Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Σήμερα, στην ολοκλήρωση της πρώτης αγωνιστικής του μουντιάλ, κάνουν πρεμιέρα οι Ελβετοί, που θα αντιμετωπίσουν το Καμερούν και οι Ουρουγουανοί που με μπροστάρηδες τους γερόλυκους Καβάνι και Σουάρες θα πρέπει να ιδρώσουν για να κερδίσουν τους πάντα επικίνδυνους Νότιοκορεάτες. Ωστόσο τα μάτια όλων είναι σε δυο πρωταγωνιστές που προκαλούν συζητήσεις από την πρώτη στιγμή που τους εμφανίστηκαν στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Ο Νεϊμάρ, στην ηγεσία της Βραζιλίας, που θα αντιμετωπίσει τους πάντοτε φιλόδοξους Σέρβους κι ο διασημότερος άνεργος του κόσμου, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, που κάνει πρεμιέρα με την Πορτογαλία του κόντρα στην Γκάνα θα ανεβούν στο παλκοσένικο. Τι τους συνδέει; Κυρίως ότι προκαλούν αντιπάθειες.
Απαντήσεις σε επικριτές
Ο Ρονάλντο την αντιπάθεια την αποζητούσε από την αρχή της καριέρας του. Νομίζω το 2008 είχε πει ότι όσο πιο πολλοί και πιο πολύ τον αντιπαθούν, τόσο καλύτερος γίνεται. Στους κατά καιρούς επικριτές έμαθε να απαντάει με γκολ και θριάμβους. Κανείς δεν έχει τα δικά του ατσάλινα νεύρα. Αλλά σε αυτό το μουντιάλ είναι ευκαιρία να δούμε αν έχει και τη δύναμη να τα βάλει με το χρόνο. Με τον κόσμο τους ήταν πάντα σχετικά εύκολο.
Σχέση κάκιστη
Ενας λόγος που ο κόσμος αντιπαθεί τον Κριστιάνο είναι και η σχέση του με το παγκόσμιο κύπελλο. Δεν είναι ο πρώτος σταρ που με αυτό έχει κακή σχέση: είναι όμως ένας από τους λίγους που έδειχνε πάντα πως για αυτόν η συγκεκριμένη διοργάνωση δεν ήταν ποτέ προτεραιότητά του, όσο κι αν δήλωνε περήφανος για την Εθνική ομάδα του, στην οποία κατέχει ένα πλήθος από ρεκόρ. Αυτή η αντιφατικότητα είναι κάτι μοναδικό: από τη μία ο Ρονάλντο έχτιζε με την Εθνική βιογραφικό (σκοράροντας ακατάπαυστα αλλά κυρίως σε ματς που κανείς δεν θυμάται) κι από την άλλη στα τέσσερα παγκόσμια κύπελλα που πήρε μέρος έδειχνε να σνομπάρει την ανθρωπότητα που τα παρακολουθούσε. Με κάποια σποραδικά γκολ και κάποια ελάχιστα καλά ματς ήταν πάντα σαν να θέλει να βγάλει την υποχρέωση.
Ο Μέσι κάθε φορά που αποτύγχανε, σου δημιουργούσε ακόμα μεγαλύτερη συμπάθεια: έβλεπες στην αποτυχία του ένα είδος ανελέητης τιμωρίας διότι πίστευες πως αν ένας παίκτης από όλους στον κόσμο το ήθελε αυτό το κύπελλο ήταν αυτός. Ο Ρονάλντο αντιθέτως έδινε πάντα την εντύπωση πως μουντιάλ ήταν γι’ αυτόν ένα παλκοσένικο για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων – μια εκτός συμβολαίου υποχρέωση. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως ακόμα και τα κλάματα του ήταν θεατρικά – ο τρόπος για να τραβήξει την προσοχή από τους νικητές, το κόλπο για να εκμεταλλευτεί ακόμα και στην ήττα. Δεν είναι φυσικά έτσι. Αλλά κάποιος που έχει κάνει το μαγνητισμό της προσοχής αληθινό επάγγελμα, δεν έχει ελαφρυντικά ακόμα και απέναντι σε μια άδικη κατηγορία.
Χωρίς καρδιά
Ο κόσμος θέλει οι μεγάλοι παίκτες να αντιμετωπίζουν το μουντιάλ δίνοντας την καρδιά τους. Μπορεί να συγχωρήσει όχι μόνο παταγώδεις αποτυχίες, αλλά και απερίγραπτες κουταμάρες. Το ντοπάρισμα, το 1994, δεν έκανε το Μαραντόνα λιγότερο δημοφιλή, υπήρξαν θεωρίες συνομωσίας που τον έβγαζαν αθώο – για την ακρίβεια τον έκαναν να μοιάζει με θύμα. Οι θεωρίες αυτές ήταν μια έκφραση αγάπης – δεν τα πίστευαν όσα έλεγαν ούτε όσοι τα διακινούσαν. Ομοίως κανείς δεν αποκαθήλωσε τον Ζινεντίν Ζιντάν γιατί άφησε τη Γαλλία με παίκτη λιγότερο σε ένα τελικό ρίχνοντας μια κουτουλιά στον προβοκάτορα Ματεράτσι σαν νεούδι. Στιγμές αποτυχίες έκαναν ποδοσφαιριστές να περάσουν στην ιστορία: ρωτήστε τον Ρομπέρτο Μπάτζιο, τον Ζίκο, τον Σνάιντερ – όλοι λατρεύτηκαν και γιατί έχασαν πέναλτι, γιατί δηλαδή ως άνθρωποι λύγισαν από την ευθύνη. Ο Ρονάλντο αντίθετα έμοιαζε πάντα να ζει για τους θριάμβους στο Τσάμπιονς λιγκ, τους προσωπικούς χορηγούς του, τις Χρυσές του Μπάλες, τα εκατομμύρια των followers – κανένα μουντιάλ δεν του τα έφερε αυτά και κανένα δεν του τα στέρησε. Εμοιαζε πάντα να πιστεύει πως αυτός έδινε λάμψη στο παγκόσμιο κύπελλο ενώ δεν είναι έτσι. Και το παρατούσε σαν τον πάμπλουτο κακομαθημένο οικοδεσπότη που κάνει ένα πάρτι και δείχνει στους καλεσμένους του ότι δεν τους θεωρεί του κύκλου του. Τους καλεί για να τους παρατήσει δείχνοντας πόσο βαριέται. Πώς να τον συμπαθήσεις όταν κάτι τέτοιο αισθάνεσαι;
Το μεγάλο άγχος
Ο Νεϊμάρ από την άλλη γίνεται αντιπαθής εξαιτίας της απίστευτης προσπάθειάς του να γίνει συμπαθής: νομίζεις ότι ζει με το άγχος μιας καταξίωσης που δεν έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο που παίζει αλλά με τον ίδιο ως προσωπικότητα. Για χρόνια σε κάθε του συνέντευξη επαναλαμβάνει ότι το 2014 τραυματίστηκε και δεν αγωνίστηκε στον ντροπιαστικό ημιτελικό του Μπελ Οριζόντε απέναντι στους Γερμανούς – δεν το λέει για να μην του χρεωθεί μια αποτυχία (δεν θα ήταν δυνατό), αλλά για να θυμίζει στους συμπατριώτες του πόσο υπέφερε μαζί τους παρακολουθώντας εκείνη την κατάρρευση.
Το 2018, παραμονές του μουντιάλ, μια βραζιλιάνικη τηλεοπτική εκπομπή, το “Caldeirão do Huck”, του ζήτησε να πάρει μέρος σε αυτή διαμορφώνοντας το σενάριο της: θα γυριζόταν όπου ήθελε, θα είχε όποιους καλεσμένους προτιμά, θα διάλεγε ακόμα και τα τραγούδια. Ο Νεϊμάρ ζήτησε να επισκεφτεί την παλιά του γειτονιά στο Σάο Βισέντε: λείπει από εκεί χρόνια, αλλά ήθελε να δουν όλοι από πού ξεκίνησε, πως δηλαδή είναι ένας απλός Βραζιλιάνος! Ζήτησε από το κανάλι είχε ανακαινίσει το παλιό του σπίτι, δημιούργησε ξανά το παλιό του παιδικό δωμάτιο, έφερε εκεί τους παλιούς του παιδικούς φίλους, τους οποίους βρήκε στο Σαο Πάολο και στο Ρίο. Όλα αυτά για να μπορέσει με δάκρια, μπροστά στη χώρα να υποσχεθεί στη μαμά του ότι θα κερδίσει το κύπελλο.
Αργότερα ζήτησε από τους διαπιστευμένους ρεπόρτερ σε κάθε ανταπόκριση τους να αναφέρουν ότι στο υπέροχο ριζόρτ έξω από το Σότσι όπου η Σελεσάο προετοιμαζόταν το δικό του δωμάτιο δεν είναι πιο μεγάλο από των υπόλοιπων παικτών. Είχε κάνει στο μουντιάλ μέχρι και ειδικό κούρεμα για να είναι στη μόδα – να δείχνει όπως ο μέσος εικοσάρης Βραζιλιάνος οπαδός του. Στο τέλος γελάσαμε με τον Ερίκ Καντονά που έβαλε μια μακαρονάδα στο κεφάλι για να θυμίσει στον Νεϊμάρ ότι ο κόσμος πρέπει να τον θυμάται για τα γκολ του κι όχι για τα χτενίσματά του. Ας τον δούμε τώρα…
Παράξενη πρώτη φορά
Ο Νεϊμάρ κουβαλά μια παράξενη ατυχία που στα μουντιάλ εμφανίζεται. Το 2014 στη Βραζιλία τραυματίστηκε. Το 2018 τραυματίστηκε πριν το μουντιάλ, σε ένα ματς της Παρί με την Ρεάλ – πήγε στη Ρωσία σχεδόν ανέτοιμος και τον τιμά ότι δεν επικαλέστηκε κάτι ως δικαιολογία. Τώρα δηλώνει ότι είναι σε εξαιρετική κατάσταση, αλλά είναι πάντα αμφίβολο αν θα παίξει για τη Βραζιλία ή για τον εαυτό του – θα φανεί γρήγορα. Ακόμα μεγαλύτερη περιέργεια έχω για το τι θα κάνει φέτος ο Ρονάλντο: για πρώτη φορά το μουντιάλ το χρειάζεται αυτός. Είναι ο διασημότερος άνεργος του κόσμου. Το επόμενο αφεντικό του δεν μπορεί να μην ενδιαφέρεται για τα τωρινά του ματς. Για πρώτη φορά πρέπει να χρησιμοποιήσει τη συγκεκριμένη διοργάνωση για να κάνει κάτι σπουδαίο. Είναι ένας πρωτάρης 38 χρονών…
Πηγή: Karpetshow
