Του Νίκου Παπαδογιάννη
H νίκη του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού έχει γίνει ρουτίνα όσο ήταν ρουτίνα οι νίκες του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού τον καιρό της «πράσινης» κυριαρχίας. Ακόμα και σε στιγμές που θα έφερναν οσμή ανατροπής στα ρουθούνια του ανυποψίαστου παρατηρητή, εμείς που ζούμε σε αυτόν τον πλανήτη ξέρουμε ότι δεν μπορεί, κάτι θα γίνει, κάπως θα γίνει, και θα κερδίσει ο Ολυμπιακός.
Είτε εύκολα όπως στο ευρωπαϊκό ντέρμπι του ΟΑΚΑ (με τον Βεζένκοβ απόντα, θυμίζω) είτε πολύ δύσκολα όπως στις δύο αναμετρήσεις της Basket League, είτε με ένα κυριαρχικό πεντάλεπτο να κάνει τη διαφορά ως είθισται εσχάτως, πάντως το αποτέλεσμα είναι ίδιο: ροζ φύλλο και κόκκινα από ενθουσιασμό πρόσωπα για τον Ολυμπιακό, κίτρινο φύλλο και πράσινοι από σκασίλα μορφασμοί για τον Παναθηναϊκό.
«Είχαμε ευκαιρίες νίκης», τόνισε, σωστά, ο Χρήστος Σερέλης μετά τη λήξη. Και τι να τις κάνει κάποιος τις ευπρόσωπες ήττες, την «ήττα σαν νίκη» όπως λέει το παλιό κλισέ; Η ουσία είναι ότι το σερί των Πειραιωτών έφτασε το 13-0 και ότι η τελευταία ήττα τους σε «αιώνιο» ντέρμπι χάνεται στα βάθη του χρόνου. Όποιος μπορεί να θυμηθεί χωρίς γκουγκλάρισμα τη σύνθεση και τον προπονητή του Παναθηναϊκού στην τελευταία νίκη του κερδίζει μία σειρά dvd με τους έξι ευρωπαϊκούς θριάμβους του.
Συγγνώμη για τη φλυαρία, αλλά έχω την αίσθηση ότι κάθε φορά γράφω το ίδιο κείμενο, αλλάζοντας μόνο μερικούς αριθμούς και ενίοτε τα ονόματα των πρωταγωνιστών. Άλλες φορές ήταν ο Σλούκας και ο Φαλ, απόψε ο Βεζένκοφ και ο Μπλακ, πάντοτε ο Ουόκαπ και ο Ουόκαπ. Ξέρω ότι έγραψα το όνομά του δύο φορές, αλλά έτσι μου φάνηκε: σαν να υπήρχαν δύο Ουόκαπ στο παρκέ.
Οι ελλείψει Κάνααν υπερωρίες του Τεξανού καθρεφτίστηκαν μόνο στον αριθμό των λαθών του (4), αλλά όλοι οι υπόλοιποι αριθμοί του συνιστούν ραψωδία: 13 ασίστ (οι 10 στο δεύτερο ημίχρονο), 5 κλεψίματα, 11 πόντοι, ευστοχία στους τομείς όπου ο Ολυμπιακός πονούσε (1/2 τρ., 4/4 β.), 7 ριμπάουντ, 36:30 συμμετοχής, 32 στον δείκτη αξιολόγησης.
Τα τρία από τα τέσσερα καλάθια που έγειραν την πλάστιγγα στο φινάλε ήταν δική του δουλειά: δύο πάρε-βάλε ασίστ στον Μπλακ, ένα τρίποντο από τη γωνία όταν οι υπόλοιποι είχαν 2 στα 14. Χώρια οι άμυνες που έπαιξε στον Τόμας, στον Μπέικον, ακόμα και στον Παπαγιάννη.
Στους τελευταίους πέντε αγώνες του, σε εποχή που ο Ολυμπιακός κατέβασε ταχύτητα σημειωτέον, ο Ουόκαπ έγραψε 5-7-9-7-13 ασίστ και 3-3-2-3-5 κλεψίματα, έναντι 9 λαθών συνολικά. «Είμαι τυχερός, που παίζω δίπλα στον Σάσα Βεζένκοβ», είπε ο ίδιος σεμνά.
Το γράφω επίμονα εδώ και πολλές εβδομάδες, θα το γράψω άλλη μία φορά: κατά την όχι ιδιαίτερα ταπεινή και κατά κανόνα αιρετική γνώμη μου, ο MVP της χρονιάς δεν είναι ο καθ’ όλα άξιος Βεζένκοβ, αλλά ο Tόμας Ράιαν Ουόκαπ. Σημειωτέον, ότι δεν έχει χάσει ούτε μισό ματς φέτος στην Ευρώπη. Υποψιάζομαι ότι όποιος τον ανοίξει θα αντικρύσει ένα κορμί από βίδες και ελατήρια.
Τον Τάρικ Μπλακ, που γέμισε τις ρακέτες όσο ο Παναθηναϊκός προσευχόταν για την άφιξη του προχθεσινού Παπαγιάννη για να ζευγαρώσει τον Γκουντάιτις, ο Ουόκαπ τον χαρακτήρισε «κτήνος». Στην οικονομία ενός τέτοιου αγώνα, όπου ο νικητής χρειάστηκε 52 σουτ και 34 βολές για να ξεπεράσει τους 80 πόντους, τα 7/8 σουτ εντός παιδιάς και οι 7/7 ελεύθερες βολές του Αμερικανού σε σκάρτα 15 λεπτά ισοδυναμούσαν με ανάσες ενέργειας, ηθικού και δυναμισμού.
Αλλά αυτή δεν ήταν η διαφορά των δύο ομάδων απόψε; Ο Ολυμπιακός είχε εκκωφαντικές στιγμές αλλά και μαύρες τρύπες, ο Παναθηναϊκός υπήρξε μεθοδικός αλλά υστέρησε σε ποιότητα και βάθος, οπότε τη διαφορά την έκαναν μονάδες που ήρθαν από το περιθώριο. Αν ο Ουόκαπ είναι ο πρώτος παίκτης του Ολυμπιακού, ο Μπλακ μπορεί να θεωρηθεί δέκατος.
Όταν ο Χρήστος Σερέλης αναζήτησε κάποιον καμικάζι στον πάγκο του, δεν πήρε τίποτε από τον (βασικό στο β’ ημίχρονο) Γ. Καλαϊτζάκη ή από τον Μποχωρίδη ή και από τον χρυσοπληρωμένο Γκριγκόνις. Ο Μπέικον γαρνίρισε το εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο με ένα δεύτερο γεμάτο φτηνά φάουλ, ο Ουίλιαμς ήταν και πάλι χειρότερος του αμούστακου Μαντζούκα, ο Τόμας πήγε να κάνει παρέα στους λοιπούς τραυματίες (Πονίτκα, Ουόλτερς), η πλάστιγγα σιγά σιγά έγειρε.
Σε θέματα τακτικής, ο Παναθηναϊκός του Σερέλη ήταν και πάλι καλός, με τρανό επιχείρημα την επίμονη αξιοποίηση των mis-match στην πίσω γραμμή όταν βρισκόταν στο παρκέ ο ντεφορμέ Σλούκας. Αλλά ο Ολυμπιακός είναι ο Ολυμπιακός: η ομάδα που θα σε αναγκάσει να χάσεις από μόνος σου, επειδή σου προξενεί δέος.
«Πάντως δεν παίζουμε με τη γρηγοράδα και την ένταση των προηγούμενων μηνών», ομολόγησε στο τέλος ο Βεζένκοβ. Το ίδιο ακριβώς επισήμανε 48 ώρες νωρίτερα ο Σακίλ ΜακΚίσικ. Θα μπορούσε κάποιος πανεπιστήμονας να μας εξηγήσει αν αυτή η «κοιλιά» γίνεται βάσει σχεδίου ή όχι;
Πάντως τα πρόσφατα ποσοστά των «ερυθρολεύκων» (12/62 τρίποντα και 49/68 βολές το τελευταίο οκταήμερο) θυμίζουν ομάδα του Σεπτέμβρη, με τα χέρια και τα κορμιά σφιγμένα από την εντατική προετοιμασία. Επειδή τα πλέι-οφ απέχουν σχεδόν ένα μήνα και ο Ολυμπιακός έχει πετύχει τους πρώτους στόχους του εδώ και εβδομάδες, δεν νομίζω ότι είναι τυχαία αυτή η εικόνα.
Την ίδια ώρα που χρυσοπληρωμένοι μνηστήρες ιδρώνουν και ξεϊδρώνουν για την πρόκριση στην οχτάδα (με πρώτη τη δις πρωταθλήτρια Εφές, που πλέον χρειάζεται ένα θαύμα) ή αφήνουν να ξεγλιστρώσει μέσα απ’ τα δάχτυλά της το πολύτιμο πλεονέκτημα έδρας και γνωρίζουν συντριβές (βλέπε Φενέρ), ο Ολυμπιακός έχει την πολυτέλεια να αντιμετωπίζει τους αγώνες του ως βραδιές προετοιμασίας και για να ζεστάνει το κοινό του εν όψει πλέι-οφ.
Καταπώς φαίνεται, ο πιθανότερος αντίπαλος του Ολυμπιακού στα προημιτελικά θα είναι μία από τις Ζαλγκίρις, Βασκόνια, με αουτσάιντερ την -φτου, φτου- Εφές. Σας είπα ότι ψάχνω απεγνωσμένα πτήσεις για το Κάουνας; Σας το είπα, μου φαίνεται.
Εδώ, όμως, είμαι υποχρεωμένος να προσθέσω ένα υστερόγραφο που δεν θα αρέσει καθόλου στους πανηγυρτζήδες και όσους νομίζουν ότι η Ευρώπη είναι επαρχία της Ελλάδας. Τα καπνογόνα που άναψαν κάποιοι ανόητοι με τη λήξη, πλημμυρίζοντας την αρένα με πυκνό κουρνιαχτό, απειλούν τον Ολυμπιακό με μία τιμωρία που θα καταστήσει νεκρό γράμμα το πλεονέκτημα έδρας και τους κόπους τόσων μηνών.
Υπενθυμίζω ότι οι «ερυθρόλευκοι» είναι υπότροπος για παρόμοιο παράπτωμα (είσοδος φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο) και έπαιξε το πρώτο φετινό ευρωπαϊκό ματς -με τη Ζαλγκίρις- κεκλεισμένων των θυρών. Χώρια το βαρύ πρόστιμο των 53.000 ευρώ που πόνεσε πολύ το ταμείο, σε συνδυασμό με τα διαφυγόντα κέρδη του άδειου γηπέδου.
«Μη στενοχωριέστε, δεν υπάρχει κίνδυνος, θα σας τη χαρίσουμε επειδή είστε καλά παιδιά», μου είπε λίγο μετά τα μεσάνυχτα άνθρωπος της διοργανώτριας αρχής. Εάν το πιστέψατε αυτό το τελευταίο, ρίξτε μια ματιά στο ημερολόγιο, τώρα που γύρισε η μέρα.
Πηγή: Gazzetta
