Του Βασίλη Σαμπράκου
Παραμονές του Πολωνία – Αργεντινή διάβαζα, σε ένα κείμενο γεμάτο από καλές πληροφορίες από τον Σάιμον Κούπερ στους Financial Times, τα σχετικά με τη νοοτροπία με την οποία ταξίδεψε ο Λιονέλ Μέσι στο Κατάρ για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Μέσι έχει μπει σε αυτό το Μουντιάλ πιο αισιόδοξος από ποτέ, και αυτό συμβαίνει επειδή εμπιστεύεται πολύ το μοντέλο παιχνιδιού που έχει δημιουργήσει o Λιονέλ Σκαλάνι και την ίδια ώρα εμπιστεύεται την ικανότητα των συμπαικτών που έχει για να τον βοηθήσουν στην εκτέλεση του πλάνου παιχνιδιού.
Η βασική ιδέα για την αξιοποίηση του 35χρονου Μέσι περνά μέσα από την διατήρηση της κατοχής της μπάλας: μεγάλες επιθέσεις, που δίνουν χρόνο στον Μέσι για να βρει χώρους στον κεντρικό άξονα ανάμεσα στις αμυντικές γραμμές του αντιπάλου, και “δώστε την μπάλα στον Μέσι για να σουτάρει, ή να πασάρει, ή να ντριμπλάρει και να μπει στην περιοχή σπάζοντας την αμυντική γραμμή”.
Ο Μέσι όχι απλώς υποστηρίζει αυτό το σχέδιο, αλλά φροντίζει πριν, κατά την διάρκεια, στην ανάπαυλα και στο τελευταίο διάστημα του παιχνιδιού να υπενθυμίζει στους συμπαίκτες την ανάγκη να “ηρεμήσουν”, να κρατήσουν την μπάλα, να αλλάξουν πολλές πάσες και να γίνονται αυτοί που επιλέγουν να ανεβάσουν ή να χαμηλώσουν τον ρυθμό του παιχνιδιού.
Απέναντι στην Πολωνία, που επέλεξε στρατηγικά να αμυνθεί σε χαμηλό μπλοκ με όραμα το να κρατήσει το “0” ή να χάσει με λίγα γκολ ώστε να προκριθεί, η Αργεντινή βρήκε εύκολα τον τρόπο να εφαρμόσει το “Messidependencia” σύστημα επιθετικής ανάπτυξης. Πήγε στην ανάπαυλα του ημιχρόνου με 66% κατοχή της μπάλας με 88% ακρίβεια στις μεταβιβάσεις και 12 τελικές προσπάθειες – η μία εκ των οποίων ήταν το πέναλτι που εκτέλεσε ο Μέσι, γι’ αυτό και τα xGoals της ήταν 2. Η ομάδα του Σκαλόνι γύριζε την μπάλα με υπομονή, σε μια διαρκή προσπάθεια να μετατοπίζει την πολωνική άμυνα μέχρι να βρει κενό στα άκρα για τον Ακούνια ή τον Μολίνα προκειμένου αυτοί να σεντράρουν στην περιοχή, ή μέχρι να βρει χώρο για μια “μπούκα”, ένα σουτ ή μια πάσα κλειδί από τον Μέσι.
Παρόλο που το καμάρι της είχε χάσει πέναλτι, και το 0-0 σε ένα “must win” ματς ήταν πηγή εκνευρισμού, η Αργεντινή μπήκε με καθαρό μυαλό και με προσήλωση στην εκτέλεση του σχεδίου. Και στο 46’, εκεί που γύριζε την μπάλα στο μεσαίο τρίτο και “διάβασε” ότι η πολωνική αμυντική γραμμή είχε για πρώτη φορά ανέβει ψηλότερα από τα 30 μέτρα (στο α’ ημίχρονο η αμυντική γραμμή της Πολωνίας ήταν στημένη στα 20 μέτρα από την γραμμή της εστίας), η Αργεντινή ανέβασε τον ρυθμό της επιθετικής ανάπτυξης, ο Μολίνα σέντραρε και ο Μακ Αλιστερ άνοιξε το σκορ.
Η Αργεντινή δημιούργησε με παρόμοιο τρόπο την επίθεση από την οποία βρήκε το δεύτερο γκολ. Γύρισε την μπάλα με υπομονή, την έφερε στα πόδια του παίκτη που είχε χώρο για να επιτεθεί, ο Εντσο Φερνάντες επιτέθηκε, με τη βοήθεια του Ταλιαφίκο που κράτησε το πλάτος και ανάγκασε τον αμυντικό να αφήσει ελεύθερο χώρο στον Φερνάντες, αυτός πάσαρε στον Αλβαρες, 2-0.
Το ποδόσφαιρο της Αργεντινής απέναντι στο Μεξικό, που ήταν βασισμένο στην ίδια ιδέα παιχνιδιού, δεν ήταν πολύ ελκυστικό. Έγινε περισσότερο ελκυστικό/ψυχαγωγικό απέναντι στην Πολωνία, ενδεχομένως επειδή της το έκανε πιο εύκολο με το πλάνο του ο Τσέσλαβ Μιχνίεβιτς. Είτε επαρκώς ελκυστικό είτε όχι, το μοντέλο παιχνιδιού της Αργεντινής του Σκαλόνι δείχνει ξανά αποτελεσματικό, και είναι σίγουρα ρεαλιστικό, δεδομένου ότι φροντίζει και στις δύο φάσεις παιχνιδιού να μη ξοδεύει την ενέργεια του Μέσι.
Ο Ντε Πολ και ο Εντσο Φερνάντες ή όποιος άλλος κεντρικός μέσος επιλέγεται φροντίζουν για να ενεργούν και για τον Μέσι στην φάση άμυνας, και το καλό passing game φροντίζει να δίνει χρόνο στον Μέσι για να κινηθεί έξω από την περιοχή και να σκανάρει την κατάσταση προκειμένου να αποφασίζει αυτός για την ολοκλήρωση των επιθέσεων. Η Αργεντινή ξεκίνησε, στο ματς με την Σαουδική Αραβία, με 5.99 πάσες ανά κατοχή, κατά μέσο όρο, και έφτασε, στο ματς με τους Πολωνούς, στις 9.98 πάσες ανά κατοχή κατά μέσο όρο. Ολοκλήρωσε το τελευταίο της παιχνίδι με 71.95% κατοχή, ολοκληρώνοντας 798 πάσες με 93% ακρίβεια στις μεταβιβάσεις.
Τι θα συμβεί όταν μια αντίπαλη ομάδα επιλέξει να προσαρμόσει την άμυνά της πάνω του και να τον βγάλει από την ανάπτυξη των επιθέσεων, όπως για παράδειγμα προσπάθησε να κάνει η Γερμανία με τον Μπουσκέτς στο ματς με τους Ισπανούς; Αυτό θα μας το δείξει ο χρόνος, αλλά στο ματς με την Πολωνία ο Εντσο Φερνάντες και ο Χούλιαν Αλβαρες μας έδειξαν ότι στην Αργεντινή υπάρχουν ποδοσφαιριστές που έχουν την προσωπικότητα για να εκμεταλλευτούν μια τέτοια κατάσταση – δηλαδή τους χώρους που μπορεί να αφήσει ελεύθερους μια άμυνα που έχει προσαρμοστεί στον Μέσι. Επιπλέον όμως, η απόδοση του Μέσι δεν συμμερίζεται την άποψη που διατύπωσε ο Γκάρι Νέβιλ, ότι “οι αντίπαλοι ποδοσφαιριστές δεν φοβούνται πλέον τον Μέσι”. Ήδη στο Κατάρ έχει δείξει λόγους για να τον φοβούνται ακόμη, επειδή ο Σκαλόνι φροντίζει να τον κρατά ξεκούραστο.
Πηγή: Gazzetta
