Του Βασίλη Σκουντή
Ετυχε, αλλά πέτυχε κιόλας! Μεγάλη πετυχεσά είναι αυτή στ’ αλήθεια, διότι λίγα λεπτά πριν από τις 11 χθες το πρωί δημοσιεύθηκε εδώ η συνέντευξη του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και λίγα λεπτά πριν από τις 11 το βράδυ ο Παναθηναϊκός έριχνε στο κανναβάτσο τη Φενέρμπαχτσε…
Όχι πλέον τη Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς, αλλά (τη νίκησε) με τρόπο που θύμιζε Ομπράντοβιτς!
Αμ’ το άλλο; Οι Πράσινοι είχαν απέναντι τους έναν πρώην δικό προπονητή τους (Σάσα Τζόρτζεβιτς) που από τη σκασίλα και την τσατίλα του, θαρρώ πως πήρε κι αυτός εκείνο το μελιτζανί χρώμα του Ζοτς!
Αλλά τι γράφω; Αυτό το χρώμα στη μούρη του Ομπράντοβιτς είναι μοναδικό!
Τον ρώτησα στη συνέντευξη και μου απάντησε ντεκλαρέ: το μελιτζανί είναι το χρώμα του πάθους του, που διάβολε, μετά από τριάντα χρόνια είναι το ίδιο ασίγαστο όπως τότε που καθόταν για πρώτη φορά στον πάγκο της Παρτιζάν σκοτώνοντας-στην κυριολεξία μέσα σε ένα βράδυ-τον παίκτη μέσα του…
Παραμύθια της Χαλιμάς: δεν σκότωσε κανέναν παίκτη, διότι ο Ομπράντοβιτς γεννήθηκε προπονητής και μάλιστα με τις ευλογίες του Ντούντα και του προφέσορα Ατσα Νίκολιτς.
Γερνάμε, Ζέλικο, γερνάμε
«We get older and older», του είπα στην αρχή της κουβέντας μας…
Πάει να πει «γερνάμε, όσο πάει και γερνάμε»…
Γερνάμε όντως, διότι όταν γνωρισθήκαμε στο Σπλιτ είχαμε και οι δυο μαύρα μαλλιά και κανείς μας δεν φανταζόταν ότι μετά από 35 χρόνια θα ξανακαθόμασταν απέναντι και η περιουσία του θα ξεπερνούσε αυτή του Μπιλ Γκέιτς!
Εκείνο το μαγιάτικο βράδυ του ’91 που ο Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς και ο Μιλένκο Σάβοβιτς τον έπεισαν να σταματήσει το μπάσκετ και να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Παρτίζαν, ο Ομπραντοβιτς γύρισε στο σπίτι του και είπε τα καθέκαστα στη γυναίκα του…
Τρελός ή μεθυσμένος
«H τρελάθηκες ή είσαι μεθυσμένος» του απάντησε η Βέσνα, που έμεινε με ανοικτό το στόμα…
Λίγες ώρες νωρίτερα είχαν βγει για φαγητό, καθώς το πρωί της επόμενης μέρας ο Ζοτς θα έφευγε με την Εθνική ομάδα που συμμετείχε στο SuperCup του Ντόρτμουντ, ένα Τουρνουά προετοιμασίας ενόψει του Ευρωμπάσκετ στη Ρώμη.
Τότε ο Ντούσαν Ιβκοβιτς τον είχε χρίσει αρχηγό των «πλάβι» και μάλιστα εκείνες τις μέρες ο 31χρονος πλέι μέικερ είχε δεχθεί και μια πρόταση να αφήσει την Παρτίζαν και να παίξει σε μια γερμανική ομάδα…
Παλιά!
Κάτι πολύ σοβαρό
Γύρισαν, λοιπόν, στο σπίτι κι ενώ έφτιαχνε τη βαλίτσα του, στις δυο μετά τα μεσάνυχτα, δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από τον συμπαίκτη και κουμπάρο του, τον Μιλένκο Σάβοβιτς, που έφυγε από τη ζωή πριν από επτά μήνες…
«Ελα τώρα στο σπίτι του Κιτσάνοβιτς. Πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρό».
Όταν του έσκασαν αυτό το κάτι πολύ σοβαρό, ο λεγάμενος ζήτησε μια προθεσμία μέχρι το τέλος του Ευρωμπάσκετ…
«Όχι. Η δέχεσαι τώρα ή αύριο το πρωί θα πάρουμε άλλον προπονητή» του το ξέκοψε ο Κιτσάνοβιτς…
«Δέχομαι» αποκρίθηκε ο Ομπράντοβιτς και όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία…
Το μελιτζανί χρώμα και το πάθος
Ιστορία τριάντα ετών ή μάλλον πάθος τριάντα ετών!
Ιδού η κινητήρια δύναμη, ο λόγος για τον οποίο ο Ζοτς έγινε αυτό που είναι!
Δεν αναβλύζει το πάθος από μέσα του, αυτός αναβλύζει μέσα από το πάθος του, εξ ου και το μελιτζανί χρώμα που παίρνει όταν βλέπει ότι λείπει από τους παίκτες του.
Κάτι πρέπει να κάνει για να τους ερεθίσει και να τους το βγάλει από τα έγκατα τους!
Το είπε κιόλας ορθά-κοφτά και με ύφος που δεν σηκώνει αμφιβολία…
«Πάντα λέω ότι η δουλειά μου είναι πάθος. Θα βρίσκομαι στους πάγκους μέχρι την στιγμή που θα νιώθω να με διαπερνάει και να με οδηγεί αυτό το πάθος. Όταν διαπιστώσω ότι δεν θα αντιδρώ με τα πράγματα που συμβαίνουν στο γήπεδο, τότε θα φύγω και θα κάνω κάτι άλλο»…
Τι άλλο θα κάνει τότε; Κάτι, πάλι με (καινούργιο) πάθος!
Πηγή: Sport 24
