Της Μαρίλης Πινιατάρο
Το Grand Prix Σαουηδικής Αραβίας, ο δεύτερος αγώνας της σεζόν του 2023 για τη Formula 1 είναι πλέον παρελθόν, και, όπως και σε άλλους νυχτερινούς αγώνες, όπως για παράδειγμα στη Σιγκαπούρη, το Κατάρ, το Μπαχρέιν, το Άμπου Ντάμπι, και προσεχώς το Λας Βέγκας, ένα φαινόμενο παρατηρείται αρκετά συχνά, κι αφορά στην απόδοση και την ταχύτητα των μονοθεσίων.
Οι οδηγοί και τα μονοθέσια δοκιμάζονται σε εναλλασσόμενες συνθήκες κατά τη διάρκεια της σεζόν, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλά δεδομένα για το πώς αντιδρούν τα αυτοκίνητα σε καθεμιά από αυτές τις συνθήκες. Ζέστη, κρύο, αέρας και βροχή, τα μονοθέσια καλούνται να αποδώσουν σε κάθε πιθανή συνθήκη.
Ο γενικός κανόνας λέει ότι τα μονοθέσια είναι συνολικά πιο αποδοτικά το βράδυ, απ’ ό,τι τη μέρα. Αυτό έγκειται σε έναν πολύ απλό λόγο, αφού ο αέρας είναι ψυχρότερος και η θερμοκρασία χαμηλότερη, σε σχέση με το πρωί ή το μεσημέρι. Έτσι, οι κινητήρες ψύχονται ευκολότερα, διατηρώντας την ιδανική θερμοκρασία, χωρίς να υπερθερμαίνονται, «ξεκλειδώνοντας» τις πραγματικές δυνατότητες του μονοθεσίου.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα ελαστικά, τα οποία έχουν καλύτερη πρόσφυση σε χαμηλότερες θερμοκρασίες, με το μονοθέσιο να μη γλιστρά, κερδίζοντας χρόνο. Αυτό βέβαια, δε μεταφράζεται πάντα σε χρόνους μέσα στην πίστα, αφού υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την ταχύτητα.
Για παράδειγμα, στην Jeddah, στο Grand Prix Σαουδικής Αραβίας που μόλις πέρασε, οι ταχύτεροι χρόνοι σε FP1 και FP2 δεν είχαν μεγάλη διαφορά μεταξύ τους, κι αυτό οφείλεται στο ρόλο που παίζει η λειτουργία και η αποδοτικότητα του κινητήρα στη συγκεκριμένη πίστα. Για να καταλάβει κανείς πόσο σημαντικός παράγοντας αποτελεί η θερμοκρασία του αέρα και του οδοστρώματος στην ταχύτητα ενός μονοθεσίου, θα πρέπει να κάνουμε μία αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν, στο Grand Prix του Μπαχρέιν, πριν δύο εβδομάδες.
Στο Μπαχρέιν, το «κλειδί» της απόδοσης του μονοθεσίου δε βρίσκεται στη λειτουργία του κινητήρα, αλλά στους εξωτερικούς παράγοντες, δηλαδή τη θερμοκρασία και τις καιρικές συνθήκες. Εκεί, η διαφορά από το FP1 στο FP2 έφτασε σχεδόν στα 2 sec, ενώ το ίδιο φαινόμενο παρατηρήθηκε και το Σάββατο, ανάμεσα σε FP3 και κατατακτήριες.
Εκτός αυτού, σε ψυχρότερες θερμοκρασίες, η ροή του αέρα είναι επίσης πιο ομαλή, δημιουργώντας τις ιδανικές συνθήκες για τις ομάδες να μειώσουν την απόσταση του μονοθεσίου από το έδαφος χωρίς να φοβούνται για porpoising, παράγοντας μεγαλύτερη κάθετη δύναμη, με την πρόσφυση στις γρήγορες στροφές και την ισορροπία του μονοθεσίου γενικότερα, να είναι σαφώς βελτιωμένες.
Αυτό μεταφράζεται σαφώς σε ταχύτητα, αφού οι οδηγοί, έχοντας στα χέρια τους τις ιδανικές συνθήκες, μπορούν να εξάγουν το μέγιστο των δυνατοτήτων του μονοθεσίου και να πιέσουν παραπάνω, κάνοντας ταχύτερους γύρους σε νυχτερινές συνθήκες, παρά σε πρωινές.
Δείτε το σχετικό video του WTF1:
Πηγή: Car & Driver
