριάζει καλύτερα στον Δημήτρη Κουρμπέλη. Κύριος πήγε στον Παναθηναϊκό το χειμώνα του 2016 ως η πρώτη μεταγραφή του Μαρίνου Ουζουνίδη, κύριος φεύγει. Ισως να μην είχε αποχωρήσει αν ο Παναθηναϊκός του είχε προτείνει συμβόλαιο τριετούς και όχι διετούς διάρκειας, αλλά νομίζω πως η προσφορά του Τριφυλλιού δεν ήταν άδικη προς τον 30χρονο χαφ, ο οποίος θα μπορούσε να κερδίσει και ένα επιπλέον συμβόλαιου… «Βοτανικού» αν απέδιδε σύμφωνα με τον καινούριο πήχη της ομάδας. Αυτός ο καινούριος πήχης είναι πια ψηλά και είναι μέγα ζητούμενο πόσοι από το σημερινό ρόστερ μπορούν να τον περάσουν. Διότι αυτό το ρόστερ – ασχέτως του θαύματος που για λεπτομέρειες δεν συντελέστηκε εφέτος – δεν χτίστηκε με στόχο την κατάκτηση του τίτλου, αλλά για να μειωθεί ακόμα περισσότερο η ψαλίδα από την κορυφή.
Ο «Κούρμπε» ήταν καλός αρχηγός. Οχι με την ισχυρότερη προσωπικότητα, δεν ήταν δα και Καραγκούνης. Αλλά ήταν πάντα υγιές στοιχείο στα αποδυτήρια. Δεν δημιούργησε ποτέ προβλήματα, προσπαθούσε να λύνει, δεν τα κατάφερνε πάντα. Πέρασε με υπομονή, πίστη και αξιοπρέπεια όλες τις μαύρες ημέρες της διοίκησης Αλαφούζου. Και βγήκε στο ξέφωτο, όντας ο μοναδικός παραμένοντας της ομαδάρας του Ουζουνίδη, την οποία κατέστρεψε με τη διαχείρισή του ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ. Ολοι οι υπόλοιποι βασικοί (ξε)πουλήθηκαν ή αποχώρησαν. Εζησε και τη διετία της εξυγίανσης με Νταμπίζα – Δώνη, πανηγύρισε πέρυσι το Κύπελλο έχοντας επιστρέψει από απουσία 14 μηνών στην πιο σκληρή και επίπονη δοκιμασία της καριέρας του, νίκησε σε πάρα πολλά ντέρμπι από πέρυσι, έφτασε μια ανάσα από το να σηκώσει εφέτος την κούπα.
Δεν πούλησε ποτέ φτηνό ή ακριβότερο παναθηναϊκιλίκι, δεν επιδίωξε ποτέ να εκμεταλλευτεί προς ίδιον όφελος το περιβραχιόνιο για στενότερες σχέσεις με τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ, προσπαθούσε πάντα να δώσει τον καλύτερο εαυτό του. Δεν τα κατάφερνε πάντα. Κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε να είχε κάνει σπουδαιότερη καριέρα ως στόπερ, αλλά εμείς δεν είμαστε προπονητές, μην τα ξαναλέμε. Είναι καλύτερο για τον ίδιο που φεύγει: τριετές συμβόλαιο, τρία εκατ. Ευρώ διασφαλισμένα μέχρι τα 33 του, οικείο περιβάλλον στην Τραμπζοσπόρ ακόμα κι αν πωληθεί ο κολλητός του Τάσος Μπακασέτας και μείνει μόνο ο γίγας Μανώλης Σιώπης, ομάδα με υψηλούς στόχους παρότι εφέτος δεν θα συμμετάσχει σε ευρωπαϊκή διοργάνωση (πέμπτη στο πρωτάθλημα), μια ομολογουμένως εξαιρετική για τον Κουρμπέλη πρόταση. Θεωρητικά είναι καλύτερο και για τον Παναθηναϊκό που αποχωρεί. Οχι μόνο διότι πλέον «κλειδώνει» μια επιπρόσθετη μεταγραφή στη μεσαία γραμμή, αλλά διότι με 650.000 – 700.000 ευρώ μπορεί να βρει καλύτερο παίκτη. Αυτή είναι η πραγματικότητα, αλλά προσοχή στο «μπορεί». Δεν συνεπάγεται ότι θα καταφέρει να βρει, να πείσει και να αποκτήσει καλύτερο. Και προσωπικά μετά από τις περυσινές επιλογές, είμαι πάρα πολύ δύσπιστος ως προς την «ευστοχία» και εφέτος, παρότι η πρόσληψη ενός κανονικού αθλητικού διευθυντή, όπως ο Γιάννης Παπαδημητρίου μόνο θετικό πρόσημο μπορεί να έχει για τους Πράσινους.
Μετά την απόφαση του «Κούρμπε» ο Παναθηναϊκός «εξοικονομεί» ένα δυνατό συμβόλαιο. Αν, μάλιστα, δεν προκύψει κάποια πώληση, θα είναι και το μοναδικό, δεδομένου ότι οι αμοιβές των Πούγγουρα, Σάντσεθ, Καμπετσή, Πούχατς που αποχωρούν, δεν είναι υψηλές. Και είναι, πλέον, αδήριτη η ανάγκη απόκτησης τριών βασικών μέσων, δεδομένης της διάταξης που αρέσει στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Οχι δύο, τριών! Εξι, οκτώ, δέκα.
Αν ο Παναθηναϊκός θέλει πραγματική αναβάθμιση, αν θέλει αληθινή – και όχι στα λόγια – ενίσχυση, δεν μπορεί να βασίζεται τόσο πολύ στον 34χρονο Ρουμπέν Πέρεθ, κι ας ήταν στο περυσινό πρωτάθλημα ο καλύτερος αμυντικός μέσος της Superleague. Πρέπει να πάρει καλύτερο και να έχει τον Ρουμπέν αναπληρωματικό. Δεν μπορεί να έχει βασικό «οκτάρι» τον Τσέριν, όταν οι ανταγωνιστές έχουν τον Πινέδα, τον Χουάνγκ και τον Αουγκούστο. Πρέπει να πάρει ανώτερο, με τον Σλοβένο (που ήταν η μοναδική εφετινή μεταγραφή που ανταποκρίθηκε πλήρως στο status του και τις απαιτήσεις για τις οποίες αποκτήθηκε) να αποτελεί εναλλακτική επιλογή. Δεν μπορεί να έχει ως «8-10άρι» ούτε τον Μπερνάρ, ούτε τον Μαντσίνι, παρότι ο Αργεντινός απέδωσε καλύτερα στη συγκεκριμένη θέση, παρά ως εξτρέμ. Πρέπει να πάρει τον Λινγκρ ή κάποιον άλλο με περισσότερα αθλητικά προσόντα και μεγαλύτερη έφεση στο γκολ και την ασίστ.
Το επαναλαμβάνουμε: ναι, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν ικανότερο του Γιάννη Κώτσιρα δεξιό μπακ, έναν ικανότερο των Σένκεφελντ – Μάγκνουσον στόπερ και έναν αριστερό μπακ που θα συναγωνίζεται τον Χουάνκαρ για τη θέση βασικού. Ναι, χρειάζεται και έναν φορ συμπληρωματικό των Σπόραρ – Ιωαννίδη, εκτός κι αν κάνει το θαύμα και φτάσει σε ομίλους του Champions League, όπου δεν θα χρειάζεται μόνο βασικό «εννιάρι» αλλά και πολλούς άλλους για να είναι τουλάχιστον αξιοπρεπής. Ομως αν δεν πάρει κάποιον απ’ όλους αυτούς ή δεν του «βγει» κάποια απ΄αυτές τις μεταγραφές, δεν θα καταστραφεί. Αντιθέτως, αν δεν κάνει τις σωστές επιλογές στη «γυμνή» ποιοτικά μεσαία γραμμή του, θα είναι θαύμα αν παραμείνει τόσο ανταγωνιστικός όσο ήταν στο εφετινό πρωτάθλημα.
Πηγή: Gazzetta
