Του Νίκου Πααπδογιάννη
Eάν η ματσάρα του Βελιγραδίου ήταν αγώνας προετοιμασίας, μία «απλή» πρόβα τζενεράλε χωρίς βαθμολογικά παρελκόμενα, θα δήλωνα πανευτυχής και θα τραγουδούσα αστις στέγες, όπως μετά τον πρόσφατη νίκη επί της Τουρκίας στο ΟΑΚΑ.
Άλλωστε, το αποψινό ντέρμπι έγινε σε ατμόσφαιρα εχθρική, με περίεργους ανέμους, απέναντι σε έναν αντίπαλο που έπαιζε κορώνα γράμματα το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και συσπειρώθηκε για να ξορκίσει το κακό. Όσο και αν το κλισέ έχει καταντήσει κουραστικό, υπάρχουν ήττες που είναι «καλύτερες» από νίκες, σε ό,τι αφορά τη δυναμική που δημιουργούν και την ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων.
Ωστόσο, ο αγώνας με τη Σερβία δεν ήταν φιλικός ούτε «απλή» πρόβα τζενεράλε. Ήταν επίσημος και μάλιστα κρίσιμος, και ως τέτοιος θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από την κριτική.
Για να είμαστε λοιπόν τίμιοι, θα πρέπει να μιλήσουμε για μία ιστορική ευκαιρία, που ξεγλίστρησε μέσα από τα χέρια μας. Εάν η Εθνική κέρδιζε, θα έσπρωχνε τους Σέρβους στον γκρεμό και -το σημαντικότερο- θα πατούσε πια με το ένα πόδι μέσα στο αεροπλάνο που οδηγεί προς την Ασία για το Μουντομπάσκετ 2023.
Υπάρχουν βεβαίως άλλες 5 αγωνιστικές, αλλά στα «παράθυρα» του Νοεμβρίου και του Φεβρουαρίου δεν θα παίξει ο Γιάννης ούτε θα είναι εύκολο να αποδεσμευτούν οι αστέρες της Εuroleague. Ο «χαμένος» βαθμός του Βελιγραδίου μπορεί να στοιχίσει ακριβά, όταν γίνει η σούμα. Ας μη ξεχνάμε, ότι οι Λεττονοί και οι -ιδίως- οι Βέλγοι θα παίξουν τον χειμώνα σχεδόν πλήρεις.
Εξυπακούεται ότι το κυριακάτικο ματς με το Βέλγιο στο ΟΑΚΑ συνοδεύεται πλέον από ένα κραυγαλέο «πρέπει». Το γεμάτο γήπεδο μπορεί να δώσει στους Έλληνες παίκτες ώθηση παρόμοια με αυτή που πήραν απόψε από το δικό τους κοινό οι Σέρβοι, αλλά η «επίσημη αγαπημένη» κουβαλάει ένα σωρό προβλήματα και δεν μπορεί να νικήσει κανέναν μόνο με τη φανέλα της.
Στην καθαγιασμένη Μπεογκράντσκα, κλήθηκε να εκμεταλλευτεί το σοκ που υπέστησαν οι Σέρβοι όταν έχασαν τον Βασίλιε Μίτσιτς, αλλά δεν το πέτυχε. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι παίκτες του Πέσιτς συσπειρώθηκαν και πάτησαν αμέσως το γκάζι, με σερί 11-0 αμέσως μετά το 40-42. Ήταν ακόμη νωρίς, αλλά νομίζω ότι κάπου εκεί κρίθηκε το «μομέντουμ» της βραδιάς. Η ελληνική ομάδα δεν προσπέρασε ούτε μία φορά.
Κριτικής συνέχεια: η ελληνική ομάδα χρειαζόταν να φορέσει στολή καμικάζι για να εφαρμόσει τη συνταγή της επιτυχίας, αλλά μπήκε στο παιχνίδι με ένδυμα περιπάτου. Στο πρώτο δεκάλεπτο, οι Σέρβοι έπαιζαν σαν να μην είχαν αντίπαλο και έγραψαν 31 πόντους, με 8/13 δίποντα, 4/4 τρίποντα και 12 ασίστ.
«Αν είναι να παίξουμε τέτοια άμυνα, καλύτερα να αναθεωρήσουμε την τακτική», έγραψα στο live του Gazzetta στο τέλος του δεκαλέπτου. Η χαλαρότητα επέτρεψε σε σκόρερς όπως ο Μαρίνκοβιτς και ο Γιάραμαζ να ζεσταθούν, ενώ και ο Μίτσιτς έβαλε 9 γρήγορους πόντους με το «ντόμπρο ντόσλι». Εδώ, όμως, τελειώνουν οι αντιρρήσεις.
Μετά το εναρκτήριο δεκάλεπτο, η ελληνική ομάδα πίεσε σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, κλέβοντας μπάλες και μετατρέποντάς τις στο παιχνίδι που βγάζει στον αφρό τον Γιάννη: ανοιχτό γήπεδο, αιφνιδιασμοί, καρφώματα, αλλά και ελεύθερα σου απέναντι σε ανοργάνωτη άμυνα. Το ικανοποιητικό 34% στα τρίποντα (με 12 σουτ στον στόχο) δεν ήρθε τυχαία.
Άλλος αξιόπιστος σκόρερ πλην του Ντόρσεϊ δεν εμφανίστηκε στο παρκέ, αλλά η παρουσία του Θανάση δίπλα στον Γιάννη (και στους Καλάθη, Παπανικολάου) έκλεισε τους διαδρόμους, χάρισε μπάλες, κράτησε τις φάσεις ζωντανές με επιθετικά ριμπάουντ, γέμισε το γήπεδο.
Η Εθνική έφερε τους Σέρβους στο «αμήν» με υποτυπώδη επιθετική βοήθεια από τους Σλούκα (2 π.) και Καλάθη (5 π.), πάει να πει ότι η δουλειά μπορεί να γίνει και μόνο με την άμυνα, ακόμα και απέναντι σε αντίπαλο υψηλού επιπέδου.
Η τρύπα στο «5», όμως, έπαιξε τον ρόλο της στην παράταση, όταν οι Σέρβοι τροφοδότησαν τρεις φορές τον Γιόκιτς και πήραν ισάριθμα καλάθια πάνω στο τεντωμένο σχοινί. Ούτε το ατομικό μαρκάρισμα του φουνταριστού Γιάννη ήταν αρκετό για να σταματήσει τον δις MVP του ΝΒΑ ούτε οι βοήθειες που έδωσε ο Νικ Καλάθης.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο νίκησε τον Γιόκιτς στα σημεία της στατιστικής, αλλά ο Σέρβος σταρ έβαλε τα καλάθια από τα οποία κρίθηκε ο αγώνας. Στην απέναντι άκρη, ο Greek Freak χόρευε χασαποσέρβικο τους αντιπάλους του, αλλά ήταν αβοήθητος. Εκτός του Γιάννη, ουδείς Έλληνας παίκτης εκτέλεσε βολές.
Στο τέλος του σουαρέ, ο Δημήτρης Ιτούδης μέτρησε τους ετοιμοπόλεμους παίκτες και τους έβγαλε μετά βίας δέκα (μετά τους τραυματισμούς των Κώστα Αντετοκούνμπο και Σλούκα), μόλις οχτώ βράδια πριν το τζάμπολ του Ευρωμπάσκετ. Η Ελλάδα δεν έχει την ατελείωτη δεξαμενή της Σερβίας, για να ξεκρεμάει μπασκετμπολίστες από το δέντρο και να τους ντύνει στα μπλε.
Ο Πέσιτς πήρε το ροζ φύλλο επειδή τράβηξε από τον πάγκο μονάδες με την ποιότητα και την πείρα του Μιλουτίνοφ και του Γκούντουριτς, χώρια οι ικανοί σουτέρ τύπου Γιάραμαζ. Εμείς δεν αντέχουμε να χάνουμε κανέναν παίκτη. Και αυτές τις μέρες γίνεται μακελειό, κύριοι της FIBA. Ποιος είχε τη φαεινή ιδέα, να διεξαχθούν επίσημοι αγώνες άλλης διοργάνωσης μία εβδομάδα πριν το τζάμπολ του Ευρωμπάσκετ;
Πλήρης και υγιής, είναι πια φανερό ότι η Εθνική μας μπορεί να νικήσει οποιονδήποτε, οπουδήποτε. Πώς θα είναι, όμως, όταν ανάψουν τα φώτα της γιορτής; Ποιοι θα εμφανιστούν στο παλκοσένικο του Μιλάνου και πόσες προπονήσεις θα έχουν στα πόδια τους; Αλλά ας ξεμπερδέψουμε πρώτα με τους ενοχλητικούς Βέλγους και βλέπουμε…
Πηγή: Gazzetta
