Του Νίκου Παπαδογιάννη
Aυτό το ματσάκι, το τόσο εύκολο εν τέλει αλλά και τόσο κρίσιμο για όποιον μελετάει τη βαθμολογία με το βλέμμα στα μετόπισθεν, η Εθνική μας το κέρδισε στο …Βελιγράδι. Το θράσος με το οποίο κοίταξε -αποδεκατισμένη- στα μάτια τη Σερβία του Γιόκιτς, μπροστά σε αλαλάζον πλήθος 20.000 θεατών, σε ένα ματς όπου οι άλλοι έπαιζαν τη ζωή τους, έκανε τους Έλληνες παίκτες να βλέπουν τους Βέλγους σαν να ήταν ψείρες.
Ακόμα και το +17 επί των Βέλγων, η διαφορά της νίκης εννοώ, μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμο τον Φεβρουάριο, που θα γίνει η τελική σούμα των προκριματικών του Μουντομπάσκετ. Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, με τους Βέλγους θα το παίξουμε το εισιτήριο για την Ινδονησία, την Ιαπωνία και τις Φιλιππίνες.
Το ισοπεδωτικό πρώτο δεκάλεπτο, λιοντάρια εναντίον χριστιανών, καθρέφτισε την αληθινή διαφορά δυναμικότητας και με έκανε ακόμα πιο αισιοόδοξο για το Ευρωμπάσκετ. Ομάδα που τους μικρομεσαίους της Ευρώπης τους κάνει μια χαψιά χωρίς να δεχθεί ούτε νυχιά είναι ομάδα ικανή να κάνει θόρυβο σε ένα τουρνουά.
Αρκεί, για να μη ξεχνιόμαστε, να παραταχθεί στο Μιλάνο και στο Βερολίνο πλήρης, υγιής, ετοιμοπόλεμη και ενωμένη. Το τελευταίο είναι αυτή τη στιγμή το μόνο ακλόνητο στάνταρ.
Κάποιοι περίμεναν ότι ο αποψινός αγώνας θα συνδυαζόταν με υποχρεωτικό ρεπό για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, αλλά αυτός μπήκε στο παιχνίδι αγριεμένος, επέστρεψε ξανά και ξανά και δεν αποχώρησε παρά μόνο όταν βεβαιώθηκε ότι ο βήχας του αντιπάλου ήταν κομμένος για τα καλά.
Εγώ στα ορεινά έβλεπα τις επελάσεις του Γιάννη, θυμόμουν τον χθεσινό του Γκαλινάρι και τον παραπροχθεσινό του Σενγκέλια και ένιωθα το φυλλοκάρδι μου να τρέμει. Και όμως, ο Δημήτρης Ιτούδης τον ξανάριξε στο παιχνίδι τον Γιάννη 3:30 πριν το τέλος, δίπλα σε ρεζέρβες (Κουζέλογλου, Κασελάκη, Μποχωρίδη, Λούντζη), μόνο και μόνο για το μπιζάρισμα.
Όσο το άξιζε ο Γιάννης, άλλο τόσο το άξιζε ο κόσμος. Τα 70-75 χιλιάδες εισιτήρια που κόπηκαν στην αυγουστιάτικη Αθήνα για τέσσερα ματσάκια τα Εθνικής μπάσκετ (εκ των οποίων, τα τρία ήταν φιλικά) θα πρέπει να τιμηθούν με ξεχωριστό μετάλλιο.
Το λογιστήριο του Λιόλιου θα χρειαστεί να κάνει υπερωρίες για να μετρήσει τον πακτωλό. Υπολογίζω ότι η μέση τιμή του εισιτηρίου ήταν κάπου ανάμεσα στα 15 και στα 20 ευρώ. Το ΟΑΚΑ θα γέμιζε απόψε ακόμα και αν είχε μεγαλύτερη χωρητικότητα. Ε όχι, αυτή τη φράση δεν περίμενα ποτέ ότι θα την έγραφα, στις 28 Αυγούστου 2022, για έναν αγώνα της Εθνικής με το εμπορικά ανυπόληπτο Βέλγιο…
Ο Ιτούδης χαρακτήρισε την Εθνική «αμυντικό χαμαιλέοντα» και τα μάτια του έλαμπαν. Από τότε που εφευρέθηκε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, οι εκάστοτε Ομοσπονδιακοί προπονητές (Κατσικάρης, Σκουρτόπουλος, Ιτούδης) προσπαθούν να φτιάξουν ένα αμυντικό τέρας, με 10+10 πλοκάμια, που να μικραίνει το γήπεδο και να κρύβει το καλάθι.
Ο Καλάθης, ο Παπανικολάου, ο Θανάσης είναι σπουδαίοι αμυντικοί, ενώ ακόμα και κάποιοι που υστερούν σε αυτόν τον τομέα (Ντόρσεϊ) έχουν την αθλητικότητα για να κρύβουν το έλλειμμα αμυντικού ενστίκτου ή για να το αναπληρώνουν με άλλα καλούδια στην απέναντι άκρη του παρκέ.
Υπενθυμίζω, για όποιον ήρθε σήμερα από τις διακοπές και είχε το κινητό του στο off, ότι η Εθνική έχει ξεμείνει προσωρινά χωρίς τον σέντερ που θα συμπλήρωνε το πλάνο (Παπαγιάννης, Κ. Αντετοκούνμπο), αλλά και χωρίς τον Παπαπέτρου που ξέρει να κλείνει τις τρύπες.
Σύμφωνοι, το second unit της 22ης Αυγούστου δεν είναι εξίσου αποτελεσματικό, αλλά τα νέα από το μέτωπο των τραυματισμών ακούγονται ενθαρρυντικά και η 12άδα της Παρασκευής θα είναι πολύ διαφορετική από την αποψινή.
Δεδομένου ότι οι όποιες αμφιβολίες για τη φόρμα του Θανάση Αντετοκούνμπο έχουν εξανεμιστεί, και ότι ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης είναι μέσα (λόγω ειδικών χαρακτηριστικών και πείρας), υπολογίζω ότι όλοι οι υπόλοιποι, πλην των βασικών, και του λαβωμένου κουαρτέτου, διεκδικούν δύο θέσεις.
Εάν κάποιος κέρδισε πόντους απόψε, αυτός ήταν μάλλον ο Δημήτρης Αγραβάνης, με τις σκόρπιες καλές άμυνες από μειονεκτική αφετηρία, τη δυναμική παρουσία και τη φθορά που προκαλεί στον αντίπαλο. Ο Λευτέρης Μποχωρίδης είναι ο μοναδικός από τους εφεδρικούς γκαρντ που έχει αγωνιστική φυσιογνωμία παρόμοια με του Σλούκα, οπότε έχει πιθανότητες στην απευκταία περίπτωση του αποκλεισμού του τελευταίου.
Ο Ιτούδης κρέμεται από το στόμα των γιατρών και, όπως έγραφα χθες, έχει ν’ αντιμετωπίσει λογής λογής διλήμματα. Το παρήγορο είναι ότι, απ’ όσο γνωρίζω, το σημερινό ματς τελείωσε χωρίς άλλες απώλειες.
Δεν μάθαμε κάτι καινούριο απόψε για την Εθνική, πέρα από το ψυχολογικό στάτους της εν όψει της πρεμιέρας του Ευρωμπάσκετ. Οι αμυνάρες έφεραν 13 κλεψίματα, εκπληκτικό νούμερο όποιος και αν είναι ο αντίπαλος. Τα κλεψίματα φέρνουν αιφνιδιασμούς και οι αιφνιδιασμοί φέρνουν …Γιάνναρο (αλλά και Θανάσαρο), με όσα αυτό συνεπάγεται για τη δύσμοιρη τη στεφάνη. Τριάντα πόντους έβαλε απόψε η Εθνική μας στο ανοιχτό γήπεδο!
Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ φέρνει μαζί του κάτι που έλειπε από την Εθνική σε απελπιστικό βαθμό, ενώ ο Καλάθης βρίσκει τον ρυθμό του την κατάλληλη στιγμή, όπως συνηθίζει. Για άλλη μία φορά, η καλή δημιουργία έβγαλε ελεύθερα σουτ και το κοντέρ έγραψε 8 τρίποντα, με 34% ευστοχία.
Ναι, ξέρω. Οι βολές. Δεκατρείς στις εικοσιεφτά, πάει να πει ένα τσουβάλι σπαταλημένοι πόντοι, με ποσοστό κάτω από 50 τοις εκατό. Ευελπιστώ ότι την κρίσιμη μέρα το βλέμμα θα είναι πιο καθαρό και το χέρι πιο σταθερό. Οι 17/17 βολές του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο ματς της ζωής του πριν από 13 μήνες είναι η ιδανική πηγή αισιοδοξίας. Πολύ σωστό, αυτό που είπε η γαλαρία: το ματς της ζωής του, μέχρι το επόμενο.
Πηγή: Gazzetta
