Του Δημήτρη Μπίζα
Η πρεμιέρα της σεζόν στο Μπαχρέιν απεδείχθη καταστροφική για τη Ferrari. Πρώτα ήρθε η εγκατάλειψη του Charles Leclerc στον 41ο γύρο, ενώ ήταν σε θέση βάθρου, ενώ πιο μετά έχασε κι ο Carlos Sainz το βάθρο από τον Fernando Alonso.
Και πριν την αστοχία του πάνελ ηλεκτρονικών στον κινητήρα του Μονεγάσκου, πάντως, η SF-23 έμοιαζε να δυσκολεύεται σημαντικά έναντι της Red Bull.
Το ζήτημα είναι πως, ενώ το Μπαχρέιν είναι μία πίστα με αρκετές απαιτήσεις στα ελαστικά και μεγάλη ανάγκη για καλή πρόσφυση στην επιτάχυνση, η πίστα της Τζέντα δεν έχει καμία σχέση με αυτά τα χαρακτηριστικά.
Στη Σαουδική Αραβία, το «κλειδί» για την ταχύτητα τόσο στον έναν γρήγορο γύρο, όσο και σε ρυθμό αγώνα, θα είναι η αεροδυναμική αποδοτικότητα, δηλαδή η καλή ισορροπία ανάμεσα σε υψηλά αεροδυναμικά φορτία και χαμηλή οπισθέλκουσα. Στην πραγματικότητα, χρειάζεται το μονοθέσιο να έχει καλό πάτημα, αλλά όχι πολύ μεγάλο drag, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του γύρου είναι «τέρμα γκάζι» και η τελική ταχύτητα είναι υψίστης σημασίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Ferrari μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο αξιόμαχος αντίπαλος για τη Red Bull από ό,τι στο ξεκίνημα της χρονιάς. Είναι δεδομένο ότι η Scuderia φέρει τον πιο ισχυρό κινητήρα – το παραδέχτηκε κι ο σύμβουλος της αυστριακής αντιπάλου της, Helmut Marko. Το αν είναι ο πιο αξιόπιστος, είναι κάτι που δε χωρά συζήτηση επί της παρούσης. Με αυτό ως γεγονός, και με τη Ferrari να μοιάζει ικανή να τρέξει το μονοθέσιό της με χαμηλότερα επίπεδα κάθετης δύναμης, η Τζέντα ίσως αποδειχθεί η ευκαιρία της να κάνει το βήμα παραπάνω και να παλέψει ακόμα και για τη νίκη.
Αυτό, φυσικά, δε σημαίνει πως η RB19 δεν έχει τα χαρακτηριστικά που θα την κάνουν ικανή για το 2/2 στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Αλλά, είναι εξ ορισμού ένα πολύ πιο ισορροπημένο, καλό σε κάθε σενάριο μονοθέσιο, και αφού δεν είχε θέμα στην τραχιά επιφάνεια του Σακχίρ και στις μεγάλες απαιτήσεις σε μηχανική πρόσφυση, στη Σ. Αραβία με τη λεία επιφάνεια και τη ροή της χάραξης αναμένεται να εμφανιστεί εξίσου ανταγωνιστική.
Και η Aston Martin;
Η μεγάλη έκπληξη της πρεμιέρας ήταν ασφαλώς η Aston Martin, με τον Fernando Alonso να ανεβαίνει στο βάθρο στο ντεμπούτο του με την ομάδα.
Είναι πασιφανές πως η AMR23 «βολεύτηκε» στα χαρακτηριστικά της πίστας του Σακχίρ: μεσαίας ταχύτητας στροφές, έντονα φρεναρίσματα, απαιτήσεις σε μηχανική πρόσφυση. Αυτά τα στοιχεία είναι τα πιο δυνατά του νέου μονοθεσίου των Βρετανών, και δεν θα μπορούν να τα εκμεταλλευτούν στη Τζέντα.
Η Aston Martin φάνηκε, επίσης, να παράγει υψηλά επίπεδα οπισθέλκουσας, και αν δεν αλλάξει ριζικά το σετάρισμά της για να βγάλει περισσότερα χλμ/ώρα, θα δυσκολευτεί να κρατήσει πίσω της μονοθέσια όπως αυτό της Ferrari ή και της Alpine, που μοιάζουν να έχουν το πάνω χέρι στον τομέα της απτής τελικής ταχύτητας.
Πηγή: Car & Driver
