Του Βασίλη Σκουντή
Φημίζεται για πολλά πρόσωπα και πράγματα το Βέλγιο.
Μπορούν, μεταξύ άλλων, οι λεγάμενοι να υπερηφανεύονται για τις Βρυξέλλες τους που είναι η πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τις πραλίνες τους, για τις μπίρες τους, για τον δαιμόνιο ντετέκτιβ Ηρακλή Πουαρό, για τον Τεντέν, τον Λούκι Λουκ, τα Στρουμφάκια, τον Σπιρού και τους πλείστους όσους ήρωες των κινουμένων σχεδίων, για τον Βαν Χιμστ, τον Κέλεμανς, τον Σίφο, τον Βερτόνγκεν, τον Ντε Μπρόινε, τον Κουρτουά, τον Λουκάκου, τον Αζάρ και δεν συμμαζεύεται.
Στον αντίποδα δεν μπορούν να υπερηφανεύονται, ίσα – ίσα που βγάζουν σπυράκια, με τα α λα Πόντιοι ανέκδοτα με τα οποία τους κοροϊδεύουν οι Γάλλοι! Δεν μπορούν επίσης να καμαρώνουν για το μπάσκετ τους, αλλά, ως γνωστόν, σε αυτή τη ζωή κανείς δεν είναι τέλειος!
Άνοιξαν τον δρόμο οι… Κορασίδες
Να ‘τοι λοιπόν πάλι στην ατζέντα μας, αλλά δεν μας έλειψαν κιόλας: το γράφω αυτό διότι δεν έχουν περάσει ούτε 48 ώρες από τον αγώνα στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος U16 στο Ματοσίνιος της Πορτογαλίας, όπου η Εθνική κορασίδων επιβλήθηκε με 61-57.
Παρεμπιπτόντως το ισχυρό φύλο στο βελγικό μπάσκετ δεν είναι οι άνδρες, αλλά οι γυναίκες, οι οποίες μάλιστα έχουν στο παλμαρέ τους τα χάλκινα μετάλλια στα Eurobasket του 2017 (νικώντας στον μικρό τελικό την Ελλάδα με 78-45) και του 2021.
Κλείνω εδώ την παρένθεση του… θηλυκού γένους και επιστρέφω στο ψητό που σερβίρεται απόψε στο ΟΑΚΑ (20:00, Novasports 4HD / Novasports News) και αποτελεί την τελευταία πρόβα τζενεράλε αμφοτέρων ενόψει του 41ου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Το παράπονο του Λοτζέσκι
Οι Βέλγοι που έχουν να επιδείξουν ως κορυφαία επιτυχία στην ιστορία τους την τέταρτη θέση στο Eurobasket του 1947 στην Πράγα ξαναμπαίνουν στην ατζέντα μας μετά από επτά χρόνια.
Μάλιστα σε εκείνο το τελευταίο συναπάντημα μας (12 Σεπτεμβρίου 2015) στη Λιλ εκτός από το φαρμακερό σουτ του Ματ Λοτζέσκι είχαμε να αντιμετωπίσουμε και το παράπονο του διότι δεν του δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να φορέσει τη φανέλα με το ελληνικό εθνόσημο!
Το ήθελε πολύ από τότε, το επιθύμησε ακόμη περισσότερο και το διαδήλωνε βροντωδώς σε κάθε ευκαιρία τα επόμενα χρόνια αλλά δεν του έκατσε!
Μιας και το ‘φερε η κουβέντα το “Βελούδινο Σφυρί” μάς κατσικώθηκε στο σβέρκο για επτά ολόκληρα χρόνια (Ολυμπιακός 2013-17, Παναθηναϊκός 2017-19, ΑΕΚ 2020-21), αλλά σε αντίθεση με την εκτελεστική ικανότητα του και τη δεινότητα του στο σουτ υπήρξε επιρρεπής στους τραυματισμούς αποδείχθηκε… γυάλινος!
Το χαμηλό σχήμα και το ύψος του Γκασόλ
Τότε στον πρώτο χιαστί αγώνα του Eurobasket η Εθνική χάρη στο σχήμα των τριών γκαρντ που χρησιμοποίησε ο Φώτης Κατσικάρης, ξεπέρασε τις δυσκολίες που συνάντησε στο πρώτο ημίχρονο (34-31), επιβλήθηκε με 75-54, αλλά μετά τις έξι διαδοχικές νίκες στο Ζάγκρεμπ και στη Λιλ, ήρθε ο έρωτας!
Στην πραγματικότητα ήρθε η… χυλόπιτα που μας έριξε στη μούρη μετά από 72 ώρες ο Πάου Γκασόλ!
Τα “Λιοντάρια” στον πάγκο των οποίων κάθεται ο (μακρινός συγγενής του θρυλικού, άλλοτε προπονητή του ΠΑΟΚ, Πίνο Τζέρτζια) Ντάριο Τζέρτζια επιστρέφουν επί ελληνικού εδάφους μετά από 21 χρόνια και πάλι για έναν αγώνα προκριματικής φάσης.
Στη Χαλκίδα με τον Ντικούδη
Τότε, στις 21 Νοεμβρίου του 2001 στη Χαλκίδα, στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης του Eurobasket του 2003, η Εθνική με τον Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο της και παρόντος του νυν διοικητικού υπεύθυνου των Εθνικών ομάδων, Δήμου Ντικούδη, στραγγάλισε τους Βέλγους με 88-49, ενώ έναν χρόνο αργότερα (20 Νοεμβρίου 2002) άλωσε τη Λιέγη με το επίσης εμφατικό σκορ 92-59.
Τρεις ημέρες μετά το πρώτο ματς με το Βέλγιο, στις 24 Νοεμβρίου του 2001 στο Βουκουρέστι, κόντρα στη Ρουμανία, ο Γιάννης Ιωαννίδης ζήτησε κάποια στιγμή αλλαγή κι έριξε στα βαθιά για πρώτη φορά τον νυν τζένεραλ μάνατζερ της Εθνικής, Νίκο Ζήση.
Δυο χρόνια νωρίτερα η Εθνική είχε πετύχει άλλες δυο νίκες επί του Βελγίου στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης του Eurobasket του 1999 (77-56, 82-73), όπως είχε συμβεί επίσης στα Challenge Rounds των αντίστοιχων διοργανώσεων του 1973 (73-67), του 1981 (90-78) και του 1983 (97-72).
Το 47άρι του Γκάλη στο Πόρτο
Στο ματς της 23ης Μαΐου του 1982 στο Πόρτο, στο οποίο η Εθνική επικράτησε με 97-72, οι Βέλγοι είδαν τον Νίκο Γκάλη να τους βαράει αλύπητα και να σκοράρει 47 πόντους!
Συνολικά στα έξι ματς στα οποία βρέθηκε απέναντι στο Βέλγιο ο “Γκάνγκστερ” είχε μέσο όρο 28.8 πόντους.
Οι δυο ομάδες θα αναμετρηθούν σήμερα για 18η φορά στα χρονικά, με την Εθνική να έχει τη μερίδα του λέοντος σε αυτό το νταλαβέρι με σκορ 13-4.
Οι Βέλγοι νίκησαν την Εθνική με 39-28 στο παρθενικό αντάμωμα μας, στις 12 Μαΐου του 1951, στο Παρίσι, στον αγώνα κατάταξης για την έβδομη θέση του Eurobasket, αλλά ακολούθησαν έξι απανωτές ελληνικές νίκες, μία εκ των οποίων σημειώθηκε στις 11 Ιουνίου του 1979, με σκορ 92-68, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του Τορίνο.
Η ήττα στην Αμβέρσα και ο θρυλικός Στιβενίερς
Η Εθνική έτρεξε άλλο ένα σερί 6-0 από τις 3 Σεπτεμβρίου του 1984 έως τις 9 Αυγούστου του 2015, όταν σε έναν φιλικό αγώνα στην Αμβέρσα, απόντων του Βασίλη Σπανούλη και του Γιάννη Μπουρούση και με τον Κατσικάρη να χρεώνεται με τεχνική ποινή, ηττήθηκε με 64-59.
Η ομάδα στην οποία έλαμψαν στο παρελθόν, μεταξύ άλλων, ο περιβόητος Ζαν Στιβενίερς, ο Τόνι Βαν ντεν Μπος, ο Ρικ Σάμεϊ, ο Ερικ Στρούλενς και ο Ζακ Στας μπήκε σε καραντίνα από το 1993 έως και το 2009, επέστρεψε στη σκηνή στο Εurobasket του 2011 και έκτοτε συμμετέχει ανελλιπώς και αδιαλείπτως.
Τα λίγα και καλά και ο Βέλγος… ΜακΚίσικ
Tι σόι ομάδα είναι αυτή που θα αντιμετωπίσει το βράδυ της Κυριακής η Εθνική;
“Σοβαρή” μου την περιέγραψε μονολεκτικά ένα από τα μέλη του επιτελείου. Αυτή η σοβαρότητα λειτουργεί ως ο τίτλος, όσο για τον υπότιτλο (όπως λέμε και στη δημοσιογραφική διάλεκτο) έχει να κάνει με μια επίσης αξιοσημείωτη διαπίστωση.
“Κάνουν λίγα και καλά πράγματα. Κάνουν αυτά που ξέρουν ότι μπορούν να κάνουν, χωρίς υπερβάσεις και παρεκτροπές”.
Οver, ελήφθη, κατά πως λέμε, πάμ’ παρακάτω… Παρακάτω και ελλείψει του μπαρουτοκαπνισμένου Σαμ Βαν Ρόσομ βρίσκονται ο Eμάνιουελ Λακόντ και ο… Σακίλ ΜακΚίσικ!
Όχι μην παραξενεύεστε, δεν τρελάθηκα. Όχι ακόμα, τουλάχιστον.
Ο γκαρντ του Ολυμπιακού βρίσκεται μεν στην Ελλάδα, αλλά δεν πολιτογραφήθηκε Βέλγος: απλώς τού μοιάζει πολύ στο στιλ ο Ρετίν Ομπασοχάν, που είναι ο πρώτος σκόρερ και ο πιο επικίνδυνος περιφερειακός παίκτης των αντιπάλων της Εθνικής.
Ο γκαρντ της Βιλερμπάν είναι γρήγορος και εκρηκτικός, έχει την ικανότητα του game changer, σκοράρει με ευχέρεια στο ένας εναντίον ενός και σε φάσεις απομόνωσης (iso) και παίζει σαν… αγριοκάτσικο, ακριβώς όπως ο ΜακΚίσικ!
Τo τάισμα στον roller Μπακό
Ο Ομπασοχάν (15.0π., 2.7ρ., 3.3ασ., 1.6κλ.) και ο Λακόντ είναι δυο επιθετικοί γκαρντ που μπορούν να δημιουργήσουν (8.4π., 1.8ρ., 4.0ασ.) και να προκαλέσουν ρήγματα στην αντίπαλη ρακέτα, ενώ συνάμα συνδέονται και ταΐζουν με συνέπεια τον βασικό σέντερ Ισμαέλ Μπακό.
Ο πρώην παίκτης της Μανρέσα και νυν της Βίρτους Μπολόνια (12.8π., 7.0ρ., 2.0ασ.) δεν φτιάχνει δικό του παιχνίδι, αλλά είναι εξαιρετικός roller, τελειώνει με μεγάλο ποσοστό ευστοχίας τις φάσεις στο pick n’ roll και επίσης ανταποκρίνεται με συνέπεια στα αμυντικά καθήκοντα του.
Από τη Ρόδο και τη Νίκαια με αγάπη
Πέραν τούτων, ο Τζέρτζια ποντάρει επίσης στον πάουερ φόργουορντ Πιερ-Αντουάν Ζιλέ (7.4π., 3.6ρ.), που διαθέτει καλό σουτ, ενώ πίσω από τον Μπακό λειτουργεί υποστηρικτικά στην άμυνα ο Κέβιν Τούμπα (2.6π., 4.0ρ.), γνωστός στα καθ’ ημάς, από τη θητεία του τις προηγούμενες δυο σεζόν στον Κολοσσό Ρόδου και στον Ιωνικό Νικαίας.
Στις 4 του περασμένου Ιουλίου οι Βέλγοι είχαν αλώσει τη Νις, νικώντας τη Σερβία με 74-73, ενώ την περασμένη Πέμπτη νίκησαν στη Μονς τη Μεγάλη Βρετανία με 72-57.
Μέχρι στιγμής μοιράζονται το ίδιο ρεκόρ (3-2) με την Ελλάδα, ενώ αντίβαρο στην πλημμελή επιθετική παραγωγικότητα τους (69.4π.), αποτελεί η πολύ καλή αμυντική λειτουργία τους (66.6π.)
Η αυτογνωσία και το τριπάκι
Οι Βέλγοι παρουσιάζουν μια ομάδα η οποία στηρίζεται στο pick n’ roll, χρησιμοποιεί τα σκριν μακριά από την μπάλα και κινείται ως επί το πλείστον σε χαμηλό τέμπο εκτός των περιπτώσεων που ορμάει και… χλιμιντρίζει ο Ομπασοχάν!
Όπως επισήμανα και προηγουμένως, παίζουν με ρεαλισμό και αυτογνωσία, προσπαθώντας να αναδείξουν τα πλεονεκτήματα τους και να καμουφλάρουν τις αδυναμίες της.
Δεν θέλγουν με το ταλέντο τους, αλλά είναι καλοί σε ό,τι ξέρουν να κάνουν καλά και μπορούν να το υποστηρίξουν, χωρίς να εκτίθενται.
Αυτό ίσως τους καθιστά προβλέψιμους, αλλά την ίδια στιγμή μπορεί να τους κάνει και επικίνδυνους, κυρίως εάν ο αντίπαλος τους υποτιμήσει ή μπει στο τριπάκι τους.
Πηγή: Sport24
