Του Παναγιώτη Παπαδημητρίου
Στην Ουρουγουάη η μπάλα είναι κάτι παραπάνω από θρησκεία και ο κόσμος ζει και αναπνέει για το Clásico. Το παιχνίδι μεταξύ των δυο μεγαλύτερων συλλόγων της χώρας ξεχωρίζει, σε ένα πρωτάθλημα που είναι σχεδόν πάντα δική τους υπόθεση. Η κόντρα είναι τόσο έντονη, που διαφωνούν ακόμα και στις ημερομηνίες ιδρύσεων, καθώς και στο ποια ομάδα είναι πιο παλιά.
Η παράδοση των δύο συλλόγων
Το πρώτο Clásico διεξήχθη στις 15 Ιουλίου 1900, με νικήτρια της Πενιαρόλ με σκορ 2-0. Την μερίδα του λέοντος στις μεταξύ τους νίκες την έχει η Πενιαρόλ, αφού σε 547 παιχνίδια που έχουν παίξει έχει 192 νίκες, έναντι 177 της Νασιονάλ, ενώ 178 παιχνίδια έχουν λήξει ισόπαλα. Το συγκεκριμένο ντέρμπι είναι το αρχαιότερο της Νότιας Αμερικής. Οι δύο ομάδες έχουν συγκρουστεί και 46 φορές μεταξύ τους για το Libertadores.
Η αρχή της μεγάλης κόντρας
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1981, εργάτες από την εταιρία σιδηροδρομικών γραμμών Central Uruguay Railway, ίδρυσαν τον αθλητικό σύλλογο που αρχικά ασχολούνταν με το κρίκετ και το ράγκμπι, με όνομα Σεντράλ Ουρουγουάης Ρέιλγουεϊ Κρίκετ Κλουμπ (CURCC) ή «Πενιαρόλ», από το όνομα του χωριού που βρισκόταν η έδρα της ομάδας, 10 χιλιόμετρα μακριά, τότε, από το Μοντεβιδέο. Οι ιδρυτές της στο σύνολό τους ήταν 118, από τους οποίους οι 72 ήταν Βρετανοί, ένας από την Γερμανία και 45 από την Ουρουγουάη.
Το 1892 η ομάδα αποφάσισε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Μαζί με την Ατλέτικο Ουρουγουάης και την Αλμπιόν, ήταν οι ιδρυτές του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου της χώρας, που ξεκίνησε στις 10 Ιουνίου 1900. Στον πρώτο επίσημο αγώνα της κέρδισε την Αλμπιόν με 2-1, ενώ στο τέλος κατέκτησε το πρώτο της πρωτάθλημα Ουρουγουάης. Έχει στεφθεί 50 φορές πρωταθλήτρια Ουρουγουάης, 5 φορές έχει κατακτήσει το Libertadores και 3 εξ’ αυτών και το διηπειρωτικό κύπελλο. Η Διεθνής Υπηρεσία Ιστορίας και Στατιστικής Ποδοσφαίρου την ανακήρυξε ως την κορυφαία ομάδα της Νοτίου Αμερικής για τον 20ο αιώνα.
Η σημαία που μπήκε στο ρεκόρ Γκίνες
Η Κλουμπ Νασιονάλ ντε Φούτμπολ, όπως είναι το πλήρες όνομα της, ιδρύθηκε στις 14 Μαΐου 1899 στο Μοντεβιδέο, ως αποτέλεσμα της συνένωσης μεταξύ των Uruguay Athletic Club και Montevideo Fútbol Club. Αγωνίζεται στο στάδιο Γκραν Πάρκε Σεντράλ στην γειτονιά Μπλανκεάδα του Μοντεβιδέο από το 1900. Η Νασιονάλ δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ στην ιστορία της. Έχει στεφθεί 48 φορές πρωταθλήτρια Ουρουγουάης και 3 φορές έχει κατακτήσει το Libertadores μαζί με το διηπειρωτικό κύπελλο.
Τον Ιούνιο του 2013, οι οπαδοί της Νασιονάλ ξεδίπλωσαν στις κερκίδες του γηπέδου Σεντενάριο, την μεγαλύτερη σημαία που έχει προβληθεί σε γήπεδο, σύμφωνα με το Ρεκόρ Γκίνες. Στον αγώνα με την Ντεπορτίβο Τολούκα για το Libertadores. Με 50 μέτρα ύψος και 600 μέτρα μήκος, η σημαία μπήκε στο βιβλίο των ρεκόρ ως η μεγαλύτερη σημαία που έχει υπάρξει σε ποδοσφαιρικό αγώνα. Ζύγιζε 5 τόνους, ενώ χρειάστηκαν 400 άτομα για την μετακίνηση της!
Η σημασία του Clásico
Το Clásico της Ουρουγουάης θυμίζει αρκετά με το Μπόκα-Ρίβερ. Για παράδειγμα, οι της Νασιονάλ αποκαλούνται συχνά “κότες” όπως και της Ρίβερ, ενώ το παρατσούκλι της Πενιαρόλ είναι “μάνιας”, αυτοί που τρώνε περιττώματα, μια έννοια πολύ κοντινή στο Bosteros της Μπόκα. Η διαφορά όμως είναι ότι ενώ στην Αργεντινή υπάρχουν και άλλες μεγάλες ομάδες με κόσμο και τίτλους οπότε συναντούμε κι άλλα μεγάλα ντέρμπι, στην Ουρουγουάη οι δυο αυτοί σύλλογοι μονοπωλούν το ενδιαφέρον τόσο σε τίτλους, όσο και σε φιλάθλους.
Δεν είναι απλώς το ντέρμπι του Μοντεβιδέο, είναι το ντέρμπι της Ουρουγουάης, με δυο ομάδες που έχουν περίπου το 80-90% των φιλάθλων της χώρας. Είναι δύσκολο να βρεθεί σε άλλη χώρα κάτι παρόμοιο. Ακόμα και στη Σκωτία, που δεσπόζει το Σέλτικ – Ρέιντζερς, υπάρχουν άλλοι σύλλογοι με αρκετό κόσμο. Η κόντρα είναι τεράστια και κάθε βδομάδα οι οπαδοί δεν αρκούνται σε νίκη της δικής τους ομάδας, αλλά με την ίδια προσμονή χαίρονται με την αποτυχία του αντιπάλου. Η Πενιαρόλ, όπως αναφέραμε και νωρίτερα, ήταν αρχικά ομάδα Βρετανών, έτσι η Νασιονάλ φτιάχτηκε από ντόπιους. Θεωρούσαν τη Νασιονάλ χαμηλότερου ποδοσφαιρικού επιπέδου. Η Νασιονάλ ήταν η πρώτη ομάδα στη χώρα με γνήσιο λατινοαμερικάνικο στιλ: ταχύτητα, δύναμη και ντρίμπλες, τη στιγμή που οι υπόλοιποι έπαιζαν το πιο κλασικό βρετανικό ποδόσφαιρο. Το Clásico, είναι ένα ντέρμπι κοινωνικών και εθνικών αντιθέσεων.
Η ιστορία της χρυσής αλυσίδας
Σε ένα από τα Clásicos του 1991 συνέβη κάτι πρωτόγνωρο. Μέχρι τότε επιτρεπόταν οι παίκτες να φορούν ότι θέλουν στο λαιμό και τα χέρια τους. Ο πρώτος σκόρερ της Νασιονάλ, Ντέλι Βαλδέζ σε κάθε ματς φορούσε δαχτυλίδια, αλυσίδες, σκουλαρίκια. Μετά το τέλος της αναμέτρησης ο Παναμέζος πήγε στα αποδυτήρια και έκανε καταμέτρηση όσων φόραγε στο ντέρμπι. Έντρομος διαπίστωσε πως του έλειπε μια χρυσή αλυσίδα που δεν αποχωριζόταν ποτέ από το λαιμό του. Βγήκε στο χορτάρι, έψαξε παντού, αλλά δεν βρήκε τίποτα.
Έτσι αναγκάστηκε να απευθυνθεί στο τηλεοπτικό δίκτυο του γηπέδου για να δει τις κάμερες και να διαπιστώσει σε ποιο σημείο την έχασε. Τελικά, βρήκε την λύση. Σε ένα κόρνερ της ομάδας του, τον μάρκαρε ο αμυντικός της Πενιαρόλ, Γκονσάλβες. Μαζί με τη φανέλα, του τράβηξε και την αλυσίδα από το λαιμό, η οποία του έμεινε στο χέρι. Έπειτα, αντί να την επιστρέψει στον Βαλδέζ έσπευσε με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις να την κρύψει στην κάλτσα του, μέχρι να τελειώσει το παιχνίδι. Όταν, λοιπόν, έκανε το μπάνιο του και πήγε να αποχωρήσει από το γήπεδο είδε την αστυνομία απέναντί του, η οποία είχε κληθεί από τον Βαλδέζ και αναγκάστηκε να βγάλει το χρυσάφι από την τσέπη του, να το την επιστρέψει και να ζητήσει συγνώμη, υποστηρίζοντας πως δεν ήξερε τι σκεφτόταν εκείνη την ώρα. Φυσικά, η ιστορία μαθεύτηκε και έκτοτε τα ντέρμπι ανάμεσα στις δύο ομάδες αποκαλούνται «ντέρμπι της χρυσής αλυσίδας»!
Πηγή: Fanatico
