Της Σοφίας Βαλσάμη
Από τη φύση της είναι ένα ανήσυχο πνεύμα που αναζητά πάντα κάτι το νέο, κάτι το διαφορετικό. Και το διαφορετικό η Αγγελική Βιντσιλαίου το βρήκε δίπλα στον Ειρηνικό Ωκεανό. Από το Γαλάτσι (τα πρώτα μπασκετικά της βήματα τα έκανε στην Ένωση Γαλατσίου) και την Ελλάδα – με κάποιους ενδιάμεσους σταθμούς στην Ευρώπη – η 25χρονη γκαρντ εδώ και λίγο καιρό είναι κάτοικος ενός νησιού νότια Αυστραλίας. Κατοικοεδρεύει στην Τασμανία και κάνει αυτό που αγαπά στην ζωή της, να παίζει μπάσκετ φορώντας την φανέλα των Hobart Chargers. Της ομάδας της πρωτεύουσας του νησιού.
Η πρόταση-πρόκληση ήταν δελεαστική για την Ελληνίδα γκαρντ που μόλις ολοκλήρωσε την σεζόν στην Πολωνία μπήκε στο αεροπλάνο για ένα ταξίδι στο άγνωστο… Δεν είναι και σύνηθες, άλλωστε, Ευρωπαίες να αναζητούν την τύχη τους στην Αυστραλία και μάλιστα σε ένα νησί όπως η Τασμανία που σημειωτέον έχει έκταση όσο η μισή Ελλάδα.
Παρέα με τα καγκουρό και το ελληνικό στοιχείο η Αγγελική Βιντσιλαίου αναφέρεται στην εμπειρία της Αυστραλίας, την καθημερινότητά της και πόσο διαφορετική είναι η ζωή εκεί.
Συγκινείται όταν μιλάει για τον τρόπο που την υποδέχτηκαν οι Έλληνες που ζουν στο Χόμπαρτ και φυσικά δεν παραλείπει να προτρέψει και άλλες Ελληνίδες να ακολουθήσουν τον δρόμο της και να δοκιμάσουν την τύχη τους στην μακρινή Αυστραλία.
Όταν σου είπαν ότι σε θέλει μια ομάδα από την Αυστραλία ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση;
«Στην αρχή ξαφνιάστηκα. Η αγορά της Αυστραλίας δεν απευθύνεται σε Ευρωπαίες παίκτριες. Κάθε ομάδα έχει δικαίωμα να έχει δύο ξένες και 9 στις 10 φορές είναι Αμερικάνες. Γενικά είμαι άνθρωπος που μου αρέσουν οι προκλήσεις και έτσι αποφάσισα να κάνω αυτό το μεγάλο ταξίδι και να ζήσω κάτι διαφορετικό από ό,τι είμαι συνηθισμένη στην Ευρώπη».
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πεις το «ναι»;
«Η αλήθεια είναι ότι είπα το ‘’ναι’’ γιατί ειλικρινά δεν ξέρω αν θα μου δοθεί η ευκαιρία στο μέλλον να ταξιδέψω στην Αυστραλία. Ακόμα δεν χορταίνω να παίζω μπάσκετ κι εφόσον τελείωσα την σεζόν μου στην Πολωνία περίπου στα τέλη Μαρτίου θεώρησα ότι έχω τις σωματικές και ψυχικές δυνάμεις να αγωνιστώ και το καλοκαίρι».
Είναι μια πρόκληση για σένα η Αυστραλία;
«Ασφαλώς και είναι. Μόνο η ζωή σε άλλη ήπειρο, έστω και για σύντομο χρονικό διάστημα είναι κάτι το μοναδικό. Επίσης η διαφορά ώρας, το μπασκετικό στυλ, ο τρόπος ζωής, όλα είναι διαφορετικά και νομίζω ότι αυτό είναι και το ομορφότερο κομμάτι! Μέσω του μπάσκετ μπορείς να ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο και να ανακαλύπτεις συνεχώς καινούργια πράγματα».
Η οικογένειά σου και οι φίλοι σου πως αντέδρασαν;
«Όλοι ξαφνιάστηκαν αλλά και χάρηκαν. Ξέρουν πόσο αγαπώ να παίζω κι έτσι είναι πάντα υποστηρικτικοί. Το πρωτάθλημα στην Αυστραλία διαρκεί ως τις αρχές Αυγούστου οπότε θα περάσω και κάποιο καιρό στην Ελλάδα με τους αγαπημένους μου. Δεν θα φύγω αμέσως».
Πάτησες λοιπόν το πόδι σου στην Αυστραλία, τι ήταν αυτό που ήθελες πρώτα να δεις;
«Τα καγκουρό φυσικά . Είναι το σήμα κατατεθέν της Αυστραλίας. Ακόμα ήθελα να πάω στο Όκλι της Μελβούρνης γιατί σε αυτό το προάστιο ζουν μόνο Έλληνες και γενικά νιώθεις σαν να είσαι στο κέντρο της Αθήνας. Είναι γεμάτο ελληνικά μαγαζιά και καφετέριες και είναι πραγματικά εντυπωσιακό».
Και πώς πήγε η συνάντηση με τα καγκουρό;
«Ομολογώ ότι την πρώτη φορά που είδα καγκουρό φοβήθηκα λίγο. Ωστόσο είχα πάει με τους φίλους μου από την Ελλάδα οι οποίοι προσπαθούσαν να με πείσουν ότι είναι φιλικά ζωάκια και ότι πρέπει να τους δώσω μια ευκαιρία. Τελικά αυτό έγινε και όχι μόνο τα πλησίασα, αλλά τα τάισα και γενικά πέρασα πολύ όμορφα μαζί τους! Ήταν κάτι που ήθελα οπωσδήποτε να το δω από κοντά».
Η ζωή σου πως κυλάει στην Αυστραλία; Πώς είναι η καθημερινότητά σου;
«Ο κανόνας του πρωταθλήματος για τις ομάδες είναι μόλις δύο φορές την εβδομάδα ομαδική προπόνηση, οπότε έχω γενικά ελεύθερο χρόνο. Κάτι που μου έχει κάνει εντύπωση εδώ είναι οι εγκαταστάσεις. Οι παίκτριες έχουμε πρόσβαση στο γήπεδο και στο γυμναστήριο κάθε μέρα οποιαδήποτε ώρα. Κάνω λοιπόν ατομικές προπονήσεις και εκτός παρκέ, αρκετές εκδρομές στη φύση, καθώς η Τασμανία φημίζεται για τα φυσικά τοπία. Ακόμα περνάω χρόνο με τους Έλληνες που μου έχουν σταθεί σαν δεύτερη οικογένεια και νιώθω ευλογημένη γι’ αυτό».
Έχεις πολλούς Έλληνες εκεί που είσαι;
«Έχω γνωρίσει πάρα πολλούς. Το Χόμπαρτ έχει ελληνική κοινότητα με πάνω από 4.000 Έλληνες, έχει τρία ελληνικά μαγαζιά εκ των οποίων το ένα έγινε χορηγός μου για την φετινή σεζόν. Ακόμα έχει δυο ελληνικές εκκλησίες και δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει ένα ελληνικό νησί. Από την πρώτη στιγμή με αγκάλιασαν, έρχονται στο γήπεδο και με βλέπουν, ό,τι και να πω είναι λίγο. Με έχουν συγκινήσει. Φυσικά σ΄ ένα ταξίδι μου στη Μελβούρνη διαπίστωσα γιατί όλοι λένε, ότι είναι σαν την πατρίδα. Εκεί οι Έλληνες ξεπερνούν τους 180.000».
Η πρώτη σου βόλτα στην Αυστραλία που ήταν και με ποιους;
«Η πρώτη βόλτα άργησε λίγο να γίνει γιατί είχα τρομερό τζετ λαγκ. Μου πήρε περίπου ένα δεκαήμερο να βρω τις ώρες και το πρόγραμμά μου. Φυσικά πήγα με τους Έλληνες οι οποίοι μου έδειξαν το κέντρο της πόλης».
Οι συμπαίκτριες σου πως σε υποδέχτηκαν;
«Οι περισσότερες συμπαίκτριές μου είναι νεαρές σε ηλικία. Για εκείνες ήταν η πρώτη φορά που έβλεπαν μία Ευρωπαία παίκτρια. Με υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό! Νιώθω τυχερή γιατί είναι καλά κορίτσια και με βοήθησαν να προσαρμοστώ γρηγορότερα στον τρόπο ζωής, αλλά και στο μπασκετικό στυλ της Αυστραλίας. Ακόμα με ρωτάνε συνέχεια για τα πρωταθλήματα στα οποία έχω παίξει στην Ευρώπη και ορισμένες από αυτές ονειρεύονται ότι μια μέρα θα γίνουν επαγγελματίες αθλήτριες και θα ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο».
Προφέρουν εύκολα το όνομα και το επώνυμο σου;
«Όχι, όμως δεν είναι η πρώτη φορά που δεν μπορούν να προφέρουν το όνομά μου. Είχα το ίδιο πρόβλημα σε όλες τις χώρες εκτός της Ελλάδας φυσικά . Γι’ αυτό το λόγο στο εξωτερικό κανένας δεν με φωνάζει Αγγελική. Μου έχουν βγάλει το παρατσούκλι Αντζι, είναι πιο εύκολο για εκείνους».
Έχει καλό φαγητό στην Τασμανία;
«Δεν έχει συγκεκριμένη κουζίνα η Αυστραλία, γενικά είναι πολυπολιτισμική χώρα και έτσι μπορείς να βρεις πολλές και διαφορετικές κουζίνες. Ειλικρινά το φαγητό είναι πάρα πολύ ωραίο, αλλά κυρίως με έχει ενθουσιάσει η ποιότητα του καφέ. Δεν περίμενα να βρω γεύση αντάξια ίσως και καλύτερη από την Ελλάδα!».
Θα μπορούσες με λίγα λόγια να περιγράψεις την εμπειρία της Αυστραλίας;
«Με λίγα λόγια θεωρώ ότι Αυστραλία είναι μία χώρα στην οποία παρουσιάζονται πολλές ευκαιρίες, όχι μόνο για να παίξεις μπάσκετ, αλλά και να δουλέψεις βγάζοντας καλά χρήματα. Επιπλέον οι άνθρωποι είναι καλοί και πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν σε οποιοδήποτε πρόβλημα παρουσιαστεί. Ακόμα είναι μια χώρα που συνδυάζει πολλά και διαφορετικά πράγματα. Από την μία την φασαρία της πόλης και από την άλλη τα πανέμορφα φυσικά τοπία της Τασμανίας. Τέλος θέλω να σταθώ λίγο στο δέσιμο των Ελλήνων που ζουν μόνιμα στην Αυστραλία. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που με προσέγγισαν και που με στηρίζουν, παρότι με γνωρίζουν μόλις ένα μήνα».
Θα συνιστούσες και σε άλλες Ελληνίδες να δοκιμάσουν την εμπειρία της Αυστραλίας;
«Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που άνοιξα μία πόρτα στην αγορά της Αυστραλίας για τις Ελληνίδες παίκτριες. Είναι καλό να σπάμε κάποια στερεότυπα. Εννοείται ότι θα τους συνιστούσα να έρθουν να παίξουν στο πρωτάθλημα, και να ζήσουν γενικά αυτή την τόσο ξεχωριστή εμπειρία!».
Πηγή: ΕΟΚ e-magazine
