Του Θανάση Κρεκούκια
Ο Κάρλος Μπιάνκι, ένας από τους μεγαλύτερους γκολτζήδες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, αλλά και ένας από τους πιο πετυχημένους προπονητές στον κόσμο, γιορτάζει σήμερα (26/4) τα 66α του γενέθλια. Ο “Αντιβασιλέας”, όπως είναι το παρατσούκλι του στην Αργεντινή, έχει συνδέσει το όνομά του με αμέτρητες επιτυχίες, ενώ είναι κάτοχος ζηλευτών ρεκόρ, όπως του προπονητή με τα περισσότερα Λιμπερταδόρες αλλά και εκείνου με τα περισσότερα Διηπειρωτικά Κύπελλα. Ο Μπιάνκι, ο οποίος είναι ευρέως γνωστός κυρίως για την καριέρα του στους πάγκους, έχει γράψει την δική του – σχετικά άγνωστη στο πλατύ κοινό – μεγάλη ιστορία και ως παίκτης, όντας ο κορυφαίος Αργεντίνος σκόρερ στα πρωταθλήματα πρώτης κατηγορίας, ενώ έχει ανακηρυχθεί και 8 φορές πρώτος σκόρερ (3 στην Αργεντινή και 5 στη Γαλλία).
Ο Κάρλος Μπιάνκι γεννήθηκε το 1949 στο Μπουένος Άιρες και αφού έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στις Unión de Paz και Ciclón de Jonte, εντάχθηκε στις ακαδημίες της Βέλες Σάρσφιλντ σε ηλικία 11 ετών. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα στα 18 του, σε ένα ματς απέναντι στην Μπόκα Τζούνιορς. Το 1968 κατέκτησε το πρωτάθλημα Αργεντινής, τον πρώτο τίτλο της καριέρας του, ενώ δυο χρόνια αργότερα βγήκε πρώτος σκόρερ με 18 γκολ και αμέσως μετά (1971) πέτυχε 36 τέρματα στο τοπικό πρωτάθλημα! Μέχρι το 1973, που πέρασε τον Ατλαντικό για να αγωνιστεί στη γαλλική Σταντ ντε Ρενς, πέτυχε με την “Fortín” 121 γκολ σε 165 συμμετοχές (μόνο στο πρωτάθλημα)!
Στη Γαλλία συνέχισε να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα με ρυθμούς “πολυβόλου”, με αποτέλεσμα στην τετραετία που έμεινε στη Ρενς, να αναδειχθεί τρεις φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, το 1974, 1976 & 1977 με 30, 34 και 28 τέρματα αντίστοιχα! Το 1977 μετακινήθηκε στην Παρί Σεν Ζερμέν και αγωνίστηκε δυο σεζόν με τους Παριζιάνους, βγαίνοντας και στις δυο ξανά πρώτος σκόρερ στη γαλλική Λίγκα. Το 1979 φόρεσε τη φανέλα της Στρασμπούρ για ένα χρόνο και στη συνέχεια επέστρεψε στην Αργεντινή και την Βέλες, όπου παρέμεινε για μια τετραετία (1980-84), πετυχαίνοντας 85 τέρματα σε 159 συμμετοχές πρωταθλήματος. Το 1984 γύρισε στη Γαλλία, έπαιξε για μια σεζόν στην Ρενς και το καλοκαίρι του 1985 κρέμασε τα παπούτσια του.
Όταν ολοκλήρωσε την καριέρα του ως παίκτης, είχε φτάσει τα 403 τέρματα σε 577 επίσημες συμμετοχές όλων των διοργανώσεων και είναι ο 13ος σκόρερ όλων των εποχών στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο! Ο Μπιάνκι έχει πετύχει 385 γκολ σε 546 ματς πρωταθλημάτων πρώτης κατηγορίας (206 στην Αργεντινή και 179 στη Γαλλία), γεγονός που τον καθιστά τον κορυφαίο Αργεντίνο σκόρερ σε ότι αφορά αποκλειστικά αγώνες πρωταθλημάτων της κορυφαίας κατηγορίας, μπροστά από τους Αλφρέδο Ντι Στέφανο (377) και Ντέλιο Ονίς (363). Επίσης αγωνίστηκε 14 φορές με την “αλμπισελέστε”, πετυχαίνοντας 7 γκολ. Στα 18 χρόνια που έπαιξε ποδόσφαιρο, ο Μπιάνκι κατέκτησε μόνο έναν τίτλο, αυτόν του πρωταθλητή Αργεντινής το 1968 με την Βέλες.
Όταν όμως κάθισε στους πάγκους, τότε διέλυσε όλα τα ρεκόρ! Όπως αναφέραμε πριν, είναι ο μοναδικός στον κόσμο με τρία Διηπειρωτικά αλλά και ο μοναδικός στη Λατινική Αμερική που έχει κατακτήσει 4 Κύπελλα Libertadores! Στη συλλογή του υπάρχουν ακόμα 7 πρωταθλήματα Αργεντινής (3 με την Βέλες και 4 με την Μπόκα) και ένα Κύπελλο Ιντεραμερικάνα (με την Βέλες). Ο Μπιάνκι ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα από τη Γαλλία, περνώντας πρώτα από την Ρενς (1985-88) και κατόπιν από την Νις (1989-90), ενώ αμέσως μετά ανέλαβε την Βέλες Σάρσφιλντ, στην οποία έμεινε 3 σεζόν και κατέκτησε τα πάντα: 3 πρωταθλήματα, ένα Λιμπερταδόρες (απέναντι στην Σάο Πάουλο), ένα Διηπειρωτικό (απέναντι στη Μίλαν) και την Ιντεραμερικάνα! Κατά τη διάρκεια της παραμονής του ως τεχνικός στην Βέλες, απέκτησε το παρατσούκλι “Αντιβασιλέας” (Virrey).
Του το κόλλησε ένας αθλητικογράφος, ο Βίκτορ Ούγο Μοράλες. Η έδρα της Βέλες βρίσκεται στην Λινιέρς, μια συνοικία του Μπουένος Άιρες και ήταν παλιά (γύρω στο 1800) έδρα του Αντιβασιλέα των ισπανικών αποικιών του Ρίο ντε λα Πλάτα. Το 1996 οι φίλαθλοι της Βέλες αποχαιρέτησαν τον Μπιάνκι στο κατάμεστο από 50.000 θεατές στάδιο “José Amalfitani” και η Ρόμα υπήρξε ο επόμενος προορισμός του, όμως εκεί τα αποτελέσματα δεν τον συνόδευσαν και απολύθηκε λίγους μήνες μετά. Στη συνέχεια εργάστηκε ως σχολιαστής αγώνων σε αργεντίνικα μέσα και το 1998 ανέλαβε για πρώτη φορά την Μπόκα Τζούνιορς (υπήρξε προπονητής της σε τρεις διαφορετικές περιόδους, 1998-2001, 2003-04 & 2013-14). Με τους “Γενοβέζους”, ο Μπιάνκι πέτυχε απίστευτα πράγματα, σαρώνοντας τους τίτλους εντός και εκτός συνόρων.
Με το “καλημέρα” κέρδισε το Apertura του 1998 και το Clausura του 1999, παίρνοντας δυο συνεχόμενα πρωταθλήματα, αήττητος σε 40 σερί παιχνίδια, ρεκόρ το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα ακατάρριπτο. Το 2000, σε μια μαγική χρονιά, κατέκτησε το δεύτερο Λιμπερταδόρες της καριέρας του και πρώτο για την Μπόκα μετά από 22 ολόκληρα χρόνια (στα πέναλτι με την Παλμέιρας), πήρε την Apertura και νίκησε την Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Διηπειρωτικού στο Τόκιο! Την επόμενη χρονιά κέρδισε ξανά το Λιμπερταδόρες (και πάλι στα πέναλτι, αυτή τη φορά με την μεξικάνικη Κρους Ασούλ), αλλά έχασε το Διηπειρωτικό (0-1 από την Μπάγερν στην παράταση) και παραιτήθηκε, για να αναλάβει και πάλι την Μπόκα τη σεζόν 2003-04. Σε μια ακόμα μαγική χρονιά, ο Μπιάνκι κατέκτησε το Apertura του 2003, το Λιμπερταδόρες του 2003 με το εντυπωσιακό συνολικό 5-1 επί της Σάντος και ένα ακόμη, το τρίτο, Διηπειρωτικό της καριέρας του με αντίπαλο και πάλι τη Μίλαν.
Το 2004 έχασε στον τελικό του Λιμπερταδόρες από την Κολομβιανή Όνσε Κάλντας στη διαδικασία των πέναλτι και αμέσως μετά παραιτήθηκε εκ νέου, απογοητευμένος από την πώληση πρωτοκλασάτων παικτών της ομάδας. Το καλοκαίρι του 2005 ανέλαβε την Ατλέτικο Μαδρίτης, όμως έμεινε εκεί μόνο 18 αγωνιστικές. Τον Ιανουάριο του 2009 επανήλθε στην Μπόκα, αυτή τη φορά ως υπεύθυνος διαχείρισης όλων των τμημάτων του συλλόγου, είτε επαγγελματικών, είτε ερασιτεχνικών. Σε αυτό το πόστο παρέμεινε για έναν χρόνο και παραιτήθηκε τον Γενάρη του 2010. Ακριβώς τρία χρόνια αργότερα, ανέλαβε για τρίτη και τελευταία (μέχρι σήμερα) φορά τον πάγκο της Μπόκα, όμως τα αποτελέσματα δεν ήταν ανάλογα του ένδοξου παρελθόντος και το καλοκαίρι του 2014 η διοίκηση των “Γενοβέζων” τον απέλυσε.
Στα 20 χρόνια του ως προπονητής, ο Κάρλος Μπιάνκι έδωσε με όλες τις ομάδες του συνολικά 847 επίσημα παιχνίδια. Σε αυτά είχε 390 νίκες, 248 ισοπαλίες και 209 ήττες (1253 γκολ υπέρ & 888 γκολ κατά). Ανακηρύχθηκε δυο φορές κορυφαίος προπονητής στον κόσμο (2000 & 2003) από την Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS), ενώ ψηφίστηκε πέντε φορές κορυφαίος τεχνικός της Νότιας Αμερικής (1994, 1998, 2000, 2001 & 2003). Όπως γράψαμε και στην αρχή, έχει το ρεκόρ με τα περισσότερα Λιμπερταδόρες (4) στη Λατινική Αμερική και το παγκόσμιο ρεκόρ των Διηπειρωτικών Κυπέλλων με τρία στη συλλογή του. Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ας θυμηθούμε το τρία ματς που του χάρισαν το συγκεκριμένο ρεκόρ, το οποίο δεν πρόκειται να καταρριφθεί ποτέ, αφού ο θεσμός άλλαξε από το 2005, με το Intercontinental Cup να δίνει τη θέση του στο Μουντιάλ Συλλόγων.
Θα ξεκινήσουμε από τον τελικό του 1994 με την Βέλες Σάρσφιλντ και αντίπαλο τη Μίλαν και θα συνεχίσουμε με τους δυο τελικούς με την Μπόκα Τζούνιορς και αντιπάλους πρώτα τη Ρεάλ Μαδρίτης και μετά – ξανά – τη Μίλαν. Συνθέσεις, ιστορικό, φωτογραφίες και βίντεο!
ΒΕΛΕΣ ΣΑΡΣΦΙΛΝΤ – ΜΙΛΑΝ 2-0
Γήπεδο: National Stadium, Τόκιο (1/12/1994)
Σκόρερ: Ρομπέρτο Τρότα (50’), Ομάρ Ασάντ (57’)
Η Βέλες Σάρσφιλντ κέρδισε το Κύπελλο Λιμπερταδόρες το 1994 παίζοντας στον διπλό τελικό με τη βραζιλιάνικη Σάο Πάολο. Το πρώτο ματς στο Μπουένος Άιρες έληξε 1-0 υπέρ των Αργεντίνων, ενώ με το ίδιο σκορ ολοκληρώθηκε και ο επαναληπτικός στη Βραζιλία. Στη διαδικασία των πέναλτι, ο Τσιλαβέρτ ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής, αποκρούοντας αλλά και σκοράροντας από τα 11 μέτρα, δίνοντας τον τίτλο στην ομάδα του. Η αντίπαλος της Βέλες στο Διηπειρωτικό Κύπελλο ήταν η πανίσχυρη Μίλαν του Φάμπιο Καπέλο που λίγους μήνες πριν είχε διαλύσει τη Μπαρτσελόνα με το εντυπωσιακό 4-0 στο ΟΑΚΑ.
Οι Ιταλοί με παίκτες όπως οι Μαλντίνι, Κοστακούρτα, Μπαρέζι, Ντεσαγί, Μπόμπαν, Σαβίσεβιτς και Μασάρο ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί απέναντι σε μια Βέλες που είχε τον Τσιλαβέρτ ως τον μοναδικό μεγάλο σταρ στη σύνθεσή της. Παρόλα αυτά, οι Αργεντίνοι, στην πρώτη τους εμφάνιση στη διοργάνωση, αιφνιδίασαν τη Μίλαν με το εύστοχο πέναλτι του Τρότα (στο οποίο υπέπεσε ο Κοστακούρτα) και προηγήθηκαν 1-0, για να ολοκληρώσουν τον θρίαμβό τους με ένα εντυπωσιακό τέρμα του Ασάντ μετά από τραγικό λάθος του Αλμπερτίνι.
Vélez Sarsfield (Κάρλος Μπιάνκι): Τσιλαβέρτ, Τρότα, Καρντόσο, Αλμαντός, Σοτομαγιόρ, Γκόμες, Μπασέδας, Μπασουάλδο, Πομπέι, Ασάντ, Φλόρες.
AC Milan (Φάμπιο Καπέλο): Ρόσι, Τασότι, Μαλντίνι, Αλμπερτίνι, Κοστακούρτα, Μπαρέζι, Ντοναντόνι, Ντεσαγί, Μπόμπαν (55’ Σιμόνε), Σαβίσεβιτς (86’ Πανούτσι), Μασάρο.
ΜΠΟΚΑ ΤΖΟΥΝΙΟΡΣ – ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ 2-1
Γήπεδο: National Stadium, Τόκιο (28/11/2000)
Σκόρερ: Μαρτίν Παλέρμο (3’ & 6’) / Ρομπέρτο Κάρλος (12’)
Η Μπόκα Τζούνιορς κέρδισε το Κύπελλο Λιμπερταδόρες το 2000 παίζοντας στον διπλό τελικό με τη βραζιλιάνικη Παλμέιρας. Το πρώτο ματς στην «Μπομπονέρα» έληξε ισόπαλο 2-2 με δυο τέρματα του Αρουαμπαρένα (που αργότερα έπαιξε στην ΑΕΚ), ενώ ο επαναληπτικός τελείωσε 0-0. Οι δυο ομάδες οδηγήθηκαν στα πέναλτι (αφού στο Λιμπερταδόρες δεν ισχύουν τα εκτός έδρας γκολ) και η Μπόκα πήρε το τρόπαιο με 4-2. Η αντίπαλός της στο Διηπειρωτικό Κύπελλο ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης που είχε κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ νικώντας στον τελικό του «Σταντ ντε Φρανς» τη Βαλένθια με 3-0.
Η Ρεάλ με μεγάλα αστέρια τους Ραούλ, Φίγκο, Γκούτι και Ρομπέρτο Κάρλος αιφνιδιάστηκε απόλυτα, αφού βρέθηκε να χάνει 2-0 μόλις στο έκτο λεπτό του αγώνα! Η Μπόκα με πρωταγωνιστές το δίδυμο Ρικέλμε, Παλέρμο αλλά και τον μετέπειτα παίκτη του Ολυμπιακού, Χόρχε Μπερμούδες στη σύνθεσή της, χόρεψε την άμυνα των «μερένγκες» και με δυο εκπληκτικές αντεπιθέσεις πέτυχε ισάριθμα τέρματα με τον Παλέρμο, παίρνοντας ένα τεράστιο προβάδισμα, απέναντι στο οποίο η Ρεάλ πέτυχε μόνο να μειώσει στο 12’ του πρώτου ημιχρόνου σε 2-1 με ένα φοβερό γκολ του Ρομπέρτο Κάρλος.
Boca Juniors (Κάρλος Μπιάνκι): Κόρδοβα, Ιμπάρα, Μπερμούδες, Τραβέρσο, Ματεγιάν, Μπασουάλδο, Σέρνα, Μπατάλια (93’ Μπουρντίσο), Ρικέλμε, Ντελγάδο (88’ Μπάρος Σκελότο), Παλέρμο.
Real Madrid (Βιθέντε Ντελ Μπόσκε): Κασίγιας, Γκέρεμι, Ιέρο, Καράνκα, Ρομπέρτο Κάρλος, Ελγκέρα, Μακμάναμαν (67’ Σάβιο), Μακελελέ (77’ Μοριέντες), Φίγκο, Γκούτι, Ραούλ.
ΜΠΟΚΑ ΤΖΟΥΝΙΟΡΣ – ΜΙΛΑΝ 1-1 (3-1 π.)
Γήπεδο: International Stadium Yokohama, Γιοκοχάμα (14/12/2003)
Σκόρερ: Ντονέτ (28’) / Τόμασον (23’)
Η Μπόκα Τζούνιορς κέρδισε το Κύπελλο Λιμπερταδόρες το 2003 παίζοντας στον διπλό τελικό με τη βραζιλιάνικη Σάντος. Οι «Γενοβέζοι» κέρδισαν το πρώτο ματς στην «Μπομπονέρα» 2-0 και στη συνέχεια επικράτησαν της Σάντος και μέσα στο Σάο Πάολο με το εντυπωσιακό 1-3, φτάνοντας στην κατάκτηση του πέμπτου τους τίτλου στη διοργάνωση! Η αντίπαλος της Μπόκα στο Διηπειρωτικό Κύπελλο ήταν η Μίλαν που είχε κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ στον ιταλικό τελικό με τη Γιουβέντους στη διαδικασία των πέναλτι (0-0 ο κανονικός αγώνας και η παράταση).
Η πανίσχυρη Μίλαν με αστέρια όπως οι Ντίντα, Καφού, Μαλντίνι, Πίρλο, Κακά και Σεφτσένκο, ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί απέναντι στη Μπόκα των Αμποντανσιέρι, Μπουρντίσο, Ντονέτ, Σκελότο και του 19χρονου Τέβες. Οι «ροσονέρι» προηγήθηκαν στο 23’ με γκολ του Τόμασον ύστερα από εκπληκτική ασίστ του Πίρλο, όμως οι Αργεντίνοι απάντησαν μετά από 5 λεπτά με τον Ντονέτ. Το σκορ δεν άλλαξε ούτε στην παράταση και στα πέναλτι ο «Πάτο» Αμποντανσιέρι σταμάτησε τα σουτ των Πίρλο και Κοστακούρτα, με την Μπόκα και τον Μπιάνκι να κατακτούν το τρίτο Διηπειρωτικό, η μεν της ιστορίας της, ο δε της καριέρας του.
Boca Juniors (Κάρλος Μπιάνκι): Αμποντανσιέρι, Περέα, Μπουρντίσο, Σκιάβι, Ροντρίγκες, Μπατάλια, Κασίνι, Κάνια, Ντονέτ, Ιαρλέι, Μπάρος Σκελότο (73’ Τέβες).
AC Milan (Κάρλο Αντσελότι): Ντίντα, Καφού, Κοστακούρτα, Μαλντίνι, Πάνκαρο, Γκατούζο (102’ Αμπροζίνι), Πίρλο, Σίντορφ, Κακά (77’ Ρουί Κόστα), Σεφτσένκο, Τόμασον (69’ Ιντσάγκι).
Πηγή: Sport 24
