Του Γιάννη Φιλέρη
Η εκκίνηση του Basketball Champions League με την πρώτη ευρωπαϊκή νίκη του Λαυρίου (αλλά και τις ήττες της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ) βάζει σιγά-σιγά σε λειτουργία ένα ολόκληρο μηχανισμό. Μη γελάτε, γιατί το ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν είναι παίξε γέλασε. Ήδη έχουν παίξει τα δύο πρώτα τους ματς (και ετοιμάζονται για τη διαβολοβδομάδα) στην Ευρωλίγκα, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, ενώ στις 19/10 ξεκινάει τις υποχρεώσεις του στο Eurocup ο Προμηθέας Πατρών.
Επίσης, αυτή την εβδομάδα παίζουν Ηρακλής, Περιστέρι και Ιωνικός στο FIBA Europe Cup. Μπάστα, που λέει και ο Καίσαρης. Θέλετε να πείτε ότι εννιά ομάδας (από τις 13 συνολικά) της Stoiximan Basket League συμμετέχουν στην Ευρώπη; Μα ναι, βέβαια!
Και κάπως έτσι αναδεικνύεται η αβάσταχτη ελαφρότητα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, με τις τέσσερις διοργανώσεις και τα 102 κλαμπ που συμμετέχουν στη φάση των ομίλων. Έξι περισσότερες από την UEFA. δηλαδή, αφού στο ποδόσφαιρο μετά την προσθήκη του European Conference Cup στην τελική φάση των γκρουπ, παίζουν 96.
Να φανταστεί κανείς ότι οι ποδοσφαιρικοί ρεπόρτερ θεωρούν κατακερματισμό του σπορ τα γκρουπ της έξτρα διοργάνωσης, που απευθύνεται κυρίως σε ομάδες της τρίτης ταχύτητας. Κι όμως σε ένα σπορ όπου τα έσοδα είναι πολύ λιγότερα και η σύγκριση οδηγεί σε μελαγχολία, το μπάσκετ στας Ευρώπας, στρουθοκαμηλίζει επικίνδυνα, προσφέροντας παιχνίδια σχεδόν χωρίς νόημα.
Τι έχουμε και τι λέμε, για την μπασκετική Ευρώπη; Οι διοργανώσεις είναι τέσσερις, το τοποίο νεφελώδες και με εξαίρεση ίσως την Euroleague που κερδίζει και το μεγάλο μερίδιο σε δημοφιλία, ενδιαφέρον και παρακολούθηση, οι υπόλοιπες αναζητούν κομμάτια της πίτας με αλλαγές συστημάτων διεξαγωγής που αντί να ξεκαθαρίζουν, μπερδεύουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Να τα δούμε αναλυτικότερα
Η Euroleague είναι ένα σχεδόν κλειστό πρωτάθλημα 18 ομάδων (οι 13 με πολυετή συμβόλαια) που έχει το μεγαλύτερο μέρος στην αγορά του ευρωπαϊκού μπάσκετ και κυριαρχεί σχεδόν αποκλειστικά την τελευταία 20ετία, σε δημοτικότητα αλλά και έσοδα. Οι 34 αγωνιστικές της κανονικής περιόδου, μαζί με τα πλέι-οφ και το φάιναλ-φορ συγκροτούν το μενού της Ευρωλίγκας, που είτε έτσι, είτε αλλιώς αποτελεί το πολυτελές σαλόνι του σπορ στην Ευρώπη. Οι συζητήσεις για επέκταση της σε αριθμό ομάδων (σε 20) και δημιουργία μιας απόλυτα κλειστής λίγκας έχουν, ήδη, πέσει στο τραπέζι, τελευταία ωστόσο υπάρχει μια οργανωμένη επιχείρηση της πλειοψηφίας των μετόχων, η οποία θέλει να περιορίσει το μέχρι πρότινος one man show του προέδρου και γενικού διευθυντή Τζόρντι Μπερτομέου.
Το Eurocup είναι το παρακλάδι της Ευρωλίγκας και η μοναδική διοργάνωση, που έχει σχέση μαζί της, αφού οι δυο φιναλίστ έχουν (από πέρσι) δικαίωμα συμμετοχής στην Euroleague της επόμενης χρονιάς. Ένα σημαντικό κίνητρο για να παίξουν ομάδες στο Eurocup, που συνδέεται με την κατάταξη στα εγχώρια πρωταθλήματα και τις αποφάσεις κάθε ομάδες ξεχωριστά. Απομυζά ένα μεγάλο κομμάτι του μπάτζετ της Euroleague, υπήρξαν και σκέψεις κατάργησής του, οι οποίες όμως εγκαταλείφθηκαν οριστικά. Φέτος θα πάρουν μέρος 20 ομάδες, με διαφορετικό σύστημα διεξαγωγής (δυο όμιλοι των δέκα, δηλαδή κανονική περίοδος 18 αγωνιστικών και εν συνεχεία διπλοί νοκ-άουτ αγώνες για τους 16 που θα περάσουν στη δεύτερη φάση. Τα έσοδα είναι μηδαμινά, αλλά είπαμε, οι δυο του τελικού περνάνε απευθείας στην Ευρωλίγκα
Παρά τις μεγαλόστομες εξαγγελίες το Basketball Champions League της FIBA δεν μπόρεσε να μετατραπεί σε αντίπαλον δέος της Euroleague. Περισσότερο θα έλεγε κανείς ότι μπορεί να ανταγωνιστεί το Eurocup προσφέροντας, μάλιστα, και μεγαλύτερα οικονομικά κίνητρα για να πάρει κανείς μέρος στη διοργάνωση της διεθνούς ομοσπονδίας. Η αιγίδα της FIBA δίνει την αντίστοιχη αίγλη αφού συνολικά φέτος συμμετέχουν 52 ομάδες από 30 χώρες. Οι 32 συνεχίζουν στη φάση των ομίλων από την οποία προκρίνονται απευθείας οι τέσσερις πρώτοι κάθε γκρουπ, συν τους τέσσερις νικητές των πλέι-οφ, ανάμεσα στους 2ους και 3ους. Η φάση των “16” γίνεται σε τέσσερα γκρουπ των τεσσάρων ομάδων, απ’ όπου θα προκύψουν οι 8 των πλέι-οφ (στις 2 νίκες) και οι τέσσερις του φάιναλ-φορ. Συνολικά η FIBA έχει υπολογίζει 25 αγωνιστικές ημέρες για την ολοκλήρωση του BCL
Φέτος επανέρχεται δριμύτερο το Fiba Europe Cup που από το 2015 εχει αντικαταστήσει το Eurochallenge Cup και έχει ως τρόπαιο το παλιό επιβλητικό Κύπελλο Πρωταθλητριών. Αφορά τις ομάδες της χαμηλότερης ταχύτητας στην Ευρώπη. Συνολικά συμμετέχουν 32 ομάδες στην φάση των ομίλων, ορισμένες προέρχονται από τα προκριματικά του BCL. Από την πρώτη φάση περνούν οι δυο πρώτοι κάθε ομίλου, στους 16 έχουμε άλλα 4 γκρουπ των 4. Οι οκτώ που θα συνεχίζουν παίζουν διπλά νοκ-άουτ ματς, μέχρι τον τελικό. Λόγω του κορωνοϊού η διοργάνωση αντιμετώπισε προβλήματα την τελευταία διετία, επιστρέφει όμως κανονικά και με το νόμο…
Κάθε μέρα και ένα (ευρωπαϊκό) παιχνίδι
Συνοπτικά η εικόνα είναι όπως την περιγράψαμε. Και από την ερχόμενη εβδομάδα, θα έχουμε σχεδόν κάθε μέρα και ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι για τις εννιά ελληνικές ομάδες που παίρνουν μέρος στις τέσσερις διοργανώσεις. Θα μπορούσε κανείς να θυμηθεί τον Φίλιππο Συρίγο και να πει “είναι να γελάει κανείς” για τον παραλογισμό του μπάσκετ.
Αγώνες για να έχουμε αγώνες; Διοργανώσεις για να ταλαιπωρούνται τα κλαμπ; Ποιος ο λόγος να βλέπουμε όχι είκοσι και τριάντα, αλλά 102 ομάδες να παίζουν μπάσκετ στη φάση των ομίλων. Πως μπορεί κανείς να χαρτογραφήσει κανονικά τη δυναμική του μπάσκετ στην Ευρώπη, να ανιχνεύσει τις διαθέσεις της αγοράς και να διατυπώσει ολοκληρωμένη πρόταση ανάκαμψης; Δεν μπορεί γιατί το τοπίο είναι συγκεχυμένο και με εξαίρεση τα ματς της Euroleague, τα υπόλοιπα -εφόσον δεν υπάρχει εγχώρια εκπροσώπηση- περνούν σχεδόν απαρατήρητα.
Τα φάιναλ-φορ του BCL με την ΑΕΚ παρούσα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον στην Ελλάδα, προβολή και συνολική επίδραση. Χωρίς την ΑΕΚ είναι ζήτημα αν ασχολήθηκε κανείς να μάθει ποιος κατέκτησε, ας πούμε πέρσι το τρόπαιο (εντάξει, η Μπούργκος ήταν). Πόσοι θυμούνται, επίσης, ότι στον περσινό τελικό του Eurocup έπαιξαν Μονακό-Καζάν και θριάμβευσε η γαλλική ομάδα (θα το καταλάβουν, ίσως βλέποντας τις δυο ομάδες στην Euroleague); Δεν συζητάμε να ξέρει κανείς ότι η Ironi Ness Ziona (η ποια;;) κατέκτησε το περσινό FIBA Europe Cup;
Μόνο η συνεργασία θα λύσει το πρόβλημα
Τον τελευταίο καιρό αναπτύσσεται μια φιλολογία για αναθέρμανση των σχέσεων FIBA-Euroleague. Η αλήθεια είναι ότι από την απόλυτη ψυχρότητα των τελευταίων πέντε ετών, οι σχέσεις της διεθνούς ομοσπονδίας και της Ευρωλίγκας έχουν ξεπαγώσει αρκετά. Οι δυο πλευρές συζητούν και πάλι, χωρίς όμως συγκεκριμένη ατζέντα, αν και είναι προφανές ότι μόνο αν συνεργαστούν θα βρεθεί μια άκρη και θα μπει μια τάξη σε αυτόν τον κυκεώνα. Το ότι γίνονται ταυτόχρονα ομάδες Euroleague και εθνικών ομάδων, όπως και να’ χει, είναι ένα πρόβλημα και δεν περιποιεί τιμή για κανέναν που ασχολείται με το άθλημα.
Πολύ περισσότερο μια συνενόηση κυρίων, θα μπορέσει να μεγαλώσει το μερίδιο της αγοράς, που μπορεί να διεδικήσει το μπάσκετ. Αυτό είναι και το ζητούμενο ισχυρών και μη. Για να φτάσουμε, όμως μέχρι εκεί, θα πρέπει να διαμορφωθεί ένας κοινός τόπος, μια ενιαία μορφή, η οποία θα ξεκαθαρίζει και δεν θα μπερδεύει.
Φυσικά όλα αυτά προϋποθέτουν γεναίες κουβέντες, αμοιβαίες υποχωρήσεις και συμφωνίες που θα διαμορφώσουν ένα νέο καλεντάρι, που αποτελεί και μια βασική προτεραιότητα. Μέχρι τώρα αποφασίζει ο καθένας μόνος του. Καιρός να βρουν την άκρη μαζί…
Πηγή: Sport 24
