Του Νίκου Μπουρλάκη
Μέσα από την οδύνη και την θλίψη στην γερμανική κατοχή (1941-44) «γεννήθηκε» η ελπίδα ζωής από την εκγύμναση των νέων, την διαπαιδαγώγησή τους και την διάδοση του αθλητικού ιδεώδους.
Και το έμβλημα, το αστέρι σε μπλε και λευκό δεν ήταν κάτι περισσότερο από την αισιοδοξία ότι θα λάμψει και πάλι η ελευθερία.
Κι έλαμψε. Όπως και ο Έσπερος το όνομα του οποίου εμπνεύστηκε ο Πολυζώης Καρετζόπουλος. Σε ένα διαμέρισμα της οδού Αμαζόνων (νυν Γρυπάρη) ιδιοκτησίας του Σπύρου Κοσμίδη, από μια παρέα φίλων άρχισαν όλα.
Ήταν 15 Ιουνίου του 1943 και η παρέα ήταν οι Λάζαρος Αντωνιάδης, Σπύρος Κοσμίδης, Αγάπιος Τιγλίογλου, Δημήτρης και Πολυζώης Καρετζόπουλος.
Ο σύλλογος της Καλλιθέας, που ιδρύθηκε μέσα στην Κατοχή από μια ομάδα φίλων και φιλάθλων που ήθελαν να δώσουν την ευκαιρία στους νέους να αθλούνται.
Και το 1945 ίδρυσε και το τμήμα μπάσκετ με εμπνευστή τον Τάκη Κοντούζογλου, ο οποίος μέχρι το 1987 όταν έφυγε από τη ζωή, άφησε ανεξίτηλη σφραγίδα με την ανιδιοτελή συμμετοχή του αλλά και την αγάπη του για την ομάδα.
«Σήμα του ομίλου ορίζεται κυανούς πεντάκτινος αστήρ με εγγεγραμμένον το γράμμα Ε, χρώματα δε του Ομίλου το κυανούν και το λευκόν» όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ιδρυτική διακήρυξη.
Ο Έσπερος μέσα από την ομάδα μπάσκετ έγινε γνωστός, ανέδειξε διεθνείς μπασκετμπολίστες και καλλιέργησε επί σειρά ετών το άθλημα μέσα από τις ακαδημίες του.
Ιδρύθηκε λοιπόν στη «μαυρίλα» της ναζιστικής κατοχής. Αλλά αμέσως μετά την απελευθέρωση, τον Μάρτιο του 1945, ο Έσπερος διοργάνωσε το Κύπελλο Ελευθερίας, στο οποίο συμμετείχαν επίσης ο Ολυμπιακός, ο Σπόρτιγκ και η Νήαρ Ηστ.
Τις δεκαετίες του ’40, του ’50 και του ’60, ο Έσπερος φιλοξενήθηκε σε ένα μικρό γήπεδο, στη συμβολή των οδών Θησέως κι Ευαγγελιστρίας. Με ελάχιστα μέσα αλλά με πολλή αγάπη και μαζική συμμετοχή η ομάδα της Καλλιθέας.
Ο Έσπερος αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη για την κατασκευή του Δημοτικού Γυμναστηρίου στο Λόφο της Σικελίας, κατά τη δεκαετία του ’70 αλλά και του κλειστού «ΕΣΠΕΡΟΣ» τη δεκαετία του ’80 όπου η ομάδα στεγάζεται ακόμα.
Οι φωτογραφίες και τα δημοσιεύματα που παρουσιάζουμε έχουν ιστορική σημασία. Πιθανότατα να μην τις έχετε ξαναδεί ποτέ.
Αποτελούν, όμως, μια υπέροχη προσπάθεια των φοιτητών του Παντείου Πανεπιστημίου που πριν από περίπου 25 χρόνια έκαναν την πτυχιακή τους εργασία ακριβώς επάνω στην ιστορική διαδρομή του Εσπέρου.
Τα έγγραφα που αφορούν ακόμα και την ιδρυτική διακήρυξη του Εσπέρου έχουν πολύ μεγάλη αξία.
Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες από τη δράση των ομάδων μπάσκετ ανδρών και γυναικών, δημιουργούν τη νοσταλγία για τα χρόνια εκείνα που μόνο εφόδιο όσων ασχολούνταν ήταν η αγάπη για το μπάσκετ και τον αθλητισμό.
Τα ιστορικά ντοκουμέντα με τις φωτογραφίες που απεικονίζουν τις δυνάμεις κατοχής στην Καλλιθέα, μπορεί να αφορούν μια περίοδο που κανείς δε θέλει να θυμάται αλλά είναι ικανά να μας δείξουν πόσο σημαντική ήταν η δουλειά εκείνων των ανθρώπων. Που μέσα στη «σκοτεινιά» της Κατοχής, βρήκαν τη δύναμη και το σθένος να ιδρύσουν μια ομάδα και να δώσουν ελπίδα.
Με το μπλε και άσπρο Αστέρι, που θα έλαμπε μαζί με την ελευθερία.
Περίπου 80 χρόνια μετά, αυτά τα ιστορικά κειμήλια αποτελούν τρανή απόδειξη ότι μπορείς να «χτίσεις» ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές. Κι αυτό σημαίνει «ελπίδα» και «όραμα».
