Είναι ωραίες οι πρωτοβουλίες Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, αρκεί οι εταιρείες που τις διοργανώνουν να μπορούν να τις υποστηρίξουν. Η Super League, σε συνεργασία με τον πάντα ευαισθητοποιημένο σε ανάλογα ζητήματα ΠΣΑΠΠ, προχώρησαν στη διοργάνωση μιας γιορτής ποδοσφαίρου την Κυριακή (25/09), με στόχο την ενημέρωση της κοινωνίας σε θέματα έμφυλης ισότητας. Πρόκειται για μια όμορφη κίνηση στο πλαίσιο της Κοινωνικής Ευθύνης, αν την αντιμετωπίσει κάποιος μεμονωμένα. Αν όμως δει την ολοκληρωμένη εικόνα, μοιάζει με φάρσα.
Η Super League είναι ένας συνεταιρισμός, που ακόμα κι αν έχει το καλύτερο τμήμα CSR στην Ελλάδα, τα μέλη του οφείλουν να το υποστηρίξουν. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί όταν στις συνεδριάσεις ακούγονται ατάκες, όπως αυτή που ειπώθηκε στην αναπληρώτρια πρόεδρο της Λίγκας και εκπρόσωπο του Ατρόμητου, Κάτια Κοξένογλου, από τον Αχιλλέα Μπέο: «Με ποια εξουσιοδότηση μιλάς εσύ; Εδώ δεν ήρθες για να φτιάξεις παστίτσιο». Η απάντηση της Κοξένογλου και η παρέμβαση του Βαγγέλη Μαρινάκη έφεραν τη λήξη του περιστατικού, ενώ λίγο αργότερα ο Αχιλλέας Μπέος ανακάλεσε, τονίζοντας ότι έκανε το παραπάνω σχόλιο χάριν αστεϊσμού. Μπορεί να ‘ναι κι έτσι. Γνωρίζουμε όλοι ανθρώπους που θεωρούν το σεξισμό άκακο χιουμοράκι. Όταν όμως αποφασίζεις να στρατευτείς εναντίον του, φροντίζεις ν’ αλλάξεις πρώτα τον εαυτό σου πριν πας ν΄ αλλάξεις τον κόσμο.
Προφανώς, δεν ήταν η πρώτη φορά που μια συνεδρίαση γίνεται πεδίο επίδειξης τεστοστερόνης κι αντί να βγάλει στους ρεπόρτερ ειδήσεις για τη βελτίωση του προϊόντος, γίνεται πρώτο θέμα για συγκρούσεις και ατάκες για το ποιος τον έχει μεγαλύτερο. Τον τσαμπουκά. Αν δεν ζεις σε φούσκα, καταλαβαίνεις ότι αυτό δεν πρόκειται ν’ αλλάξει σε ένα πρωτάθλημα, για το οποίο αρκετοί στοιχηματίζουν ότι δεν θα τελειώσει. Ή τουλάχιστον, ότι δεν θα τελειώσει ομαλά.
Με όλα αυτά κατά νου, η αντιμετώπιση του σεξισμού σε όλο το οικοσύστημα του ποδοσφαίρου, απαιτεί πολλά περισσότερα από μια ανακοίνωση και ένα event. Και δεν ξεκινάει από την κορυφή, ξεκινάει από τη βάση. Βασικό της προαπαιτούμενο είναι η εκπαίδευση, η βαθύτερη κατανόηση του φαινόμενου. Και φυσικά, να αφουγκραστείς τα θύματα, είτε βρίσκονται μέσα σε ένα διοικητικό συμβούλιο, είτε κλοτσούν την μπάλα, είτε απολαμβάνουν να παρακολουθούν το παιχνίδι από την κερκίδα.
Ας δούμε το παράδειγμα της Αγγλίας. Όχι, φυσικά, ότι πάμε να συγκρίνουμε κάτι, απλώς ως case study. Τη μέρα του τελικού Κυπέλλου, η πρωτοβουλία #HerGameToo λανσάρισε ένα βίντεο στο twitter, με γυναίκες φιλάθλους να μιλούν για τις σεξιστικές συμπεριφορές που έχουν υποστεί στα γήπεδα. Το μεσημέρι, το βίντεο είχε γίνει δεύτερο trend στο twitter ολόκληρης της χώρας. Μέσα σε 48 ώρες, είχε περισσότερες από ένα εκατομμύρια προβολές. Τις δύο πρώτες βδομάδες είχε παίξει στα εθνικά δίκτυα, προωθήθηκε από την EFL και από αρκετές επαγγελματικές ομάδες.
«Χρειάζεται να δημιουργήσουμε ένα περισσότερο φιλόξενο και ανοιχτό σε όλους περιβάλλον για τις γυναίκες στους ποδοσφαιρικούς αγώνες. Αυτό δεν αφορά τις γυναίκες που ήδη εμπλέκονται, αλλά και την επόμενη γενιά νεαρών κοριτσιών που μεγαλώνουν αγαπώντας το παιχνίδι. Για να το καταφέρουμε, χρειάζεται να συνεχίσουμε την ευαισθητοποίηση και την εκπαίδευση των ανθρώπων στο θέμα. Χρειαζόμαστε τους άντρες να σταθούν στο πλευρό μας και να δώσουν μάχη για τα σεξιστικά σχόλια όσο το κάνουν οι γυναίκες. Χρειαζόμαστε γυναίκες από κάθε μπακγκράουντ να βγουν μπροστά, γιατί όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες μιλήσουν, τόσο πιο δυνατή θα γίνει αυτή η πρωτοβουλία», είπε χαρακτηριστικά Καζ Μέι, εμπνεύστρια της πρωτοβουλίας. Προσωπικότητες όπως ο Μαικλ Όουεν, μέσω του Sky Sports, βγήκαν και στήριξαν την πρωτοβουλία.
Σίγουρα, δεν αλλάζει η ψυχοσύνθεση των ανθρώπων από τη μία μέρα στην άλλη. Όμως όταν ένα τόσο ισχυρό μήνυμα καταφέρνει να φτάσει σε ένα ευρύ ακροατήριο και να γίνει viral στα δίκτυα που αγγίζουν τις νέες γενιές, τότε έχει κάνει ένα βήμα. Όταν πείθει ομάδες όπως η Τότεναμ, η Άστον Βίλα, η Έβερτον και η Λιντς να το υιοθετήσουν, αποκτά άλλη δυναμική. Κι όταν βγάζει σε πρώτο πλάνο παθούσες από όλους τους χώρους, γίνεται πιο άμεσο.
Χρειαζόμαστε τους δικούς μας «Όουεν» να βγουν και να μιλήσουν, να γίνουν πρεσβευτές τέτοιων κινήσεων και να μιλήσουν σ’ αυτούς που έμαθαν να τους αγαπούν ή να τους μισούν για τα πεπραγμένα τους στο γήπεδο. Χρειάζεται να καταλάβουμε τι σημαίνουν «ευαισθητοποίηση και εκπαίδευση» και πόσος κόπος χρειάζεται, προκειμένου να μην μείνουν λέξεις που ακούγονται σε χορηγούμενα συνέδρια και δακρύβρεχτες ανακοινώσεις. Να μπουν στο παιχνίδι όλοι όσοι βρίσκονται τριγύρω από το όμορφο παιχνίδι, από τις ομάδες, τις διοικήσεις, τους δημοσιογράφους, τους παίκτες, τους οπαδούς. Nαι, τους οπαδούς. Τους σκληροπυρηνικούς. Αυτούς που στη Γερμανία κάνουν ολόκληρα coreos κατά του σεξισμού. Και σηκώνουν πανιά όπως αυτό της κεντρικής φωτογραφίας.
Ίσως τότε, έχοντας χορτάσει πια τεστοστερόνη, να αγγίξουμε σημαντικότερα κοινωνικά ζητήματα που περιστρέφονται γύρω από το ποδόσφαιρο.
Πηγή: Gazzetta
